Semua Bab เมียบำเรอไร้รัก: Bab 1 - Bab 10

ร่างสูงก้าวเข้ามาภายในคลินิกสัตว์เลี้ยงเพื่อนรักของตนเอง พร้อมกับพยักหน้าทักทายลูกจ้าง ภายในมีสัตว์ป่วยมารอรับการรักษาอยู่สามตัว เป็นหมาสองและแมวอีกหนึ่ง ในคลินิกแห่งนี้มีห้องตรวจทั้งหมดสองห้อง ห้องหนึ่งเป็นของเขา อีกห้องมีรุ่นน้องหนุ่มให้บริการอยู่ด้านใน หมอรุ่นน้องทำงานเต็มเวลา ส่วนเขานั้นบางวันก็ไม่ได้เข้ามา เพราะต้องดูแลฟาร์มโคนมไปด้วย ทำให้เวลาส่วนใหญ่ของเขาจะอยู่ที่ฟาร์มมากกว่าที่คลินิก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยทิ้งงานที่รักเลยสักครา “ไงพี่ หน้าตาไม่ค่อยสดชื่น” ดนัย สัตวแพทย์หนุ่มรุ่นน้องเอ่ยถามคนที่เป็นทั้งนายจ้างและเพื่อนรุ่นพี่ด้วยสายตาที่นึกเห็นใจ เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นรับภาระมากมายแค่ไหน “เมื่อคืนหลับไม่สนิท ฝันอะไรไม่รู้วุ่นวาย” เขาตอบพลางส่ายหัว คนฟังเอียงคอมองนิดๆ พลางบอก “สงสัยคุณจันทร์ทำกับข้าวอร่อย พี่อิชย์กินเข้าไปเยอะ ก็เลยเก็บเอาไปฝันเป็นตุเป็นตะหรือเปล่า” อิชย์ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะผละห่างจากรุ่นน้อง เมื่อมีลูกค้าพาสัตว์เลี้ยงเดินเข้ามาภายในคลินิก เนื่องจากสัตวแพทย์ในคลินิกแห่งนี้หน้าตาดีทั้งคู่ จึงเป็นที่มาของ

เช้าของวันใหม่ อิชย์เตรียมตัวออกจากบ้านเหมือนทุกวัน เขารับกาแฟจากจันทร์กระจ่างไปดื่ม พอหมดแก้วก็ส่งคืนหญิงสาว แล้วเดินตรงไปยังประตูบ้าน สวมรองเท้าผ้าใบเสร็จก็ก้าวตรงไปยังรถยนต์ส่วนตัว โดยมีหญิงสาวก้าวตามไปติดๆ จนเมื่อเขาเปิดประตูรถเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ จึงเอ่ยถาม “คุณจะกลับมากินข้าวที่บ้านหรือเปล่าคะ” “วันนี้มีเรื่องให้ต้องจัดการเยอะ ไหนจะต้องเข้าคลินิก ฉันคงไม่ได้เข้ามา เธอไม่ต้องรอ” สิ้นเสียงห้าวทุ้ม เสียงสตาร์ตรถก็ดังกระหึ่ม หญิงสาวถอยหลังออกมาสองสามก้าวแล้วยืนมองอีกฝ่ายขับรถออกไปจนลับสายตา ก่อนกลับเข้าบ้านเพื่อดูแลความเรียบร้อยเหมือนทุกวัน ช่วงสายหญิงสาวขับรถมอเตอร์ไซค์คันเก่งตรงไปยังบ้านของนายอังกูรและนางมนพร บิดาและมารดาของอิชย์ ซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกลนัก ทั้งสองอาศัยอยู่กับบุตรสาวคนโตที่ยังไร้วี่แววคู่ครอง อัจฉราโผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างเมื่อได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่คุ้นชิน แล้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ก่อนจะผลุบหายไปแล้วโผล่อีกทีที่ประตูบ้าน พอดีกับที่ร่างบางของจันทร์กระจ่างก้าวมาถึง “ไงจ๊ะ วันนี้มาแต่เช้า” อัจฉราทัก

  ๒เตรียมตัว เตรียมใจ  นายอังกูรและนางมนพรมองลูกชายด้วยสายตาเป็นคำถาม แต่ท่านยังรักษาหน้าอีกฝ่ายด้วยการรับไหว้เหมือนแพรและพูดคุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ทุกครั้งที่มองลูกชายแววตาของท่านจะเข้มขรึมและแฝงแววตำหนิเสมอ ยิ่งเห็นลูกสะใภ้มีสีหน้าไม่สู้ดีนักก็ยิ่งไม่พอใจการกระทำของคนทั้งคู่          หลังจากที่ทักทายถามไถ่กันเล็กน้อย บิดาและมารดาจึงแยกตัวออกไปนั่งร่วมโต๊ะกับจันทร์กระจ่างและอัจฉรา ประกาศชัดว่าเขาไม่เต็มใจร่วมโต๊ะกับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของลูกชาย ทำให้อิชย์มองตามทั้งสองแล้วถอนหายใจยาว เขารู้ว่าท่านทั้งสองกำลังไม่พอใจตนและอดีตคนรัก เมื่อเขามองไปยังภรรยาทางพฤตินัยก็ได้พบกับรอยยิ้มหม่นเศร้า จากนั้นหญิงสาวก็หลุบตาลงไม่มองมาทางเขาอีก         จึงเป็นการรับประทานอาหารมื้อเที่ยงที่ชวนอึดอัดมากที่สุดก็ว่าได้ เพราะแม้จะมีเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะระหว่างนั้น แต่บรรยากาศกลับอึมครึมกว่าทุกวัน และเขารู้ดีว่าเป็นเพ

 แน่นอนว่าเขายังรักเหมือนแพร ผู้หญิงที่รักกันมานานนับสิบปี มันไม่ได้ลืมกันง่ายๆ เพียงเขามีใครมาแทนที่เพียงไม่กี่ปี แต่ความเย็นฉ่ำและอ่อนหวานของจันทร์กระจ่างทำให้เขาก็รู้สึกดีและอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ หล่อนดูแลและให้เกียรติเขาเสมอ ขณะที่เหมือนแพรไม่เคยทำให้เขารู้สึกเช่นนั้นนัก คนที่เขารักอาจจะอ่อนหวานและช่างเอาใจ แต่ก็ร้อนแรงและเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจได้เช่นเดียวกัน         ส่วนจันทร์กระจ่างนั้น...หล่อนคล้ายกับหนังสือที่อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ได้มีจุดสูงสุดหรือต่ำสุด บางครั้งเขายอมรับว่าค่อนข้างเบื่อในความเรียบเรื่อยของหล่อน ยิ่งคิดถึงความร้อนแรงและหวามหวานของเหมือนแพร บางครั้งเขาก็นึกขัดใจตัวเอง         เขาไม่ควรดึงจันทร์กระจ่างเข้ามาในชีวิตตั้งแต่แรก...ไม่ควรให้หล่อนต้องมาทุกข์ทนกับคนที่ไม่รักหล่อน จนต้องพบเจอกับความเย็นชาจากเขาอยู่บ่อยครั้ง         อาจเป็นเพราะตอนนั้นเขากำลังเสียใจ จึงคว้าใครสักคนเอาไว้ทันที และจันทร์กระจ่างคือผู้หญิงที่

๓เมียหาย ล้อมคอก  อิชย์กลับบ้านในเช้าวันใหม่ และพบว่าอาหารถูกตั้งโต๊ะรอท่าอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาภรรยาเพื่อที่จะอธิบายทุกอย่างถ้าหล่อนต้องการรู้ แต่พบเพียงแม่ครัวที่เดินออกมาเจอเขาพอดี         “อ้าวคุณอิชย์! คุณหายไปไหนมาคะ คุณจันทร์นั่งรอคุณทั้งคืน พยายามติดต่อคุณแต่คุณไม่ยอมรับสาย ไม่ได้หลับได้นอนเลยนะคะ”         น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจที่เจอหน้าเขาในเช้านี้พร้อมกับคำบอกเล่าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผิด         “ขอโทษที พอดีมีเรื่องสำคัญต้องทำ แล้วแบตโทรศัพท์ก็มาหมด ก็เลยไม่ได้รับสาย แล้วตอนนี้คุณจันทร์อยู่ที่ไหน”         “บนห้องค่ะ นี่ถ้าคุณยังไม่กลับมา ป้าว่าเธอคงจะออกไปแจ้งความแล้วล่ะค่ะ”         “แล้วนี่คงไม่ได้โทร.ไปถามพ่อกับแม่หรอกนะ”      &n