All Chapters of 5 4 3 2 1 สุขสันต์วันลา: Chapter 41 - Chapter 50

๑๒รักครั้งใหม่วันรุ่งขึ้นบุญญาพรลาป่วย ชายหนุ่มเป็นคนพาไปหาหมอด้วยตัวของเขาเอง เพราะหญิงสาวมีอาการเครียดชัดเจน นอนหลับไม่สนิท กระสับกระส่าย เมื่อกลับมาถึงห้องชายหนุ่มก็คะยั้นคะยอให้กินข้าวและยา “พี่ภัคไม่กลับบ้านเหรอ” บุญญาพรถามชายหนุ่มพลางซบไหล่เขาเอาไว้ขณะนั่งอยู่บนโซฟา“บิวไปทำงานได้เมื่อไรพี่ถึงจะกลับ” เขาตอบพลางกุมมือหล่อนเอาไว้“พรุ่งนี้บิวก็ไปทำงานได้แล้ว”“งั้นพี่ก็จะอยู่เป็นเพื่อนบิวคืนนี้อีกคืน พรุ่งนี้ค่อยกลับ” เขายิ้ม ทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าการมีเขาอยู่ข้างๆ นั้นคือความสุขของหล่อน จึงโน้มศีรษะของเขาลงมาหาแล้วจูบริมฝีปากได้รูปนั้นแผ่วเบาภคภัทรจูบตอบอยู่สักพัก จึงผ่อนร่างเล็กลงนอนกับโซฟาแล้วเอนกายทาบทับ วันนี้เขากับหล่อนร่วมรักกันอย่างนุ่มนวล อ่อนหวาน เพราะเขาอยากให้หล่อนรู้สึกอุ่นใจและปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขาผ่านไปนานนับชั่วโมง คนทั้งสองนอนกอดก่ายกันบนโซฟา เนื้อตัวของชายหนุ่มเปลือยเปล่า แต่หญิงสาวมีผ้าห่มผืนย่อมคลุมร่างเอาไว้และหลับไปทันทีเมื่อเขาวางหล่อนลงหญิงสาวตื่นอีกครั้งตอนบ่ายสองโมง แต่มานอนอยู่บนเตียงเรียบร้อย หล่อนสวมเสื้อคลุมแล้วเดินออกจากห้อง พอเห็นชายหนุ่มนั่งห

ภคภัทรคือพี่ชายเพื่อนที่มีสาวๆ หวีดมากที่สุดคนหนึ่ง ตอนนั้นเขามีคนที่คุยๆ กันอยู่แล้ว แถมสวยมากด้วย หล่อนเองที่ตอนนั้นเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานก็ได้แต่แอบมองเขาอย่างสนใจเหมือนกัน แต่ไม่กล้าบอกใครแม้กระทั่งเพื่อนรักอย่างพรรษา จนกระทั่งตฤณก้าวเข้ามาและแนะนำตัวกับหล่อน หลังจากนั้นภคภัทรก็ยิ่งดูห่างเหินออกไป เขาดูหยิ่งและไว้ตัวมากขึ้น จนทำให้หล่อนรู้สึกหมั่นไส้ในบางครั้งบุญญาพรยิ้มเมื่อเปิดภาพช่วงวันปีใหม่ขึ้นมาดู สงสัยวันหยุดหน้าจะต้องขับรถไปถามเขาเสียแล้ว ว่าทำไมตอนนั้นเขาจึงทำเป็นมึนตึงและเฉยชากับหล่อนนัก ทั้งที่ตอนแรกก็ยังดีๆ กันอยู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งหมั่นไส้ เขาทำให้หล่อนต้องเสียเวลาไปกับคนอื่นตั้งนาน หากตอนนั้นเขาแสดงว่าสนใจหล่อนสักนิด ตฤณก็คงไม่มีโอกาสได้เป็นแฟนหล่อนอย่างแน่นอน ดีไม่ดี ตอนนี้หล่อนกับเขาอาจแต่งงานมีลูกกันไปแล้วก็ได้รอยยิ้มแต้มดวงหน้าเรียวหวานจนเพื่อนร่วมงานต้องเอ่ยถามอย่างสงสัย ทำให้คนที่คิดอะไรมากมายเยอะแยะต้องหันไปยิ้มเขิน“คิดถึงบ้านน่ะ”คำตอบนั้นทำให้เพื่อนต่างมองมาอย่างงงงัน แค่คิดถึงบ้านแล้วทำไมจะต้องยิ้มหวานฉ่ำซะขนาดนั้นด้วย นี่คงไม่ใช่แค่คิดถึงบ้านแล้วมั้ง แต่คิดถ

ปลายนิ้วเรียวเลื่อนไปเลื่อนมาก็ไปชะงักอยู่กับภาพภาพหนึ่งซึ่งมีสาวสวยนางหนึ่งเหลือบมองมายังคนรักของหล่อนด้วยสายตาอ่อนหวานทีเดียว จึงเลื่อนกลับไปดูภาพต้นๆ ก็พบว่ามีแม่สาวคนนี้ผ่านมาในเฟรมของคนรักของหล่อนหลายครั้ง แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่ตั้งใจถ่ายแม่คนนี้ติดมาด้วยก็ตาม“ยัยคนนี้เป็นใครเนี่ย มองแฟนฉันเหมือนอยากจะกินยังไงยังงั้น” จิตใจเริ่มร้อนรน เกิดความกังวลอย่างบอกไม่ถูก ความรักที่เคยถูกแย่งเป็นเพราะหล่อนไม่คิดสงสัยหรือหวาดระแวงอาการเล็กๆ น้อยๆ ของผู้หญิงบางคนที่พยายามสื่อสารกับอดีตคนรักเก่าผ่านเข้ามาในความคิด ยามนั้นหล่อนมองข้าม ไม่ได้สนใจเลยว่าจะก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมา แต่วันนี้กับความรักครั้งใหม่ ทำให้หล่อนไม่อาจวางใจได้อีก เพราะเรื่องที่หล่อนเคยคิดเล็กน้อย อาจไม่เล็กน้อยก็ได้มือเรียวจึงพิมพ์ถามไปทันที“คนสวยๆ ข้างหลังพี่ภัคเป็นใครเหรอ ทำไมติดมาหลายภาพ”หญิงสาวขมวดคิ้วนิ่วหน้า เพราะนานเกินไปแล้วที่ภคภัทรยังไม่ตอบ ทำให้จิตใจของบุญญาพรร้อนรน กระสับกระส่ายจนเพื่อนโต๊ะข้างๆ เอ่ยถามเกือบห้านาทีข้อความจึงถูกอ่าน คนอ่านเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มขัน พลางพิมพ์ข้อความส่งไป“เป็นเพื่อนรุ่นน้องของเจ้าบ่า

บทส่งท้ายภคภัทรกลับมาถึงคอนโดฯ ในเวลาห้าทุ่มเศษ ทั้งสองสาวยังไม่มีใครหลับ คนที่เปิดประตูให้ก็คือบุญญาพร หญิงสาวยิ้มกว้างพลางยื่นมือไปหมายจะคว้ากระเป๋าของชายหนุ่มไปถือ “ไม่เป็นไร พี่ถือเอง” เขาบอกยิ้มๆ พลางมองเลยไปยังน้องสาวที่กำลังมองมาเช่นกัน“กลับเร็วอะ งานไม่สนุกเหรอ”คนที่ถอดรองเท้าเสร็จก้าวตรงไปยังโซฟาที่น้องสาวนั่งอยู่ มีแมคบุ๊กวางบนตักตัวเอง“สนุกสิ แต่ตอนนี้มันเป็นเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวน่ะนะ ขืนอยู่ต่อคงได้ถูกด่า” เขาขยี้ผมน้องสาวแล้วนั่งลงข้างๆ โดยมีร่างบางของบุญญาพรนั่งลงบนอาร์มแชร์ไขว่ห้างมองเขาด้วยสายตาเจือยิ้ม“แล้วนี่ยังไม่นอนกันอีก”สองสาวมองหน้ากันก่อนจะยิ้มให้พี่ชาย“เราสองคนรอพี่ภัคน่ะ อันที่จริงพรีมจะเข้านอนแล้ว แต่บิวน่ะสิยืนยันว่าจะอยู่รอพี่ภัค ก็เลยรอเป็นเพื่อน”“งั้นก็ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้านี่”“ก็ได้ งั้นไปนอนแล้วนะ” พรรษาบอกพี่ชายก่อนจะหันไปขยิบตากับเพื่อนรักแล้วเดินกลับห้อง“มีอะไรกัน” ภคภัทรเลิกคิ้วพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกคนรัก บุญญาพรยิ้มตอบก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ“ไม่มี พรีมแค่แซวเรา”คำตอบของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้มขัน“บิวรู้ไหม ว่าพรี

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะครบรอบหนึ่งปีที่ภคภัทรกับบุญญาพรคบหากันฉันคนรัก คราวนี้เขาตามคนรักไปกราบพ่อกับแม่ของหญิงสาว และได้เจอพี่น้องของหล่อน พร้อมกับพูดคุยเรื่องสำคัญที่เขาคิดมาสักพักหนึ่งแล้ว“แน่ใจแล้วใช่ไหม ถึงมาพูดเรื่องนี้กับพ่อแม่” คนเป็นมารดายังไม่ลืมว่าช่วงนี้ของปีที่แล้วลูกสาวเพิ่งยกเลิกงานแต่งกับอดีตคนรักที่คบกันมาหกปี แต่มาปีนี้กลับมีผู้ชายร่างสูงใหญ่หน้าตาดีมาขอลูกสาวกับนางและสามีแทน“แน่ใจครับ” เขาตอบว่าที่พ่อตาแม่ยาย พลางหันไปมองคนรักที่นั่งยิ้มอยู่ข้างกัน“หนูแน่ใจ” หญิงสาวบอกกับบิดามารดา พลางมองไปยังพี่ๆ น้องๆ ที่เป็นสักขีพยานอยู่ข้างๆสองสามีภรรยาหันมาสบตากัน ก่อนจะหันมาบอกว่าที่ลูกเขย“ถ้าแน่ใจ ก็พาผู้ใหญ่มาคุยกันอย่างเป็นทางการ พร้อมวันไหนก็นัดมา จากนั้นก็หาฤกษ์ หมั้นเช้าแต่งเย็นไปเลย ไม่ต้องรอนาน ตกลงไหม”เป็นการแต่งงานที่รวดเร็วทันใจวัยพร้อมมีครอบครัวอย่างภคภัทรและบุญญาพรมาก ทำให้คนทั้งสองต่างยิ้มออกมาอย่างเห็นด้วย“ตกลงครับ ผมจะกลับไปบอกกับพ่อ แล้วนัดวันที่แน่นอนอีกทีครับ”บิดาของหญิงสาวพยักหน้า พลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วพูดออกมาประโยคห