ログイン共有
ช่องทางชำระหนี้(1)
最終更新日:
2025-09-09 03:28:54“ฮาโหล มน นั้น มนหรือเปล่า นี่มีนเองนะ”
เสียงใสรอดผ่านปลายสายมาทันที ที่มนสิชากดรับ แค่ได้เห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนรักโทรข้ามประเทศมา เธอเองก็เหมือนเห็นแสงสว่างอยู่ที่ปลายอุโมงค์แล้ว
“มีน มนอยากลับบ้าน “ เสียงแหบสั่นที่พยายามกลั้นน้ำเสียงสะอื้นเอาไว้
“แกเป็นอะไรวะมน ใครทำอะไรแล้วแกร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับคุณป้ามาเหรอ”
“เปล่า มนถูกแม่กับน้องทิ้งไว้ที่ฮ่องกงอ่า มีน ........”
เรื่องราวทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาให้มีนาฟัง เธอพรั่งพรูทุกอย่างออกมาด้วยความทุกข์ใจเพราะยังคิดไม่ออกเลยว่าจะหาเงินด้วยวิธีไหนมาใช้หนี้ให้ทันภายใน 6เดือนให้เจ้าหนี้อย่างหวัง จางเหว่ย
“ทำไมคุณป้าใจร้ายแบบนี้นะ ให้ฉันไปยื่นเรื่องขอความช่วยเหลือที่สถานทูตให้ไหม”
“ไม่ได้นะมีน ถ้าทำแบบนั้นแม่กับน้องฉันได้ถูกพวกนั้นตามฆ่าตายแน่ๆ”
“ทำไมแกต้องห่วงด้วยวะ พวกเขาทำกับแกขนาดนี้นะมน เฮอ แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้มั่งเนี่ย”
มีนาถามออกมาด้วยความร้อนใจ และเป็นห่วงไม่คิดเลยว่าแม่แท้ๆจะทำกับลูกได้ เห็นแค่ในนิยายเจอเรื่องจริงก็กับเพื่อนตัวเองนี่ละ
“ฉันต้องทำ ต้องหาเงินมาคืนเขาให้ได้ แต่มีนช่วยอะไรมนหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ ให้ช่วยอะไร ให้มีนบินไปหาตอนนี้เลยไหม”
“ไม่ต้อง ที่นี่มันอันตราย มนไม่อยากให้คนอื่นมาเดือดร้อนเพราะคนในครอบครัวของมนนะ”
“อือ แต่อยู่ที่นั่นมันอันตรายมากเลยนะเว้ย แกเองก็ต้องระวัง เอาตัวรอดจากไอ้มาเฟียนั้นให้ได้เลยนะเว้ย อย่าไปยอมเป็นเมียมันเด็ดขาด”
“มีน แกอ่านนิยายมากไปปะเนี่ย ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันมีหน้าตาเป็นอาวุธและอีกอย่างเขาไม่ทำอะไรฉันหรอก ดูจากที่อยากได้น้องสาวฉันไปเป็นนางบำเรอ สเปคพ่อเจ้าพระคุณก็คงสูงอยู่หรอก”
“โอเค ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก ฉันรู้ว่าแกเอาตัวรอดเก่ง แล้วมนจะให้มีนช่วยอะไรเหรอ บอกมาได้เลย”
“มีน ช่วยไปที่บ้านมนหน่อย กุญแจสำรองซ่อนอยู่ที่เดิมนะ แล้วขึ้นไปเอาเอกสารที่อยู่ในซองสีน้ำตาล และเงินเก็บของมีนที่อยู่ใต้เตียงส่งมาให้หน่อย อ้อ อย่าลืมแลกเป็นเงินดอลลาร์ฮ่องกงมาให้ด้วยนะ เดี๋ยวมนหาที่อยู่ได้แล้วจะส่งไปให้ในไลน์”
บทสนทนาที่สองสาวเล่าสู่กันฟังกินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมง แล้วก็วางสายกันไป กว่าจะติดต่อกันได้ก็หลายวันนับตั้งแต่วันที่เธอบินมาถึงฮ่องกงก็ติดต่อยัยมีนไม่ได้ เพราะยัยนั้นดันทำโทรศัพท์ตกน้ำจนต้องส่งซ่อม พอเปิดแอปพลิเคชันขึ้นมาก็รู้ว่าเธอพยายามติดต่อหาตั้งหลายครั้ง
ครั้นเมื่อวางสายจากมีนาแล้ว มนสิชาก็เดินมาลากกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่หน้าทางเข้าประตูเพื่อที่จะได้จัดเรียงสิ่งของเข้าที่ให้เรียบร้อย ใช่แล้ว!! เธอเพิ่งถูกเชิญออกจากโรงแรมตามคำบอกกล่าวของลูกน้องเจ้าหนี้เธอเมื่อวานนี้
จากสภาพห้องที่เขาเมตตาให้เธอย้ายมาอยู่มันก็เป็นห้องที่ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างน้อยก็ยังมีห้องน้ำในตัว ไม่ต้องไปอาบน้ำรวมเหมือนที่อื่น และอีกอย่างย่านหว่านไจ๋มันก็เป็นแหล่งสถานที่ท่องเที่ยวที่ครบทุกอรรถรสในย่านเดียว
เพราะอดีตที่นี่เคยเป็นหมู่บ้านชาวประมงมาก่อน จึงมีกลิ่นอายความเก่าแก่ในอดีตรวมถึง ศิลปะ วัฒนธรรมบวกกับเทคโนโลยีที่สมัยใหม่ที่ผสมผสานกันได้อย่างลงตัว
ที่สำคัญระเบียงหลังห้องเธอยังสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ด้านนอกรวมไปถึงที่ตั้งของโรงแรมของเจ้าหนี้เธออีกด้วยที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
หนึ่งชั่วโมงหลังจากเก็บของเสร็จแล้ว มนสิชาก็อาบน้ำแต่งตัว แล้วคว้าเอาเสื้อฮู้ดออกจากห้องไปเพื่อหาอะไรกิน เพราะตั้งแต่เมื่อวานยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย พยาธิก็เลยส่งเสียงประท้วงกันเสียยกใหญ่
ปิดประตูได้หันหลังกลับ หัวใจมนสิชาก็แทบหล่นลงไปกองอยู่ปลายนิ้วตีน เมื่อหันกลับมาเจอพญาหน้ายักษ์ยืนอยู่
“อุต๊ะ!! โอ๊ย ฉันตกใจหมดเลย มายืนเป็นรูปปั้นเป็นหินแกรนิตอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่ส่งเสียงอีกแล้วนะคุณ”
มนสิชาตะวาดแว้ดใส่ จิน หั่วที่มายืนคอยเธออยู่หน้าห้องตั้งนานแล้วเพื่อรอเธอออกมา
“คุณหวังให้ฉันเอา สัญญาผ่อนชำระหนี้มาให้เธอเซ็น”
“กลัวฉันหนี ขนาดนั้นเลยหรือไง รีบกันจริง”
“มันก็คงต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะขนาดแม่กับน้องสาวยังทิ้งเธอเพื่อหนีเอาตัวรอดเลย”
แรง เป็นคำพูดที่แรงมากเจ็บจี๊ดไปถึงกระดองใจ คนที่นี่เขาพูดจาไม่ถนอมน้ำใจกันทุกคนไหมเนี่ย
เพื่อตัดความรำคาญ มนสิชาจึงดึงเอาสัญญาออกมาอ่านก่อนเซ็น เพื่อความรอบคอบ อนาคตหากใช้หนี้หมดแล้วจะได้ไม่มีปัญหา
สายตาค่อยๆ ไล่อ่านทีละบรรทัดแล้วก็มาสะดุดตรงประโยคที่ว่า (นางสาวมนสิชา รัตนทัศน์ ต้องผ่อนชำระหนี้ให้กับคุณหวัง จางเหว่ย ทุกวันตลอดระยะเวลา 6 เดือน จนครบยอดหนี้ 5 ล้านดอลลาร์ (20ล้านบาทไทย)
“จะบ้าเหรอ ฉันจะหางานอะไรที่จะได้เงินมากพอ มาจ่ายหนี้เจ้านายคุณได้ทุกวัน เอาเปรียบกันชัดๆ ฉันไม่เซ็น ฉันต้องไปคุยกับเจ้านายคุณให้รู้เรื่อง”
“เธอไม่มีสิทธิ์ไปต่อรองกับคุณหวังตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เซ็นๆ ไปซะจะได้จบ”
มนสิชาจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาขุ่นเคืองหากวัดจากอายุของเขาและเธอก็คงห่างกันเป็นสิบปีหน้าตาก็ดูอบอุ่นแต่ทำไมใจร้ายไส้สละได้ขนาดนี้ (ไส้ระกำคนอื่นเป็นเยอะแล้ว)
最新チャプター
หนี้ร้าง มาเฟียรัก เริ่มต้นใหม่กับคนตายที่กลับมา(1)
วันสุดท้ายของการมาเที่ยวที่เกาหลีกับกวิตา มนสิชาขอให้น้องสาวพามายังโรงแรมที่คิดว่าเจเลนพักอยู่เพราะเคยเห็นเขาออกมาจากโรงแรมดังกล่าวผ้าเช็ดหน้าที่เขาเอาพันฝ่ามือเธอในวันนั้น เธออยากเอามาคืน มนสิชาเลือกฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ของโรงแรม เพราะไม่อยากจะเจอหน้าเขาระหว่างเดินออกมาจากโรงแรมมนสิชาหันกลับไปเจอจินหั่วเดินออกมาจากลิฟต์และเดินอ้อมไปชั้นจอดรถด้านหลังโรงแรมพอดี เธอจึงให้กวิตายืนรอหน้าโรงแรม ส่วนตัวเธอก็เดินตามจินหั่วไป“ขอโทษที่ต้องให้รอครับคุณหวัง พอดีผมลืมแฟ้มสัญญาลูกค้าไว้เลยต้องเดินกลับไปเอาใหม่”“อือ ไม่เป็นไร ถ้าเรียบร้อยแล็วก็ไปกันเถอะ”จิน หั่ว รับคำพร้อมกับเดินไปเปิดประตูให้คนเป็นเจ้านาย“จิน หั่วพี่จางเหว่ย”เสียงสั่นเครือเรียกชื่อเขาออกมาเธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง กับการโกหกหลอกลวงของผู้ชายที่ตนเองรัก กับคนที่เธอคิดว่าไว้ใจมากที่สุด“เหม่ยอิง”“คุณเหม่ยอิง” พวกเขาเองก็ตกใจไม่ต่างกันมนสิชาไม่อาจฝืนทนยืนอยู
หนี้ร้าง มาเฟียรัก เริ่มต้นใหม่กับคนตายที่กลับมา(2)
จางเหว่ยไม่ได้ทักทายผู้บริหารบริษัทเลยสักนิดแต่กลับเดินตรงลิ่วมาหาเจ้าของร่างเล็กที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับทุกคนที่มารอต้อนรับต่างยิ้มเก้อ ที่ผู้ร่วมลงทุนไม่ได้สนใจพวกเขาเลย“เหว่ยอิง พะ พี่ขอโทษ”ตั้งแต่เกิดมาเขาแทบจะเอ่ยคำขอโทษนับครั้งได้แต่กลับคนนี้เขาต้องระเว้นไว้มนสิชาตวัดสายตามอง จ้องมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อทั้งดีใจ ทั้งโกรธ แต่ก็เกลียดไม่ลง“มาในฐานะหวัง จางเหว่ย หรือเจเลนคะ แค่คำว่าขอโทษมันช่วยเอาความเสียใจ ตลอด 6 เดือนที่ผ่านมากลับมาไม่ได้หรอกนะพี่รู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหนกับการที่ต้องเห็นคน ถูกระเบิดตายไปต่อหน้าต่อตา แล้วคน คนนั้นก็คือพี่ ทุกคนเข้าใจว่าพี่ตายไปแล้ว แต่วันนี้มันคืออะไร หุ่นโคลนนิ่งเหรอ”“แต่ที่พี่ ทำไปทั้งหมด มันก็มีเหตุผลนะ”“เหตุผลอะไรคะ มันใหญ่พอที่จะหักล้างกับการที่ต้องหลอกคนอื่นว่าตายไปแล้วไหมคะ”“ที่พี่ต้องทำแบบนี้ ก็เพราะพี่เป็นห่วงว่าถ้าเหม่ยอิง ยังอยู่รอบตัวพี่แล้วจะได้รับอันตราย แค่วันนั้นที่เอาตัวมาบังกระสุนให้พี่ แค่นั้นพี่ก็เจ็บเจียนตายแล้ว พ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก เราคือของกันและกัน(จบ)
หลังจากพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นช่วงค่ำอย่างเรียบง่ายได้ผ่านพ้นไป เจ้าบ่าวเจ้าสาวถูกส่งตัวเข้าเรือนหอเปิดประตูเข้ามาได้ จางเหว่ยก็จู่โจมเธอทันทีหลังจากอดทนมานาน เขาสวมกอดจากทางด้านหลัง ระดมจูบหัวไหล่อย่างหิวกระหาย“เดี๋ยวค่ะพี่จางเหว่ยพี่ไม่เหนื่อยเหรอ เรายังไม่ได้อาบน้ำกันเลยนะ”มนสิชาหมุนตัวกลับมาถามผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทางนิตินัย แต่อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เขากับเธอก็จะเป็นของกันและกัน“หึ ไม่เหนื่อย เพราะพี่เก็บแรงไว้แล้ว แรงทำงานกับแรงทำเรื่องอย่างว่ามันเป็นคนละส่วนกันนะ” เขาบอกเธอยิ้มๆ“แต่พี่รู้ใช่ไหมว่า เหม่ยอิง เอ่อ...ไม่เคยเรื่องอย่างว่า”“ไม่รู้สิ พี่ยังไม่ได้ลอง ต่อให้พี่ไม่ใช่ผู้ชายคนแรก พี่ก็ไม่ได้รังเกียจ เพราะยังไง หัวใจพี่ก็รักผู้หญิงคนนี้ด้วยหัวใจ ไม่ใช่เพียงร่างกายอย่างเดียว”เขากอดเธอเพียงหลวมๆด้วยความสูงที่สูงกว่า เขาโน้มตัวลงมาจูบหน้าผากอย่างแผ่วเบา แล้วเลื่อนลงมาจูบริมฝีปากบางอมชมพู ที่เผยอรับการจุมพิตของเขาจากบทเพลงที่เข้าหาแบบจู่โจมแ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก คือเธอใช่ไหม(2)
การ์ดในงานจะดึงตัวเธอออกไปแต่มนสิชายกมือห้ามบอกว่าเธอจะออกไปเอง กวิตาเดินเข้ามายืนตรงหน้าพี่สาว ที่หันหลังกลับออกมาจากจุดนั้น เธอเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนนั้นเหมือนกับคุณหวังราวกับเป็นคน คนเดียวกัน แต่ผู้ชายคนนั้นก็ปฏิเสธว่าไม่ใช่คุณหวัง“พี่มน”“ตา พี่คิดถึงเขา คิดถึงมาก พี่จะทำยังไงดี พี่ลืมเขาไม่ได้”“โธ่ พี่มน”กวิตาเดินเข้าไปโอบกอดพี่สาวที่ตอนนี้ร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นผ่านความเข้มแข็งที่พี่สาวแสดงออกมาเสมอ“พี่เคยคิดว่าพี่จะใช้ชีวิตอยู่ให้ได้ ถ้าพี่ไม่มีเขาแต่ตอนนี้มันทรมานเหลือเกิน ภาพของเขายังคงวนเวียนอยู่พี่จะทำยังไง ฮือๆ”เสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ ตอนนี้มันอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว หัวใจเธอมันเป็นแค่ก้อนเนื้อจะให้แข็งแกร่งแบบหินก็คงไม่ไหวภาพสองสาวยืนกอดกันร้องไห้อยู่ในสายตาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ที่เดิม เขาไม่ได้เดินหนีไปไหน ดวงตาคมที่จ้องมองกลับสั่นไหวขาทั้งสองข้างจะก้าวลงไปหาแต่ก็ยับยั้งไว้แล้วตัดสินใจหันหลังกลับเข้าไปยังห้องวีไอพีด้านหลังเหมือนเ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก คือเธอใช่ไหม(1)
6เดือนผ่านไป....ทุกๆเช้ามนสิชาจะตื่นขึ้นมาตักบาตรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับจางเหว่ยตั้งแต่กลับมาจากฮ่องกงเธอก็ไม่เคยลืมเขาได้สักวัน ยังคงทำอะไรเดิมๆ มีแอบร้องไห้บ้างแต่ก็ยังเข้มแข็งใช้ชีวิตให้ได้ตามปกติ“พี่มน พี่มน อยู่ไหน”เสียงแหลมเล็กตะโกนเข้ามาตั้งแต่หน้าบ้านพร้อมกับวิ่งกระหืดกระหอบ ร้องเรียกหาพี่สาว มนสิชาเงยหน้าจากกองแฟ้มคดีความของลูกความที่เธอนำกลับมาทำที่บ้านด้วยไม่นานเจ้าของเสียงก็เปิดประตูห้องทำงานพรวดพราดเข้ามาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของห้องด้วยซ้ำ“มีอะไรยัยตา ตะโกนเรียกมาแต่ไกล พี่บอกแล้วใช่ไหมถ้าจะเข้าห้องคนอื่นต้องรู้จักเคาะประตู บอกตั้งกี่ครั้งแล้ว”“ขอโทษค่ะพี่มน ตามัวแต่ดีใจ”“แล้วดีใจอะไรหน้าตาตื่นมาเชียว”“พี่มน ตาได้ตั๋วเข้างานคอนเสิร์ตใหญ่และงานประกาศผลรางวัลที่เกาหลีฟรี พร้อมที่พัก”“เรื่องแค่นี้แล้วทำไมต้องดีใจใหญ่โต เว่อวังอะไรเบอร์นั้น”“โฮก็ต้องดีใจสิพี่มน ต
หนี้ร้าง มาเฟียรัก คนที่จากไป(2)
ทางด้านมีนาเองก็อยากปล่อยให้มนสิชาได้อยู่กับตัวเองเพื่อจะได้ทำใจให้ได้เร็วๆ แม้เธอเองจะช่วยอะไรไม่ได้แต่ก็ยินดีที่จะอยู่ข้างๆเหมือนกับที่มนสิชาคอยอยู่ข้างเธอเมื่อ4ปีที่แล้วมีนานั่งคิดอะไรคนเดียวเพลินๆพลันก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือดังขึ้น เธอเห็นว่าเป็นใครโทรมาก็รีบกดรับสายทันที“ว่าไงคะแม่”“จะกลับวันไหน หลานฉันร้องไห้งอแงเรียกหาแต่แม่มันทั้งวัน”เสียงสิบแปดหลอดวิ่งผ่านปลายสายมา มีนาถึงกับยิ้มออกมา“พรุ่งนี้มีนก็กลับแล้วค่ะ แล้วยัยหนูหลับแล้วเหรอคะ”“แม่ให้กินนม หลับไปแล้ว ตื่นมาเดี๋ยวก็ถามหาแกอีก”“มีนก็คิดถึงลูกค่ะ มีนจะรีบกลับนะคะ ตอนนี้ยัยมนก็ดีขึ้นบ้างแล้ว”“อือ ดีแล้ว นึกถึงวันที่หนูมนคอยช่วยเหลือแกตอนท้อง ตอนนี้หนูมนทุกข์ใจ เราเองก็ต้องอยู่คอยช่วยเหลือ เพื่อทดแทนบุญคุณ”“ค่ะ แม่ มีนรู้ค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะแล้วเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”มีนาวางสายจากแม่แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ หวนคิดถึงวันที่เธอถูกคนใจร้ายทิ้งไป แถมยังอุ้มท้องตั้งแต่อายุ2
あなたも気に入るかもしれません
พิษรักมาเฟีย
โซลสตาร์ seoulstar28.6K ビューตกหลุมรักมาเฟียใจร้าย (จบ)
วารินทร์ทิพย์4.8K ビューคู่หมั้นมาเฟีย
มดตัวจี๊ด5.0K ビューป้าน่ะเมียผมนะ
ศานิชล5.9K ビューดอกไม้มาเฟีย Strongflower
คุณดอกไม้2.4K ビューเล่ห์รักร้ายนายเมฆา (NC18+)
Coffee Lemonade / Gemini Leo359 ビューลวงใจรสิตา
dexnarak261 ビューตีตรา
ดากานดา อัคนียา ทิวลม กลีบบัว684 ビュー
