All Chapters of The Luxe Bachelors 1: The Billionaire's Fake Girlfriend : Chapter 1 - Chapter 10

Kung may award lang para sa may pinaka-challenging na buhay sa buong barangay namin, sigurado akong tatanggap ako ng trophy. O sige fine, kahit hindi trophy, kahit simpleng certificate na may bold letters na “Congratulations, Survivor!” okay na sa’kin. Ako nga pala si Serena Alcaraz, twenty-three years old, panganay na anak, nag-iisang anak, breadwinner, at certified kambal ng malas. Hindi ko alam kung may lahi akong magnet ng problema, pero swear, kung may bagyo sa buhay, ako lagi ang sentro. “’Nak, kumain ka muna bago ka pumasok.” Mahina pero puno ng lambing ang boses ng mama ko mula sa higaan niya. Lumapit ako agad, dala ang mangkok ng lugaw na niluto ko kaninang madaling-araw. Kahit simpleng lugaw lang, nagawa ko pang maging proud. Pakiramdam ko kasi, Masterchef level na ako basta nakakakain kami nang sabay ng mama ko. Si Mama, siya ang mundo ko. Pero nitong mga nakaraang buwan, parang unti-unti na rin akong kinakain ng takot. Kasi nga, may sakit siya. Hindi ko muna idedetalye

Minsan iniisip ko kung may sumpa ba ako. Kasi simula nang dumating si Mr. Sparkling Water—na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang pangalan parang lagi na lang kaming nagtatagpo. After ng second night na nakita ko siya sa bar, eto na naman siya. Pangatlong gabi in a row. At syempre, ako na naman ang napili ni Kuya Mario na mag-serve sa table niya. Feeling ko talaga ginagamit niya akong pang-display para mas mukhang welcoming ang bar. “Serena, ayusin mo serbisyo mo ha. Mukhang bigatin talaga ‘yang si Sir,” paalala ni Kuya Mario. Bigatin? Hindi lang bigatin. Halos lumilipad na nga eh. Sa mamahaling damit pa lang, parang mas mahal pa kesa sweldo ko buong taon. Lumapit ako sa table, dala ang tray ng drinks na in-order ng mga kasama niya. As usual, si Mr. Sparkling Water ay nakaupo sa gitna, parang hari sa sariling trono. “Good evening, Sir,” bati ko nang may ngiti, kahit na halos madapa ako sa kaba. Tumingin siya diretso sa’kin, at gaya ng dati, parang sinusuri niya lahat ng g

Pagkauwi ko galing sa resto-bar, dumiretso agad ako sa kwarto ni Mama. Nakahiga siya sa lumang kama namin, payat na payat na parang isang ihip lang ng hangin ay matutumba na. Nakalagay pa rin ang maliit na bentilador sa tabi niya, umiikot-ikot, pero parang walang silbi kasi ramdam ko pa rin ang bigat ng hangin sa loob ng bahay.“Mama, gising ka pa?” dahan-dahan kong tanong habang inilalapag ang baon kong tinapay sa lamesa.Napangiti siya kahit halatang hirap. “Oo naman, anak. Kumain ka na ba? Baka naman puro trabaho na lang iniintindi mo.”Napangiwi ako. Kung alam mo lang, Ma, na dalawa na ang trabaho ko. Yung isa, fake girlfriend ng lalaking parang refrigerator ang puso.Umupo ako sa gilid ng kama niya, pinisil ko ang malamig niyang kamay. “Mama, huwag ka munang mag-alala sa’kin. Dapat ikaw ang iniintindi. May gamot ka pa ba?”“Kaunti na lang. Pero huwag ka nang bumili, anak. Mahal. Tsaka kaya ko pa,” sagot niya habang pilit na ngumiti.’Yun ang mahirap kay Mama. Kahit alam kong hira

“Damien, sure ka ba dito?” halos pabulong kong tanong habang nakasunod ako sa kanya palabas ng kotse.“Serena, just… trust me. You’ll need this for tonight,” tipid niyang sagot, kasabay ng pagbukas niya ng pinto ng isang malaking salon.Napasinghap ako. Hindi lang basta salon—ito yung tipong nakikita ko lang sa mga artista sa TV. Glass walls, chandelier, naka-uniform lahat ng staff, at may pa-welcome drinks pa habang naghihintay. Para akong biglang napadpad sa ibang mundo.“Good morning, Mr. Cruz,” bati agad ng manager. Halatang kilala na siya dito. Lumingon sa akim amg staff at tiningnan ako mula ulo hanggang paa, bago ngumiti nang tipid. “And this must be…?”“My associate,” sagot agad ni Damien, na para bang sinelyuhan ang identity ko. Walang karagdagang paliwanag.Napalunok ako. Associate? Wow.“Please make her ready. Hair, makeup, dress. She’s with me for tonight’s event.”Hindi ako nakapagsalita. Hinihila na ako ng dalawang staff papunta sa isang Vanity chair.“Relax lang, miss.

Maaga pa lang, abala na ako sa Resto Bar. tray ng beer sa kaliwang kamay, order ng mga pulutan sa kanan, at mukha kong halos pareho sa taong kakalabas lang sa 12 hour shift na trabaho. Pero kailangan ito para sa nanay ko, hindi namang pwedeng umasa lang ako sa perang makukuha ko sa pagiging fake gilfriend ni Damian dahil alam kong hindi naman habang buhay magiging kami.“Serena, help me with these trays,” sabi ni Kuya Mario, hawak ang tray na halos matumba na sa bawat galaw niya.Wow english spokening dollars na si kuya Mario ha nahawa na siguro to kay Damian sungit.“Sige, Kuya. Ilalapag ko lang itong mga order,” sabi ko, sabay bigay ng mga orders ng customer sa kanilang kanya kanyang mga lamesa. Bigla namang tumawa si Leo na isa ring waiter dito “Relax ka lang, Serena. Kaya mo yan pawis na pawis ka na oh,” sabi niya, halatang nagbibiro.Inirapan ko siya nang pabiro, sus alam ko naman na may gusto to sa akin kaya nagpapapansin lang.___Pagkatapos ng duty namin ay nagkayayaan ang