All Chapters of อุ่นรักดวงใจดล: Chapter 31 - Chapter 40

“พูดจากันดีๆ ดล เอาล่ะ อ่านซะให้เรียบร้อยทั้งคู่นั่นแหละ ถ้าตกลงก็เซ็นชื่อกันได้ แมว ไปตามครูน้ำอุ่นมาที”วิทย์ที่รับเอกสารไปอ่านชะงักกึก คำว่าครูน้ำอุ่นทำให้เขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร แววตาหวั่นไหวด้วยความสับสน ธราดลเห็นอาการของอีกฝ่ายชัดเจน ดูก็รู้ว่าวิทย์ยังมีเยื่อใยกับนภาพราวไม่น้อย เขาจึงกระตุกยิ้มออกมาอย่างพอใจนภาพราวเดินตามป้าแมวออกมา หล่อนรู้อยู่แล้วว่าต้องเซ็นเป็นพยานเพราะถูกนางอรุณีขอร้องก่อนหน้านี้ จึงเต็มใจที่จะเป็นพยานให้ แต่เมื่อออกมาถึงห้องโถงก็ต้องตกใจเมื่อพบกับวิทย์ที่นั่งข้างๆ นรียา กำลังอ่านเอกสาร เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่มองมายังหล่อน ท่าทางของเขาตกใจยิ่งกว่าเสียอีก“น้ำอุ่น”เสียงที่เปล่งออกมาเบาๆ ราวกระซิบทำให้นรียาหันไปมองวิทย์ ก่อนจะหรี่ตาแคบแล้วหันไปมองหญิงสาวที่ชื่อน้ำอุ่นอีกครั้งอย่างละเอียดถี่ถ้วน ก่อนจะเข้าใจอะไรได้ในเวลานี้เอง ถึงว่าก็รู้สึกคุ้นหน้าอีกฝ่ายอยู่ และคิดว่าต้องใช่อย่างแน่นอน แม่นี่คงจะเป็นแฟนเก่าที่ถูกวิทย์บอกเลิกก่อนมาคบกับหล่อนจริงจังนรียามองไปยังธราดลที่กำลังมองมายังตนและวิทย์เช่นเดียวกัน แววตาที่มองมาราวกับจะรู้ทุกเรื่องเป็นอย่างดี“เชิญจ้ะ”

ช่วงบ่ายของวันทำงาน เมื่อหนูเล็กหลับไปแล้ว พี่ใจเข้ามาชวน นภาพราวออกไปที่สวน พอดีป้าแมวเดินเข้ามาจึงอาสาอยู่เป็นเพื่อนหนูเล็กให้ หญิงสาวจึงออกไปกับพี่ใจพี่ใจขับมอเตอร์ไซค์พานภาพราวลัดเลาะไปตามทางเล็กๆ ในสวน หญิงสาวกวาดตามองผลส้มที่ห้อยเป็นพวงด้วยความพอใจ พลางยิ้มไปตลอดทาง มาทำงานที่นี่ก็นานแล้ว แต่ครั้งนี้นับเป็นครั้งที่สองที่หล่อนได้เข้ามาเยือนภายในสวนส้มแห่งนี้ ตลอดทางมีคนงานทำงานอยู่เป็นระยะ คนเหล่านั้นหันมามองหญิงสาว บ้างก็ยิ้ม บ้างก็มองเฉย บ้างก็ทำท่าสนใจ กระทั่งพี่ใจพาไปถึงกระท่อมกลางสวนซึ่งเป็นที่พักผลไม้ ก่อนนำเข้าไปยังโรงคัดแยกขนาดที่ตั้งอยู่อีกด้านหนึ่ง“พี่หนุน เห็นคุณดลหรือเปล่าพี่” พี่ใจร้องถามคนงานชายคนหนึ่งที่กำลังลำเลียงลังส้มขึ้นท้ายกระบะ“อยู่โรงคัดแยก” พี่หนุนตอบ พลางมองมายังนภาพราวด้วยความสนใจ หญิงสาวยิ้มตอบพร้อมกับยกมือไหว้เขาไป พี่ใจจึงเอ่ยแนะนำก่อนขอตัว“หนูไปก่อนนะพี่” ว่าแล้วพี่ใจก็ขับรถไปตามเส้นทางพลางบอก “พี่หนุนเป็นหัวหน้าคนงาน ทำงานที่นี่มาตั้งแต่แรกเลย ขยันมาก นายไว้ใจมากด้วย เจอที่ไหนก็ทักทายได้เลย นิสัยดี”พี่ใจบอกเล่าให้ฟัง ขณะที่หญิงสาวนั่งฟังไปและก

๑๓มื้อนี้มีความในใจนภาพราวมองรถกระบะที่ขับตามมาช้าๆ จากกระจกมองหลัง นับแต่ตอบคำถามเขาไปแบบหมดเปลือกก็รู้สึกแปลกๆ กับแววตาคมกริบที่มองมาเสียทุกครั้ง เขาทำให้หล่อนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตามไม่ทันความคิดเอาเสียเลย เมื่อมาถึงบ้าน นางกนกก็เดินออกมามองเมื่อเห็นว่ามีรถกระบะขับตามมาจอดที่หน้าบ้าน กระทั่งร่างสูงของธราดลก้าวลงมาจากรถพร้อมลูกสาวตัวน้อยที่วิ่งไปจับมือนภาพราวเอาไว้ ก่อนนำมอเตอร์ไซค์ลงจากกระบะหลัง จึงรู้ว่าชายหนุ่มนำรถของลูกสาวมาส่งหลังจากเข้าอู่ไปเสียนาน“สวัสดีครับคุณน้า ผมเอารถมาส่งให้ครับ แล้วก็จะขออนุญาตพาน้ำอุ่นกับคุณน้าออกไปข้างนอกต่อ จะกลับมาส่งตอนค่ำๆ แต่ไม่ดึกแน่นอนครับ หนูเล็ก สวัสดีคุณยายสิครับ”สิ้นเสียงทุ้มๆ ของธราดลนางกนกก็ถึงกับนิ่งงันไปหลายอึดใจ พลางรับไหว้หนูน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่ยิ้มแป้นตรงหน้า“สวัสดีค่าคุณยาย”นางกนกรู้สึกเอ็นดูหนูน้อย ส่วนนภาพราวนั้นถึงกับงงงันและทำตัวไม่ถูก เพราะไม่ได้มีการนัดหมายมาก่อนด้วยซ้ำไป แต่จู่ๆ เขากลับมัดมือชกกันด้วยวิธีนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่นะ“จะไปไหนกันเหรอ” นางกนกหันไปถามลูกสาว ทำให้นภาพราวต้องหันไปมองชายหนุ่มอีกที“ผมตั้งใจจ

ธราดลขับรถมาส่งนภาพราวที่บ้านตอนเกือบหนึ่งทุ่ม หญิงสาวหันไปมองหนูเล็กที่ตาใกล้จะปิดรอมร่ออยู่ในคาร์ซีต ก่อนจะหันกลับมามองพ่อของคนตัวเล็ก“ขอบคุณนะคะที่พาไปเลี้ยงข้าว”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะพาไปอีก อยากไปที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าล่ะ บอกได้นะ”ดวงหน้าเรียวเล็กมีรอยยิ้มแต้มมาจางๆ ก่อนตอบเขาไป“ตอนนี้ยังคิดไม่ออกค่ะ”ชายหนุ่มยิ้มบางกับคำตอบของหญิงสาว“ไม่เป็นไร ไว้ผมคิดแทนให้ก็ได้ ยังมีอีกหลายที่ที่คุณอาจไม่เคยไป หนูเล็กเคยไปแล้วชอบมาก คราวนี้คงอยากให้คุณครูไปด้วยกัน”คำบอกเล่าแบบมัดมือชกของเขาทำให้หญิงสาวนึกอ่อนใจ เขาจะมัดมือชกหล่อนแบบนี้ทุกครั้งหรืออย่างไรนะ หรือนี่คือมุกจีบสาวของเขากันล่ะแก้มร้อนผ่าวเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดีที่ว่าค่อนข้างมืดจึงไม่ต้องกลัวว่าเขาจะเห็นว่าหล่อนกำลังหน้าแดง แต่หญิงสาวลืมคิดไปว่าดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ คิดอะไรมักออกมาจากแววตาเสมอ ธราดลจึงอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้เห็นแววตาไหววับตัดความมืดในรถกับแสงสว่างจากด้านนอก“ขับรถดีๆ นะคะ” หญิงสาวตัดบทลงเพียงเท่านั้นแล้วเปิดประตูรถ แต่ต้องชะงักเมื่อท่อนแขนถูกรั้งเอาไว้จนหญิงสาวต้องหันไปมอง แล้วนิ่งชะงักเมื่อชายหนุ่มเอ่ยออกมา“ผม

เขาตอบเสียงสุภาพ ยิ่งได้รู้จัก มาดเงียบขรึมก็ถูกลบเลือนออกไปทีละน้อย เพราะเนื้อแท้ของเขาไม่ได้เข้าถึงยากอย่างที่เห็น ตรงกันข้าม เขามีน้ำใจเสมอกับคนที่ด้อยกว่า และพร้อมเป็นมิตรกับทุกคน แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่มทำให้เขาปกปิดตัวตนที่แท้จริง ราวกับว่าอาศัยความเย็นชาใช้เป็นเกราะป้องกันคนไม่จริงใจเข้าถึงตัว“เหรอ เสียดายจริง งั้นเอาไว้คราวหน้านะ”“ครับ”สักพัก นางกนกก็ชวนหนูเล็กไปดูปลาที่บ่อ หนูน้อยส่งเสียงหัวเราะร่วนเมื่อปลาโผล่หัวขึ้นมาฮุบเหยื่อ ทำให้ธราดลอมยิ้มกับภาพที่เห็นตรงหน้า เขาหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ แล้วบอก“เมื่อสองสามวันก่อน ผมเห็นนายวิทย์มาป้วนเปี้ยนแถวนี้อีกแล้ว มันได้มาที่นี่หรือเปล่า”หญิงสาวหันไปสบตาเขาอย่างแปลกใจ“ไม่นะ อุ่นไม่เห็นเขาเลย บางทีเขาอาจมาทำธุระของเขาเอง” พูดจบก็นิ่งเงียบเมื่อสบสายตาคมกริบที่มองมา ภาพชายหนุ่มน่ารักเมื่อครู่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำให้หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าคนข้างๆ เริ่มกลับมาระแวงตนอีกแล้ว“คุณไม่เชื่อเหรอ”ชายหนุ่มสบตาคู่สวยนิ่ง พยายามมองหาความปลิ้นปล้อนจากนัยน์ตากลมโต แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่พบ เขาจึงรู้สึกผิดขึ้นมาบ้างก่อนส่ายหน้า“เปล่า”หญ