共有

บทที่ 32 ท่านแม่มู่มาเยี่ยม

作者: Cherry Brown
last update 最終更新日: 2025-09-25 19:04:48

มู่ซงหยวนสังหรใจแปลก ๆ เหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีที่บ้าน "พี่ว่ารีบเดินหน่อยดีกว่าพี่สังหรใจแปลก"

"พี่ซงหยวนขาพี่ยังไม่ได้ดีมากเพราะฉะนั้นเดินช้า ๆ หากเกิดเรื่องที่บ้านจริงก็ยังมีพวกอาหานอยู่ หากเกิดเรื่องร้ายแรงพวกเขาคงมาตามพี่กับข้าที่บ้านซุนแล้ว"

"ก็ได้ไม่เห็นจะต้องดุพี่เลย"

"ก็พี่ชอบพูดไม่รู้เรื่องคราวหลังข้าจะมาคนเดียว พี่ก็อยู่บ้านก็แล้วกัน"

"ไม่เอานะ"มู่ซงหยวนเอ่ยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะถูกคาดโทษอีกแล้ว จึงต้องทำตัวสงบเสงี่ยมเข้าไว้เพื่อให้ซุนจือหลินไม่ดุตนเองต่อ

"ไม่ต้องมาทำใบหน้าเช่นนั้นก็พี่ชอบไม่ฟังที่ข้าพูด ข้าเป็นห่วงขาของพี่นะเดินไกล ข้ากลัวว่ามันจะอักเสบแล้วพี่ก็จะต้องเจ็บอีก"ซุนจือหลินนางคิดเช่นที่พูดออกไปจริง ๆ ขาใกล้หายจะได้ไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้ว เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบใช้ไม้เท้าในการช่วยเดิน แต่ก็ต้องใช้เพราะช่วยในการเดินได้ดีมากและไม่ต้องลงน้ำหนักไปที่ขาที่เจ็บมาเท่าไหร่

"ขอบคุณที่เจ้าเป็นห่วงพี่ต่อไปพี่จะเชื่อฟังคำสั่งของเจ้า"มู่ซงหยวนหัวใจเต้นแรงจนกลัวว่ามันจะเต้นจนทะลุออกมาต่อหน้าซุนจือหลินก็ไม่ปาน

"เจ้าค่ะ"

บ้านมู่ซงหยวน&ซุนจือหลิน

เป็นอย่างที่มู่ซงหยวนสังหรใจไว้ไม่มี
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน   บทที่ 32 ท่านแม่มู่มาเยี่ยม

    มู่ซงหยวนสังหรใจแปลก ๆ เหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีที่บ้าน "พี่ว่ารีบเดินหน่อยดีกว่าพี่สังหรใจแปลก""พี่ซงหยวนขาพี่ยังไม่ได้ดีมากเพราะฉะนั้นเดินช้า ๆ หากเกิดเรื่องที่บ้านจริงก็ยังมีพวกอาหานอยู่ หากเกิดเรื่องร้ายแรงพวกเขาคงมาตามพี่กับข้าที่บ้านซุนแล้ว""ก็ได้ไม่เห็นจะต้องดุพี่เลย""ก็พี่ชอบพูดไม่รู้เรื่องคราวหลังข้าจะมาคนเดียว พี่ก็อยู่บ้านก็แล้วกัน""ไม่เอานะ"มู่ซงหยวนเอ่ยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะถูกคาดโทษอีกแล้ว จึงต้องทำตัวสงบเสงี่ยมเข้าไว้เพื่อให้ซุนจือหลินไม่ดุตนเองต่อ"ไม่ต้องมาทำใบหน้าเช่นนั้นก็พี่ชอบไม่ฟังที่ข้าพูด ข้าเป็นห่วงขาของพี่นะเดินไกล ข้ากลัวว่ามันจะอักเสบแล้วพี่ก็จะต้องเจ็บอีก"ซุนจือหลินนางคิดเช่นที่พูดออกไปจริง ๆ ขาใกล้หายจะได้ไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้ว เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบใช้ไม้เท้าในการช่วยเดิน แต่ก็ต้องใช้เพราะช่วยในการเดินได้ดีมากและไม่ต้องลงน้ำหนักไปที่ขาที่เจ็บมาเท่าไหร่"ขอบคุณที่เจ้าเป็นห่วงพี่ต่อไปพี่จะเชื่อฟังคำสั่งของเจ้า"มู่ซงหยวนหัวใจเต้นแรงจนกลัวว่ามันจะเต้นจนทะลุออกมาต่อหน้าซุนจือหลินก็ไม่ปาน"เจ้าค่ะ"บ้านมู่ซงหยวน&ซุนจือหลินเป็นอย่างที่มู่ซงหยวนสังหรใจไว้ไม่มี

  • ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน   บทที่ 31 มู่ซงหยวนทำตัวน่ารัก

    ยามเฉิน(07.00-08.59 น.)วันนี้ซุนจือหลินตื่นมาทำกับข้าวแต่เช้า เพราะวันนี้จะไปบ้านซุนและก็จะพามู่ซงหยวนไปด้วย เพราะเขาบอกว่าอยากไปแต่จริง ๆ คือไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวตั้งหาก"เมื่อเช้านี้พี่ไปรดน้ำต้นมะลิกับต้นกล้วย พี่ว่าดินที่บ้านเรามันต้องดีมากแน่ ๆ ต้นกล้วยถึงได้โตเร็วกว่าเมื่อวานที่พึ่งปลูก""ต้นกล้วยปลูกง่ายขึ้นง่ายเจ้าค่ะ ได้ดินดีน้ำดีเลยโตเราน่าจะเป็นเช่นนั้นเจ้าค่ะ""วันนี้มีดอกมะลิอยู่พี่เก็บมาด้วยให้เจ้า"มู่ซงหยวนเองก็ทำได้แค่นำดอกมะลิไปล้างและใส่ในขันน้ำ แต่เขาเองอยากจะให้ซุนจือหลินทำมากกว่า เพราะรู้สึกว่าเวลาที่กลืนน้ำลงไปในลำคอแล้วรู้สึกสดชื่นกว่าปกติ"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะข้าใกล้จะทำกับข้าวเสร็จแล้วเจ้าค่ะ""ได้"มู่ซงหยวนจะจ้างสหายของเขาทั้งสามคนในการเอาน้ำมาเติมในห้องอาบน้ำ เพราะเขาในตอนนี้ไม่สามารถที่จะทำได้ ในใจอยากที่จะซื้อเกวียนใจแถบขาดแต่ก็ยังทำไม่ได้ เพราะเดี๋ยวท่านแม่มู่จะสงสัยรวมถึงทุกคนด้วยซุนจือหลินจัดเตรียมกับข้าวเสร็จมู่ซงหยวนก็ออกมาพอดี นางจึงได้เข้าไปอาบต่อไปถึงบ้านซุนก็คงจะสาย ๆ ข้าวเช้าที่บ้านท่านแม่เล็กจะทำให้ท่านพ่อกินแล้วกับข้าวที่นำไปให้จะเป

  • ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน   บทที่ 30 เริ่มภารกิจแรก

    ยามซื่อ(09.00-10.59 น.)"พี่สะใภ้จะให้พวกเราปลูกตรงไหนขอรับ"เสี่ยวหมิงเห็นว่าพี่สะใภ้นั้นเดินวนอยู่แถวหลังบ้านเหมือนจะต้องการความช่วยเหลือจึงรีบวิ่งมา เจ้าอาหานกับเจี้ยนโปที่เห็นก็รีบวิ่งตามมาทันที"ปลูกไว้แถว ๆ ต้นมะลิก็ได้แต่อย่าใกล้กันมากนะ""มีสามหน่อเองหรือขอรับ"เสี่ยวหมิงเองรู้ว่าสิ่งที่พี่สะใภ้จะปลุกคืออะไร เพราะเป็นอาหารสำหรับเขาเวลาเข้าป่าสำรวจพื้นที่ยามที่จะต้องค้างคืนในป่า"มีเท่านี้แหละเจอแค่นี้"ซุนจือหลินโกหกออกไปว่านางเจออยู่บนภูเขาและขุดมาไว้ที่บ้านซุน เมื่อเช้านางทำกับข้าวและแบ่งไปที่บ้านจึงถือโอกาสนี้เอาหน่อกล้วยออกมาและทำภารกิจให้เสร็จ เพราะปลูกหน่อกล้วยไม่ได้แปลว่าภารกิจจะสำเร็จเพราะหน่อกล้วยจะโตเป็นต้นกล้วยและส่วนประกอบในต้นกล้วยจะต้องมีบางอย่างที่สามารถรักษาท่านพ่อซุนให้หายได้อย่างแน่นอน"เดี๋ยวปลูกเสร็จก็พากันไปล้างไม้ล้างมือนะและไปกินข้าวพี่ทำเสร็จแล้วอยู่ในครัว กินกันได้เลยไม่ต้องรอพี่ซงหยวนกับพี่กินข้าว""ขอรับพี่สะใภ้"อาหาน/เสี่ยวหมิง/เจี้ยนโป ขานรับ"เจ้าพวกนั้นกำลังทำอันใดกัน"มู่ซงหยวนที่เดินหาว่าซุนจือหลินหลังจากกลับมาจากบ้านซุนนางก็หายไปเลย"ข้าให้ปลูกหน

  • ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน   บทที่ 29 มู่ซงหยวนน้อยใจ

    หลังจากที่ล้างจานเสร็จมู่ซงหยวนก็ไล่ทั้งสามคนกลับบ้านทันที ดูจากวันนี้แล้วเขาคงจะได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาเจ้าพวกนั้นเป็นอย่างแน่นอน"จะไปอาบน้ำหรือ แต่นี่ดึกแล้วอาบเดี๋ยวจะเป็นไข้เอาพรุ่งนี้ค่อยอาบแล้วกัน""ไม่เจ้าค่ะ ข้าจะอาบน้ำและก็จะอาบเดี๋ยวนี้ด้วยเจ้าค่ะ""ทำไมเจ้าถึงดื้อกับพี่เช่นนี้"มู่ซงหยวนเองไม่ว่าจะบอกอะไรซุนจือหลิน นางมักจะไม่ฟังคำของเขาเลยจนถึงขั้นต้องบังคับขู่เข็ญ"พี่เองก็จะไม่อาบน้ำหรือเจ้าคะ""ใช่ พี่จะอาบพรุ่งนี้…แต่หากเจ้าจะอาบพี่ก็จะอาบน้ำด้วย""ไอ้บ้า! พี่บ้าหรือไงกันจะมาอาบน้ำกับข้าทำไมกัน""ถ้าได้ก็ดี แต่พี่หมายความว่าพี่ก็จะอาบน้ำเหมือนหากเจ้ายืนยันที่จะอาบน้ำ เพราะเจ้าคงไม่อยากนอนกับคนที่ไม่อาบน้ำหรอกใช่หรือไม่""ใช่ เจ้าค่ะข้าไม่นอนกับคนตัวเหม็น"ซุนจือหลินเอ่ยจบก็รีบเดินเข้าไปอาบน้ำทันที ดีหน่อยที่ห้องอาบน้ำอยู่ในตัวบ้าน แต่แค่ใช้อาบน้ำล้างหน้าล้างตาเท่านั้น หากจะทำธุระส่วนตัวต้องข้างนอกบ้านมีพื้นที่สำหรับการทำธุระส่วนตัวมู่ซงหยวนไม่ได้ไปไหนไกลเขานั่งรอซุนจือหลินอยู่ที่หน้าห้องอาบน้ำ เพื่อรอที่จะอาบน้ำต่อจากนางและเป็นการเฝ้านางอาบน้ำไปในตัวด้วย"พี่อาบน้ำเ

  • ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน   บทที่ 28 ผัดกะเพราหมูสับไข่ดาว

    มู่ซงหยวนทำได้เพียงนั่งมองไปทางครัวที่กำลังวุ่นวาย เพราะช่วยกันทำกับข้าวทุกคน มีส่วนร่วมกันหมดยกเว้นเขาคนเดียวที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกเสียจากออกเงินเท่านั้น"เดี๋ยวที่เหลือพี่ทำเองพวกเจ้าไปรอข้างนอกกันให้หมด"ซุนจือหลินรู้ว่าพวกเขาจะจามกัน เพราะพริกที่ตำนั้นน่าจะเผ็ดร้อนน่าดู เพราะพวกเขาก็บอกว่าชอบกินเผ็ดรวมถึงคนด้านนอกที่มองมาในครัวไม่วางสายตาเลย"ขอรับพี่สะใภ้"อาหาน/เสี่ยวหหมิง/เจี้ยนโป ขานรับพร้อมกัน"เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่จะเรียกอีกทีนะ"หลังคนทั้งสามออกไปซุนจือหลินก็ทอดไข่ดาวเสร็จพอดีทั้งหมด 5 ฟอง และที่สำคัญนางอาจจะต้องขอบคุณมู่ซงหยวนหรือเปล่าน้า เพราะข้าวของเครื่องครัวที่มีครบทุกอย่างทำเอานางนั้นปลื้มปีติ เพราะว่าทำอาหารไม่ติดขัดเลย แม้แต่ขั้นตอนเดียว"ฮัดชิ้ว""ฮัดชิ้ว!"..."ฮัดเช้ย!"กลิ่นผัดพริกและกระเทียมตีขึ้นในอากาศภายในห้องครัวจนทะลักออกไปข้างนอกจนได้ยินเสียงจามของบุรุษร่างแกร่งทั้งสี่คนที่จามแข่งกัน"ฮัดชิ้ว! ข้าไม่ไหวแล้วขอออกไปข้างนอกก่อนแล้วกัน"อาหานที่ทนไม่ไหวแล้วเขาจามจนจมูกแดงไปหมดแล้ว ถึงว่าพี่สะใภ้ถึงให้พวกเขาออกมารอข้างนอกแทนที่จะอยู่ในครัวต่อเสี่ยวหมิงกับเจี้ยนโ

  • ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน   บทที่ 27 คืนแรกก็ปวดหัวแล้ว

    "พี่ซงหยวนปล่อยข้าได้แล้ว""เจ้าค่ะ""หึ ฟอด"มู่ซงหยวนไม่ลืมที่จะแอบลักหอมแก้มอีกข้างของซุนจือหลิน เพราะกลัวว่านางอาจจะน้อยใจที่เขานั้นหอมแก้มนางแค่ข้างเดียว"นี่! ทะ พี่มาหอมแก้มข้าทำไมอีก""แก้มเมียพี่มีสิเจ้าจะหอมแก้มพี่คืนพี่ก็ย่อมยินดีเป็นอย่างมาก""โรคจิต"ซุนจือหลินปรับอารมณ์ตามไม่ทันกับมู่ซงหยวนที่อยู่บ้านนั้นมีนิสัยเงียบขรึม แต่พอมาอยู่ที่บ้านใหม่นั้นกับเป็นคนละคนบุคลิกของเขาในตอนนี้คือจู่โจมนางหนักเป็นอย่างมากมู่ซงหยวนไม่ได้ทำอะไรต่อ เขาปล่อยให้ซุนจือหลินจัดข้าวของของนางให้เสร็จแล้วค่อยมาคุยธุระของเขากัน โดยมู่ซงหยวนใช้สายตาจับจ้องซุนจือหลินอยู่ตลอดไม่ว่านางจะขยับตัวไปทางไหนเดินไปทิศทางไหนก็ตาม"เดี๋ยวท่านอยู่บ้านนะข้าจะไปบ้านท่านป้าโจว"หลังจากที่จัดข้าวของเสร็จนางก็เดินเข้าไปดูในครัว ซึ่งก็เป็นอย่างที่คาดเดาไว้ มีข้าวของพร้อมใช้แต่ขาดพวกวัตถุดิบเท่านั้นเครื่องปรุงรสก็มีด้วยถึงจะแปลกใจ แต่ก็ไม่คิดที่จะเอ่ยถามอีกฝ่ายเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา หากเขาพร้อมที่จะบอกก็คงจะพูดออกมาเอง"ไปทำไมแล้วจะไปยังไง""เดินแล้วก็ไม่ต้องคิดที่จะตามไปด้วยขาพี่ยังไม่หายดีอยู่บ้านเท่านั้นที่พ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status