All Chapters of 5 4 3 2 1 สุขสันต์วันลา: Chapter 31 - Chapter 40

“ถามอะไรหน่อย”หญิงสาวเลิกคิ้ว แต่ก็ขบริมฝีปากกลั้นเสียงครางเอาไว้“ครั้งแรกในชีวิตของบิว กับครั้งแรกกับพี่ ต่างกันมากไหม”คนฟังกะพริบตาปริบๆ แก้มค่อยๆ ร้อนและแดงขึ้นจนในที่สุดก็แดงจัดท่ามกลางสายตาที่มองมาอย่างต้องการรู้คำตอบ“บ้า ถามอะไร อ๊ะ!”ชายหนุ่มขยับกายจนเข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครางออกมาเช่นเดียวกับหญิงสาวเพราะความคับแน่นที่บีบรัด“ก็อยากรู้” เขามีสีหน้าบิดเบี้ยวน้อยๆ ยามกระทั้นกายสอดเสียบ ยิ่งทำให้บุญญาพรเขินอาย คิดว่าไม่น่าไปโกหกเขาเลย ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไรถึงได้พูดออกไปอย่างนั้น อาจเพราะหล่อนอาย และไม่อยากบอกว่าสาเหตุของการนอกใจของตฤณส่วนหนึ่งก็มาจากหล่อน แต่ถึงอย่างนั้นหล่อนก็พยายามปลอบใจตนเองว่าต่อให้หล่อนไม่ยอมมีอะไรกับอดีตแฟนเก่า มันก็ไม่ใช่สาเหตุที่เขาจะนอกใจหล่อนไปมีอะไรกับคนใกล้ชิดไม่ใช่เหรอหล่อนอุตส่าห์ยอมให้เขาซื้อกินได้แต่ต้องป้องกันตัวเอง พอใกล้แต่งงานก็ขอให้เขาหยุดเรื่องเหล่านี้และเลิกติดต่อผู้หญิงพวกนั้นเป็นเวลาหกเดือนก่อนแต่งงานกัน ทั้งหมดก็เพื่อความปลอดภัยนั่นเอง แต่ตฤณกลับหักหลังหล่อน หันไปมีอะไรกับรุ่นน้องเสียนี่ มันน่าเจ็บใจและอับอายน้อยอยู่

ยังไม่ทันที่ภคภัทรได้พูดอะไร ตฤณก็กำหมัดพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว ทำให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวถูกต่อยเต็มแรง ร่างสูงเซไปชนกับรถยนต์ ก่อนจะหลบวูบเมื่ออีกฝ่ายตั้งใจซ้ำอีกครั้ง“ไอ้ตฤณ มึงเป็นบ้าอะไร!”ภคภัทรตะคอกใส่ ส่วนคนที่อยู่แถวนั้นต่างร้องอุทาน แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามเพราะดูแล้วทั้งสองจะรู้จักกัน“กูต่างหากที่ต้องถามมึง”คราวนี้ภคภัทรนิ่วหน้า พร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากที่รู้สึกเจ็บแปลบ แล้วก็ชะงักเมื่อเห็นเลือดที่ปลายนิ้ว ดวงตาคมกริบมองไปยังเพื่อนด้วยแววตากระด้าง ฝ่ายนั้นเองก็ไม่ต่างกัน ทั้งยังแสยะยิ้มด้วยความสะใจ“มึงพูดเหี้-อะไรวะ!” ภคภัทรสวนกลับอย่างโมโห ไม่คิดถนอมน้ำใจใครเช่นกันร่างสูงพอๆ กันขยับเข้าใกล้ ทำให้ชายหนุ่มต้องยืดตัวตรงเตรียมตั้งรับ“เมื่อเช้ากูไปหาบิว” คำตอบของตฤณทำให้ภคภัทรนิ่งงันไปอึดใจ อีกฝ่ายแสยะยิ้มก่อนบอก “มึงรู้ไหมกูไปเจอใคร”ภคภัทรยืนนิ่ง ดวงตาคมกร้าวประสานสายตาอีกคู่ที่กระด้างไม่ต่างกัน เขาพอจะเดาออกว่าอีกฝ่ายพบเจออะไรมา“กูไปเจอผู้หญิงแพศยากับไอ้แมวขี้ขโมยยังไงล่ะ!”ภคภัทรบดกรามจนเป็นสัน ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบต่ำ“มึงท่าจะลืมไปแล้วว่ามึงไม่ได้เป็น

๑๐แบบไหน...ที่ใช่ต่างคนต่างเงียบไปนาน กระทั่งหญิงสาวบอกออกมา“จำที่พี่ภัคพูดคืนสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกันที่บ้านพี่ได้ไหม”“เราพูดกันตั้งหลายเรื่อง” ชายหนุ่มตอบ“หมายถึงก่อนที่เราจะนอนด้วยกันน่ะ” หญิงสาวโต้กลับเสียงห้วน ทำให้คนฟังยิ้ม“อ้อ”หญิงสาวมองตรงไปข้างหน้า รู้สึกเคว้งคว้าง ไม่รู้ว่าจะไปต่อในรูปแบบไหน“พี่ภัคบอกว่าจะไม่รับผิดชอบ”รอยยิ้มบนใบหน้าคมจางลง ใช่เขาพูดแบบนั้นจริงๆ อันที่จริงเขาแค่ประชด แค่ต้องการให้หล่อนเปลี่ยนใจไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ หรอก“ตอนนั้นพี่แค่อยากให้บิวเปลี่ยนใจ ไม่ได้คิดอย่างที่พูดออกไปจริงๆ หรอก ยิ่งมารู้ว่า...”เขานิ่งไป เช่นเดียวกับหญิงสาวที่รู้เท่าทันความคิด ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา“พี่ก็ไม่คิดว่าจะปัดความรับผิดชอบ”“เห็นที่บิวโทร.หาไหม”“เห็น”หญิงสาวเม้มปาก รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันที“แต่ก็ไม่โทร.กลับ” หญิงสาวยิ้มขื่นเมื่อไม่มีคำตอบมาจากเขา “บิวคิดว่าพี่ภัคกำลังบอกบิวทางอ้อมว่าให้เราจบกันแค่นั้น”คนฟังหลุบตาลง ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะถึงแม้จะไม่ใช่ความจริงทั้งหมด แต่ก็เคยอยู่ในความคิดของเขาก่อนหน้านี้“จะกลับมาวันไหน” เขาถามตัดบทดวงตากลมโตตวัดมองไปข้างทาง“วันจ

“ไอ้ตฤณ” บุญญาพรได้ฟังก็ตกใจ มองเขาหน้าตื่น มือเย็นเยียบลงอย่างที่ชายหนุ่มรู้สึกได้ในทันที “มันคงตั้งใจมาดักเจอบิวก่อน พอเห็นพี่กับบิวหน้าคอนโดฯ มันก็เลยเปลี่ยนใจขับรถตามพี่ไป พี่นัดเพื่อนคุยเรื่องงาน พอคุยเสร็จก็กำลังจะกลับ ไอ้ตฤณมันมาดักรอแล้ว”เขาบอกพลางใช้ปลายนิ้วโป้งคลึงหลังมือนุ่มนิ่มไปพลาง ใบหน้าคมคายไม่ได้มีแววกังวลขณะเล่าให้ฟัง ตรงข้ามมีรอยยิ้มจางๆ ออกมา“มีเรื่องกันนิดหน่อย พี่เลยมานั่งคิดว่าจะเอาไงต่อกับความสัมพันธ์ของเรา คนหนึ่งก็เพื่อน อีกคนก็...สำคัญ”หัวใจดวงน้อยลอยทะยานขึ้นสูง เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายจากปากของชายหนุ่ม ใบหน้าร้อนผ่าวก่อนจะหลบสายตาอ่อนโยนที่มองมา“แล้ว คิดได้แล้วเหรอ” หญิงสาวสบตาเขาอีกครั้งหลังจากต้องหลบสายตาเขาลงเพราะทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะคิ้วสีเข้มเลิกขึ้นก่อนจะพยักหน้า หญิงสาวใจเต้นแรงขึ้นอีกระดับมองเขาเขม็ง“พี่ต้องเลือก ต้องตัดใครคนหนึ่งออกไปจากชีวิต” เขามองตรง แววตาจริงจังมาก ทำให้คนมองรู้สึกอึดอัดใจแทน เข้าใจเขาได้ทันทีว่าชายหนุ่มต้องลำบากใจมากแค่ไหนกับกรณีนี้ เขากับตฤณเคยเป็นเพื่อนที่สนิทกัน จะต้องมาแตกเพราะหล่อนอย่างนั้นเหรอ มันแฟร์แล้วหรือไง หญิ

“อายเหรอ อายทำไม ในเมื่อพี่พูดเรื่องจริง” เขาหัวเราะ พลางหันไปมองคนรอบๆ ที่เริ่มเมียงมองเข้ามา “ทุกคนมาดูหน้าผู้หญิงคนนี้เอาไว้ ผู้หญิงแพศยา มีแฟนอยู่ทั้งคนไม่พอ ยังคบชู้ แล้วชู้ก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นเพื่อนของผัวเก่า เป็นไง เลวไหมล่ะ”“พี่ตฤณ!”เพียะ!! ใบหน้าของตฤณสะบัดไปด้านหนึ่ง ท่ามกลางเสียงร้องฮือฮาขึ้นมา“สารเลว!” หญิงสาวเค้นเสียงออกมาจากริมฝีปากด้วยความเจ็บแค้น คนตรงหน้าโยนความผิดทุกอย่างให้หล่อน ทั้งที่เขาเองก็เลวทรามชาติชั่วตฤณหันกลับมา ดวงตาแข็งกร้าว หญิงสาวไม่รออะไรอีก เปิดประตูรถแล้วก้าวเข้าไป ทว่าชายหนุ่มกระชากหญิงสาวออกจากรถท่ามกลางเสียงอื้ออึง“เฮ้ย รุนแรงไปหรือเปล่าคุณ กลับไปคุยที่บ้านดีกว่าไหม” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งร้องบอกออกมา เมื่อเห็นว่าตฤณกระชากสาวสวยคนนั้นออกมาจากรถด้วยความรุนแรง“อย่าเสือก!” เขาหันไปตวาด ทำเอาชายคนนั้นเลือดขึ้นหน้า“อ้าว ไอ้เวรนี่วอนตีนซะแล้ว”หลังจากนั้นเสียงปึกปักก็ดังตามมา บุญญาพรมองเหตุการณ์ด้วยความมึนงง เพราะไม่คิดว่าจะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วย เหตุการณ์กลับตาลปัตร กลายเป็นตฤณถูกรุมเพราะปากของเขาเองหญิงสาวมองคนที่เป็นอดีตด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยควา