บททั้งหมดของ The Billionaire's Mere Dare: บทที่ 151 - บทที่ 160

Matapos ang ilang buwan ng paghihintay at pangangalaga sa sarili ko at sa baby namin ni Justin, sa wakas ay dumating na rin ang araw na malalaman namin ang kasarian ng anak namin. Sa totoo lang, matagal ko nang iniisip kung magiging babae o lalaki siya. Sa bawat sipa at kilos niya sa loob ng tiyan ko, pakiramdam ko parang may sinasabi siya sa akin, pero hindi ko lang alam kung ano. Maaga pa lang ay gising na kami ni Justin. Nakahanda na ang lahat—mula sa mga papeles na kailangan dalhin, tubig para hindi ako ma-dehydrate, at siyempre, ang sarili namin. Pero higit sa lahat, dala namin ang pananabik at kaba. Habang nasa sasakyan, hindi maiwasang maging emosyonal ako. Nakatitig lang ako sa tiyan ko, hinihimas ito habang iniisip kung ano kaya ang magiging reaksyon ni Justin kapag nalaman na niya. Napansin niya sigurong tahimik ako kaya hinawakan niya ang kamay ko habang siya ay nagmamaneho. “Anong iniisip mo, love?” tanong niya, hindi inaalis ang mata sa daa

**Tina’s POV** Makalipas ang ilang buwan, malapit na akong manganak, kaya napagdesisyunan naming mamili ni Justin ng mga gamit para kay baby boy. Excited kaming dalawa habang naglalakad sa loob ng mall, hawak-hawak ni Justin ang listahan ng mga kailangang bilhin. **"Saan tayo unang pupunta?"** tanong ni Justin habang tinutunghayan ang listahan. **"Sa baby clothing store muna, gusto kong pumili ng mga damit ni baby,"** sagot ko habang hindi maitago ang ngiti sa labi. Pagpasok namin sa baby clothing store, bumungad sa amin ang napakaraming cute na baby clothes. Mayroong mga onesies, pajama sets, rompers, at bibs sa iba't ibang kulay. **"Grabe, ang dami nilang designs!"** sabi ko habang isa-isang hinahawakan ang maliliit na damit. **"Ano bang gusto mo, love? Ano kayang bagay kay baby?"** tanong ni Justin, sabay hawak ng isang asul na onesie na may nakasulat na *"Daddy’s Little Champ."* Napatawa ako. **"Ang cute niyan

Tina’s POVIlang linggo na lang bago ang takdang araw ng panganganak ko, at ramdam ko na talaga ang bigat at hirap ng pagbubuntis. Parang araw-araw ay may panibagong sakit akong nararamdaman—minsan sa likod, minsan sa balakang, at madalas, parang may hinihila sa loob ng tiyan ko. Pero kahit anong sakit o pagod, isang bagay lang ang palaging nagpapagaan ng pakiramdam ko—si Justin. Mas naging maalaga siya nitong mga nakaraang araw. Dati, puro lambing at kulit lang siya, pero ngayon, halos hindi na niya ako pinapalakad nang mag-isa. Minsan nga, pakiramdam ko ay mas stressed pa siya kaysa sa akin. **"Love, uminom ka na ba ng vitamins mo?"** tanong niya habang iniaabot sa akin ang baso ng tubig at mga tabletang dapat kong inumin. Napabuntong-hininga ako at tinanggap iyon. **"Yes, babe, hindi ko nakakalimutan. Para namang hindi mo ako pinaalalahanan kanina."** Ngumiti siya at tumabi sa akin sa sofa. **"Eh syempre, gusto ko lang siguraduhin.

Tina’s POV** Maaga pa lang, pakiramdam ko na ang paninikip ng tiyan ko. Hindi ko masabi kung simpleng pananakit lang ito o senyales na ba ng panganganak. Pinilit kong huwag mag-alala at inisip na baka normal lang ito, pero habang lumilipas ang oras, lalo itong lumalakas. Nasa sala ako noon, nakaupo sa sofa habang hinihimas ang tiyan ko. Ramdam ko ang bigat nito, at parang hindi mapakali si baby sa loob. Ilang beses akong napapikit sa sakit, pero hindi ko sinabi kay Justin. Ayokong mag-panic siya nang hindi naman sigurado kung manganganak na ba talaga ako. Ngunit pagdating ng tanghali, hindi ko na kaya. Isang matalim at matinding sakit ang biglang bumalot sa tiyan ko, dahilan para mapaigtad ako sa kinauupuan ko. Napakapit ako sa armrest ng sofa at napahiyaw. **"Aaaahh!"** Agad na napatakbo si Justin mula sa kusina. Halatang nag-panic siya nang makita akong halos hindi makahinga sa sakit. **"Tina! Anong nangyayari?!"** Tanong niya habang mabilis

Tina’s POV** Pagbaba pa lang namin ng sasakyan, ramdam ko na ang saya sa paligid. Habang buhat ni Justin si baby Justen Jayten at ako naman ay dahan-dahang lumalakad papunta sa pintuan ng bahay namin, hindi ko maiwasang mapansin ang magagandang dekorasyon na nakasabit sa paligid. May mga lobo, may banner na may nakasulat na **"Welcome Home Baby Justen Jayten!"**, at ang buong bahay ay punong-puno ng masasayang boses. At nang bumukas ang pinto… **"WELCOME HOME!!!"** sabay-sabay na sigaw ng pamilya at mga kaibigan namin. Nanlaki ang mata ko habang iniikot ang paningin ko sa buong sala. Nandoon ang pamilya ni Justin—si tita at tito, ang kuya niya kasama ang asawa at mga anak nila. Nandoon din ang mga kaibigan ko—sina Loury, Laica, at Franz, kasama ang mga asawa nila at maging ang anak ni Laica na si Laicel. Lahat sila nakangiti, may dala pang mga regalo, at may ilan pang kumukuha ng pictures at videos. Bigla akong napahawak sa bibig ko