ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 66

ซุนจือหลินและทุกคนใช้เวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ในการกำจัดวัชพืชและเตียมหน้าดินพร้อมขึ้นแปลงปลูกผักที่ดินสามหมู่ไม่ใช่เล็ก ๆ การปลูกผักนั้นจะต้องหลากหลายแต่จะไม่หลายชนิดมากเกินไปจนทำให้ดูแลยากเกินไป"พรุ่งนี้จะปลูกผักกาดขาว ผักกาดหอม ต้นโหระพา สะระแหน่ เจ้าค่ะ"ผักสองอย่างหลังซุนจือหลินยังไม่กล้าที่จะปลูกมาก เพราะไม่รู้ว่าที่นี่มีผักทั้งสองชนิดหรือไม่กลัวว่าปลูกมากแล้วจะขายไม่ออก"พี่ว่าเอาฟักทอง มะเขือเทศ แครอท กระเจี๊ยบขาวมาปลูกด้วยดีหรือไม่พื้นที่เหลือเยอะ""ข้าก็คิดว่าจะนำมาปลูกเช่นกันเจ้าค่ะ"ซุนจือหลินตั้งใจว่าจะแยกฝั่งเป็นสองแบบคือฝั่งที่ผักใช้เวลาเก็บเกี่ยวสองสัปดาห์และการเก็บเกี่ยวหนึ่งเดือนแยกฝั่งปลูกกันไปจะได้สะดวกในการดูแลและเก็บเกี่ยว"หากปลูกผักมากขึ้นและการขนส่งนั้นก็ต้องเพิ่มกำลังการขนส่งมากขึ้นเกวียนก็อาจจะเพิ่มขึ้นด้วย"มู่ซงหยวนเองคิดว่าการซื้อเกวียนเพิ่มนั้นคือทางออกที่ดีในการส่งผักครั้งต่อไปยังพอได้อยู่ แต่หลังจากนั้นต่อไปอาจจะไม่ได้แล้วเพราะผักที่มากขึ้นรอบเดียวไม่สามารถขนไปหมดได้นอกเสียจากเพิ่มเกวียนวันในการขนส่งผัก"จริงด้วยเจ้าค่ะค่อยซื้อจากที่ส่งผักรอบนี้เสร็จก่อนเจ้า

ฝูอี้เทาพามู่ซงหยวนมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของตนเองที่อยู่ในสำนักงานใหญ่ฝู รู้ว่าสหายโกรธแต่เขามีเรื่องมากมายที่อยากจะพูดออกไป"มีอันใดจะพูดก็รีบพูดมา""ข้าแต่งงานแล้วมีลูกชายสามคน""เช่นนี้หยุดทำตัวเกี้ยวภรรยาข้าได้แล้วเจ้าอี้เทานิสัยเจ้าชู้ของเจ้าหยุดใช้มันได้แล้ว""ใจเย็น ๆ สหายข้าไม่ได้แต่งกับนางและข้าเพียงหยอกเจ้าเล่นด้วย""แล้วเจ้ามาบอกข้าทำไมข้าไม่ได้คิดเรื่องนั้นแล้วตอนนี้ข้ามีภรรยาแล้วรักแล้วหวงแหนนางมากด้วย""หึหึ ข้าได้ข่าวว่าเจ้าขึ้นแท่นเป็นผู้บังคับบัญชาการหัวหน้าทหารหรือไม่คิดว่าเจ้าจะมีมุมแบบนี้ด้วย"ผู้ชายแข็งกระด้างอย่างมู่ซงหยวนจะเกี้ยวสตรีอย่างไรนะถึงได้ภรรยาทั้งสวยและเก่งเช่นนี้ เพราะครั้งนั้นเจ้านี่เกี้ยวสตรีได้แข็งกระด้างและน่ากลัวมาก"ข้าไม่ได้เป็นแล้ว""เจ้ารู้อยู่แก่ใจซงหยวนตอนนี้เจ้าอยู่ในช่วงพักและที่สำคัญคนมีฝีมือเช่นเจ้าทางวังหลวงไม่ปล่อยให้เจ้าอิสระอย่างแน่นอนตำแหน่งหน้าที่ของเจ้าไปได้อีกไกลมู่ซงหยวน""เรื่องนั้นข้าจะคุยเองไม่ใช่เรื่องของเจ้า""แต่องค์รัชทายาทอยากเจอเจ้าและทุกคนนะ""ข้ายังไม่พร้อมในตอนนี้""องค์รัชทายาทรอเจ้าได้เสมอเจ้าเองก็รู้""หากถึงวันนั้

3 วันต่อมาผ่านมาแล้วสามวันมู่จื่อชิวถึงรับรู้ข่าวการเสียชีวิตของมู่ซินอี๋ผู้เป็นภรรยา เพราะที่บ้านมาไม่ได้กลับมาบ้านเลยจึงไม่ได้รับรู้ข่าวอะไรทั้งนั้น"ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาถึงได้มาเอาป่านนี้ศพนางถูกฝังไปแล้ว"มู่ต๋าไม่ได้เอาศพไว้นานเขาจัดการเสร็จพร้อมทำพิธีต่าง ๆ ให้นางอย่างดี"ท่านพ่อทำไมพูดกับข้าเช่นนี้ข้าพึ่งรู้วันนี้เองขอรับ""ไปอยู่ที่ไหนมา…หรือไปกกสตรีที่ไหนอยู่"มู่ต๋าเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออดเขาได้กลิ่นน้ำอบน้ำปรุงจากร่างกายของมู่จื่อชิวเพียงเท่านี้ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว"ท่านพ่อกำลังพูดถึงเรื่องอันใดขอรับ""นางเป็นใครสตรีที่นอนกกจนไม่รู้ว่าเมียตาย""เจ้ารอง รู้หรือไม่ว่าสิ่งที่ทำมันผิดเจ้ามีเมียมีลูกแล้วทำไมถึงยังทำเรื่องผิด ๆ แบบนั้นได้""ข้าไม่ได้กกใครทั้งนั้นท่านพ่อกำลังใส่ร้ายข้าอยู่ มีคนไม่ชอบข้าเลยกุเรื่องขึ้นมาเท่านั้นท่านพ่อ ท่านแม่ข้าไม่ได้เป็นคนเช่นนั้นนะขอรับ""แล้วสตรีที่ยืนอยู่ข้างนอกบ้านเป็นใครกัน"มู่ต๋าเองก็ไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ตั้งแต่ที่มู่จื่อชิวเข้ามาในบ้านเขาก็เห็นสตรีแปลกหน้ายืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน"เจียวจู"มู่จื่อชิวเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบ