INICIAR SESIÓNTina’s POV**
Habang nakatanaw kami ni Justin sa dagat mula sa deck ng barko, ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa aking balat. Mahigpit ang pagkakahawak ni Justin sa kamay ko, parang sinisigurado niyang hindi ako bibitaw, kahit kailan.Tahimik naming pinagmamasdan ang unti-unting paglubog ng araw sa abot-tanaw nang biglang may marinig akong pabulong na usapan sa likuran namin.**"Hala, diba siya si Justin Olarte?"** isang babaeng pasahero ang biglang nagsalita, halatang pigil ang excitement sa boses niya.**"Oo nga! At ‘yung kasama niya, si Tina Baguinaon! Yung sikat na artista at yung magaling na makeup artist!"** sagot naman ng isa pang babae, na ngayon ay halatang kinikilig na.Napatingin ako kay Justin, na nakangiti lang at tila hindi nagugulat sa nangyayari. Sanay na sanay na siya sa atensyon ng tao, pero ako? Iba ang kaba na nararamdaman ko.Maya-maya pa, isang grupo ng mga pasahero ang lumapit sa**"Uminom ka muna, love. Para mawala ‘yung lasa sa bibig mo,"** sabi niya habang inaabot din ang panyo niya upang punasan ang labi ko. Kinuha ko ang tubig at nagmumog ng kaunti bago uminom. Mas lumuwag ang pakiramdam ko, pero nanghihina pa rin ako. **"Pasensya na, love,"** mahina kong sabi habang nakasandal sa kanya, ramdam ang bigat ng katawan ko. Hinaplos niya ang buhok ko at marahang hinawakan ang pisngi ko. **"Ano ka ba, hindi mo kailangang humingi ng sorry. Ang importante, okay ka na. Alam mo namang andito ako lagi para alalayan ka."** Sa sinabi niyang iyon, hindi ko maiwasang mapangiti kahit nanghihina pa rin ako. Ilang sandali pa, lumapit ang isang flight attendant sa amin matapos mapansin ang nangyari. **"Ma’am, sir, okay lang po ba kayo? Kailangan niyo po ba ng gamot o assistance?"** tanong niya nang may pag-aalala. Bago pa ako makasagot, si Justin na mismo ang umaksyon. **"Medyo hilo lang po siya at nasuka, pero m
Matapos ang mahigit dalawang oras na biyahe mula Surigao City, sa wakas ay nakarating na rin kami sa Butuan Airport. Pagkababa namin ng taxi, agad akong napatingin sa paligid—maraming pasahero ang abala sa pagpasok at paglabas ng terminal, may mga pamilyang nag-aabang ng kanilang flight, at ilang turista namang tila excited sa kanilang destinasyon. Si Justin, na hawak pa rin ang kamay ko, ay abala sa pag-aasikaso ng aming mga tiket habang ako naman ay nakikiramdam sa dami ng taong naroon. Hindi ko maiwasang mapansin ang ilang mapanuring tingin ng mga tao sa amin. Maya-maya lang, may isang babae ang dahan-dahang lumapit sa amin. Halatang kinakabahan pero puno ng excitement ang mukha. **"Excuse me po… Kayo po ba si Justin Olarte at Tina Baguinaon?"** tanong niya nang may halong pag-aalinlangan. Napatingin ako kay Justin, na agad namang ngumiti. **"Opo, kami nga."** Biglang lumiwanag ang mukha ng babae. **"Grabe! Hindi ko in-expect na m
Tina’s POV** Habang nakatanaw kami ni Justin sa dagat mula sa deck ng barko, ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa aking balat. Mahigpit ang pagkakahawak ni Justin sa kamay ko, parang sinisigurado niyang hindi ako bibitaw, kahit kailan. Tahimik naming pinagmamasdan ang unti-unting paglubog ng araw sa abot-tanaw nang biglang may marinig akong pabulong na usapan sa likuran namin. **"Hala, diba siya si Justin Olarte?"** isang babaeng pasahero ang biglang nagsalita, halatang pigil ang excitement sa boses niya. **"Oo nga! At ‘yung kasama niya, si Tina Baguinaon! Yung sikat na artista at yung magaling na makeup artist!"** sagot naman ng isa pang babae, na ngayon ay halatang kinikilig na. Napatingin ako kay Justin, na nakangiti lang at tila hindi nagugulat sa nangyayari. Sanay na sanay na siya sa atensyon ng tao, pero ako? Iba ang kaba na nararamdaman ko. Maya-maya pa, isang grupo ng mga pasahero ang lumapit sa
**Tina’s POV** Matapos ang walang katapusang pang-aasar mula sa pamilya ni Justin, napagdesisyunan na naming magpaalam muna. Kailangan na rin naming bisitahin ang bago naming bahay sa Manila, ang magiging opisyal naming tahanan bilang mag-asawa. Habang tinatapos namin ang almusal, hinawakan ko ang kamay ni Justin at mahinang bulong, **"Mahal, baka kung ano na namang topic ang mabuksan nila. Umalis na tayo bago pa nila sundan ‘yung usapan kanina!"** Napangisi siya at bumulong pabalik, **"Bakit, love? Nahihiya ka pa rin? Asawa na kita, wala ka nang kawala."** Pinandilatan ko siya at sinipa nang mahina sa ilalim ng mesa. **"Justin, seryoso ako!"** Natawa siya bago sumandal sa upuan at lumingon sa mga magulang niya. **"Ma, Pa, aalis na muna kami. Pupuntahan namin ang bagong bahay sa Manila."** Agad na nagliwanag ang mukha ni Mrs. Villanueva. **"Ay, ang bilis naman! Sige, sige! Mag-ingat kayo, ha? Sabihan niyo kami kung kailan p
chapter 88 - hshshshTumawa siya at hinawakan ang kamay ko. **"Fine, fine. Hindi kita pipilitin… pero…"** bigla siyang lumapit sa labi ko at marahang hinalikan ako. **"Sana next time, ikaw naman ang magyaya."** Napalunok ako at mabilis na lumingon sa paligid, baka may makarinig sa amin. **"Hay naku, Justin! Tumigil ka nga diyan at kumain na tayo!"** Hinila ko siya pababa ng hagdan habang patuloy lang siyang natatawa, halatang aliw na aliw sa reaksyon ko. **"Okay, okay, kakain muna tayo… Pero mamaya, may plano ulit ako,"** aniya sabay kindat. **"JUSTIN!"** sigaw kong pabulong, habang naririnig ko lang ang malakas niyang halakhak sa tabi ko.**Tina’s POV** Napahinto ako sa tuktok ng hagdan at tiningnan si Justin nang may pagsimangot. **"Pupunta pa tayo sa bagong bahay natin, huwag na muna 'yan."** Napataas ang kilay niya, kunwari'y inosente. **"What? Wala naman akong sinasabing masama, ah."** Pinan
Tina’s POVNapasinghap ako nang maramdaman kong gumalaw si Justin sa tabi ko. Dahan-dahan akong dumilat at napansin kong nakayakap siya sa akin, ang mukha niya ay nakasubsob sa aking leeg. Maya-maya pa, unti-unti rin siyang nagising. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at agad na napangiti nang makita akong gising na. **"Good morning, Mrs. Olarte,"** bulong niya habang hinahaplos ang aking pisngi. Napangiti ako. **"Good morning, Mr. Olarte."** Nagkatitigan kami sandali bago sabay na natawa nang maalala ang mga pinaggagawa namin kagabi. **"Grabe ka, Justin! Hindi ko akalaing ganun ka pala!"** natatawa kong sabi habang tinatakpan ang mukha ko sa hiya. Napahagalpak siya ng tawa. **"Anong ako lang? Eh ikaw din kaya!"** Mas lalo akong namula. **"Hoy! Wag mo na ngang i-detalye!"** **"Bakit naman? E ‘di ba sabi mo kagabi, ‘Justin, more—’"** hindi na niya natapos ang sasabihin dahil tinakpa







