Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

Paglabas nila ng building matapos ang meeting, mahigpit pa rin ang aura ni Sebastian. Diretso itong naglalakad, hawak ang coat sa isang kamay at cellphone sa kabilang kamay, parang wala siyang ibang nakikita kundi trabaho. Ang mga empleyado na nakakasalubong nila, halos yumuko o umiwas ng tingin, halatang ramdam ang bigat ng presensya niya.Althea, on the other hand, halos magtago sa likod niya habang naglalakad. Para siyang invisible sa harap ng lahat, pero alam niyang hindi iyon totoo. Sa bawat bulungan ng mga tao sa hallway, ramdam niya na napapansin din siya.God… bakit ba ang hirap magpaka-normal kapag siya ang kasama ko?Pagdating nila sa parking area, bumukas agad ang pinto ng black SUV. Siya pa rin ang nag-drive, parang normal lang. Tahimik si Sebastian habang binabaybay nila ang city roads, eyes focused on the traffic ahead, isang kamay sa manibela, isang kamay nakapatong sa armrest.Tahimik lang si Althea, halos hindi gumagalaw, hanggang sa magsalita si Sebastian.“You did w

Sa isang exclusive lounge sa Makati, nagniningning ang ilaw mula sa city skyline habang nagkakatuwaan ang tatlong lalaki na parang wala nang mas mataas pa sa kanila sa lipunan.Unang dumating si Dylan Alcantara — naka-three-piece suit pa rin kahit past 9 p.m. na. “Seriously, Bash,” nakangiti nitong sabi habang umuupo. “Kung hindi kita tinawagan, siguradong nasa opisina ka pa rin hanggang ngayon.”“Or,” singit ni Jace Villareal na kakapasok lang, suot ang simple pero mahal na polo shirt, “baka busy siya sa bagong intern.”Agad nagtawanan sina Dylan at Jace.Sebastian, na nakasandal lang sa sofa habang hawak ang isang baso ng whiskey, bahagyang nag-smirk. “You two are so predictable.”“Predictable?” natawa si Dylan, tumungga ng alak. “Come on, Bash. Kilala ka namin. You never get distracted. Pero ngayon? May sinasabi ang mga mata mo.”“Exactly,” dagdag pa ni Jace, halos naka-ngisi na. “The infamous Sebastian Castillo, playboy CEO… all of a sudden, mas tahimik. Mas focus. Don’t tell me n

The next morning, Sebastian woke up not to the hangover he deserved, but to the relentless beeping of his phone. Meetings. Reports. Memos. Deadlines. Ganito palagi — kahit anong oras umuwi, walang nakakapigil sa buhay ng isang Castillo. Naka-bathrobe lang siya, kape sa kamay, habang nasa terrace ng master’s bedroom. Tanaw niya ang lungsod ng Maynila — ang empire na pinaghirapan ng ama niya. At balang araw, expected siya na hawakan iyon nang buo. “Mr. Castillo, your 9 AM board meeting is confirmed,” sabi ng PA niya sa kabilang linya. “Also, Attorney Alcantara called. He’ll be joining you after lunch.” “Noted,” malamig niyang tugon. Professional tone. Kahit pagod, kahit inis. Sanay na. Pagbaba niya, nasa dining hall na si Cecilia, eleganteng nagbabasa ng diyaryo habang iniinom ang tsaa. “Good morning, hijo.” “Morning, Mom.” Hinalikan niya sa pisngi. “Your father left early,” wika nito, matter-of-fact. “He has a meeting in Makati.” Of course. Laging nauna ang negosyo kaysa pamily

“Cheers to freedom!” sigaw ni Lianne Villareal, sabay taas ng margarita glass at kindat sa mga kasama.Typical Lianne — bubbly, playful, laging buhay ng barkada. Sa tabi niya, si Kaira Villarosa nakaupo nang composed as always, parang bodyguard slash ate ng grupo, habang si Mia Alcaraz, ever so elegant, umiinom lang ng red wine na parang nasa private gala kahit ordinaryong club lang.Sa gitna nila, tahimik lang si Althea, nakangiti habang pinapanood ang tatlo. For the first time in weeks, pakiramdam niya ay nakakahinga siya. Wala munang reports, deadlines, o mabigat na presensiya ng boss niya.“Finally, kompleto tayo,” ani Kaira, steady ang tono pero may bahid ng lambing. “Althea, dapat mas madalas kang sumama. Lagi ka kasing ghost.”Napatawa si Althea at umiling. “Busy kasi sa internship. Hindi madaling sabayan lahat.”“Speaking of,” sabat ni Mia, nakatingin sa kanya ng may interes. “Saan ka ba nag-iintern ngayon? Lagi mong binabanggit na big-time company, pero never ka nagkukuwento

The next morning, the city was buzzing, pero sa loob ng Castillo Group and Enterprises, ibang klase ang energy. Althea tried to focus on her tasks, pero kahit anong pilit niya, bumabalik sa isip niya yung mukha ni Sebastian sa club—yung stare, yung reserved comment, yung aura na parang… predator na nakatingin lang sa kanya.She bit her lip, typing emails, answering calls, but her mind wandered. Lianne’s words kept echoing: “Kuya Seb mode, not normal…”“Miss Althea,” a firm but calm voice sliced through her thoughts.She froze. Turning slowly, her heart skipped a beat. Sebastian was there, standing at the edge of her desk, suit sharp, hair perfectly styled, expression unreadable but eyes… intense.“Good morning, sir,” she managed, fingers clutching the pen a little too tightly.“Morning,” he replied smoothly, lowering himself into the chair opposite her desk. “Did you get enough rest after last night?”Althea blinked, trying to mask the flutter in her chest. “Uh… yes, sir. Thank you.”