All Chapters of พี่เขย: Chapter 11 - Chapter 20

ออฟฟิศของรามทุกสายตาจับจ้องไปที่สาวสวยหุ่นดี หน้าตาบ่งบอกความเป็นลูกครึ่งชัดเจน ที่เดินตามหลังผู้เป็นเจ้านายด้วยสายตาสนใจใคร่รู้เป็นอย่างมาก แต่ไม่นานทุกคนก็รู้ว่าเธอคือใคร จากปากต่อปากของผู้ที่ได้ไปร่วมงานศพของภรรยาเจ้านาย“สวยเนอะ หุ่นโคตรดีเลยว่ะ” ชายหนุ่มผู้หนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนร่วมงานโต๊ะข้างๆ“อือ สวยเซียะไปหมดเลยว่ะ อยากให้ออฟฟิศเรามีแบบนี้สักสิบคน”“แนนอิจฉาเธอมากเลยค่ะพี่วิน อยากสูงแบบนั้นบ้างจัง สูงพอๆ กับเจ้านายเราเลยนะคะนั่น” หญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นบ้าง“ก่อนจะสูงแบบเขาไปลดหุ่นก่อนดีกว่าไหมน้องแนน”“ก่อนจะมาว่าแนนดูตัวเองก่อนไหมคะพี่วิน ผู้ชายอะไรสูงไม่ถึงร้อยแปดสิบแล้วยังอ้วนลงพุงอีกต่างหาก”“ก็ผู้ชายของเธอไงล่ะ” ชายหนุ่มจอมทะเล้นชูนิ้วทำสัญลักษณ์ฉันรักเธอ“แหวะ” หญิงสาวรูปร่างเจ้าเนื้อแต่หน้าตาน่าเอ็นดู เบะปากใส่ชายหนุ่มรุ่นพี่แล้วหันมาสนใจกองงานบนโต๊ะต่อ“น้องแนนงอนแล้วไอ้วิน จีบไม่ติดแน่” ชายอีกคนหนึ่งหัวเราะเยาะเย้ยเพื่อนปากบอน“นิดเพิ่งรู้นะคะว่าอาคารนี้เป็นของพี่ราม นิดเข้าใจว่าเป็นออฟฟิศเช่าซะอีก” สิริญ่าบอกกับพี่เขยขณะที่เดินเคียงคู่ไปด้วยกัน“อาคารนี้เพิ่งสร

รามคลี่ยิ้ม นึกถึงเมียรักที่แสนสุภาพและอ่อนหวาน ผิดกับเธอคนนี้ที่ดูแสบซ่าก๋ากั่นไม่ยอมคน“พี่เชื่อจ้ะ ถ้าอิ่มแล้วพี่เรียกเขาคิดเงินเลยนะ”“ค่ะ”คิดเงินเสร็จแล้วพวกเขาก็กลับมาขึ้นรถ “หนูนิดบอกว่าจะไปไหนต่อนะ” รามถามหญิงสาว“ถนนโพธิ์แก้ว ลาดพร้าวซอยหนึ่งร้อยหนึ่งค่ะ”“โอเค เข้าซอยแล้วบอกพี่นะว่าไปยังไงต่อ”คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน มองด้านข้างของชายหนุ่มที่กำลังขับรถออกไป “พี่รามไปไม่ถูกเหรอคะ”“ไม่แน่ใจเหมือนกัน พี่อาจจะจำชื่อซอยไม่ได้ ต้องลองไปดูถึงจะรู้” เขาตอบเธอตามความจริง เพราะเส้นทางนี้ก็เคยใช้สัญจรอยู่บ้าง “แล้วหนูนิดจะไปหาใครที่นั่นล่ะ”เธออึกอักไปเล็กน้อยเพราะไม่ได้เตรียมคำตอบเอาไว้ “.. นิดว่าจะลองไปหาที่เรียนภาษาเพิ่มค่ะ”“แล้วใครแนะนำให้มาเรียนที่นี่ ใกล้ ๆ บ้านเราก็มีตั้งหลายที่”“คุณแม่แนะนำค่ะ คุณแม่หาเจอทางอินเทอร์เน็ต บอกว่าที่นี่สอนดี เข้าใจง่าย เหมาะสำหรับชาวต่างชาติที่อยากเก่งภาษาไทย”“พี่ว่าหนูนิดมีพื้นฐานที่ดีอยู่แล้ว พูดค่อนข้างชัด เขียนได้ อ่านออกอยู่แล้ว ไม่ต้องเรียนเพิ่มก็ได้” เขารู้เรื่องของเธอมาบ้างจากภรรยา เกี่ยวกับการเรียนเขียนอ่านภาษาไทย ที่มารดาฝึกสอนอย่างเข

รามคลี่ยิ้ม “เวลานี้ผมยังไม่พร้อมจะรับใครเข้ามาในชีวิตหรอกครับคุณนัด ผมยังคิดถึงภรรยาของผมอยู่เลยครับ” เขานึกภรรยาผู้แสนดีที่เปลี่ยนเป็นคนขี้หึงอย่างไร้เหตุผลในช่วงท้องแก่  แล้วใบหน้าของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยใบหน้าของผู้เป็นน้องสาว เขาตกใจจนเผลอหลับตาสะบัดศีรษะให้ภาพนั้นหายไป“เป็นอะไรคะราม ปวดหัวเหรอคะ”“เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร”ม่ายสาวทรงเครื่องวัยสี่สิบกะรัต ที่ยังดูพริ้มพราวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าพยักหน้ารับ ขยับขาที่ไขว้ทับกันไว้วางบนพื้น โน้มกายไปข้างหน้าเล็กน้อย วางมือนุ่มลงบนหลังมือของชายหนุ่มอย่างมีความหมาย“ถ้าไม่เห็นแก่ตัวเองก็ต้องเห็นแก่ลูกบ้างนะคะ ลูกโตขึ้นทุกวันก็ต้องได้เห็นหน้าแม่นะคะ ไม่ใช่โตมากับแนนนี่แต่ไม่มีแม่คอยดูแล ลูกต้องมาก่อนตัวเองนะคะราม”ชายหนุ่มมองมือเรียวสวยที่ทาเล็บสีบรอนซ์เคลือบกากเพชร แล้วค่อย ๆ ชักมือออกอย่างนุ่มนวล“ผมจะเอาคำแนะนำของคุณนัดไปคิดดูอีกทีนะครับ”“คิดนานไปไม่ดีนะคะ ลูกโตขึ้นก็จดจำได้มากขึ้น รามควรจะหาภรรยาใหม่ตอนที่ลูกยั

“อย่ามาพรากลูกไปจากพี่นะหนูนิด ให้ตายพี่ก็ไม่ยอมหรอก” ลูกชายคือของขวัญแห่งความรักระหว่างเขากับภรรยาที่จากไป จะมาขอกันง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร“ถ้าอย่างนั้นพี่รามก็ควรปรับปรุงตัวเสียใหม่นะคะ ไม่ใช่อะไรก็ยอมแบบนี้”“พี่จะแต่งงานใหม่” ไม่รู้ทำไม อยู่ ๆ เขาก็อยากพูดเรื่องนี้กับเธอ “พี่จะหาแม่ให้น้องกาย ถ้าพี่แต่งงานทุกอย่างมันก็คงจะดีขึ้นมาบ้าง”“พี่รามจะแต่งงานได้ก็ต่อเมื่อนิดอนุญาตเท่านั้น เพราะนิดไม่เชื่อใจผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่เลี้ยงให้หลานนิดง่าย ๆ หรอกค่ะ”“พี่จะแต่ง หนูนิดจะทำอะไรพี่ได้”“นิดไม่ยอม! ได้ยินไหมว่าไม่ยอม!” ขึ้นเสียงใส่เขาพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา “ให้ตายนิดก็ไม่ยอม นิดจะขัดขวางให้ถึงที่สุด ไม่เชื่อก็คอยดู”“กลัวเหรอหนูนิด”“นิดยอมรับค่ะว่ากลัว น้องกายเป็นหลานคนเดียวของนิดนะคะพี่ราม”“รักหลานมากขนาดนั้นเลยเหรอ”“หลานของนิดทั้งคน ถ้านิดไม่รักนิดไม่ทนเป็นไม้กันหมาอยู่แบบ

เมื่อหลายวันก่อนเธอเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากท่าน ท่านถามไถ่ถึงเรื่องทั่วไป และยังพูดตบท้ายให้มีความหวัง ว่าไม่เห็นผู้หญิงคนไหนเหมาะสม ที่จะดูแลลูกและหลานชายของท่านเท่าตนอีกแล้ว.. บางทีนี่อาจจะเป็นสัญญาณที่ดีของเธอก็ได้“แพรคิดว่าคุณแม่พี่จะช่วยได้เหรอ”“ท่านเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ เรื่องแบบนี้เราต้องเชื่อสายตาท่านค่ะ”“คุณแพรพูดเหมือนคุณแม่พี่รามท่านมีตัวเลือกอยู่ในใจแล้วเลยนะคะ”“แพรไม่ทราบหรอกค่ะคุณนิด แต่ถ้าพี่รามเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาท่าน แพรเชื่อว่าท่านจะต้องเลือกผู้หญิงที่เหมาะสมที่สุดให้พี่รามอยู่แล้วค่ะ”“ผู้หญิงที่พร้อมจะเป็นทั้งแม่และภรรยาที่ดี โดยการถูกจับให้แต่งงานนี่ยังมีอีกเหรอคะคุณแพร”“แล้วคุณนิดคิดว่าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแบบพี่ราม ยังมีผู้หญิงหน้าโง่คนไหนปฏิเสธอีกเหรอคะ”สิริญ่าหันไปมองหน้าพี่เขยของเธอพร้อม ๆ กับที่เขาก็มองมา คนหนึ่งมองผู้ชายสมบูรณ์แบบตามคำพูดของเลขา ส่วนอีกคนมองผู้หญิงหน้าโง่ตามที่เลขาพูดถึง“ไปทำงานกันเถอะแพร พี่ไปก่อนนะหนูนิด