Thank you for reading po pa-rate naman po o di kaya pa-gems :)
Tagaktak ang init ng araw ngayong tanghali sa tinted glass ng Roll-royce, binabalewala ang magkahalong ingay ng syudad—mga bosena, sagitsit ng mga gulong ng jeep, sigawan ng mga street vendor sa gitna ng trapiko. Kumikinang ang Kamaynilaan sa init ng panahon, iyong tipo ng init na dumidikit sa balat at naghahatid ng butil na pawis.Gayunapaman, sa loob ng sasakyan, tahimik ang nakasakay. Tanging ugong ng air-conditioner, bumuga ng malamig na hangin na komukontra sa init sa labas. Sumandal si Dominic sa rear seat, tumunog ang leather na upuan sa bahagya niyang pagkilos. Mahina niyang tinapik ang mga daliri sa armrest, hindi dahil nauubusan siya ng pasensiya, kung nag-iisip siya kung ano ang gagawin. He already decided. There was no room left for hesitation, hindi na siya magdadalaang isip na rentahan ang gusto niyang bahay..Nak
Kumakain na parang sa kalangitan si Hazel nang tumunog ang telepono. Agad namang tinungo ng kasambahay ang kinalalagyan n’on, tumunog ang sapatos nito sa marmol na sahig. Magalang, natural ang tono nang malaman kung sino ang tumatawag.“Yes po, Sir.” Dumulog ang mga mata nito sa hapag-kainan. “Nagising na po si Miss… at kumakain siya ngayon.” Saglit itong tumahimik, saka tinaas nito ang kilay. “Apat na pinggan po ang naubos niya, opo.”Mula sa kinauupuan niya, nanigas si Hazel, naiwan sa ere ang hawak niyang kutsara’t tinidor. Apat na pinggan? Kulang na lang pala na inanusyo niya na kinain niya ang buong kusina. Nag-init ang punong tenga niya.Tila may sinabi ang boses sa kabilang linya pero hindi niya marinig. Humigpit
Tumiim bagang si Domenic.Dapat walang makakaalam sa pag-iimbestiga niya. Ngayon na may mga taong nag-ii-espiya sa kanya, kailangan nitong itago ng mabuti ang sekreto nito. Tumaas ang balahibo niya sa batok nang marinig ang pangalan ni Hazel, biglang kikirot ang ulo niya at kulang na lang ay sasabog. Ngayon, ayaw niya ring pakinggan ang pangalan nito. Sumiklap ang apoy sa loob-looban niya nang maalala ang lalaking kasama nito, parang hinati sa dalawa ang puso niya.Nagtataka siya sa nang bigla siyang makaramdam ng sakit. Sino ba ang lalaking kasama nito?Kapagkuwan ay pumasok ulit siya ng ward, umiigting ang panga, madilim ang mga mata. Inangat ni Amelia ang ulo habang nakahiga sa hospital bed. “What’s wrong?” mahinang tanongnito. “Ang kompanya na naman ba?”Wala siyang balak banggitin si Hazel. Hindi naman kailangan. Napailing siya, mariing nilapat ang mga labi. “It’s nothing,” rason niya.Naghari ang katahimikan sa pagitan nila, pero hindi nila maiiwasan maamoy ang mabigat at masan
Nagkaroon ng lakas si Amelia. Gusto niyang tumungo sa dagat para masilayan ang bukang-liwayway. Malungkot ang mukha ni Dominic na pinisil ang kanyang kamay. “Kapag maayos ka na, dadalhin kita doon,” he said assuringly. Tinago ang paghihinagpis ng boses.“May problema ka ba sa pamilya mo?” Naalala niya na hindi siya ang totoong anak ng mga Monteverde, at labis ang hinanakit ng pamilya nito sa kanya, syempre may hinanakit din siya sa lolo’t lola nito. Subalit hindi niya pinakita ‘yon sa harap ng lalaking minamahal.“You don’t have to worry about this.” Napabuntong hininga siya. “Hindi ko na kayang kontrolin ito. Nahihirapan na akong tiisin ito.”“Don’t talk nonsense!” Kinabahan ito. Sa mahinang boses siyang sinumbatan. Tila may malaking bato sa kanyang dibdib—nakaharang, mabigat at hindi siya komportable.“Matutuloy pa rin ba ang kasal niyo?” usisa niya.Naumid ito, pero kumislap ang panganib sa mga mata nito. Muling bumalik sa alaala ni Dominic ang nangyari sa pagitan nila ni Hazel
Napakapit si Claudia sa kanyang bestida nang makita ang lagay ni Amelia ngayon. Maaga siyang dumating sa hospital upang dalawin ito pero madadatnan niyang lugmok, kulang na lang ay susunduin na ito ni Kamatayan. Nagdurusa muli sa sakit nito kagabi. Nandoon din si Lucas na puno ng pagtitimpi na sinamahan ang kapatid buong magdamag. Ngunit ang katawan ni Amelia ay lugmok na, wala na’ng epekto ang analgesic dito. Ilang saglit ay dumating si Dominic. Ora-orada niyang sinugod ang binata. “Ano ng balita? Pumayag pa siya na tawagan niya si Doc. Gomez?”Hindi mailarawan ang mukha ng binata na pinasadahan ang babaeng minamahal. Sa isang tingin, kahit hindi sabihin nito kung anong sagot ang nakuha ay mahahalata na hindi ito nagtagumpay. Tuluyang sumabogsa matinding emosyon si Claudia. “Bakit ang sahol niya sa buhay ng isang tao?” Inangat niya ang ulo sa binata, sekreto niyang pinunasan ang mga luha.Isang iglap ay ini-speed dial niya ang numero ni Hazel, ngunit isang malamig na tugtog lamang
Muling naalala ni Hazel ang mga panahon na pumapatay ito. Sa labas ay parang mabuti at maginoo ito pero sa likod nito’y may tinatagong mailap na lobo. Minsan siyang nadukot noong labing-tatlong taon gulang siya, at si Killian mismo ang nagligtas at pumatay ng kidnappers sa harap niya. Kaya simula ng pangyayaring iyon ay kilala niya ito bilang nakakatakot na tao at hindi siya pwedeng magpadala sa nakakasilaw nitong kagwapuhan.When he becomes ruthless, everyone's lives will be put at stake. Kung hindi umalis si Dominic ngayon ay maaaring isang malamig na bangkay na ito.“Sa lugar na kagaya nito, hindi ka pwedeng sumuway sa batas,” halos pabulong niyang babala.Kumibot ang dulo ng labi nito at biglang bumungisngis. “Talamak ang krimen dito, mula kurapsyon hanggang pagsha-shoplifting. Hindi na bago sa Pilipinas ang pagsuway ng batas. Tsaka, ginagawa ko lang iyan para sa proteksyon mo.” Lumalim ang pagtitig sa kanya. “Tell me about that guy, Xaviera.”She curled her lips. “Sinabi ko na si