Semua Bab My Honey คนนี้ของผม: Bab 61 - Bab 70

“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ” เห็นท่าทางของเธอ เขาอดถามไม่ได้ จากที่อารมณ์ดีตอนนี้อยู่ ๆ ในอกกลับวูบไหว“เป็นข่าวกับพี่ ทำหนูหงุดหงิดขนาดนั้นเลย?” เขาที่พยายามแสดงออก พยายามจะประกาศบอกให้ทุกคนรู้ถึงสถานะความสัมพันธ์ว่าเขากับเธอว่าเราเป็นอะไรกัน แต่เธอกลับอยากปกปิด อยากผลักไส“ค่ะ พายหงุดหงิด” พัชชายอมรับแล้วปิดประตูใส่หน้าเขา เห็นสีหน้าเอาเรื่องของเขาแล้วยิ่งโมโห ใช่สิ เขาไม่ใช่คนที่โดนด่าไม่ได้เสียหาย มีแต่เธอเนี่ยที่โดนสาว ๆ สาวกของเขารุมทึ้งด้วยคำสาดเสียเทเสียสารพัด เธอยิ่งมีคนรักเยอะอยู่ด้วยเนี่ยขณะที่พัชชาจัดการกับอารมณ์และร่างกายตัวเองอยู่ในห้องน้ำ เธอไม่อนุญาตให้เขาเข้าไปยุ่มย่ามเหมือนอย่างเคย อาทิตย์จึงพาตัวเองมานอนทิ้งร่างบนเตียงอย่างคนไม่สบอารมณ์ เสียงข้อความเข้าแจ้งเตือนไม่หยุดจากหลายแอปพลิเคชันในโทรศัพท์มือถือพัชชา เธอทิ้งไว้บนเตียง อาทิตย์จึงคว้ามาเปิดอ่านอย่างถือวิสาสะ“เหี้ยอะไรนักหนาวะเนี่ย” เห็นจำนวนข้อความแจ้งเตือนหัวคิ้วก็ขมวด ไม่แปลกที่พัชชาจะรำคาญใจ ไม่ทันที่เขาจะกดเข้าไปอ่านคอมเมนต์จากโพสต์นั้นเจ้าเครื่องมือสื่อสารของหญิงสาวก็สั่นรุนแรงเพราะมีสายเข้า ชื่อที่โชว์หราทำเอาช

LINE Group : ผมเป็นลูกท่านประธานArtit : หายหัวไปไหนกันหมดวะTithi : เป็นห่าอะไรของมึงArtit : พอมีแฟนแล้วไม่มาห้องกูเลยนะพวกเหี้ยคนโดนเพื่อนทิ้งให้อยู่คนเดียวเหงา ๆ ส่งความเกรี้ยวกราดผ่านข้อความ แต่ไม่มีใครสนใจVVich : ก็คนมันมีเมียให้อ้อน โสดก็อยู่ส่วนโสดไปนะครับAAT : อยากประกาศโสดเอง มึงอย่ามาโวยวายArtit : กูอยากโสดที่ไหนล่ะครับไอ้พี่อาร์ต“ก็เขาไม่ยอมคบกับกู พวกเหี้ย” อาทิตย์สบถกับตัวเองคนเดียว แต่ไม่ได้พิมพ์เป็นข้อความส่งไปArm : แต่เท่าที่เห็นคือมึงนะที่ประกาศว่าโสดกลางไอจี ผู้หญิงเขาอยู่เฉย ๆAAT : เป็นกู กูก็ไม่คบด้วยหรอกVVich : เออจริง ถึงคบก็เลิกอยู่ดีTithi : ปากดีแบบนี้ หอนมากนักต่อนักแล้วนะกูจะบอกให้Arm : อะ เลือกมาเร็ว ชอบยี่ห้อไหน เดี๋ยวกูซื้อรอไว้ให้ (แนบรูปอาหารสุนัขมาสามยี่ห้อ มีทั้งแบบเม็ดและแบบเปียก)VVich : ขนมด้วยไหม เดี๋ยวกูช่วยสมทบทุนArtit : กูไม่ใช่หมา ไอ้พวกเหี้ยหลังจากนั้นก็มีแต่สติ๊กเกอร์หัวเราะขำและสมน้ำหน้าส่งมารัว ๆ ทำเอาอาทิตย์หัวร้อนจนต้องกดปิดมือถือก่อนจะโยนมันทิ้งส่ง ๆ ลงบนโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วทิ้งตัวนอนอืดอยู่ในเพนต์เฮาส์ต่อ ทักไลน์กลุ่มไ

คืนนั้นหลังซ้อมเสร็จพัชชาและเพื่อน ๆ แยกย้ายกันกลับคอนโดเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เสร็จแล้วหญิงสาวก็ลงมารอรมิฎาที่หน้าคอนโด ช่วงนี้เจ้าหล่อนพักอยู่เพนต์เฮาส์ของคนรัก ซึ่งอยู่ภายในคอนโดเดียวกันชั้นบนสุด รุ่นพี่สาวจึงบอกให้ไปพร้อมกัน ด้วยนึกเป็นห่วงไม่อยากให้พัชชาขับรถเองคนเดียวดึก ๆ เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย โดยมีกรวิชญ์ที่เสนอตัวมาเป็นสารถีขับให้ไม่นานรถเอสยูวีสีดำขลับก็มาจอดที่หน้าคอนโด พัชชาเปิดประตูตอนหลังหมายจะขึ้นไปนั่ง ทว่ากลับต้องชะงัก เพราะโดนรมิฎาห้ามไว้เสียก่อน“เดี๋ยว! พายไปนั่งหน้าก่อนนะ พี่ขอใช้พื้นที่ข้างหลังแป๊บ”“เอ๊า! แล้วทำไมมานั่งนี่อะพี่เฌอ” พัชชาเลิกคิ้วเมื่อเห็นแฟนของเจ้าของรถมานั่งอยู่เบาะหลัง แล้วยังจะสั่งให้เธอไปนั่งข้างคนขับอีก มันไม่ได้ไหม มันผิดที่ผิดทาง!“พี่ขอเปลี่ยนชุดก่อน” ปากตอบพัชชาทว่าสายตาวาวโรจน์ตวัดส่งค้อนไปทางคนขับรมิฎาโดนห้ามเรื่องชุดแต่งกายตั้งแต่ออกจากเพนต์เฮาส์ เถียงกันตลอดทางจนเกือบได้ตีกันอยู่แล้ว สุดท้ายเป็นหญิงสาวที่ต้องยอมลงให้ หากเธอไม่ยอมเปลี่ยนชุดตอนนี้มีหวังคืนนี้คงไม่ได้ไปแล้วร้านเหล้า เกรงว่าเขาจะพาเลี้ยวเข้าม่านรูดเสียก่อนมาก

“ไม่ไปเยาะเย้ยนางดูล่ะ เอาคืนที่ครั้งก่อนตบกับนางไม่ชนะ แล้วยังจะโดนอาจารย์ที่ปรึกษารายงานที่บ้านอีกไง” เพื่อนของแอนนี่ยุยง แต่เจ้าตัวกลับรีบส่ายหน้าหวือ“หึ! ฉันจะทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้นไปทำไม แกลองไปบอกมันเองสิ!” ครั้งก่อนที่ทะเลาะกัน เธอโดนพัชชาฟาดจนจมูกเบี้ยว ทำมาตั้งแพงต้องไปแก้ใหม่แพงกว่าเดิมอีก ทั้งหน้าทั้งตัวเขียวช้ำไปหลายวันกว่าจะหายไหนจะเรื่องที่อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกคุย โดนรายงานไปถึงบิดาเธอเรื่องพฤติกรรมไม่เหมาะสมอีกต่างหาก แอนนี่โดนพ่อด่ายับจนเกือบถูกสั่งให้ออกจากมหาวิทยาลัย ด้วยเพราะบิดาเธอทั้งเกรงใจและเกรงกลัวบิดาของพัชชาเอามาก ๆ ทุนการศึกษาที่ส่งเธอเรียนมหาวิทยาลัยแพง ๆ นี่ก็ด้วยทุนจากบิดาพัชชาทั้งนั้น ขืนเรื่องถึงหูบิดาของพัชชา ครอบครัวเธอมีแต่พังกับพัง ใครจะเสี่ยงให้ตัวเองลำบากกันล่ะ ถึงก่อนหน้าเธอจะโง่ ทว่าตอนนี้เธอฉลาดขึ้นแล้วว่าไม่คุ้มที่จะไม่ยุ่งกับพัชชาแอนนี่ปณิธานกับตัวเองตั้งแต่นั้นแล้วว่าจะอยู่ให้ห่างจากพัชชามากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ไม่ให้ปะทะกันอีก เพราะเธอเข็ดขยาด เพื่อสวัสดิภาพของตัวเอง และหน้าที่การงานของครอบครัว เธอทำได้เพียงคอยอิจฉาริษยา และนินทาลับหลังให

จากที่เคยต่อต้านกลับเป็นเผยอปากตอบรับด้วยความคิดถึงเขามากเช่นกัน คิดว่าตัวเองจะลืมเขาได้ แล้วตอนนี้เป็นไง แค่เขารุกนิดหน่อยก็อ่อนระทดระทวย ใจเหลวเป็นน้ำอย่างน่าอายเมื่อไร้ท่าทีต่อต้านเช่นเก่า ความร้อนแรงที่เขายัดเยียดใส่เธอก็ทุเลาเหลือเพียงความหวามหวานระคนโหยหา เขาเลาะเล็มกลีบปากสาวอย่างหยอกเย้า แล้วปล่อยให้เธอได้พักหายใจ เขาพรูลมหายใจร้อนแรง จูบซับข้างแก้มนวลแล้วเคลื่อนใบหน้าคมมาซุกซบซอกคอขาวแล้วสูดเอากลิ่นกายที่แสนคิดถึงเข้าปอดอีกเฮือกใหญ่มือหนาคลายจากท้ายทายทุยเลื่อนลงมากอบกุมทรวงอกงาม ลูบไล้ผ่านสีข้างจนคนใต้ร่างสยิวซ่าน ขนอ่อนในกายสาวพานลุกชัน ก่อนที่เขาจะไปหยุดตรงโหนกเนินกึ่งกลางกายวันนี้ชุดที่พัชชาใส่มาเป็นกางเกง หากถอดคงยาก จะถลกขึ้นเหมือนกระโปรงก็ทำไม่ได้ มือหนาออกแรงขยำหนัก ๆ เพราะขัดใจที่อะไร ๆ ก็ไม่เอื้ออำนวยเท่าไร หากแต่มุมปากก็ยกยิ้มลึก ๆ แอบดีใจที่เธอแต่งตัวเช่นนี้บ้าง แค่โชว์แผ่นหลัง เขาจะได้ไม่ต้องหวงมาก“เอามือออกไป” คนที่โดนลวนลามปรามเสียงดุ สองขาเรียวพยายามหนีบเข้าหากัน แต่โดนขาแกร่งข้างหนึ่งสอดเข้ามากันไว้“คิดถึง...” เสียงทุ้มแผ่วเบา แต่หญิงสาวได้ยินชัดเจน เพรา