Semua Bab I Love You, My Attorney : Bab 101 - Bab 110

Natapos ang hapunan na puno ng katanungan ang kamag-anak. Ang ilan ay nababahala dahil may panibago na naman silang kilalanin at aasahan na magiging tagapagmana sa lahat ng mana ng Campos family. Samantala, sin Francesca at Elton ay tahimik sa biyahe pauwi. Ang mga ilaw sa kahabaan ng daan ay parang mga matang walang emosyon na nakamasid sa kanilang sasakyan. Wala ni isa sa kanila ang agad na nagsalita, parehong abala sa kani-kanilang iniisip. Si Francesca, nakasandal sa upuan, mahigpit na yakap ang sariling braso na parang pinoprotektahan ang sarili laban sa lamig ng sitwasyon. Samantalang si Elton, hawak ang manibela, seryosong nakatingin sa kalsada, ngunit ramdam ni Francesca na sa bawat buntong-hininga nito ay may mabigat na kinikimkim.Pagkarating nila sa bahay, sinalubong sila ng katahimikan ng kanilang villa. Ang mga ilaw sa hallway ay malumanay na nakasindi, tila inaanyayahan silang magpahinga, ngunit alam nilang wala pang kapahingahan ngayong gabi. Ibinaba ni Elton ang kanya

Magaan ang huni ng makina nang pumarada ang simpleng sedan sa kabilang panig ng kalsada. Hindi ito ang karaniwang sasakyan ni Elton, ngunit para sa araw na iyon, mas pinili niya ang hindi kapansin-pansin. Mabigat ang kaso na haharapin niya mamaya, at ayaw niyang dagdagan pa ang bigat ng araw sa pamamagitan ng atensyon mula sa mga mata ng publiko. Pero bago sana siya pumunta sa client meeting, nagpasya siyang dumaan muna sa opisina ni Francesca.Habang nakaupo, mahigpit ang kapit niya sa manibela, iniisip ang mga susunod na hakbang. Ngunit napatigil siya nang bumukas ang revolving glass door ng Belland Building. Doon, dahan-dahang lumabas si Matheo.Mabagal ang mga hakbang nito, ngunit diretso, puno ng bigat at determinasyon. Nakasuot pa rin ng mamahaling suit, ngunit ang anyo ay tila hindi kayang itago ang bigat ng iniisip. Elton’s sharp eyes narrowed. Hindi niya kailangang lapitan; sapat na ang tanawin para malaman na may nangyaring hindi kanais-nais.Matagal na niyang kabisado ang g

Mabilis na bumusina si Elton nang halos hindi niya namalayan ang pulang ilaw sa intersection. Wala na siyang pakialam kung may makakakilala sa kanya o kung may makakita man ng pagkataranta niya. Ang tanging laman ng isip niya ay ang bawat segundo, bawat hinga, na hindi niya alam kung ano ang lagay ni Francesca.Pagdating sa harap ng St. Matthew’s General Hospital, halos sumabog ang dibdib niya sa kaba. Ipinark lang niya ang sasakyan nang padalos-dalos, halos hindi na isinara ang pinto, at mabilis siyang tumakbo papasok. Ang malamig na hangin mula sa air-conditioning ng ospital ay tumama sa kanya, ngunit hindi nito napawi ang init ng pawis at tensyon na dumadaloy sa kanyang katawan.“Emergency room?!” halos pasigaw niyang tanong sa nurse sa reception.Itinuro agad ng babae ang kaliwang pasilyo. “Doon po, Sir. Ikalawang pintuan!”Hindi na siya nagpasalamat. Halos liparin niya ang pasilyo, at sa bawat hakbang ay ramdam niya ang bigat ng sariling kaba. Nang sa wakas ay marating niya ang E

Nagpaalam muna sina Lucas at Charlie na umuwi at babalik na lamang. Tahimik ang pasilyo ng ospital nang gabing iyon, tanging mga yabag ng mga nurse at mahinang tunog ng gulong ng kanilang cart ang paminsan-minsang gumagambala sa katahimikan. Sa loob ng private ward, isang lamparang ilaw lang ang nakasindi sa gilid ng kama, nagbibigay ng malambot ngunit malamlam na liwanag.Nakaupo si Elton sa isang upuan malapit sa kama ni Francesca. Ang mga siko niya’y nakapatong sa tuhod, ang dalawang kamay ay mariing nakahawak sa malamig na kamay ng babae. Sa bawat pitik ng heart monitor, pakiramdam niya ay doon nakasabit ang tibok ng sarili niyang puso.Kanina pa siya nakatitig sa payapang mukha ni Francesca, bagama’t may mga sugat at pasa, para sa kanya ay siya pa rin ang babaeng pinakamahalaga. Napabuntong-hininga siya, ramdam ang pagod at antok, pero ayaw niyang pumikit. Isang bagay ang malinaw sa isip niya, kung sakaling magising si Francesca, gusto niyang siya ang unang makita nito.Lumipas a

Tatlong araw ang lumipas mula nang makalabas si Francesca sa ospital. Kahit mahina pa ang katawan, pinilit niyang umuwi upang muling maramdaman ang ginhawa ng kanilang tahanan. Hindi man ito kasing laki ng bahay ng pamilya Campos, sapat na para maramdaman niyang ligtas siya, lalo na’t lagi siyang nasa piling ni Elton.Ngunit hindi rin natapos ang lahat sa kanyang paggaling. May mas mabigat pang usaping nakatali sa kanilang kapalaran.Isang dapithapon, pinatawag silang muli ni Flora. Ang lahat ng mga malapit na kamag-anak ay nagtipon sa lumang bahay ng Campos. Mula sa antigong chandelier na nakasabit sa kisame, hanggang sa mga lumang retrato sa dingding, bawat sulok ay may dalang bigat ng nakaraan.Tahimik na nakaupo si Francesca sa tabi ni Elton, hawak ang kanyang kamay na parang sandigan. Kahit na pinipilit niyang manatiling matatag, ramdam ni Elton ang pagbilis ng pintig ng puso nito.Pumasok si Flora, dala ang isang lumang kahon na halatang ilang dekada nang hindi nabubuksan. Mapai