All Chapters of ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน: Chapter 71 - Chapter 80

ติ่ง!"ระบบโฮสต์ขัดข้องในช่วงเวลาที่ผ่านมาขออภัยในความล่าช้าของระบบในช่วงที่ผ่านมา โปรดรับเงินขวัญถุง 100 อีแปะ""ซุนจือหลินทำภารกิจที่หกสำเร็จรับเงินรางวัล 1 ตำลึงเงิน""ซุนจือหลินโปรดกดรับเงินรางวัลและเงินทำภารกิจที่หก""ซุนจือหลินรับเงินจากระบบโฮสต์ ยอดเงินสะสมทั้งหมด 2 ตำลึงเงิน""ภารกิจที่เจ็ดแพร่พันธุ์ปลานิล รับ 1 ตำลึงเงิน ภายในหนึ่งเดือน กดทำภารกิจเพื่อรับเงิน 10 อีแปะ""ซุนจือหลินรับทำภารกิจที่เจ็ด ยอดเงินสะสมทั้งหมด 2 ตำลึงเงิน 10 อีแปะ"ซุนจือหลินได้เงินจากระบบโฮสต์มาเพิ่มอีก 100 อีแปะ จากระบบที่ขัดข้องเพราะตามจริงนางจะต้องได้เงินตั้งแต่วันที่เสี่ยวจูจูออกไข่ทองคำออกมาแล้ว แต่เพราะระบบขัดข้องนางจึงได้เงินปลอบขวัญมาแทน"สองตำลึงเงินเชียวหรืออีกแปดตำลึงเงินจะได้หนึ่งตำลึงทองแล้ว"ซุนจือหลินไม่คิดว่าจะได้เงินเยอะขนาดนี้ แต่ถึงจะมีเงินมากนางยังไม่คิดจะถอนออกมาตอนนี้ แต่หลังจากทำร้านอาจจะได้ถอนมาใช้จริงจัง"เจ้ามีอะไรหรือเปล่า""เปล่าเจ้าค่ะ""เจ้าพูดคนเดียวอีกแล้วหรือ""พี่คงหูแว่วไปเจ้าค่ะข้ายังไม่ได้พูดเลยเจ้าค่ะ""หรือ หูพี่คงจะแว่วไปจริง ๆ"มู่ซงหยวนตั้งใจว่าจะขอพักอีกสักวันเ

มู่ซงหยวนจ่ายค่าอาหารเสร็จก็พาทุกคนเดินย่อยและไม่ลืมที่จะเข้าร้านขายตำราเรียนเพื่อเอาไว้ให้มู่เยี่ยนเฟยฝึกและได้คัดอย่างจริงจัง"ท่านอาสาม…ข้าไม่อยากเรียนขอรับ""ถึงตอนนี้ยังไม่ต้องเข้าสำนักศึกษา แต่ปีต่อไปเจ้าต้องมาเรียนข้าจะเป็นคนส่งเจ้าเองอย่างเก่งอย่างเข้มแข็งก็ต้องไปเรียน หากเจ้าไม่เรียนก็จะเป็นคนอ่อนแอให้คนอื่นรังแกได้ง่าย""แต่เรียนต้องใช้เงินเยอะท่านแม่เคยบอกว่าท่านย่าไม่มีเงินเยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้วขอรับ""ท่านย่าเจ้าไม่มี แต่ท่านอาสามของเจ้ามี"มู่ซงหยวนให้เจ้าของร้านจัดการเรื่องตำราเรียนให้ มู่ซงหยวนตั้งใจแล้วว่าปีหน้ามู่เยี่ยนเฟยต้องเข้าสำนักศึกษา ไม่รู้ว่ามู่เยี่ยนเฟยอยากที่จะเป็นอะไรแต่เขาสามารถส่งเรียนได้ทุกด้าน ทุกศาสตร์ที่มู่เยี่ยนเฟยต้องการหลังจากออกมาจากร้านมู่จื่อเหมยเหมือนรู้สึกว่ามีคนมองนางอยู่ตลอดเวลา แต่พอหันหลังไปก็ไม่เจอผู้ใดคนก็เดินกันสวนไปมาตามปกติ"มีอะไรหรือจะเป็นลมหรือน้องเล็ก""เปล่าเจ้าค่ะข้ารู้สึกเหมือนมีคนมองข้าเลยเจ้าค่ะ""คงจะเป็นพวกโรคจิตหรือไม่ก็พวกถูกเมียทิ้งน้องอย่าไปสนใจเลย"มู่ซงหยวนจงใจพูดเสียงดังให้คนที่แอบอยู่ข้างร้านขายตำราได้ยินและฟังให้ช

"เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อนพี่ป๋อเหวินนะ พี่จะไปทำกับข้าวต่อ"ซุนจือหลินฝากให้มู่ซงหยวนจัดการในครัวนานพอแล้วกลัวว่าจะทำผิดสูตรของนางด้วยสิ"…""…""…""ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะอาหาน เสี่ยวหมิง เจี้ยนโป"ป๋อเหวินคิดว่าเข้าทางพี่มู่ซงหยวนอาจจะไม่คืบหน้า เข้าทางคนทั้งสองดูท่าจะผูกมิตรได้ง่ายกว่า"ใครอยากรู้จักเจ้ากัน"อาหานผูกใจเจ็บไปแล้วจะมาให้ญาติดีกันได้อย่างไร ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้คิดอะไรอยู่ถึงได้ญาติดีกับคนเช่นนี้ได้"เจ้าทำอะไรไว้พวกข้าไม่เคยลืม"เสี่ยวหมิงยังจำวันแรกที่เจอกันได้ดี คนผู้นี้ยังไม่ใช่คนดีในสายตาของเขาถึงพี่สะใภ้จะไม่ได้คิดอะไรแล้ว แต่สำหรับพวกเขานั้นยังไม่ให้อภัย"เรื่องที่ผ่านมาข้านั้นกลับไปแก้ไขไม่ได้ ต้องขอโทษพวกเจ้าด้วยที่ผ่านมาทำตัวแย่ ๆ ใส่""คิดว่าคำขอโทษจะลบล้างได้อย่างนั้นหรือ"เสี่ยวหมิงยังไม่เชื่อเต็มร้อยถึงจะได้คำขอโทษมาความหนักในใจก็เบาลงนิดหน่อยเท่านั้นยังไม่ทั้งหมด"เช่นนั้นเอาเป็นว่าข้าจะเลี้ยงสุราเพื่อไถ่โทษพวกเจ้ารวมถึงพี่มู่ซงหยวนก็แล้วกัน""…""…"อาหานรีบหันมองหน้าเสี่ยวหมิงทันที เพราะจะได้ดื่มสุราดีดูจากการแต่งตัวแล้วสุราคงจะรสชาติดีไม่เบาเห็นว่าเป็นถึงคุณ

มู่ซงหยวนเดินกลับเข้าบ้านอย่างมีความสุขใจความตั้งใจที่คิดไว้ไม่ได้เสียเปล่าและเสียรู้เจ้าป๋อเหวิน "เปิดประตูให้ร่อย""ทำไมถึงเมาขนาดนี้เนี่ย"ซุนจือหลินที่เปิดประตูออกมาสิ่งแรกที่นางได้กลิ่นคือกลิ่นเหล้าที่ทั้งฉุนและกลิ่นแรงคงจะดื่มไปเยอะถึงได้มีสภาพแบบนี้กลับมาได้ แต่ก็ถือว่าเก่งที่พาตนเองกลับเข้าบ้านมาได้"พี่เมาเหล้า แต่ก็เมารักเจ้าด้วย""เดินมานี่เลยข้าจะพาไปนอนเจ้าค่ะ"ซุนจือหลินพยุงมู่ซงหยวนกว่าจะถึงเตียงนอนทำเอานางปวดหัวอย่างมาก ตัวก็ทั้งใหญ่และก็หนักอีกด้วย"อื้อ~"มู่ซงหยวนครางในลำคอเพราะว่าซุนจือหลินกำลังจัดการถอดเสื้อผ้าบนตัวของเขา แต่เพราะนางชักช้าเกินไปเขาจึงต้องทำเองอย่างรวดเร็ว"เดี๋ยวเช็ดตัวจะได้นอนสบาย"ซุนจือหลินใบหน้าร้อนฉ่ายามภาพเบื้องหน้าคือร่างกายบุรุษที่แดงเถือกด้วยฤทธิ์ของสุรา แต่ร่างกายที่ดูแข็งไปหมดทุกส่วนทำเอาใจของนางอยู่ไม่สุข"ไม่เอา พี่หิว…""แต่กับข้าวหมดแล้วเจ้าค่ะ""แต่พี่หิวเจ้ามากกว่า"มู่ซงหยวนดึงร่างบางให้มาอยู่ใต้ล่างของเขาอย่างง่ายดาย ใครจะหิวข้าวตอนนี้กันยามนี้บรรยากาศแบบนี้มีอย่างเดียวเท่านั้นที่เขาจะกิน"นี่ พี่ไม่ได้เมาหรือพี่หลอกข้าหรือ""พี่เปล่

ป๋อเหวินออกมาก่อนที่ฟ้าจะสว่างและกลับออกไปในช่วงเช้าที่ซุนจือหลินออกมาถึงนางจะเอ่ยชวนให้รวมทานข้าวเช้าด้วยกัน แต่ป๋อเหวินนั้นจะต้องปฏิเสธเพราะมีงานที่รออยู่"เดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ""อืม อาหารที่เจ้าทำอร่อยมากจริง ๆ ไว้มีโอกาสหน้าข้าจะมาทานอีกได้หรือไม่""มาได้ทุกเมื่อเจ้าค่ะข้ายินดีต้อนรับเจ้าค่ะ"หลังจากที่ส่งพี่ป๋อเหวินซุนจือหลินก็กลับเข้าบ้านมาทำมื้อเช้าต่อ เมื่อคืนนางเองแทบจะไม่ได้นอนแต่ต้องตื่นแต่เช้า เพราะไม่อยากที่จะเสียมารยาทให้แขกอยู่ผู้เดียว"เข้าไปนอนต่อเถอะว่าเจ้าพวกนั้นจะตื่นกันคงจะเที่ยง ๆ เจ้าก็ดื้อไม่ฟังพี่แล้วลุกขึ้นมาไหวหรือพี่ทำขนาดนั้น""ก็พอเดินได้อยู่เจ้าค่ะ""ดื้อไม่ยอมฟังเจ้าป๋อเหวินรู้อยู่แล้วพี่บอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"ซุนจือหลินมุ่ยหน้าใส่มู่ซงหยวนก็เพราะใครกันล่ะที่ทำให้นางเดินไม่เป็นปกติเช่นนี้ ไม่ใช่บุรุษที่มายืนปั้นหน้ายักษ์ใส่นางอยู่หรือ"อย่ามางอนพี่นะเจ้าเองก็ชอบด้วยนะเมื่อคืนที่พี่ทำ""ข้าไม่มีทางเลือกตั้งหาก เพราะเจอคนที่เจ้าเล่ห์กว่าเจ้าค่ะ"เพราะใครกันทำให้นางหลงละเมอดีใจคิดว่าเมาที่ไหนได้แกล้งเมาจนนางหลงเชื่อสนิทใจ"ก็เจ้าสัญญาแล้วว่าจะขึ้นให้พี่ เ