All Chapters of เจ็ดสาวงาม: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ห้า จะกินกันทุกคืนเลยหรือ เฉินเป่าลี่ไม่เข้าใจว่าสามีหมาดๆของนางไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ใด เขาเคี่ยวกรำนางทุกคืนติดกันมาสิบกว่าคืนแล้ว บางคืนยังมีต่อเนื่องถึง3-4ครา เมื่อคืนนี้ดีหน่อยเพียงแค่2คราด้วยนางหลับพับไปเสียก่อนอย่างอ่อนเพลีย                หญิงสาวออกไปทำงานด้วยสภาพอ่อนแรงในขณะที่ชายหนุ่มคึกคักเริงร่าอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย                “เจ้าจะโยกขย่มข้าทุกคืนเยี่ยงนี้หรือ ข้าไม่ไหวแน่” เฉินเป่าลี่ตัดสินใจเจรจา                “เหตุใดจึงจะไม่ไหว นี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่คู่สามีภรรยากระทำต่อกัน”                “แต่เจ้าทิ่มแทงข้าทุกคืน บางคืนก็หลายคราจนข้าเหน็ดเหนื่อยไม่มีแรงทำงานแล้ว”  

ตอนที่เจ็ด ต่อล้อต่อเถียง  สองสามีภรรยาพูดคุยกันอย่างผ่อนคลาย                “วันนี้เจ้าเร่าร้อนยิ่งนัก ข้าชอบมาก” จู่ๆชายหนุ่มก็เอ่ยชมขึ้นมา                “หมายความว่าวันอื่นๆข้าย่ำแย่หรือ” หญิงสาวกลับมองไปอีกทาง                “ไม่ใช่เช่นนั้น วันอื่นๆล้วนดียิ่ง แต่วันนี้เจ้าร้อนแรงยิ่งกว่า เจ้าไม่รู้สึกว่าดีหรือ”                “ก็ดี แต่ข้าเหนื่อยมาก” เฉินเป่าลี่เองก็รู้สึกว่าวันนี้เห็นสวรรค์ชัดเจนกว่าทุกคืน แต่การต่อสู้กับชายหนุ่มทรงพลังเช่นเฉินเทียนอี้ช่างสิ้นเปลืองแรงกายแรงใจมากนัก                “เช่นนั้นร้อนแรงเพียงวันละครั้งก็พอ

ตอนที่แปด เปลี่ยนบรรยากาศ  เสร็จจากการพูดคุยสารทุกข์สุกดิบ พวกเราก็เข้าสู่การเจรจาการค้าตามกระบวนการ กว่าจะเสร็จก็เย็นย่ำ ลุงเป่าเลี้ยงอาหารเย็นสองสามีภรรยาก่อนจะส่งทั้งสองกลับโรงเตี๊ยมเพื่อพักผ่อน การพักผ่อนของสองสามีภรรยาย่อมไม่ใช่การนอนหลับเช่นผู้คนทั่วไป พวกเขายังนับเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามัน ดังนั้นเพียงได้เปลี่ยนสถานที่ ความคึกคักย่อมเพิ่มขึ้นเฉินเทียนอี้ช่วยภรรยาสาวอาบน้ำอย่างยิ้มแย้มแม้เฉินเป่าลี่จะตวาดไล่อยู่ตลอดเวลาก็ตาม พวกเขาจองห้องพักส่วนตัวเอาไว้ที่ปีกด้านหนึ่งของโรงเตี๊ยมจึงไม่กลัวว่าจะมีผู้อื่นได้ยินเสียงดัง“เจ้าออกไปได้แล้ว ข้าจะอาบน้ำไยต้องมากวนใจ”“ข้าจะช่วยเจ้าอย่างไรเล่า มาหันหลังเร็วเข้าข้าจะช่วยถูหลังให้”“ข้าไม่ใช่เด็กแล้ว ไม่ต้องมาช่วยถูหลัง ไยจะเหมือนเจ้า โตจนสิบขวบแล้วยังต้องให้ท่านแม่ข้าจับอาบน้ำอยู่เลย”“นั่นมันเรื่องตอนเด็ก ไยต้องเอามาหยอกล้อสามีด้วยเล่า”“ก็จริงนี่นา”“แต่ยามนี้สามีอ

ตอนที่สิบ ตั้งครรภ์แล้ว“ไม่ไหวก็ต้องรอ หรือจะไม่ต้องทำอันใดกัน ต่างคนต่างแยกย้ายไปนอน” หญิงสาวข่มขู่ด้วยรู้ดีว่าสามีหนุ่มย่อมไม่ยินยอมแยกย้ายแน่“ได้ ได้ ข้ารอ ข้านั่งรอแล้ว” เฉินเทียนอี้ถอยกลับไปนั่งรออย่างเงื่องหงอยโดยมีหนอนยักษ์พุ่งชี้หน้าอย่างบ่งบอกอารมณ์ร้อน“ดีมาก จำไว้ว่าห้ามวุ่นวาย ต้องให้ข้าจัดการเอง เข้าใจหรือไม่” หญิงสาวยังไม่วายสำทับอีกครา แล้วเดินเยื้องย่างเข้าใกล้ร่างแกร่งซึ่งมองจ้องจนลูกตาแทบหลุดออกจากเบ้าเฉินเป่าลี่พยายามทบทวนท่วงท่าจากในหนังสือ มือบางเอื้อมจับหนอนยักษ์ขึ้นมาลูบไล้ขึ้นลงอย่างเบามือก่อนจะก้มลงย่อกายดูดกลืนกินหนอนใหญ่เข้าไปในอุ้งปากเพียงครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือนางใช้มือโลมเล้าปลอบประโลมอย่างต่อเนื่องเพื่อส่งตัวหนอนให้ดีดดิ้นเข้าออกอย่างลื่นไหลเฉินเทียนอี้ก้มลงมองภรรยาสาวโอ้โลมแท่งสวาทอย่างตื่นเต้นขณะดื่มดำอยู่กับความเสียวซ่าน มือหนาเอื้อมจับผมสลวยพร้อมขยุ้มจับเพื่อโอบประคองการขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ“อืม...โอวววว...”เสียงครางต่ำดังออกมาเป็นระยะจนเ

ตอนที่สอง เจรจาการค้าเมื่อเห็นว่าตนเองเสียวสะท้านจนสุดจะทน สาวเจ้าก็หยุดรั้งรอ แต่เมื่อเห็นว่าสามีหนุ่มบิดเกร็งซ่านกระสัน สาวงามก็เร่งแรงกระแทกขึ้นลงจนน้ำขุ่นขาวไหลทะลักออกมาฝ่ายชายหนุ่มย่อมไม่ยินยอม เขาพลิกร่างขึ้นจับร่างภรรยาสาวผู้ไม่ยอมแพ้ให้คว่ำหน้า มือหนายกสะโพกกลมกลึงแล้วหยิบหมอนมาสอดข้างใต้เพื่อให้ก้นลอยเด่นก่อนจะแหวกร่องรูเพื่อทิ่มทวนแท่งใหญ่เข้าไปจนลึกล้ำด้วยมีหมอนรองรับ หญิงสาวจึงไม่สามารถดิ้นหนี ได้แต่ยกสะโพกให้แท่งแกร่งแทงทิ่มสวนเข้าสวนออกเสียงดังลั่น แท่งแกร่งถูกดึงออกจนสุดแล้วแทงสวนพรวดเดียวเข้าไปจนมิดด้ามส่งให้ก้นน้อยสั่นสะท้าน เฉินฟางหรงร้องลั่นทุกคราด้วยเสียงซ่านกระเส่าก่อนจะบิดเกร็งตอดรัดถี่กระตุกแรงชายหนุ่มไม่ปล่อยให้ภรรยาสาวได้มีโอกาสพลิกร่างอีก เขายังคงตอกตรึงทิ่มแทงโดยยกร่างบางขึ้นโอบรัดเพื่อกุมขย้ำทรวงอิ่มแล้วโยกร่างเข้าออกอยู่อย่างนั้นเฉินฟางหรงย่อมรู้สึกถึงแรงอัดแน่นซึ่งครูดกับผนังด้านในจนเสียดเสียว ยิ่งท่อนแกร่งลากครูดกับจุดอ่อนไหวด้านในมากเท่าใด หญิงสาวก็ยิ่งเสียวซ่า