Semua Bab เสน่ห์ร้าย สยบซาตาน: Bab 101 - Bab 110

“กลัวเหรอ ฉันว่า...แค่เธอกล้าส่องกระจกมองตัวเองได้ ชาตินี้ก็ไม่น่าจะกลัวอะไรแล้วละนะ”“พี่...โซ” มือเล็กของฟีฟี่เกาะชายกางเกงขาสั้นฉันไว้แน่นด้วยความกลัว บางทีเด็กก็ไม่สมควรเข้ามาเห็นเรื่องแบบนี้เลยนะ ยายพวกทราม!“เราไปกันเถอะฟีฟี่ เสียเวลา”ฉันจูงมือฟีฟี่และหันหลัง เพื่อเดินกลับไปทางเดิม ไม่ได้กลัว

ซันเดียยืนกำมือแน่น เมื่อโดนจับทางได้ คินไม่พูดตรง ๆ แต่เหมือนจะทำให้ซันเดียคลายมันออกมาจากปากเอง ฉันยอมรับว่านายไม่ใช่คนโง่ คิน“เดี๋ยวฉันพาฟีฟี่ไปตรวจดูแผลก่อนนะ โซไปด้วยกันมั้ย ทางนี้ให้คนของฉันจัดการเอง”คีตาพูดขึ้นพร้อมกับส่งฟีฟี่ให้คินอุ้ม เพราะเด็กตัวน้อยเริ่มร้องหาน้าตัวเอง“ไปกันเถอะโซ”คิน

“พูดว่าอะไรนะ”“เปล่า” อะไรของเขา“แล้วแอล” ยายนั่นกับเพื่อนโดนคนของคีตาลากไปไหนแล้วไม่รู้“เดี๋ยวฉันพาเธอไปทำแผลก่อน แล้วจะไปจัดการเรื่องนี้เอง”“แล้วก็อีกเรื่อง” ฉันหันไปหาเขาอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้“ถามมากจริง ๆ โดนมาขนาดนี้ไม่น่าจะขยับปากพูดได้แล้วนะฉันว่า”“แค่นี้ไม่สะเทือนหน้าฉันหรอก” คำพูดของ

“ชั่งมัน ต่อจากนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง ส่วนมึงจะไปไหนก็ไป!” ติณห์ออกปากไล่แอลให้พ้นหน้าเขา เธอรีบลุกหนีและวิ่งออกจาห้องไปทันที ที่เธอยอมเขามากมายขนาดนี้ก็เพียงเพราะคำว่าเงินเท่านั้น ความแค้นในใจอย่าให้แกร่วงลงมาละกัน ฉันจะเป็นฝ่ายเหยียบแกบ้างณ โรงพยาบาลของคีตา“ฟีฟี่เจ็บตรงไหนบ้าง ให้เค้าเป่าให้มั้ย ป

ธีมของงานคือสูทสีดำ ทั้งผู้ชายและผู้หญิงต้องใส่สูทสีดำเท่านั้น ฉันอยู่ในสุดสูทสีดำขาสั้น ซึ่งควีนเป็นคนจัดหามาให้ทั้งหมดทั้งของฉันและทุก ๆ คน ฉันสวมด้วยรองเท้าส้นสูง 4 นิ้วเลยนะ 4 นิ้ว อะไรที่พอจะให้โผล่ออกไปที่งานแล้วไม่ดูต่ำเตี้ยก็ทำหมดแหละตอนนี้ ยิ่งเวลาต้องยืนข้าง ๆ คินแล้วละก็ฉันแทบจะเป็นหลุมอา