All Chapters of 5 4 3 2 1 สุขสันต์วันลา: Chapter 1 - Chapter 10

พูดจบหญิงสาวก็สะบัดมือออกจากการฉุดรั้งของคนรัก“ไม่นะบิว พี่รักบิวได้ยินไหม เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วนะที่รัก อย่าทิ้งพี่ไปเลย พี่ผิดไปแล้ว ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำอีก พี่สัญญา บิว”ตฤณตามมากอดรัดร่างของคนรักเอาไว้แน่น แต่หญิงสาวก็สะบัดเต็มแรงเหมือนกัน ในเวลานี้ความรักความอ่อนหวานที่เคยมีให้เขาแปรเปลี่ยนเป็นความขยะแขยงชิงชัง“ปล่อยบิว!” ไม่พูดเปล่าแต่หญิงสาวผลักเขาจนกระเด็นออกไปชนกับผู้หญิงอีกคนที่เดินตามเข้ามา เพราะทนดูชายหนุ่มที่ตนหลงรักมานานงอนง้อคนรักของเขาไม่ไหวอีกต่อไปบุญญาพรมองคนทั้งสองด้วยสายตาเกลียดชังปนเจ็บปวด ก่อนจะสาวเท้าตรงไปยังประตู“บิว” ตฤณวิ่งตามคนรักไปโดยไม่สนใจนิษฐาที่ฉุดเขาเอาไว้จากข้างหลัง เขาคว้ามือบุญญาพรไว้แต่หญิงสาวสะบัดทิ้ง พร้อมเปิดประตูกว้างจนชายหนุ่มต้องชะงัก“เก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องของบิวซะ”ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง ดวงหน้าที่เผือดสีก่อนหน้านี้ค่อยๆ แดงก่ำ“แล้วร้านของเราล่ะ”หญิงสาวกระตุกยิ้ม ตวัดตามองเขาอย่างสมเพช“ไม่ต้องห่วง บิวจะประกาศขาย แล้วแบ่งกันคนละครึ่ง แต่ถ้าพี่อยากได้เอาไว้ทั้งหมด ก็เอาเงินมาซื้อหุ้นของบิวก็แล้วกัน”ตฤณผงะ เขาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อส่วนข

๑ตัดใจเมื่อตัดสินใจเลิกกับตฤณเด็ดขาด หญิงสาวจึงส่งข่าวให้ทุกคนรับรู้ว่างานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นภายในเดือนหน้านี้มีอันต้องยกเลิก เพื่อนร่วมงานที่ได้รู้ความจริงว่าเกิดจากเหตุใดต่างเข้ามาให้กำลังใจหญิงสาวกันอย่างเนืองแน่น ส่วนตฤณนั้นยังไม่หยุดเดินหน้างอนง้อคนรัก เขาพยายามดักเจอที่หน้าบริษัทและที่พัก แต่หญิงสาวก็ยังหลบหน้าทุกครั้ง กระทั่งหัวหน้างานที่รู้เรื่องและสนิทกับหญิงสาวมากพอเอ่ยออกมาอย่างเห็นใจ“ใกล้ปีใหม่แล้ว พี่ว่าบิวทำเรื่องขอลาพักร้อนก็ดีนะ”บุญญาพรสบตาหัวหน้าสาวใหญ่ พลางยิ้มให้อีกฝ่าย พี่เนตรเองก็มีสถานะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเช่นเดียวกัน“พี่รู้นะ ว่าบิวรู้สึกยังไง แต่ได้รู้เช่นเห็นชาติกันตอนนี้ยังดีกว่ามารู้ตอนอยู่กินกันไปแล้ว ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้นพี่บอกเลยว่าเจ็บกว่าเยอะ ไหนจะลูก ไหนจะเรื่องอื่นๆ อีก กว่าจะเลิกกันได้ไม่ใช่ง่าย มันติดขัดไปหมด ดูอย่างพี่เป็นตัวอย่าง ตอนมีโอกาสเลิกก็ไม่เลิก ให้อภัยไม่รู้กี่ครั้งกี่หน สุดท้ายก็ต้องมาเลิกอยู่ดี แต่ตอนนี้สบายแล้ว” พี่เนตรเปรยยิ้มๆ อย่างคนโล่งสบายจริงๆบุญญาพรเองก็คิดตรงกัน หญิงสาวกำลังจัดการเรื่องร้านให้เรียบร้อย ตั้งใจลางา

สองเพื่อนรักเดินทางมาถึงบ้านเกิดของพรรษาในเวลาห้าโมงเย็น นายก้องกิจกำลังยืนอยู่หน้าบ้าน รดน้ำต้นไม้ที่เมียรักปลูกทิ้งเอาไว้ก่อนจากโลกนี้ไป ผิวปากฮัมเพลงลูกทุ่งไปพลาง พอรถยนต์ไม่คุ้นตาเคลื่อนมาจอดที่หน้ารั้วบ้านเขาก็เขม้นตามอง แต่เมื่อเห็นร่างเล็กของลูกสาวลงมาจากรถคันนั้นเขาก็ยิ้มกว้างส่งเสียงร้องทักทายดังลั่น“อ้าว ไอ้พรีม จะมาก็ไม่บอก” ทิ้งสายยางที่ถือรีบเดินตรงไปยังรั้วและเปิดให้รถยนต์เคลื่อนเข้ามา“สวัสดีจ้ะพ่อ” พรรษากอดบิดาแน่นพลางหอมแก้มท่านไปสองฟอด เช่นเดียวกับนายก้องกิจที่ลูบหัวลูกสาวอย่างคิดถึงและเอ็นดู จากนั้นจึงมองไปยังร่างระหงของสาวสวยอีกคนที่เดินลงมาพร้อมกับยิ้มให้ท่าน“สวัสดีค่ะพ่อ จำบิวได้ไหมคะ”นายก้องกิจเลิกคิ้วสูง แล้วพยักหน้ายิ้มจนเห็นฟันหลอหนึ่งซี่“เออๆ จำได้สิลูกจำได้ มาๆ ลูกมา เข้าบ้านกันก่อน ไม่ได้เจอเสียนาน สบายดีกันใช่ไหม”“สบายดีค่ะ พ่อก็สบายดีใช่ไหมคะเนี่ย”นายก้องกิจหัวเราะพลางยิ้มกว้าง“สบายดี ตอนนี้แข็งแรงกว่าเมื่อก่อนเสียอีก”“ลูกชายเขาดูแลดีน่ะ” พรรษาหันไปแซวพี่ชายกับเพื่อนรัก บุญญาพรยิ้มขัน จากนั้นทั้งสามจึงเข้าไปนั่งกันที่เก้าอี้หน้าบ้านพร้อมกับของฝาก

๒สวัสดีปีใหม่สวัสดี ปีใหม่แล้ว... เสียงเพลงสวัสดีปีใหม่ ดังกังวานมาจากเสียงตามสาย ทำให้คนที่กำลังรับสายจากทางบ้านถึงกับหน้าเจื่อนลงทันที แตกต่างจากสามคนพ่อลูกที่กำลังยิ้มและหัวเราะขณะพูดคุย “แกควรกลับบ้าน”“แม่ก็รู้ว่าทำไมหนูไม่อยากกลับ ขอเว้นปีนี้สักปีนะแม่” บุญญาพรตอบมารดาไป“แกต้องกลับ ทำให้พ่อแม่พี่น้องขายหน้ายังไม่พอใจอีกเหรอ ปีใหม่ก็ยังจะไม่กลับอีก”“ก็เพราะแบบนี้ไงแม่ หนูถึงไม่อยากกลับ กลับไปก็มีแต่คนจ้องจะถาม หนูยังไม่พร้อมเจอใครทั้งนั้น”“ฮึ! ยังมีหน้ามาพูด พวกฉันไม่ได้บังคับให้แกไปแต่งกับมันนะ แล้วนี่ปีใหม่ลูกหลานคนอื่นเขากลับบ้านกันหมด มีแกที่ไม่กลับ”“หนูมาบ้านเพื่อน บอกแม่ไปแล้วนี่”“แต่ฉันอยากให้แกกลับบ้าน เพื่อนแม่เขามาเยี่ยม พาลูกๆ มาด้วย”“หนูไม่แต่ง” บุญญาพรสวนกลับไปทันที เพราะก่อนที่หล่อนจะตัดสินใจแต่งงานกับตฤณ มารดาได้ห้ามปรามเพราะไม่ชอบเขา แต่ต้องการให้แต่งงานกับลูกชายเพื่อนแม่แทน ซึ่งหล่อนก็ไม่ชอบลูกชายเพื่อนแม่เช่นกัน จึงทำให้มีปากเสียงและไม่ค่อยลงรอยกันนับแต่นั้นมา พอหล่อนทำให้ท่านต้องเสียชื่อเสียงคราวนี้ จึงถูกเพ่งเล็งและต่อว่าอย่างหนัก นี่เป็นอีกเหตุผลที่ท

เขาตอบเหมือนเดิมพลางมองไปรอบๆ หญิงสาวมองตาม เห็นผู้หญิงหลายคนแอบมองชายหนุ่มแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บางคนที่รู้จักก็ถึงกับเข้ามาทักทายและพูดคุยกับชายหนุ่มนานสองนาน ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าข้างๆ เขามีหล่อนอยู่ด้วย บุญญาพรรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างหน้าตาดี อาจไม่หล่อเหลาเท่าตฤณแต่บุคลิกที่ตราตรึงใจและอะไรหลายอย่างที่รวมเป็นเขานั้นมีเสน่ห์ดึงดูดใจสาวๆ ได้ไม่ยาก จนหญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าหากเขาทำท่าว่าสนใจหล่อนขึ้นมาในช่วงเวลาเดียวกับที่ตฤณแสดงออกอย่างชัดเจนว่าสนใจหล่อน หล่อนจะเลือกใครระหว่างผู้ชายนิ่งขรึม ดูเป็นผู้ใหญ่ จริงจังกับงาน กับผู้ชายอีกคนที่เต็มไปด้วยเสน่ห์พราว ร่าเริงสนุกสนาน ดึงดูดสายตาใครต่อใครได้ในทันทีที่พบหน้าหญิงสาวหลุบตาลง แล้วบอกตนเองว่าเพ้อเจ้อ จากนั้นก็เงยหน้ามองคนข้างๆ แล้วเอียงคอน้อยๆ อย่างครุ่นคิด เมื่อฝ่ายนั้นหันมาหญิงสาวก็ยิ้มให้เขาแล้วเอ่ยถามออกไปตรงๆ“พี่ภัคกับพี่อุ่นยังคบกันอยู่ไหมคะ” หญิงสาวแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว และชายหนุ่มเองก็มั่นใจว่าหล่อนรู้ดีว่าเขากับอุ่นไม่ได้คุยกันมานานนับปีเช่นกัน“เปล่า ห่างกันไปสักปีเห็นจะได้” เขาตอบตรงๆ อันที่จริงสถานภาพข