All Chapters of ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน: Chapter 61 - Chapter 70

ซุนจือหลินและทุกคนใช้เวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ในการกำจัดวัชพืชและเตียมหน้าดินพร้อมขึ้นแปลงปลูกผักที่ดินสามหมู่ไม่ใช่เล็ก ๆ การปลูกผักนั้นจะต้องหลากหลายแต่จะไม่หลายชนิดมากเกินไปจนทำให้ดูแลยากเกินไป"พรุ่งนี้จะปลูกผักกาดขาว ผักกาดหอม ต้นโหระพา สะระแหน่ เจ้าค่ะ"ผักสองอย่างหลังซุนจือหลินยังไม่กล้าที่จะปลูกมาก เพราะไม่รู้ว่าที่นี่มีผักทั้งสองชนิดหรือไม่กลัวว่าปลูกมากแล้วจะขายไม่ออก"พี่ว่าเอาฟักทอง มะเขือเทศ แครอท กระเจี๊ยบขาวมาปลูกด้วยดีหรือไม่พื้นที่เหลือเยอะ""ข้าก็คิดว่าจะนำมาปลูกเช่นกันเจ้าค่ะ"ซุนจือหลินตั้งใจว่าจะแยกฝั่งเป็นสองแบบคือฝั่งที่ผักใช้เวลาเก็บเกี่ยวสองสัปดาห์และการเก็บเกี่ยวหนึ่งเดือนแยกฝั่งปลูกกันไปจะได้สะดวกในการดูแลและเก็บเกี่ยว"หากปลูกผักมากขึ้นและการขนส่งนั้นก็ต้องเพิ่มกำลังการขนส่งมากขึ้นเกวียนก็อาจจะเพิ่มขึ้นด้วย"มู่ซงหยวนเองคิดว่าการซื้อเกวียนเพิ่มนั้นคือทางออกที่ดีในการส่งผักครั้งต่อไปยังพอได้อยู่ แต่หลังจากนั้นต่อไปอาจจะไม่ได้แล้วเพราะผักที่มากขึ้นรอบเดียวไม่สามารถขนไปหมดได้นอกเสียจากเพิ่มเกวียนวันในการขนส่งผัก"จริงด้วยเจ้าค่ะค่อยซื้อจากที่ส่งผักรอบนี้เสร็จก่อนเจ้า

ฝูอี้เทาพามู่ซงหยวนมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของตนเองที่อยู่ในสำนักงานใหญ่ฝู รู้ว่าสหายโกรธแต่เขามีเรื่องมากมายที่อยากจะพูดออกไป"มีอันใดจะพูดก็รีบพูดมา""ข้าแต่งงานแล้วมีลูกชายสามคน""เช่นนี้หยุดทำตัวเกี้ยวภรรยาข้าได้แล้วเจ้าอี้เทานิสัยเจ้าชู้ของเจ้าหยุดใช้มันได้แล้ว""ใจเย็น ๆ สหายข้าไม่ได้แต่งกับนางและข้าเพียงหยอกเจ้าเล่นด้วย""แล้วเจ้ามาบอกข้าทำไมข้าไม่ได้คิดเรื่องนั้นแล้วตอนนี้ข้ามีภรรยาแล้วรักแล้วหวงแหนนางมากด้วย""หึหึ ข้าได้ข่าวว่าเจ้าขึ้นแท่นเป็นผู้บังคับบัญชาการหัวหน้าทหารหรือไม่คิดว่าเจ้าจะมีมุมแบบนี้ด้วย"ผู้ชายแข็งกระด้างอย่างมู่ซงหยวนจะเกี้ยวสตรีอย่างไรนะถึงได้ภรรยาทั้งสวยและเก่งเช่นนี้ เพราะครั้งนั้นเจ้านี่เกี้ยวสตรีได้แข็งกระด้างและน่ากลัวมาก"ข้าไม่ได้เป็นแล้ว""เจ้ารู้อยู่แก่ใจซงหยวนตอนนี้เจ้าอยู่ในช่วงพักและที่สำคัญคนมีฝีมือเช่นเจ้าทางวังหลวงไม่ปล่อยให้เจ้าอิสระอย่างแน่นอนตำแหน่งหน้าที่ของเจ้าไปได้อีกไกลมู่ซงหยวน""เรื่องนั้นข้าจะคุยเองไม่ใช่เรื่องของเจ้า""แต่องค์รัชทายาทอยากเจอเจ้าและทุกคนนะ""ข้ายังไม่พร้อมในตอนนี้""องค์รัชทายาทรอเจ้าได้เสมอเจ้าเองก็รู้""หากถึงวันนั้

3 วันต่อมาผ่านมาแล้วสามวันมู่จื่อชิวถึงรับรู้ข่าวการเสียชีวิตของมู่ซินอี๋ผู้เป็นภรรยา เพราะที่บ้านมาไม่ได้กลับมาบ้านเลยจึงไม่ได้รับรู้ข่าวอะไรทั้งนั้น"ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาถึงได้มาเอาป่านนี้ศพนางถูกฝังไปแล้ว"มู่ต๋าไม่ได้เอาศพไว้นานเขาจัดการเสร็จพร้อมทำพิธีต่าง ๆ ให้นางอย่างดี"ท่านพ่อทำไมพูดกับข้าเช่นนี้ข้าพึ่งรู้วันนี้เองขอรับ""ไปอยู่ที่ไหนมา…หรือไปกกสตรีที่ไหนอยู่"มู่ต๋าเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออดเขาได้กลิ่นน้ำอบน้ำปรุงจากร่างกายของมู่จื่อชิวเพียงเท่านี้ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว"ท่านพ่อกำลังพูดถึงเรื่องอันใดขอรับ""นางเป็นใครสตรีที่นอนกกจนไม่รู้ว่าเมียตาย""เจ้ารอง รู้หรือไม่ว่าสิ่งที่ทำมันผิดเจ้ามีเมียมีลูกแล้วทำไมถึงยังทำเรื่องผิด ๆ แบบนั้นได้""ข้าไม่ได้กกใครทั้งนั้นท่านพ่อกำลังใส่ร้ายข้าอยู่ มีคนไม่ชอบข้าเลยกุเรื่องขึ้นมาเท่านั้นท่านพ่อ ท่านแม่ข้าไม่ได้เป็นคนเช่นนั้นนะขอรับ""แล้วสตรีที่ยืนอยู่ข้างนอกบ้านเป็นใครกัน"มู่ต๋าเองก็ไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ตั้งแต่ที่มู่จื่อชิวเข้ามาในบ้านเขาก็เห็นสตรีแปลกหน้ายืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน"เจียวจู"มู่จื่อชิวเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบ

3 วันต่อมาซุนจือหลินคิดหาวิธีที่จะทำให้เสี่ยวจูจูไข่ออกมาได้ เพราะหลายวันที่ผ่านมาก็ให้กินแต่ของดี ๆ ทั้งนั้นเลยเล้าไก่ที่มู่ซงหยวนทำให้เสี่ยวจูจูก็ไม่นอนเลย"ดื้อ!""ว่าใครเจ้าคะ""พี่ว่าเสี่ยวจูจูพี่ทำเล้าให้ก็ไม่ไปนอนกว่าพี่จะทำเสร็จตั้งนาน"น่าแปลกเสี่ยวจูจูไม่นอนข้างนอกเลยตกเย็นก็เดินเข้าไปในบ้านนอนบนที่นอนในห้องในช่วงแรกเขาเองก็กังวลเรื่องความสะอาด แต่ดีหน่อยที่เสี่ยวจูจูนั้นเป็นไก่สะอาดและเวลาที่จะขับถ่ายนั้นเสี่ยวจูจูจะร้องบอกไม่มีการขับถ่ายของเสียในบ้านให้เขากับซุนจือหลินปวดหัว"คงจะอยากนอนที่นอนอุ่น ๆ มากกว่าเจ้าค่ะ""ดีนะที่น้องเล็กย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านแล้ว"ใช่มู่จื่อเหมยกลับไปอยู่ที่บ้านมู่แล้ว เพราะที่บ้านมีมู่เยี่ยนเฟยมู่จื่อเหมยจึงอาสารับหน้าที่ดูแลและอีกอย่างตามความต้องการของท่านแม่มู่อยากให้มู่เยี่ยนเฟยได้ร่ำเรียนสูง ๆ"ไม่ดีเจ้าค่ะข้าเหงาไม่มีเพื่อนคุยเลย""ก็ได้เจอกันอยู่บ่อย ๆ เดี๋ยวพี่ก็ให้อาหานไปรับมาที่บ้านเจ้าเองก็ได้เจอทั้งน้องเล็กทั้งหลานด้วย"เพราะมันคือแผนเขาจะให้มู่เยี่ยนเฟยมาทำตัวน่ารักใส่ซุนจือหลินให้นางหลงรักจะได้อยากมีลูกเป็นของตนเองเสียที"ก็ได้เจ้าค่ะ

วันนี้มู่ซงหยวนขึ้นเขาแต่เช้าเพื่อไปตัดไม้ไผ่มาทำรั้วและเรื่องที่เสี่ยวจูจูออกไข่เป็นไข่ทองคำสหายทั้งสามคนก็รับรู้และแปลกใจที่เป็นเช่นนั้น และจะได้มีคนช่วยเป็นหูเป็นตาเพิ่มในการดูแลเสี่ยวจูจู"พี่คงจะต้องไปป่าไผ่เสียแล้วไผ่ที่ขึ้นแถวนี้คงจะไม่พอทำรั้ว"เสี่ยวหมิงเองที่รับรู้ความลับของเสี่ยวจูจูก็เป็นกังวล เพราะหากคนนอกรู้มีหวังเสี่ยวจูจูอาจจะไม่ปลอดภัย"เดี๋ยวเอาที่เหลือไปไว้ที่บ้านแล้วไปที่ป่าไผ่กันวันนี้คงจะตัดไม้ไผ่ก่อนรวมถึงพรุ่งนี้ด้วย"มู่ซงหยวนประเมินแล้วว่าคงใช้ไม้ไผ่อย่างหลายลำ เพราะต้องล้อมไปถึงบ้านของสหายทั้งสามด้วย"ได้ขอรับสองวันน่าจะได้ไม้ไผ่ตามจำนวนที่ต้องการ"อาหานเอ่ยเพราะการทำงานนั้นรวดเร็วไม่ได้ช้าตัดสองคนอีกสองคนจัดการมัดไม้ไผ่และทยอยนำกลับบ้าน"เร่งมือเข้าเถอะ"เพราะมีเรื่องของเสี่ยวจูจูเข้ามามู่ซงหยวนจึงไม่ได้ไปในเมือง แต่ได้ไปแจ้งมู่จื่อเหมยให้นางได้รับทราบเป็นที่เรียบร้อยด้านซุนจือหลินที่รออยู่บ้านเพราะมู่ซงหยวนให้นางอยู่บ้านคอยเฝ้าและดูแลเสี่ยวจูจูระหว่างที่รออยู่บ้านอาหานกับเจี้ยนโปก็ทยอยเอาไม้ไผ่กลับมาที่บ้านและนางไม่ลืมนำกับข้าวและน้ำฝากไปให้ทุกคนจะได้กินมื้อ