Lahat ng Kabanata ng ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน: Kabanata 51 - Kabanata 60

ซุนจือหลินเดินเข้าไปในห้องครัวแต่นางก็ยังไม่เห็นซุนเพ่ยหนิง แต่จังหวะที่นางจะเดินออกก็สังเกตเห็นว่าตรงที่มีผ้าปิดมีลมพัดออก ตอนแรกที่นางมองคิดว่าเป็นกำแพงที่มีผ้าคล้ายผ้าม่านแขวนเท่านั้น"อือ หื้อ อึก"ซุนเพ่ยหนิงร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้เห็นว่าคนที่เข้ามานั้นเป็นพี่สาวของนาง นางทั้งดีใจและเจ็บใจที่ชีวิตของตนเองเป็นแบบนี้"พี่มาช่วยเจ้าแล้วไม่ต้องร้องนะ"ซุนจือหลินที่เห็นว่าซุนเพ่ยหนิงถูกมัดมือมัดเท้าและมีผ้าปิดปากของนางอยู่แบบนี้มันเกินไปกำลังคิดจะทำอันใดน้องสาวของนางกันแน่"อึก พี่"ซุนเพ่ยหนิงโผเข้ากอดซุนจือหลินทันทีนางไม่คิดว่าจะเจอพี่สาวของนางอีก นางไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วนางอยากกลับบ้าน"ไม่ต้องร้องนะพี่อยู่นี่แล้วท่านแม่ก็มาด้วยนะ…กลับบ้านเรากันนะ"ซุนจือหลินเห็นสภาพของน้องสาวนางตนเองเอ่ยอะไรไม่ออกเลยทำไมถึงทำกับน้องของนางได้ขนาดนี้ซุนจือหลินถอดเอาเสื้อคลุมที่มู่ซงหยวนให้นางมาคลุมที่ตัวของซุนเพ่ยหนิงจนไม่มีใครเห็นร่างกายที่บอบช้ำของนางด้านนอกมีชาวบ้านมาล็อกตัวของสตรีที่มาขวางนางในตอนแรกทั้งหูเจิ้งเหยียนถูกมู่ซงหยวนล็อกไว้ คนที่เป็นแม่เฒ่าอะไรนั่นถูกชาวบ้านช่วยกันจับ เพราะท่านแม่เล็กว

ซุนจือหลินนางจะต้องใช้ไม้ตายให้มู่ซงหยวนหลงรักในตัวนางในโลกเก่าของนางนั้นเวลาทำอย่างนี้ให้ผู้ชายจะชอบเป็นอย่างมาก แต่ไม่รู้ว่ามู่ซงหยวนจะชอบหรือเปล่าเพราะนางเองก็ทำครั้งแรกเหมือนกันภาคปฏิบัตินางเองก็ยังไม่แค่ ได้แต่ฟังเพื่อนเล่าให้ฟังและจินตนาการเอา แต่ตอนนี้นางจะต้องใช้จิตวิญญาณเข้าแรกเสียก่อน"จะทำอันใดพี่หรือ""นอนนิ่ง ๆ ไปเลยงอนอยู่ไม่ใช่หรือไงข้าก็กำลังจะง้อพี่อยู่นี่ไง"ซุนจือหลินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะทำภาคปฏิบัติครั้งแรกของนางให้เสร็จมู่ซงหยวนมองการกระทำกล้า ๆ กลัว ๆ ของซุนจือหลินที่พยายามจะถอดเบื้องล่างของเขาออกถือว่านางใจกล้ามาก แต่ของแบบนี้ใครมันจะเอ่ยห้ามกันสวรรค์ชัด ๆ"…""นิ่งทำไมหรือ"มู่ซงหยวนไม่คิดที่จะอายเมื่อซุนจือหลินเอาแต่จ้องมองลำแท่งบุรุษเพศชายของเขาที่มันกำลังตื่นขึ้นเรื่อย ๆ แต่ใบหน้าที่น่าสงสารของนางก็ทำเอาเขาใจอ่อนไม่อยากแกล้งนางต่อแล้ว"พอแค่นี้เถอะพี่ไม่โก กะ อ๊า…""อื้ม อ๊ะ อ๊ะ อ๊า"มู่ซงหยวนไม่ทันได้ตั้งตัวริมฝีปากของซุนจือหลินก็ก้มลงมาครบที่ลำแท่งบุรุษเพศชายของเขาทันทีอย่างตกใจและตื่นเต้นในคราเดียวกัน "บ๊วบ บ๊วบ อ๊อกๆๆ"ซุนจือหลินทำทุกขั้นตอนอย่างตั้ง

โรงเหล้าหลี่ช่านหลี่ช่านตั้งตารอที่จะเจอใครบางคนป๋อเหวินมาขอนัดเขาในตอนแรกเขาเองก็งง แต่ก็ได้ซักถามสหายออกไปจนได้ความว่าคนที่ขอนัดเขาคือพี่ชายของมู่จื่อเหมยช่วงนี้เขาไม่เจอนางเลยตั้งแต่เรื่องในวันนั้นนางก็ไม่มาหาเขาอีกเลย"นายท่านหลี่ท่านป๋อเหวินมาแล้วขอรับ""พาไปรอข้าอีกห้อง""ขอรับ"เฉินลี่ตอบรับคำของผู้เป็นนายหลายวันที่ผ่านมาผู้เป็นนายของเขานั้นเหมือนมองหาใครสักคนที่จะมาที่โรงเหล้าบ่อย ๆ แต่หลังจากเหตุการณ์รุนแรงในวันนั้นนางก็หายไปเลยไม่มาอีกเลย แต่จะโทษนางก็ไม่ได้เจ้านายของเขาเป็นคนเอ่ยไล่นางเองตั้งห่างเฉินลี่นำคนทั้งสี่มารอพบนายท่านหลี่ที่ห้องรับแขกยามได้เห็นพี่ชายอีกคนของมู่จื่อเหมยสายตาเช่นนี้คงจะไม่ใช่คนธรรมดา คนธรรมดาย่อมจะต้องเกรงกลัวเขาแล้วเพราะรูปร่างน่ากลัว แต่คนตรงหน้ากับไม่กลัวแถมไม่คิดหลบสายตาเสียด้วย"นี่ เฉินลี่มือขวาของหลี่ช่าน""เฉินลี่ นี่พี่ใหญ่ของนางและนี่พี่สามของนางเช่นกัน""คารวะนายท่านทั้งสองขอรับสักครู่นายท่านของข้าคงจะมาแล้วขอรับ"มู่ซงหยวนคิดไม่ถึงว่ามู่จื่อเหมยจะมายังที่แบบนี้ด้วยถือว่านางใจกล้าน่าดู สถานที่เถื่อน ๆ มีแต่ชายฉกรรจ์น่ากลัวทั้งนั้นแต่เขาไม

บ้านมู่ซงหยวน&ซุนจือหลินมู่ซงหยวนได้รับจดหมายจากซุนจือหลินที่นำมาให้จากบ้านซุนในเรื่องนัดหมายของซุนเพ่ยหนิงพรุ่งนี้นางจะต้องเดินทางเข้าเมืองไปขึ้นศาลถือว่าเรื่องนี้ทางการดำเนินการเร็ว เพราะมีการมาสอบปากคำเพิ่มเติมที่บ้านเหตุเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นรุนแรงเกินไป การที่จะให้จำเลยไปให้ปากคำเองโดยเร็วนั้นกับสภาพจิตใจที่บอบช้ำนั้น ทางการจึงได้ลงพื้นที่มาเองและได้ไปที่เกิดเหตุคืนหมู่บ้านฉีเอ๋อ"พรุ่งนี้นางจะต้องไปขึ้นศาลพี่ก็จะต้องไปด้วยรวมถึงเจ้ากับท่านแม่เล็กด้วย""เจ้าค่ะท่านแม่เล็กเองก็ทราบแล้ว""พรุ่งนี้ไปแล้วใครจะอยู่ดูมู่จื่อเหมยกัน เพราะพวกอาหานก็จะต้องไปดูแลท่านพ่อที่บ้าน"ถึงตอนนี้อาการป่วยจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ไม่ถึงขั้นลุกเดินเองได้ แต่ขาทั้งสองขาดีขึ้นจนน่าพอใจ"เดี๋ยวพี่จะให้พี่สะใภ้ใหญ่มาอยู่เป็นเพื่อนนางเอง"ผ่านมาได้เกินอาทิตย์แล้วที่มู่จื่อเหมยอยู่ที่นี่ท่านแม่มู่นั้นยังไม่หายโกรธนางและคิดว่าคงจะไม่ใช่เร็วนี้อย่างแน่นอน เพราะท่านแม่เอ่ยออกมาแล้วว่าหากให้มู่จื่อเหมยกลับเข้ามาอยู่ในบ้านท่านแม่มู่จะผูกคอตายเสีย ข่าวที่มู่จื่อเหมยท้องไม่มีพ่อนั้นได้ถูกพูดถึงในช่วงแรก ๆ ที่มีช

วันต่อมาซุนจือหลินก็ตื่นแต่เช้าวันนี้นางไม่ได้ทำมื้อเช้า แต่ให้พวกผู้ชายไปจับปลาในคลองมาวันนี้นางจะทำเมนูที่จะทำขายให้ทุกคนลองกินกัน"วันนี้มาคนเดียวหรือ""ก็ไม่นะข้ามากับมู่จื่อเหมยส่วนผู้ชายที่บ้านข้าใช้จับปลาที่คลองอยู่จะเอามาทำกับข้าวน่ะ""งั้นเลือกใส่ตะกร้าได้เลยนะ"เดี๋ยวนี้โจวหานหลินเองไม่ได้เจอเสี่ยวหมิงมาหลายวันแล้วอีกฝ่ายก็ไม่ได้มาหานางที่ร้านเลย แต่ได้ยินว่าเขาสบายดีนางเองก็เบาใจลงคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไรไปซุนจือหลินเลือกผักไปนางก็คอยสังเกตท่าทีของโจวหานหลินนั้นดูไม่ค่อยสดใสเท่านั้น อาจเพราะไม่ได้เจอหน้าเสี่ยวหมิงหลายวันก็อาจจะเป็นเช่นนั้นก็คนรักกันเนอะ"มีเส้นหมี่ขาวแห้งหรือไม่""มีเดี๋ยวข้าไปหยิบมาให้นะ""ขอบใจเจ้ามากนะมาอุดหนุนที่ร้านข้าได้ตลอดเลย""ร้านเจ้าของเยอะดี อ้อ ข้าลืมบอกเจ้าไปว่าช่วงนี้เสี่ยวหมิงนั้นมีงานที่ต้องทำหลายอย่างอาจจะไม่ได้มาหาเจ้าบ่อย ๆ แค่ช่วงนี้เท่านั้นน่ะเขาฝากข้าบอกมาน่ะ"ซุนจือหลินกระซิบให้โจวหานหลินได้ยินกันเพียงสองคนเพราะกลัวว่าคนอื่นในบ้านโจวจะได้ยินโดยเฉพาะท่านลุงโจว"หรือ ฝากนี่ให้เขาได้หรือไม่""ได้"ซุนจือหลินรับของมาโดยไม่รู้ว่าเป็นสิ่งใดแต