All Chapters of หนี้ร้าง มาเฟียรัก: Chapter 11 - Chapter 20

44 Chapters

ช่องทางชำระหนี้(1)

“ฮาโหล มน นั้น มนหรือเปล่า นี่มีนเองนะ”เสียงใสรอดผ่านปลายสายมาทันที ที่มนสิชากดรับ แค่ได้เห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนรักโทรข้ามประเทศมา เธอเองก็เหมือนเห็นแสงสว่างอยู่ที่ปลายอุโมงค์แล้ว“มีน มนอยากลับบ้าน “ เสียงแหบสั่นที่พยายามกลั้นน้ำเสียงสะอื้นเอาไว้“แกเป็นอะไรวะมน ใครทำอะไรแล้วแกร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับคุณป้ามาเหรอ”“เปล่า มนถูกแม่กับน้องทิ้งไว้ที่ฮ่องกงอ่า มีน ........”เรื่องราวทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาให้มีนาฟัง เธอพรั่งพรูทุกอย่างออกมาด้วยความทุกข์ใจเพราะยังคิดไม่ออกเลยว่าจะหาเงินด้วยวิธีไหนมาใช้หนี้ให้ทันภายใน 6เดือนให้เจ้าหนี้อย่างหวัง จางเหว่ย“ทำไมคุณป้าใจร้ายแบบนี้นะ ให้ฉันไปยื่นเรื่องขอความช่วยเหลือที่สถานทูตให้ไหม”“ไม่ได้นะมีน ถ้าทำแบบนั้นแม่กับน้องฉันได้ถูกพวกนั้นตามฆ่าตายแน่ๆ”“ทำไมแกต้องห่วงด้วยวะ พวกเขาทำกับแกขนาดนี้นะมน เฮอ แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้มั่งเนี่ย”มีนาถามออกมาด้วยความร้อนใจ และเป็นห่วงไม่คิดเลยว่าแม่แท้ๆจะทำกับลูกได้ เห็นแค่ในนิยายเจอเรื่องจริงก็กับเพื่อนตัวเองนี่ละ“ฉันต้องทำ ต้องหาเงินมาคืนเขาให้ได้ แต่มีนช่วยอะไรมนหน่อยได้ไหม”“ได้สิ ให้ช่วยอะไร ให้มีนบินไปหาตอน
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more

ช่องทางชำระหนี้(2)

สูดอากาศเข้าให้เต็มปอด ขันติๆ แต่ตอนนี้ขันแตกแล้ว มนสิชาเดินกระแทกไหล่จิน หั่ว อย่างแรงเพื่อให้เขาหลบทางให้แล้วก้าวเดินลงบันไดไปอย่างเร็วตรงลิ่วไปที่โรงแรมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลทันที มีเพียงจิน หั่ว ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมนสิชาให้ทันโดยมีลูกน้องสองสามคนวิ่งตามหลังมา ตั้งแต่ทำงานกับคุณหวังมาไม่เคยมีใครจะมีปัญหาและปวดหัวได้เท่ากับยัยผู้หญิงคนนี้สักคน คุณหวังคิดอะไรของเขาอยู่จะต่อรองอะไรให้เสียเวลามนสิชาเดินมาถึงโรงแรมได้ก็เดินตรงดิ่งไปยังลิฟต์ VIP ที่เธอเคยขึ้นประจำเมื่อหลายวันก่อน แต่ก็ถูกพนักงานวิ่งมาดักไว้ ไม่ให้ขึ้นไปเพราะเธอยังไม่ได้แจ้งว่าขึ้นไปพบใคร และจะขึ้นไปด้วยจุดประสงค์อะไร อีกอย่างรายชื่อเธอก็ไม่ได้อยู่ในลิสต์แล้วตั้งแต่เมื่อเช้า“ฉันมาหา หวัง จาง...เหว่ย,,, “เธอเอ่ยชื่อลอดผ่านร่องฟันออกมาทีละคำ“นัดไว้หรือเปล่าคะ”“ไม่ได้นัดค่ะ แต่ฉันมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับเขา”“ถ้าไม่ได้นัด ก็ขึ้นไปพบไม่ได้ค่ะ”มนสิชาถอนหายใจด้วยความเซ็ง แล้วหันกลับไปมองหน้า จิน หั่ว ที่เดินมาถึงพอดี เชิงบอกว่าจะเอายังไงจิน หั่วจึงพยักหน้าให้พนักงานสาวว่าหลบทางให้เธอขึ้นไป หญิงสาวจึงหลบให้ด้วยท่าทางงงๆ ว่
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more

ช่องทางชำระหนี้(3)

“คุณจะพาฉันไปไหนเนี่ย บอกให้ปล่อย”จางเหว่ย ไม่ตอบ แต่กลับผลักเธอเข้าไปในรถและสั่งคนขับให้ออกรถพร้อมกับบอกสถานที่ที่จะไป น่าจะเป็นที่ไหนสักแห่ง แต่เธอฟังเขาคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เพราะพวกเขาสนทนาเป็นภาษาจีนตลอดทางที่รถเคลื่อนตัวมาบนถนน มนสิชาก็เอาแต่บ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทาง จนจางเหว่ยเองก็เริ่มรำคาญและหมดความอดทน จึงหันไปผลักเธอลงบนเบาะแล้วโถมตัวคร่อมไว้ มนสิชาเองถึงกับตกใจใบหน้าซีด“คะ คุณจะทำอะไร อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ นะ”“เธอจะหยุดพูดได้หรือยัง ฉันรำคาญ ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะปิดปากเธอด้วยปากของฉันเอง”“แต่คุณ...”“ยังไม่หยุดอีก”สายตาดุๆ ที่จ้องมา ใบหน้ามึนตึง มนสิชาถึงกับเม้มปากมองเขาด้วยตาใสแจ๋วก่อนพยักหน้างึกๆ ให้บอกว่าจะไม่พูดแล้ว เขาเห็นว่าเธอเงียบสงบลงแล้ว จึงลุกขึ้นนั่งมนสิชาพอหลุดพ้นจากพันธนาการได้ก็เขยิบไปชิดติดกับประตูอีกฝั่งของเบาะรถทำตัวลีบเล็กหากสิงประตูได้คงทำไปแล้วจางเหว่ย แอบชำเลืองมองท่าทางนั้นแล้วหันหน้าหนี เผลออมยิ้มเบาๆ นึกว่าจะแน่ ไม่เก่งให้ตลอดนี่นาเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของ จิน หั่ว ที่นั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับ เขาเห็นท่าทีของเจ้านายผ่านกระจกมองหลังในร
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more

หลบซ่อน

“ พระธาตุเชิงชุมคู่บ้าน พระตำหนักภูพานคู่เมือง งามลือเลื่องหนองหาน แลตระการปราสาทผึ้ง สวยสุดซึ้งสาวภูไท ถิ่นมั่นในพุทธธรรม ที่นี่ FM 91.5….”เสียงคำขวัญประจำจังหวัดสกลนครที่ดังแว่วผ่านโฆษณาวิทยุธานินทร์สีดำเงา ของลุงกับป้าที่อายุราวๆ 50 ปี ซึ่งได้ศจีจ้างบุคคลทั้งสองมาตัดหญ้าที่บริเวณรอบๆ บ้านสวนในตำบลเล็กๆ ของอำเภอพรรณนานิคม“แม่คะ ตาว่าเรากลับไปรับพี่มนเถอะนะคะ”เรียวขายาวยังก้าวไม่ทันถึงคนเป็นมารดาด้วยซ้ำ กวิตาก็เปิดประเด็นนี้ขึ้นมาคุยกับศจีทันที พอมาถึงสกลนคร เธอก็คะยั้นคะยอให้มารดาเล่าทุกอย่างให้ฟังกวิตาจึงรู้เรื่องแล้วว่า มารดาได้ติดหนี้การพนัน จนต้องเอาบ้านเอาที่ดินไปค้ำประกัน แถมยังทิ้งพี่มนเอาไว้ใช้หนี้แทนเธอเสียอีก“แกจะกลับไปให้พวกมันฆ่าทิ้งหรือไงหนีเอาตัวรอดมาได้ก็บุญแล้ว”“แล้วพี่มนละแม่ ที่เราทำอยู่ตอนนี้ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ พี่มนก็ลูกแม่นะ แม่ไม่ห่วงพี่มนเลยหรือไง”“ฉันรู้แล้ว กำลังคิดหาวิธีหาเงินกลับไปไถ่ตัวพี่แกอยู่นี้ไง”ศจีตัดบทสนทนา ไม่อยากฟังคำบ่นของลูกสาวคนเล็ก จึงเลี่ยงการต่อปากต่อคำแล้วเดินขึ้นมาบนห้องพระ ซึ่งมีรูปของสามีที่ตายไปแล้วตั้งอยู่อีกมุมของบ้านมื
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more

ความผูกพัน(1)

เรียวขายาวที่รับกับรูปร่างกำยำ ย่างก้าวเข้ามาใน อพาร์ทเม้นท์ ก็ทำเอาเหล่าพนักงานที่อาศัยอยู่ที่นี่ถึงกับแตกตื่น ว่าเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่หรือเปล่า เพราะท่านประธานหวังไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้งหากแม้ว่าที่นี่มีปัญหาอะไรผิดพลาดจะมีเพียงแค่ลูกน้องปลายแถวที่ถูกส่งมาจัดการความเรียบร้อย เมื่อวันก่อนคุณจิน หั่ว มาที่นี่ว่าแปลกแล้ว แต่วันนี้ท่านประธานมาเองน่าแปลกเสียยิ่งกว่าจางเหว่ยเดินมาหยุดที่ประตูห้องหนึ่ง ก่อนจะเคาะห้องสองสามทีเพื่อให้คนด้านในรู้ว่ามีผู้มาเยือนแต่ก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยาของบุคคลที่อยู่ด้านในจะเดินมาเปิดประตูให้สักนิด เขาได้ยินเพียงเสียงดนตรีเพลงEDMที่จังหวะ ชวนให้ออกมาแดนซ์เสียมากกว่าจางเหว่ยยืนรออยู่นานและคิดว่าแม่สาวเจ้าที่อยู่ด้านในนั้นคงไม่ออกมาเปิดประตูให้เขาเป็นแน่ ใบหน้าคมจึงพยักหน้าให้ลูกน้อง ที่ยืนท่าสงบนิ่งอยู่ไม่ไกล เขาล้วงกุญแจสำรองออกมายื่นให้กับเจ้านายอย่างไว ราวกับรู้ใจนิ้วมือเรียวค่อยๆ ไขประตูลูกบิดเข้าไป วินาทีที่เปิดประตูออก จางเหว่ย ถึงกับตะลึงทางด้านลูกน้องที่ตามติดมาด้วยก็ถึงกับหันหลังให้กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามนสิชาที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ซึ
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more

ความผูกพัน(2)

“อย่าดิ้นได้ไหม ฉันขออยู่แบบนี้สักพักนะ ฉันอยากพักสายตา”นั้นคือสิ่งที่จางเหว่ยปรารถนา คำว่าอยากพักสายตาของเขาคือพักสายตาจริงๆ เพราะเขาเองไม่เคยหลับเต็มตาเลยสักครั้งตั้งแต่ก้าวขึ้นมาเป็นหัวหน้าแก๊งแทนพ่อตัวเอง แต่พอวันที่เจอเธอความรู้สึกแรกที่เขารับรู้ได้คือความผูกพันที่หายไป และเขาเฝ้ารอมาตลอดมนสิชาหยุดนิ่งเพียงเพราะคำพูดว่าอยากพักของเขา มันเป็นคำพูดที่ดูแสนจะเหนื่อยล้าที่เขาพูดออกมาจากใจจริงๆ เวลาแค่ไม่กี่นาทีเธอก็ได้ยินเพียงลมหายใจที่แผ่วเบาพ่นออกมาเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอ แล้วทุกอย่างก็เงียบลง “พี่จางเหว่ย ต้องสัญญากับเหม่ยอิงนะคะ ว่าเราจะมาขุดกล่องของขวัญด้วยกัน”ร่างเล็กของเด็กน้อยวัย 5 ขวบ จ้องเขม็งไปที่เด็กผู้ชายที่เอามือกวาดเศษดินรอบๆ กลบลงไปในหลุมให้เหมือนเดิม แล้วใช้มือตบดินให้แน่นก่อนจะหันมาพยักหน้าให้เจ้าตัวเล็ก ที่ตามติดแจไม่ยอมห่างเด็กน้อยตากลมโต ผมหยิกฟูยิ้มแป้นแล้นจนเห็นแต่ฟันหลอ เพราะทานแต่ลูกอมหวานๆ จนฟันผุ เด็กชายได้แต่ลูบหัวน้อยๆ นั้นด้วยความเอ็นดู“เหม่ยอิง!”เสียงละเมอของจางเหว่ย ทำให้มนสิชาก้มหน้ามองชายหนุ่มที่นอนอยู่ตรงหน้าด้วยความสงสัย ใบหน้าหล่อเปื้อนไปด้ว
last updateLast Updated : 2025-11-26
Read more

คู่หมั้น(1)

บนถนนฟุ้งตากรถทรงสไตร์ยุโรปสีดำเงาเคลื่อนมาจอดริมฟุตบาท คนขับรถจอดให้มนสิชากับจางเหว่ย ลงจากรถที่จอดตรงข้ามกับสวนหนานเหลียน เพราะฝั่งของสวนหนานเหลียนไม่สามารถจอดรถได้ ทั้งสองจึงต้องข้ามถนนแล้วเดินเข้าไปขณะที่เดินเข้ามาในสวนมนสิชาถึงกับหยุดก้าวเท้า สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพราะตอนนี้สมองเธอย้อนไปไม่กี่วันก่อนที่แม่เพิ่งพาเธอกับน้องมาที่นี่จางเหว่ยหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองหญิงสาว ก็พอจะเดาออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ จึงส่งสายตาดุๆ ไปให้ เธอจึงได้สติแล้วเดินตามเขามาแบบเงียบๆภาพบรรยากาศที่เงียบสงบของสวนหนานเหลียนที่มองไปทางไหนก็สบายหูสบายตา การออกแบบของสวนสไตล์ราชวงศ์ถัง ภายในประกอบด้วยโครงสร้างไม้ หิน ต้นไม้ และน้ำ วิวฉากหลังจะเป็นภูเขา สามารถมองเห็นวิวฝั่งตะวันออกของเกาลูนได้อย่างสวยงามจางเหว่ยเดินลัดเลาะตามเส้นทางเล็กๆ ที่ค่อยๆ ลับตาคนออกไป แล้วเขาก็มาหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ที่แผ่กิ่งก้านเป็นร่มเงาได้เป็นอย่างดี ใบที่อยู่บนต้นเริ่มร่วงหล่นลงบ้างแล้วเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนเป็นฤดูใบไม้ร่วงเขาค่อยๆ นั่งยองๆ ลงแล้วเอามือเขี่ยๆ เศษใบไม้ที่ปกคลุมออก พร้อมกับใช้กิ่งไม้แห้งๆ ขนาดพอดีมือ ขุดดินลึก
last updateLast Updated : 2025-11-26
Read more

คู่หมั้น(2)

รุ่งเช้าของอีกวันแสงอาทิตย์ทะลุผ้าม่านสีฟ้าปลิวไสวอยู่ริมหน้าต่าง มนสิชาเร่งรีบในการแต่งกายให้เรียบร้อยที่สุดเสื้อเชิ้ตสีควันบุรี ถูกรีดจนเรียบ กระโปรงสีดำยืดยาวถึงเข่าถูกสวมทับชายเสื้อไว้ดูเรียบร้อย ผมยาวหยิกฟู ถูกรวบมัดตึงทรงสูง แว่นตาหนาเตอะถูกถอดวางไว้ เปลี่ยนเป็นใส่คอนแท็กเลนส์แทน“สวัสดีค่ะ ป้าลัย มนไม่ได้มาสายใช่ไหมคะ”“ไม่เลยจ้ะ มาเช้ามากๆ เลยต่างหาก มาไวก็ดีนะ ป้าจะได้สอนระบบงานให้ด้วยจะได้เรียนรู้ไวๆ”“ได้เลยค่ะ มนจะตั้งใจทำงานนะคะ”หญิงสาวยิ้มให้จนตาหยี่ วลัยเองก็พลอยเอ็นดูเด็กสาวคนนี้ไปด้วย เริ่มงานวันแรกก็ถือว่าไม่ได้เลวร้ายอะไร เพราะคนที่นี่ดูน่ารักเป็นกันเองมากๆ เสียมากกว่าเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาในร้าน รวมถึงชายวัยกลางคนที่เดินเข้ามากับเด็กสาวที่ดูอายุอานามแล้วก็ราวๆ 17-18ปี พนักงานในร้านเดินเข้าไปรับออเดอร์อาหารแต่ก็ต้องเดินกลับมาให้มนสิชาออกไปต้อนรับแทนเพราะลูกค้าเป็นชาวต่างชาติที่เอาแต่พูดภาษาอังกฤษ “สวัสดีค่ะ ลูกค้าต้องการรับอะไรดีคะ”สำเนียงภาษาอังกฤษค่อนข้างดี พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใจบริการ ชายวัยกลางคนถึงกับเงยหน้าขึ้นมอง“ที่นี่มีอะไรที่ขึ้
last updateLast Updated : 2025-11-26
Read more

พันธมิตร(หัวใจ)(1)

เวลา 23.42 น."กรี๊ดดดดดด"เสียงหวีดร้องของผู้หญิง ดังออกมาจากซอกตึกไม่ไกลจากถนนที่มนสิชา กำลังจะเดินผ่านทีแรกเธอเองจะเดินเลยผ่านไป เพราะไม่อยากเข้าไปยุ่ง แต่พอประโยคที่ตะโกนออกมารอบที่ 2 เธอจึงได้ตัดสินใจวิ่งเข้าไปในมุมมืดนั้นเสียงร้องขอความช่วยเหลือนั้นดังเป็น ภาษาไทยที่เธอคุ้นเคยดี หากเดินเลยผ่านไปแสร้งเป็นไม่สนใจเธอเองคืนนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆ"ช่วยด้วย!! อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ"น้ำเสียงสั่นตะโกนให้คนช่วย พร้อมขอร้องชายฉกรรจ์ สองคนที่ยืนทำหน้าโหดเหี้ยมคุมเชิงอยู่ ซึ่งทั้งคู่ก็ฟังภาษาที่เด็กสาวพูดออกมาไม่เข้าใจเพราะไม่ใช่ภาษาจีนที่ใช้อยู่ทุกวันหนึ่ง ใน สอง คนนั่งลงยิ้มให้เด็กสาวพร้อมใช้มือที่หยาบกร้านเชยคางเธอขึ้น ก่อนจะก้มหน้าลงสูดดมกลิ่นอายความหอมจากผิวกายวัยแรกแย้มของเธอ เธอเองได้แต่ร้องไห้กลัว ในใจยามนี้นั้นได้แต่ร้องหาคนเป็นบิดาที่ ทิ้งเธอไว้ที่ร้านอาหารไทยเมื่อตอนบ่าย" หยุดเดี๋ยวนี้นะ! พวกแกจะทำอะไร"ภาษาจีนกวางตุ้งสำเนียงแปร่งๆ ดังมาจากทางด้านหลัง สองหนุ่มหันกลับไปมองแล้วต่างพากันหัวเราะตอนแรกก็ตกใจนึกว่าเป็นตำรวจพอเห็นว่าเป็นยัยลูกเป็ดขี้เหร่เข้ามาแส่ทั้งสองก็ย่างสามขุมเข้าหา
last updateLast Updated : 2025-11-26
Read more

พันธมิตร(หัวใจ)(2)

หลังจากที่ส่งแพรไหม ขึ้นห้องไปพักผ่อนมนสิชาก็ได้นั่งพูดคุยกับธนาจึงได้ความว่า เมื่อตอนที่แพรไหมอายุ10ขวบ เธอเห็นแม่ถูกแก๊งมาเฟียยิงตายต่อหน้าต่อตาถึงกับช็อกหมดสติ และพอฟื้นขึ้นมาก็ไม่ยอมพูดจากับใครนับแต่นั้นมา“น่าสงสารน้องนะคะ ถ้ามนอายุเท่านั้นมนก็คงตกใจหรือไม่ก็ช็อกจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน”“เออ ว่าแต่หนูชื่อมนใช่ไหม ฉันชื่อธนาหรือเรียกลุงธนาก็ได้”“อ่อ ค่ะ หนูชื่อมนสิชาค่ะ หรือเรียกมนเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”“ลุงว่าเราไปหาหมอหน่อยไหม แล้วเจ็บตรงไหนหรือเปล่าลุงเองก็มัวแต่ห่วงลูก เลยไม่ได้ถามว่าหนูเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”“ไม่เป็นไรค่ะ แผลแค่นี้เอง ทายาก็หายค่ะ”มนสิชายิ้มรับคำขอบคุณ โดยไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีใครบางคนกำลังเดินมา จนกระทั่งเสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง“สวัสดีครับคุณธนา เจอกันอีกแล้วนะครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรกันหรือเปล่าครับ”จางเหว่ย มองหน้าชายวัยกลางคนที่เขาพยายามจะขอร่วมลงทุนทางธุรกิจ พร้อมกับส่งสายตามองเลยไปยังคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ กัน แต่สิ่งที่พบกลับเป็นรอยช้ำบนแก้มซ้าย พร้อมกับรอยเลือดตรงมุมปากจางเหว่ยปรี่เข้าไปจับต้นแขนของมนสิชาอย่างไว ทั้งฉุนเฉียว ทั้งโมโห และที่สำคัญน้
last updateLast Updated : 2025-11-26
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status