All Chapters of อุ่นรักดวงใจดล: Chapter 21 - Chapter 30

จู่ๆ นรียาก็โพล่งออกมา ทำให้ทั้งนภาพราวและแสงตะวันต่างตกใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด“เอ่อ คือ” นภาพราวพูดได้แค่นั้นธราดลก็เอ่ยตัดบท“พวกเราไปกันเถอะ ยืนนานๆ เมื่อยขา แถมมีมลพิษทางเสียงอีกด้วย” พูดจบเขาก็ก้าวยาวๆ ออกไป นภาพราวจึงต้องก้าวตามไปติดๆ โดยไม่ลืมสบตาคนเป็นแม่ของนายจ้างตัวน้อยด้วยความรู้สึกไม่พอใจชนิดที่ไม่คิดจะหลบตา นี่หากไม่มีหนูน้อยอยู่ด้วย ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้เชิดหน้ามองตาเขียวใส่หล่อนอยู่แบบนี้แน่แต่เวลาต่อมาหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งเมื่อข้อมือของหล่อนถูกมือใหญ่ของธราดลกุมเอาไว้และจูงตรงไปยังร้านไอศกรีม ทำให้คนมองอีกสองคนถึงกับตาเบิกกว้างกับสิ่งที่เห็น ส่วนคนถูกจูงมือกำลังมึนงงจนแทบไม่รับรู้อะไรแล้ว จึงปล่อยให้เขาจับจูงจนไปถึงร้านไอศกรีม รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงทุ้มๆ กำลังเรียกพร้อมรอยยิ้มขบขันที่สาดแสงมาจากแววตาสีเข้ม ขณะที่ริมฝีปากกลับปิดสนิท ส่วนหนูน้อยก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะเห็นเต็มสองตาว่าพ่อจ๋าของตนจูงมือคุณครูน้ำอุ่นเอาไว้ตั้งนาน“คุงคูน้ำอุ่นขา พ่อจ๋าถามว่าจะกินอะไรดีคะ”นั่นเองหญิงสาวจึงรู้ตัว หลบตาของสองพ่อลูกลงอ่านเมนูตรงหน้าอย่างไม่รู้เรื่อง ท่าทางของเจ้าหล่อนทำเอาธราดล

ธราดลเองในความโชคร้าย ก็อาจจะเป็นความโชคดี เขาคงทำบุญมามากพอควร เพราะสุดท้ายคนไม่ดีก็เป็นฝ่ายตีจากเขาไปเองโดยที่ไม่ต้องลงทุนทำอะไรสักเท่าไร แม้จะต้องเจ็บปวดใจอยู่สักหน่อย แต่ก็คุ้มหากต้องแลกกับการได้ชีวิตดีๆ ของตนเองกลับคืนมาและปล่อยคนประเภทนั้นไปอยู่ด้วยกันหญิงสาวเชื่อว่าคนดีแบบธราดลจะต้องได้พบกับผู้หญิงดีๆ ที่รักเขาและลูกสาวอย่างจริงใจเข้าสักวัน ว่าแต่ผู้หญิงที่เขาชอบนั้นเป็นแบบไหนกันนะพลันนภาพราวก็คิดถึงนรียากับผู้หญิงที่ชื่อแสงตะวัน นรียาสวยเฉี่ยว เข้าสังคมเก่ง แต่กลับไม่มีสัญชาตญาณของความเป็นแม่และเมียดีพอ เห็นแก่ตัว มักมาก ร้ายกาจ ส่วนแสงตะวัน จากที่ได้ยินป้าแมวเล่าให้ฟัง และได้สบตาของอีกฝ่าย หล่อนคิดว่าฝ่ายหลังดูดีกว่าฝ่ายแรก แม้จะไม่สวยเท่า แต่อยู่ด้วยแล้วน่าจะสบายใจกว่า เพราะจากที่เห็นอีกฝ่ายมองธราดลแล้ว หญิงสาวรู้สึกได้ว่าแสงตะวันรักชายหนุ่มอย่างจริงใจ ไม่แน่เขาอาจเหมาะกับผู้หญิงสวยเรียบๆ แบบแสงตะวันก็ได้พอคิดได้ดังนั้น ภายในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกอ่อนล้าแปลกๆ แต่ก็ไม่คิดจะหาเหตุผลว่าทำไมจึงรู้สึกเช่นนั้น พอดีกับที่มารดาเรียกหาจึงเลิกคิดถึงเรื่องของธราดลชั่วคราวสวนส้มดวงใ

๑๐อิจฉาหลังเลิกงาน นภาพราวต้องไปตลาดเพื่อซื้อของเตรียมเอาไว้ให้มารดาไปทำบุญ ทว่ากลับต้องตกใจเมื่อได้พบกับวิทย์โดยไม่คาดคิดมาก่อน เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่พอส่งเพื่อนเสร็จกำลังจะกลับขึ้นรถแต่ก็ต้องยืนขาแข็งเมื่อได้เห็นว่าคนที่ขับรถเก๋งคันเล็กมาจอดข้างๆ รถหรูของเขาคืออดีตคนรัก“น้ำอุ่น”น้ำเสียงอันคุ้นเคยทำให้หญิงสาวหันไปมองแทบจะทันที และเมื่อสบตาคนเรียกก็ตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ ฝ่ายนั้นยืนเกาะประตูรถยนต์ของตนเองเอาไว้ ขณะที่หญิงสาวปิดประตูรถยนต์ของตนเอง“พี่วิทย์”ชายหนุ่มยิ้มให้อดีตคนรัก นภาพราวยังน่ารักสมกับเป็นหล่อน ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาดูอ่อนหวานไม่เปลี่ยน วูบหนึ่งเขารู้สึกเสียใจที่ทิ้งหล่อนมา ทั้งที่ใจจริงเขาไม่อยากทิ้งนภาพราว แต่เมื่อได้รับคำขาดจากนรียาที่รู้ว่าเขามีแฟนอยู่ก็ให้เลิกเด็ดขาด หากไม่เลิกก็ไม่ต้องไปคบหากับหล่อน ทำให้เขาจำต้องเลือกและในที่สุดก็บากหน้ามาบอกเลิกหญิงสาวในวันเกิดของหล่อน สีหน้าและแววตาของนภาพราวในวันนั้น ยังคงติดตาฝังใจเขามาจนถึงวันนี้“ออยบอกพี่ว่าน้ำอุ่นกลับมาอยู่บ้านแล้ว สบายดีใช่ไหม”หญิงสาวแทบไม่อยากยิ้มให้คนตรงหน้า ตั้งแต่รู้เรื่องของเขาหญิงสาวไม่อยากแม้จะ

แสงตะวันสบตาเขาอยู่เป็นครู่ จึงพยักหน้าเบาๆ ใจที่หายวับเมื่อครู่ตอนเขาทำตาเข้มใส่คิดว่าจะถูกบอกเลิก แต่พอเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นก็ใจมา ตั้งท่าจะเปลี่ยนเรื่องคุยและเอาใจเขาอีกครั้ง แต่แล้วจู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยออกมาว่า“ส่วนคนที่คอยจูงมือหนูเล็กน่ะเป็นครูพี่เลี้ยง หนูเล็กติดเธอมาก”แสงตะวันมองหน้าเขาอย่างค้นคว้า แต่ก็ไม่เห็นอะไรในแววตาของเขา ทว่าหญิงสาวกลับไม่ไว้วางใจนัก เพราะภาพที่เขาจูงมือครูคนนั้นเมื่อหลายวันก่อนยังติดตาตรึงใจมิรู้วาย“เธอน่ารักนะคะ ดูเข้ากับเด็กได้ง่าย”ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ อย่างเห็นด้วยพลางบอก“ก็เคยเป็นครูเด็กอนุบาลมาก่อน”แสงตะวันยิ้มอ่อนขณะรินเบียร์ให้เขาอีกหน“ว่าแต่ครูชื่ออะไรหรือคะ”เขาหลุบตามองคนตรงหน้าแวบหนึ่ง ก่อนบอก“น้ำอุ่น”คนฟังที่ยิ้มอยู่แล้วยิ้มกว้างขึ้นอีกนิด“ชื่อน่ารักจัง วันนี้แสงก็เจอครูในตลาดนะคะ” ขณะบอกหญิงสาวแสร้งตักกับป้อนเขาและสบตาเขาไปพลาง “เห็นมากับผู้ชายหน้าตาดีเชียวค่ะ ช่วยกันถือของ เดินตามกะหนุงกะหนิง สงสัยพวกเขาคงเป็นแฟนกันนะคะ นี่ไงคะน่ารักนะคะ”คนที่กำลังยกเบียร์ดื่มชะงักกึก ดวงตาสีเข้มตวัดมองคนพูดและภาพตรงหน้า เมื่อเห็นว่าชายในภาพเ

“ตกใจที่ฉันรู้ทันสินะ เอาเป็นว่าตกลงรับเงินใช่ไหม ถ้าใช่ขับรถตามเข้าไปที่บ้าน เรามีข้อตกลงกันเล็กน้อยก่อนฉันจะเซ็นเช็คให้ ถ้าอยากได้ก็ตามมา แต่ถ้าไม่อยากได้ จะไปฟ้องศาลที่ไหนก็เชิญ!”พูดจบร่างสูงก็เดินอาดๆ ตรงไปยังรถกระบะ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอ ทำให้หญิงสาวต้องรีบกลับไปนั่งข้างคนขับ ซึ่งก็คือวิทย์นั่นเอง“รีบขับตามมันไป” นรียาร้องบอกด้วยใจที่สั่นระรัวด้วยความแค้นเคือง วิทย์มองหน้าเมียแวบหนึ่งก่อนทำตาม“เกิดอะไรขึ้น เขายอมให้รับหนูเล็กไปไหม”นรียาที่หน้าดำหน้าแดงร้อนผ่าวไม่เลิก กรีดเสียงออกมาด้วยความแค้นใจ“มันไม่ยอมนะสิ! ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้บ้านนอก ยาเกลียดมันจริงๆ เลย” หญิงสาวผรุสวาทออกมาจนวิทย์สะดุ้ง เขามองคนข้างกายด้วยสายตาเปลี่ยนไป นับวันนรียาก็ยิ่งวู่วามใจร้อนเอาแต่ใจ ยิ่งโดยเฉพาะตอนหล่อนโกรธหญิงสาวจะหยาบคายจนเขาตื่นตะลึง ทำให้อดคิดเปรียบเทียบกับนภาพราวขึ้นมาอีกเสียไม่ได้ ฝ่ายนั้นถ้าโกรธจัด โกรธมากก็จะเงียบ และเดินหนีไปเลย ไม่มาต่อล้อต่อเถียง หรือหากมีเรื่องให้ถกเถียงก็ไม่ถึงกับหลุดคำหยาบคายจนคนฟังถึงกับสะดุ้งแบบนี้แน่ ชายหนุ่มเริ่มคิดถึงตนเอง สักวันเขาคงโดนด่ากราดแบบนี้หาก