All Chapters of อุ่นรักดวงใจดล: Chapter 51 - Chapter 57

๑๘สุขสันต์วันแม่แสงตะวันยืนตัวแข็งเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านคือธราดลกับนภาพราว “คุณดล” เจ้าของบ้านเอ่ยชื่อของเขาออกมาแทบไม่ได้ยินเสียง แล้วก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงถามจากในบ้าน“ใครมาเหรอแสง”เสียงนั้นเป็นเสียงของผู้ชาย และสองสามีภรรยาเดาว่าคงไม่ใช่ใครแต่เป็นสามีของแสงตะวัน“คนรู้จักค่ะ” แสงตะวันตอบออกไป ก่อนจะเดินออกมาหาธราดลกับนภาพราวที่ยืนอยู่หน้าบ้าน“คุณดล คุณครู สบายดีหรือคะ” แสงตะวันเอ่ยทักทายอยู่ด้านใน แต่ยังไม่ยอมเปิดประตูต้อนรับ“สบายดี ขอบคุณ ผมมาวันนี้ต้องการมาคุยกับคุณเรื่องของหนูเล็ก”แสงตะวันใจกระตุก แววตาไหววูบจนคนมองเห็นได้ชัดเจน“เอ่อ เรื่องอะไรหรือคะ”ธราดลหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะมองเข้าไปในบ้านของหญิงสาว แสงตะวันย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านจัดสรร เขาสืบทราบมาว่าหลังจากที่ออกจากบ้านของเขาคราวนั้นหล่อนก็มาอยู่กับผู้ชายคนนี้ แต่ยังคงเปิดร้านตัดผมไปด้วยเช่นเคย และมีลูกด้วยกันหนึ่งคนก็คือเด็กหญิงตัวน้อยคนนั้น“เราไปหาที่คุยเหมาะๆ กันดีไหม หรือถ้าคุณไม่ติดอะไร จะคุยในบ้านต่อหน้าสามีของคุณก็ได้”แสงตะวันขบเม้มริมฝีปากด้านในจนเจ็บเมื่อสถานการณ์จวนตัว กระทั่งได้ยินเสียงของคน

หญิงสาวเม้มปาก ก่อนจะมองเขาอย่างตัดพ้อ ธราดลยังคงเป็นผู้ชายที่อยู่ในใจของหล่อนเสมอมา แม้ทุกวันนี้จะมีสามีที่แสนดีและลูกสาวที่น่ารักแล้วก็ตาม“เด็กคนนี้ใช่ไหม ที่คุณเอามาอ้างกับผมในวันนั้น”จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยถามเรื่องที่คาใจมานาน แสงตะวันนิ่งงันไปหลายอึดใจก่อนจะลากสายตาไปยังน้องพรีม ดวงตาอ่อนแสงยามมองลูกสาวที่กำลังหัวเราะเสียงใสกับลูกสาวของธราดลใช่แล้ว น้องพรีมคือเด็กที่หล่อนเคยคิดจะเอามาต่อรองกับเขาในวันนั้น ทุกอย่างเป็นเพราะเขา ส่วนพ่อของลูกคือคนที่เฝ้ารักเฝ้ารอหล่อนมาโดยตลอดเช่นกัน เขารู้ว่าหล่อนไม่เคยรักเขาเลย แต่ก็ไม่เคยสนใจ เขาขอแค่ได้รักหล่อน ทำให้หญิงสาวใจอ่อนยอมรับและตกลงปลงใจกับเขา จนเวลาผ่านเลยไป หล่อนพาลูกสาวมาเข้าเรียนที่นี่ มีโอกาสได้พบลูกสาวของเขาหลายครั้ง แล้ววันหนึ่งหล่อนได้เห็นว่าทั้งคู่มาส่งลูกสาวที่โรงเรียนพร้อมกัน หนูเล็กดูรักนภาพราวมาก เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ดูรักภรรยามากจนใครๆ ต้องอิจฉา ความรักของเขาชัดเจนทั้งในแววตาและการแสดงออก มันทำให้หล่อนอิจฉาจนไปลงกับเด็กน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่ง“ฉันขอโทษ”ชายหนุ่มหันไปมองลูกสาว ดวงตาคมกริบเย็นชายามมองแสงตะวันแปรเปลี่ยนเป็นอ

บทส่งท้ายเสียงของเด็กหญิงและเด็กชายกำลังถกเถียงอยู่กลางสวนส้ม ทำให้คนเป็นพ่อที่กำลังคุยอยู่กับหัวหน้าคนงานต้องก้าวออกมายืนกอดอกมอง ริมฝีปากข้างหนึ่งยกสูงอย่างขบขันยามยืนฟังเด็กสองคนพยายามงัดเอาเหตุผลของตนเองออกมาหักล้างกันและกัน“ไปดูไดโนเสาร์กันไหม” พี่สาวเอ่ยถาม“ไป” คนน้องรับคำ จากนั้นทั้งสองก็ปั่นจักรยานคนละคันซอกซอนไปตามโคนต้นไม้ เพื่อหาไดโนเสาร์ในจินตนาการของพวกเขา“รบเจอแล้ว” น้องชายร้องบอกพี่สาว ทำให้หนูเล็กที่กำลังส่ายตาหาหันขวับ พอเห็นน้องหยิบกิ่งไม้ขึ้นมาพี่สาวก็ส่ายหน้าหวือ“ไม่ช้าย อันนั้นไม่ใช่ อันนั้นกิ่งไม้”“ช่าย นี้ไดโนเฉา” น้องชายตอบเสียงแจ่ม หน้าตาแลขึงขัง บ่งบอกว่าไม่ชอบใจที่พี่สาวตอบ“ไม่ใช่นะ อันนั้นกิ่งไม้ ไดโนเสาร์ต้องเป็นแบบนี้” ว่าแล้วทำท่าประกอบ แต่น้องชายเริ่มเบะปากส่ายหน้า“ไม่ช้าย นี่ไดโนเฉา” หนูน้อยยังยืนยันเสียงแข็ง“น้องรบหยุดพูดเลยนะ”“ไม่หยุด” คนตัวเล็กเถียงกลับทันที“หยุดซี ห้ามพูดเลย ห้ามเถียงพี่นะน้องรบ”“น้องจะพูด น้องมีปาก” นักรบร้องขึ้นหน้าแดงจัด แล้วทำท่าว่าจะเถียงต่อจนพ่อต้องเข้ามาห้ามทัพ“เดี๋ยวๆ หยุดทั้งคู่เลย ทะเลาะกันเรื่องอะไรเนี่ย”คน

“จริงๆ อุ่นน่ะพอแล้วนะคะ แค่หนูเล็กกับนักรบอุ่นก็พอใจแล้ว ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง กำลังพอดีเลย”ตอบพลางลูบไล้อกของสามีไปด้วย แต่คนตัวโตรู้สึกว่ากำลังถูกปลุกเร้าอารมณ์ให้เตลิดจนต้องวางมือทาบทับมือเรียวของหญิงสาวให้อยู่นิ่ง จนอีกฝ่ายสบตาเขาเป็นคำถาม แต่เมื่อเห็นแววตาพร่ามัวที่เต็มไปด้วยความต้องการทางสายตาหัวใจดวงน้อยก็เต้นถี่รัวขึ้นมา“ผมอยากมีเพิ่มสักคนนะ แต่ถ้าอุ่นพอแค่นี้ ผมก็ตามใจอุ่น” เขาตอบด้วยความรู้สึกจากใจจริง เพราะทุกคำพูดและแววตาของนภาพราวทำให้เขาลืมไปว่าหนูเล็กไม่ใช่ลูกของอีกฝ่าย ซึ่งทำให้เขาอิ่มเอิบหัวใจอย่างบอกไม่ถูกหญิงสาวขยับตัวแล้วลูบแก้มของเขาแผ่วๆ ก่อนจะยื่นหน้าไปจูบริมฝีปากได้รูป ชายหนุ่มยกมือขึ้นกระชับต้นคอระหง แล้วกดน้ำหนักของริมฝีปากตนเองเข้าหา พลางสอดปลายลิ้นตวัดรัดปลายลิ้นอ่อนนุ่ม“อันที่จริงอุ่นไม่มีปัญหาเรื่องมีลูกเพิ่ม ไม่ว่าจะกี่คนอุ่นก็รักทั้งนั้น เพราะพวกเขาเป็นลูกๆ ของเรา แต่อุ่นห่วงความรู้สึกของหนูเล็กมากกว่า”ชายหนุ่มสบตาหญิงสาวด้วยความรู้สึกแปลกใจแต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกขอบคุณ เพราะไม่ว่าจะเรื่องอะไร นภาพราวจะคิดถึงผลกระทบที่จะส่งผลถึงลูกสาวของเขาเสมอชายห