Lahat ng Kabanata ng Zillionaire’s Bride in Revenge : Kabanata 21 - Kabanata 30

“What the hell are you doing?” Mataray na inangat ni Hazel ang kilay nang mapansin ang malamig na titig ni Dominic.“Nagiging masahol ka na ngayon. Bumalik lang naman siya para magpagamot, what’s the big deal with that?” asik nito.Ngumising aso siya–iyong tipong pang-iinsulto.“Aba, ako pa ang masahol ngayon. Bakit, wala bang ospital doon? O wala bang magagaling na doctor doon? Balita ko sikat ang Davao sa magagaling na manggagamot. Wala ba siyang pera, saka kailangan mo pa talagang samahan siya? Ikaw ba ang guardian niya?” sunod-sunod niyang tanong para mapuno sa galit ang puso nito, na tila ba masusunog iyon.He was literally annoyed. “Doctor Madison Gomez’ treatment plan is very important to her, you know it right?”She knew it because she was very ill and had problems in several parts of her body.“Eh, kung rare nga yang sakit niya, ba’t tinamaad agad siya sa murang edad?”Hindi na mapigilan nitong itago ang pagkasuklam sa kanya.“Ah, malamang may unhealthy lifestyle lang siya?O b

Iritableng tinanggal ni Dominic ang sigarilyo sa kanyang bibig nang matanto ang pagtataray nito. “Makinig ka naman, Hazel, kahit ngayon lang, hayaan mo muna akong makipag-usap sa’yo.”“Wala na tayong dapat pag-usapan, *ssh*le,” sabi ni Hazel sabay walang modong tinalikuran ito. Asta na niyang buksan ang pinto ng kotse nang mabilis nitong pinigilan, umiigting ang pangang pinandilatan siya.Ginantihan niya ito ng malamig na tingin. “Let go.”Wala itong pagdadalawang isip na hinatak siya palayo ng kotse. Wala siyang magawa dahil mas malakas ito kesa sa kanya. Kulang na lang ay umusok ang namumulang mga mata nito sa tindi ng galit.“Bitawan mo ko!” pagkakawag niya.Hinatak siya papasok ng kotse nito, hinablot ang hawak niyang susi at initsa kay Drake. He caught it steadily, quickly got into her car and quickly drove the car away. Tumindi ang galit niya. “H*******k ka!”Sa wakas ay binitawan siya nito. “Ibaba mo ko! Utang na loob, ibaba niyo ko!” pagsisigaw niya mula sa passener seat.Kas

Binalewala ni Hazel si Dominic na nagpupuyos ng galit na pinaharuruot ang sasakyan. Nilipat niya ang tingin sa magarang mall sa harap niya, hinugot ang cellphone at tinawagan ang kanyang sekretarya. “Paki-postpone ng meeting ngayon hapon, please.”“Okay po, boss.”Pinatay niya agad ang tawag pagkasabi nito. Napabunting hininga siya bago tumawin at pumasok sa mall, at sinayang ang dalawang oras doon para mag-shopping at bumili ng mamahaling mga gamit. Samantala, dumating si Dominic sa hospital ilang sandali. Nag-vibrate na nag-vibrate ang kanyang cellphone at puro notification galing sa credit niya. Binuksan niya ang cellphone, sumimangot siya nang mabasa ang libo-libong ginasta ng credit card niya. Sarkastiko siyang bumuga ng hangin. “Ito ang sabi mong wala kang pakialam, huh!”As soon as she got the card, she immediately bought all kinds of things, including some jewelry and cosmetics. Nawala ang pagiging arogante niya, pinalitan iyon ng pagkabahala. Ito siguro ang dahilan kaya pin

Saglit na nakailimutan huminga ni Hazel. Nanginginig ang daliri niyang pinindot ang green caller button. “H-Hey.” halos pabulong niyang bati.“Miss.” Umugong ang pamilyar na boses sa kabilang linya at habang nagiging bato ang kanyang paningin ay hindi niya maiwasang ipakita ang hindi makontrol-kontrol na emosyon.She managed to spit out only two words. “I-It’s me.”“Bumabyahe ngayon pa Manila ang boss ko at alas otso ng gabi ang arrival niya. Umaasa siyang personal niyo siyang susunduin sa airport. Okay lang ba?”Humigpit ang paghinga niya. “A-Anong sabi mo? Paparating na siya ngayon sa Manila?”Nahanap pala siya. Naalala niya na pinambayad niya ang maling credit card noong nag-shopping sila ni Charlotte, hindi niya ini-expect na uuwi ito ng Manila ng ganoon kabilis. Nalaman agad nito. At ang lalaking tumawag sa kanya sa pagkakataong ito ay ang sekretaryo nito–si Jeremy Hernan.

Pasado alas syete ng gabi. Natagpuan ni Hazel Xaviera ang sarili na nakatayo sa arrival area ng airport, nakadilat at alerto ang mga mata habang hawak-hawak ang isang tangkay ng puting chrysanthemums. Nakasuot siya ng flared pants, itim na sando na pinatungan ng abuhing blazer, at pointed shoes. Magulo ang nakatali niyang buhok. Panay ang paglinga-linga niya. Nangininig ang buong katawan at hindi siya mapalagay. Maaaring dala ng pagkasabik o takot na makaharap ulit ang taong nagpalaki sa kanya. Suminghap siya at hinila pababa ang blazer. Alas otso raw ang dating nito pero maaga siyang dumating sa airport. Ilang sandali ay may namataan siyang pamilyar na bulto ng lalaki. Kilalang-kilala niya sa paglalakad pa lamang. Mistula itong hollywood actor na rumarampa sa runaway. Isang hari na bumaba sa trono para sunduin ang reyna nito. He stepped through without hurry, the kind of man who made time slow down instead of chasing him and as if she was watching a movie and suddenly her memories o