Semua Bab ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน: Bab 31 - Bab 40

ยามเฉิน(07.00-08.59 น.)วันนี้ซุนจือหลินตื่นมาทำกับข้าวแต่เช้า เพราะวันนี้จะไปบ้านซุนและก็จะพามู่ซงหยวนไปด้วย เพราะเขาบอกว่าอยากไปแต่จริง ๆ คือไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวตั้งหาก"เมื่อเช้านี้พี่ไปรดน้ำต้นมะลิกับต้นกล้วย พี่ว่าดินที่บ้านเรามันต้องดีมากแน่ ๆ ต้นกล้วยถึงได้โตเร็วกว่าเมื่อวานที่พึ่งปลูก""ต้นกล้วยปลูกง่ายขึ้นง่ายเจ้าค่ะ ได้ดินดีน้ำดีเลยโตเราน่าจะเป็นเช่นนั้นเจ้าค่ะ""วันนี้มีดอกมะลิอยู่พี่เก็บมาด้วยให้เจ้า"มู่ซงหยวนเองก็ทำได้แค่นำดอกมะลิไปล้างและใส่ในขันน้ำ แต่เขาเองอยากจะให้ซุนจือหลินทำมากกว่า เพราะรู้สึกว่าเวลาที่กลืนน้ำลงไปในลำคอแล้วรู้สึกสดชื่นกว่าปกติ"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะข้าใกล้จะทำกับข้าวเสร็จแล้วเจ้าค่ะ""ได้"มู่ซงหยวนจะจ้างสหายของเขาทั้งสามคนในการเอาน้ำมาเติมในห้องอาบน้ำ เพราะเขาในตอนนี้ไม่สามารถที่จะทำได้ ในใจอยากที่จะซื้อเกวียนใจแถบขาดแต่ก็ยังทำไม่ได้ เพราะเดี๋ยวท่านแม่มู่จะสงสัยรวมถึงทุกคนด้วยซุนจือหลินจัดเตรียมกับข้าวเสร็จมู่ซงหยวนก็ออกมาพอดี นางจึงได้เข้าไปอาบต่อไปถึงบ้านซุนก็คงจะสาย ๆ ข้าวเช้าที่บ้านท่านแม่เล็กจะทำให้ท่านพ่อกินแล้วกับข้าวที่นำไปให้จะเป

มู่ซงหยวนที่นั่งอยู่หลังบ้านเขามองและสังเกตเจ้าต้นกล้วยที่ซุนจือหลินนำมาให้เจ้าพวกนั้นปลูกให้ ว่ามันโตเร็วผิดปกติหรือเปล่าจากหน่อกล้วยต้นเล็กที่พึ่งปลูกลงดินได้ไม่นาน แต่ทำไมถึงได้โตเร็วขนาดนี้"พี่ซงหยวนแม่พี่กับสะใภ้รองกลับไปแล้วขอรับ"อาหานเอ่ย"พวกเขามานานหรือยัง""ก็พี่ไปได้สักพักแล้วดีที่ข้าออกมานอกบ้าน เห็นว่าทั้งสองคนกำลังพยายามที่จะเข้าไปในบ้านดีที่พี่สะใภ้ล็อกบ้านไว้ ไม่งั้นบ้านพี่ไม่เหลือของดีแน่ ๆ"เสี่ยวหมิงรู้สึกปวดฉี่เพราะพึ่งจะกินข้าวเช้าที่พี่สะใภ้ทำและดื่มน้ำเยอะไปจึงได้ปวดฉี่ แต่ตอนที่กำลังจะฉี่นั้นสายตาก็มองไปที่บ้านพี่ซงหยวนและเห็นคนทั้งสองพยายามจะเข้าบ้านทำให้เขาตะโกนเรียกอาหานและเจี้ยนโปออกมา จนตัวเขานั้นฉี่ไม่ออกเพราะเป็นกังวลพี่สะใภ้ฝากให้ดูแลบ้านให้ด้วย"ทำดีมากอย่าให้ใครเข้าไปในบ้านตอนที่ข้ากับนางไม่อยู่นอกจากท่านพ่อมู่ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่หรือท่านพ่อท่านแม่ซุน เพราะต่อไปพี่สะใภ้ของพวกเจ้าจะไปบ้านซุนบ่อยหรือไม่ก็ไปทุกวันและข้าก็จะต้องไปด้วยบ้านจึงจะไม่มีคนอยู่ในช่วงเช้า ๆ ถึงสาย ๆ"มู่ซงหยวนไม่คิดที่จะให้ซุนจือหลินไปที่บ้านซุนทุกวัน แต่ช่วงนี้ต้องตามใจนางไปก่อน

ยามเฉิน(07.00-08.59 น.)ซุนจือหลินเลือกที่จะออกเดินทางแต่เช้า เพราะไม่รู้ว่าจะอยู่ในเมืองนานแค่ไหน "พี่ซงหยวนข้าไปแล้วนะ อาหานฝากกับข้าวไปบ้านซุนด้วยนะ""ขอรับพี่สะใภ้""เสี่ยวหมิง เจี้ยนโป พวกเจ้าทั้งสองต้องดูแลนางแทนข้าให้ดีและรีบไปจะได้รีบกลับกัน"มู่ซงหยวนรีบเอ่ยไล่เพราะกลัวใจจะกลับคำไม่อนุญาตให้ไปกัน เพราะวันนี้ต้องห่างซุนจือหลินเป็นวันแรกที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน"พี่ซงหยวนเข้าเมืองจะให้รีบกลับคงจะไม่ได้หรอก"อาหานรู้สึกถึงสายตาและพลังงานบางอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขาที่แรงกล้าจนขนหัวลุก"จริงอย่างที่อาหานบอก พี่ก็อยู่บ้านไม่ต้องไปไหน""พี่จะไม่ไปไหนจะรอเจ้ากลับมา"มู่ซงหยวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเฉกเช่นที่ซุนจือหลินเอ่ยกับเขาเมื่อวานนี้ จนทำให้สหายทั้งสามต่างพากันยืนนิ่งหลังตรง ใบหน้ามองกันอย่างซีดเซียวแปลก ๆ และขนลุกจนไม่มีอารมณ์ขบขันใด ๆซุนจือหลินเองก็ไม่ต่างจากอาหาน เสี่ยวหมิง เจี้ยนโป เพราะความขนลุกมันเกิดขึ้นมาจากมู่ซงหยวนที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนที่นางเอ่ยกับเขาเมื่อวาน แต่ต่างตรงที่มู่ซงหยวนเอ่ยออกมาน้ำเสียงไม่ได้หวานหูแถมใบหน้ายังนิ่งและเหมือนไม่มีความรู้สึกอีกด้วยบนเกวีย

บ้านมู่ซงหยวน&ซุนจือหลินมู่ซงหยวนไม่เป็นอันทำอะไรเลยเขากระวนกระวายในใจ เขาเป็นห่วงซุนจือหลินนางไปนานแล้วยังไม่กลับมาเลย"พี่ซงหยวนเดี๋ยวพี่สะใภ้ก็มาพี่มากินข้าวเถอะ"อาหานล่ะเหนื่อยใจเพราะพี่ซงหยวนไม่ยอมกินข้าวเที่ยงเลยนี่ก็บ่ายแล้ว รอแต่พี่สะใภ้กลับมาอย่างเดียว"นานแล้วนางยังไม่กลับมาเลย""เดี๋ยวก็กลับมาพี่ซงหยวนไปในเมืองไม่ใช่ใกล้อีกอย่างพี่สะใภ้น่าจะมีธุระที่จะต้องไปทำอาจจะใช้เวลา"อาหานไม่รู้จะสรรหาประโยคไหนมาพูดให้พี่ซงหยวนของเขาจะสบายใจขึ้น"หากครั้งหน้านางจะเข้าเมืองข้าจะไปกับนางด้วยให้ได้"อาหานได้แต่ถอนหายใจเพราะรู้ว่ายังไงพี่สะใภ้ก็ไม่ให้ไปด้วยอยู่ดี หากพี่ซงหยวนขายังไม่หายเป็นปกติถึงตอนนี้จะดีจนเกือบจะหายแต่ยังไม่ได้หาย หากเดินเยอะก็จะกลับมาอักเสบอีก"พี่ซงหยวนมากันแล้วขอรับ"อาหานที่เห็นว่าพี่สะใภ้กลับมาถือข้าวของกันมามากมายจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยทันที"ซื้อของกันมาเยอะแยะเลยได้ชุดของข้าไหม""ได้ แต่มาช่วยถือของก่อน"เสี่ยวหมิงให้อาหานช่วยพี่สะใภ้ถือของเข้าไปเก็บในครัว เพราะว่าของส่วนใหญ่อยู่ในครัววันนี้พี่สะใภ้จะทำก๋วยเตี๋ยวให้กิน"พี่สะใภ้พี่ซงหยวนไม่ยอมกินข้าวเลยขอรับจะรอแต่พ

บ้านมู่ซงหยวน&ซุนจือหลินวันนี้ซุนจือหลินวางแผนที่จะทำแปลงผัก ในเมืองผักหลายชนิดที่ขาดแคลนจนต้องนำเข้า อีกอย่างขายผักก็เป็นอาชีพที่ไม่เลวเลย"พี่ซงหยวนหากข้าจะปลูกผักขายพี่จะว่ายังไง""เจ้าจะไม่เหนื่อยเกินไปใช่ไหม""ทำงานก็ต้องเหนื่อยอยู่แล้ว แต่ปลูกผักเป็นงานที่ทำอยู่บ้านได้เจ้าค่ะ"ปลูกที่บ้านขายในเมืองเหนื่อยแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี เพราะนางไม่ใช่คนเรียบร้อยไม่มีฝีมือในงานสตรีด้วยซ้ำ "ก็ลองดูเดี๋ยวพี่ช่วยทำแปลงผัก"มู่ซงหยวนไม่คิดที่จะห้ามในสิ่งที่ซุนจือหลินจะทำ เพราะทุกสิ่งที่นางทำล้วนเป็นผลดีต่อตัวนางทั้งนั้น "ขอบคุณพี่เจ้าค่ะที่ช่วยข้า""แล้วจะปลูกผักอะไรหรือพี่เห็นเมล็ดพันธ์ุที่เจ้าซื้อมาอยู่""มีถั่วฝักยาว ขึ้นฉ่าย ฟักทอง คะน้า ผักชี เจ้าค่ะ"แค่รู้ว่าซุนจือหลินจะปลูกสิ่งใดมู่ซงหยวนก็มองออกว่าควรที่จะทำแปลงผักออกมาเช่นไร ถั่วฝักยาวต้องปลูกห่างกันเล็กน้อยพอต้นโตขึ้นก็จะต้องทำค้างให้ถั่วได้เลื้อยขึ้นไป"พี่ทำเป็นหรือ"ซุนจือหลินมองมู่ซงหยวนทำแปลงผักโดยที่ไม่ถามนางว่าควรจะทำเช่นไร เหมือนเขาทำมันเป็นอยู่แล้วถึงบ้านมู่จะทำเกษตรแต่ก็ตอนที่มู่ซงหยวนเป็นทหารแล้ว"เป็นอยู่ที่ค่ายก็ปลูกผ