เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 34 พ่อมู่ทราบเรื่อง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-26 17:34:29
บทล่าสุด
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 38 ทำไมถึงดีกับพี่ขนาดนี้
ซุนจือหลินไม่คิดที่จะปิดบังความคิดของนาง การทำอาหารนางมีความสุขก็จริง แต่การเปิดร้านอาหารนั้นหนักและเหนื่อยเกินไปถึงจะรู้ว่ามู่ซงหยวนสามารถที่จะเปิดร้านให้ได้ แต่การที่จะทำเช่นนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายความพร้อมต่าง ๆ อีกมากมาย"พี่เห็นเจ้าซื้อข้าวของมาเยอะเลย""ข้าขอโทษเจ้าค่ะที่ใช้เงินเยอะ แต่ข้าซื้อแต่ของที่จำเป็นนะเจ้าคะไม่ได้ซื้อของส่วนตัวเลยนะ"ซุนจือหลินกลัวว่ามู่ซงหยวนจะด่านาง เพราะวันนี้นางใช้เงินของเขาไปเยอะจริง ๆ"ไม่ได้ไม่จะดุเงินที่พี่ให้ใช้เท่าไหร่ก็ได้แล้วแต่เจ้า พี่แค่เห็นเจ้าซื้อข้าวของมามากมายเจ้าคงจะเหนื่อยน่าดูวันนี้""ข้าซื้อเสื้อสำเร็จมาให้พี่ด้วยเจ้าค่ะ"ซุนจือหลินเอ่ยออกไปอย่างยิ้ม ๆ อย่างน้อยใช้เงินของอีกฝ่ายไปตั้งเยอะก็ต้องมีอะไรมาเป็นสินบนเสียหน่อย"แล้วของเจ้าล่ะ""เสื้อผ้าข้ายังใส่ได้อยู่เจ้าค่ะ"ซุนจือหลินไม่คิดที่จะซื้อเสื้อผ้าใหม่ตอนนี้ถึงบ้านนางจะไม่ได้ร่ำรวย แต่เสื้อผ้าที่ใส่ก็ถือว่าสะอาดไม่ได้ขาดอะไรจนต้องปักเย็บมู่ซงหยวนถอนหายใจเมื่อได้ยินในสิ่งที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก มีสตรีที่ไหนบ้างไม่อยากมีเสื้อผ้าสวย ๆ งาม ๆ ใส่คงจะมีแต่เมียของเขาเท่านั้นแหละที่ไม่คิดจะซ
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 37 ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสสูตรซุนจือหลิน
บ้านมู่ซงหยวน&ซุนจือหลินมู่ซงหยวนไม่เป็นอันทำอะไรเลยเขากระวนกระวายในใจ เขาเป็นห่วงซุนจือหลินนางไปนานแล้วยังไม่กลับมาเลย"พี่ซงหยวนเดี๋ยวพี่สะใภ้ก็มาพี่มากินข้าวเถอะ"อาหานล่ะเหนื่อยใจเพราะพี่ซงหยวนไม่ยอมกินข้าวเที่ยงเลยนี่ก็บ่ายแล้ว รอแต่พี่สะใภ้กลับมาอย่างเดียว"นานแล้วนางยังไม่กลับมาเลย""เดี๋ยวก็กลับมาพี่ซงหยวนไปในเมืองไม่ใช่ใกล้อีกอย่างพี่สะใภ้น่าจะมีธุระที่จะต้องไปทำอาจจะใช้เวลา"อาหานไม่รู้จะสรรหาประโยคไหนมาพูดให้พี่ซงหยวนของเขาจะสบายใจขึ้น"หากครั้งหน้านางจะเข้าเมืองข้าจะไปกับนางด้วยให้ได้"อาหานได้แต่ถอนหายใจเพราะรู้ว่ายังไงพี่สะใภ้ก็ไม่ให้ไปด้วยอยู่ดี หากพี่ซงหยวนขายังไม่หายเป็นปกติถึงตอนนี้จะดีจนเกือบจะหายแต่ยังไม่ได้หาย หากเดินเยอะก็จะกลับมาอักเสบอีก"พี่ซงหยวนมากันแล้วขอรับ"อาหานที่เห็นว่าพี่สะใภ้กลับมาถือข้าวของกันมามากมายจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยทันที"ซื้อของกันมาเยอะแยะเลยได้ชุดของข้าไหม""ได้ แต่มาช่วยถือของก่อน"เสี่ยวหมิงให้อาหานช่วยพี่สะใภ้ถือของเข้าไปเก็บในครัว เพราะว่าของส่วนใหญ่อยู่ในครัววันนี้พี่สะใภ้จะทำก๋วยเตี๋ยวให้กิน"พี่สะใภ้พี่ซงหยวนไม่ยอมกินข้าวเลยขอรับจะรอแต่พ
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 36 เข้าเมืองครั้งแรก(2)
หลังจากที่ออกจากร้านขายเครื่องประดับซุนจือหลินก็เดินเข้าตลาดในเมือง เพราะจุดประสงค์ในการมาในครั้งนี้ของนางคือสำรวจการค้าในเมือง"เดี๋ยวหาซื้อของกลับไปทำกับข้าวกันดีกว่า""ก็ดีนะพี่สะใภ้ในตลาดของขายเยอะมาก"เสี่ยวหมิงไม่ได้ตื่นตาตื่นใจมากเท่า แต่ก็แปลกตาเท่านั้นเพราะอยู่ในหมู่บ้านไม่ได้ออกมาเปิดหูเปิดตานาน"พี่รู้แล้วว่าเย็นนี้จะกินอะไรดี"ซุนจือหลินมีความอยากกินอะไรร้อน ๆ และอะไรก็ได้ที่เป็นเส้น ๆ ก๋วยเตี๋ยวก็เป็นความคิดที่ดี ในเมืองก็มีก๋วยเตี๋ยวขายเหมือนกัน แต่หน้าตาแตกต่างกันออกไปตามสูตรของแต่ละร้าน"พี่สะใภ้จะทำอะไรหรือขอรับ""ก๋วยเตี๋ยวน่ะไปซื้อของกันดีกว่า เดี๋ยวต้องไปอีกหลายที่"ยังเหลือร้านขายเมล็ดพันธ์ุผักกับร้านขายเสื้อผ้านางเองก็อยากจะซื้อชุดสักชุดไปให้มู่ซงหยวนเหมือนกัน"ท่านป้ามีผักแค่นี้หรือเจ้าคะ""ใช่ มีไม่กี่อย่างช่วงนี้ดินไม่ดีเลยปลูกอะไรก็โตยาก ปลูกได้แต่ผักเดิม ๆ แต่ถ้าแม่นางอยากได้ผักหลาย ๆ อย่าง ก็ไปอีกสักหน่อยจะมีร้านขายผักขนาดใหญ่ แต่ราคาจะสูงหน่อยเพราะผักบางชนิดที่ปลูกยากก็นำส่งมา""ขอบคุณเจ้าค่ะท่านป้า งั้นข้าช่วยอุดหนุนท่านป้าฟักทองนี่ข้าเอาหนึ่งลูกเจ้าค่ะ""ได
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 35 เข้าเมืองครั้งแรก(1)
ยามเฉิน(07.00-08.59 น.)ซุนจือหลินเลือกที่จะออกเดินทางแต่เช้า เพราะไม่รู้ว่าจะอยู่ในเมืองนานแค่ไหน "พี่ซงหยวนข้าไปแล้วนะ อาหานฝากกับข้าวไปบ้านซุนด้วยนะ""ขอรับพี่สะใภ้""เสี่ยวหมิง เจี้ยนโป พวกเจ้าทั้งสองต้องดูแลนางแทนข้าให้ดีและรีบไปจะได้รีบกลับกัน"มู่ซงหยวนรีบเอ่ยไล่เพราะกลัวใจจะกลับคำไม่อนุญาตให้ไปกัน เพราะวันนี้ต้องห่างซุนจือหลินเป็นวันแรกที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน"พี่ซงหยวนเข้าเมืองจะให้รีบกลับคงจะไม่ได้หรอก"อาหานรู้สึกถึงสายตาและพลังงานบางอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขาที่แรงกล้าจนขนหัวลุก"จริงอย่างที่อาหานบอก พี่ก็อยู่บ้านไม่ต้องไปไหน""พี่จะไม่ไปไหนจะรอเจ้ากลับมา"มู่ซงหยวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเฉกเช่นที่ซุนจือหลินเอ่ยกับเขาเมื่อวานนี้ จนทำให้สหายทั้งสามต่างพากันยืนนิ่งหลังตรง ใบหน้ามองกันอย่างซีดเซียวแปลก ๆ และขนลุกจนไม่มีอารมณ์ขบขันใด ๆซุนจือหลินเองก็ไม่ต่างจากอาหาน เสี่ยวหมิง เจี้ยนโป เพราะความขนลุกมันเกิดขึ้นมาจากมู่ซงหยวนที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนที่นางเอ่ยกับเขาเมื่อวาน แต่ต่างตรงที่มู่ซงหยวนเอ่ยออกมาน้ำเสียงไม่ได้หวานหูแถมใบหน้ายังนิ่งและเหมือนไม่มีความรู้สึกอีกด้วยบนเกวีย
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 34 พ่อมู่ทราบเรื่อง
ซุนจือหลินหลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จนางเองก็สังเกตเห็นเหมือนว่าต้นกล้วยมันโตเร็วผิดปกติ มู่ซงหยวนเองก็คงคิดเช่นนาง แต่เขาคงจะไม่ถามเพราะน่าจะคิดว่าดินดีน้ำดีเท่านั้น"พี่ซงหยวนข้าอยากเข้าเมือง แต่พี่คงไปกับข้าไม่ได้""เจ้าจะอยู่ติดบ้านสักวันให้พี่ได้อุ่นใจบ้างไม่ได้หรือ ไปในเมืองโดยไม่มีพี่แบบนี้""พี่ซงหยวนเจ้าขาให้ข้าไปในเมืองเถอะน่ะ ข้าสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี นะพี่ซงหยวนเจ้าขา"ซุนจือหลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและเป็นครั้งแรกที่นางใช้น้ำเสียงเช่นนี้กับมู่ซงหยวน"ก็ได้ แต่พี่จะให้เสี่ยวหมิงกับเจี้ยนโปไปเป็นเพื่อนด้วย"มู่ซงหยวนเจองานยากที่เขานั้นจะปฏิเสธน้ำเสียงหวานออดอ้อนที่ได้ยินเป็นครั้งแรกเช่นนี้ แล้วเช่นนี้เขาจะไปไหนรอดได้ตายคาอกของนางอย่างแน่นอน"ขอบคุณเจ้าค่ะ""แล้วพี่อนุญาตเช่นนี้เจ้าไม่มีสิ่งใดที่จะตกรางวัลให้พี่บ้างหรือ"มู่ซงหยวนคาดหวังในการกระทำของซุนจือหลินเป็นอย่างมาก เพราะมันมีผลต่อการใช้ชีวิตของเขา"รางวัลหรือเจ้าคะ"ซุนจือหลินฉุกคิดรางวัลที่มู่ซงหยวนร้องของ นางคิดเป็นสิ่งอื่นไปไม่ได้นอกจากภารกิจอันที่สองของนาง จะง่ายขนาดนี้เชียวหรือ 100 อีแปะ จ๊ารอข้าก่อนนะจ๊ะ"งั้น
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 33 แค่เริ่มก็ติดลบแล้ว
มู่ซงหยวนที่นั่งอยู่หลังบ้านเขามองและสังเกตเจ้าต้นกล้วยที่ซุนจือหลินนำมาให้เจ้าพวกนั้นปลูกให้ ว่ามันโตเร็วผิดปกติหรือเปล่าจากหน่อกล้วยต้นเล็กที่พึ่งปลูกลงดินได้ไม่นาน แต่ทำไมถึงได้โตเร็วขนาดนี้"พี่ซงหยวนแม่พี่กับสะใภ้รองกลับไปแล้วขอรับ"อาหานเอ่ย"พวกเขามานานหรือยัง""ก็พี่ไปได้สักพักแล้วดีที่ข้าออกมานอกบ้าน เห็นว่าทั้งสองคนกำลังพยายามที่จะเข้าไปในบ้านดีที่พี่สะใภ้ล็อกบ้านไว้ ไม่งั้นบ้านพี่ไม่เหลือของดีแน่ ๆ"เสี่ยวหมิงรู้สึกปวดฉี่เพราะพึ่งจะกินข้าวเช้าที่พี่สะใภ้ทำและดื่มน้ำเยอะไปจึงได้ปวดฉี่ แต่ตอนที่กำลังจะฉี่นั้นสายตาก็มองไปที่บ้านพี่ซงหยวนและเห็นคนทั้งสองพยายามจะเข้าบ้านทำให้เขาตะโกนเรียกอาหานและเจี้ยนโปออกมา จนตัวเขานั้นฉี่ไม่ออกเพราะเป็นกังวลพี่สะใภ้ฝากให้ดูแลบ้านให้ด้วย"ทำดีมากอย่าให้ใครเข้าไปในบ้านตอนที่ข้ากับนางไม่อยู่นอกจากท่านพ่อมู่ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่หรือท่านพ่อท่านแม่ซุน เพราะต่อไปพี่สะใภ้ของพวกเจ้าจะไปบ้านซุนบ่อยหรือไม่ก็ไปทุกวันและข้าก็จะต้องไปด้วยบ้านจึงจะไม่มีคนอยู่ในช่วงเช้า ๆ ถึงสาย ๆ"มู่ซงหยวนไม่คิดที่จะให้ซุนจือหลินไปที่บ้านซุนทุกวัน แต่ช่วงนี้ต้องตามใจนางไปก่อน
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย731.8K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่444.9K viewsจากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ
ประตูฟ้ายั่งยืน21.5K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม115.1K viewsสตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง
องค์หญิงโนเนม4.3K viewsหย่ารักสามีไร้ใจ
วอลจู4.3K viewsวาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ
Deeda k.3.0K viewsฮองเฮาจอมซุ่มซ่ามของเจิ้น
Yuyueyuan225 views
