Lahat ng Kabanata ng The Luxe Bachelors 1: The Billionaire's Fake Girlfriend : Kabanata 1 - Kabanata 10

Kinabukasan, para akong lumaban sa boxing match na hindi ko alam na sinalihan ko. Ang sakit ng katawan ko, lalo na sa paa. Kung pwede lang silang ihiwalay sa katawan ko at ipahinga ng isang linggo, matagal ko na sanang ginawa. Pero hindi, kailangan kong bumangon. “Anak, sigurado ka ba na okay ka lang? Sige na, matulog ka na lang ulit. Ako na bahala dito,” sabi ni Mama habang nakahiga pa rin siya sa kama, hawak-hawak ang maliit na panyo niya. Kita sa mukha niya ang pagod at sakit, pero heto siya, iniisip pa rin ako. Ngumiti ako kahit gusto kong umiyak. “Ayos lang ako, Ma. Saka kailangan ko ng sweldo, ‘di ba? Kung titigil ako, saan tayo kukuha ng pambayad sa kuryente?” Tumango siya, halatang pinipilit din maging matatag. Ang totoo, iyon ang dahilan kung bakit araw-araw akong lumalaban—si Mama. Pagdating ko sa bar, saktong naroon na ulit si Kuya Mario, hawak ang pamaypay niya na parang extension na ng braso niya. “Serena! Buti dumating ka. May VIP table tayo mamaya, kailangan ko ng

Hindi ko alam kung swerte ba ako o malas. Kasi imagine mo, pauwi ka lang dapat ng bahay, tapos next thing you know, may lalaking parang galing Forbes magazine na nagyayaya na magpanggap kang girlfriend niya. Hindi naman ako kontra sa roleplay, pero sana man lang may script, ‘di ba? Tahimik lang ako habang nasa loob ng mamahaling kotse niya. Siya, steady lang sa pagmamaneho, parang wala lang. Ako naman, parang naipit sa pagitan ng Banana split live performance at funeral service. Hindi ko alam kung matatawa ako o dapat nang magdasal. “Sir,” basag ko sa katahimikan, “sure po ba kayo na ako ang napili niyo? Baka may mas qualified pa diyan. Like, artista? Beauty queen? Or at least ‘yung marunong magsuot ng heels nang hindi nadadapa?” Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya. “I don’t want an actress. I don’t want someone who pretends for a living. I want someone real.” Oh wow. Gusto niya ng “real”? Eh ano ‘ko, Wi-Fi? May “real connection”? Pero syempre, hindi ko sinabi ‘yon. In

“Hoy, Serena! Bilisan mo naman d’yan, hindi ito hotel!” sigaw ng manager namin sa resto bar habang halos mahulog na ‘yung tray na dala ko.Hmp ako talaga paboritong utusan nito ni Kuya Mario “Kuya, relax. Baka ma-highblood ka. Gusto mo ng tubig?” biro ko sabay ngisi, kahit pawis na pawis na ako. Napangiwi lang siya, so ibig sabihin effective ang joke ko. Pagdating ko sa table, napansin ko agad ang isang familiar na figure. Hindi ko pwedeng kalimutan hindi dahil special siya, kundi dahil kasing labo niya ng panaginip kong maging mayaman. Si Damian Cruz. My boyfriend ay este fake boyfriend pala Suot pa rin niya ‘yung mamahaling suit, parang galing siya sa photoshoot ng isang luxury brand. Nakaupo siya na parang hari na nagmamay-ari ng lahat, samantalang ako eto, naglalakad parang contestant sa “It’s Showtime” na malapit na madapa. “Your service is quite slow,” sabi niya agad, sabay taas ng isang kilay. “I don’t really like waiting, Serena.” Napatigil ako sandali. Aba, aba, aba! An

“Serena, be ready. I’ll pick you up in fifteen minutes.” Damian’s message flashed on my phone habang nagbubuhat ako ng tray sa resto-bar. Napailing ako. In fifteen minutes? Andito pa ako sa trabaho?!Pero alam kong hindi siya basta-basta nagme-mensahe. Kapag sinabi niyang “ I'll pick you up,” ibig sabihin, ayaw niyang maghintay ng kahit ilang segundo.Pagkatapos ng shift ko, na-excite man ako pero nakaramdam din ng kaba. Hindi ko alam kung anong balak niya ngayon. Last night’s business party was awkward sa umpisa pero natapos sa… well, sa dami ng mixed feelings ko.Maya-maya, naramdaman ko na yung familiar na tunog ng sports car niya sa labas. Siyempre, nakasuot siya ng shades, parang straight out of a magazine cover. Ibinaba niya ang driver side window, at siya mismo ang bumaba.“Get into the car.” Cold na boses niya.“Ano nanaman bang kailangan mo?…”reklamo ko sabay hagod ko sa buhok ko.He rolled his eyes. “Don't ask questions, Come on.”Hindi ko na sya inusisa baka topakin nanaman

Napasinghap ako at agad na napalingon. Akala ko si Leo, kasi kanina pa siya hindi tumitigil sa kakatawa at kakakulit habang sumasayaw kami. Pero hindi. Hindi siya.Si Damian.Napapikit ako at parang biglang nawala ang tama ng alak sa buong sistema ko.Si Damian na nakatayo sa likuran ko, suot ang dark coat niya na parang hindi bagay sa club, at ang malamig niyang mga mata ay nakatutok sa akin na para bang nahuli niya akong may ginagawang masama.“Serena,” malamig niyang sabi, halos hindi naririnig sa ingay ng tugtog pero ramdam ko ang bigat ng tono. “What the hell do you think you’re doing here?”Napakurap ako at agad na tinabig ang kamay niya sa baywang ko. “Hoy, Sinusundan mo ba ako? At tyaka bakit nagtatanong ka pa eh kita namang sumasayaw ako"Hindi siya ngumiti. Syempre. Damian never smiles. Nakakunot pa lalo ang noo niya at bahagyang yumuko para marinig ko siya. “I’ve been calling you the whole night. Why didn’t you answer your phone?”Ayun na nga ba. Nagpumiglas ako ng konti pe