Semua Bab Owned By The Playboy CEO(Sebastian Castillo): Bab 41 - Bab 50

Tahimik na ulit ang opisina nang matapos ni Althea Velasquez ayusin ang huling bahagi ng report.Halos mag-aalas singko na, pero ramdam pa rin sa paligid ang bigat ng araw — lalo na pagkatapos ng Gardovas investment meeting kaninang umaga.Sa mesa niya, nakabukas pa rin ang presentation file na ilang beses na niyang ni-review.Kahit hindi naman siya ang pinadala sa meeting, siya ang nag-prepare ng karamihan sa details — financial breakdowns, projections, at company background na ginamit nina Ellen Gardovas at Nathan de Leon sa presentation.> “Hindi mo kailangan ma-involve emotionally, Thea. Trabaho lang ‘to.”Paulit-ulit niyang pinaalala ‘yon sa sarili, pero parang hindi pa rin sapat.Lalo na nang marinig niyang si Nathan mismo ang nag-present sa harap ni Mr. Castillo.Huminga siya nang malalim, at pinilit mag-focus.Pero bago pa niya mapigilan ang sarili na muling isipin ang eksena kanina, biglang nag-vibrate ang cellphone niya sa gilid ng desk.📞 Lianne Calling...Napangiti siya k

Tahimik sa loob ng kotse. Tanging tunog lang ng makina at mahinang ulan sa windshield ang maririnig habang nagda-drive si Sebastian. Nakatingin si Althea sa labas ng bintana, pero alam niyang kahit hindi siya lumilingon, ramdam ni Bash ang bawat galaw niya. Parang masikip bigla ang loob ng sasakyan. Hindi dahil sa espasyo — kundi dahil sa hangin sa pagitan nila. ‘Yung tahimik pero puno ng hindi nasasabi. “Seatbelt,” mahinang sabi ni Bash, hindi inaalis ang tingin sa daan. Napatingin siya, bahagyang nagulat. “Ha?” “Your seatbelt,” ulit nito, at bago pa siya makagalaw, inabot na ni Bash ang strap. Dumulas ang kamay nito sa balikat niya habang isinusuot iyon, mabagal, deliberate — parang sinasadya. “Got it,” mahina niyang sabi, pilit pinapakalma ang sarili. Pero nang dumikit ang daliri nito sa leeg niya, para bang bigla siyang naubusan ng hangin. “Good girl,” bulong ni Bash, halos hindi marinig pero sapat para magdulot ng kilabot sa batok niya. “T-Thanks,” sagot niya, pilit n

Tahimik ang buong kwarto. Tanging patak ng ulan sa labas ang maririnig — ‘yung tipong hindi na malakas, pero sapat para magpaalala ng mga gabing mahirap matulog. Nakaupo si Althea sa gilid ng kama, hawak-hawak ang mug ng kape na kanina pa lumamig. Kanina lang, maingay pa silang magkakapatid sa baba — si Isabella, hindi pa rin nauubusan ng banter, habang si Mama naman, kalmado lang na humahagikgik. Si Papa, as usual, tahimik pero halatang nag-aalala. Ngayon, nasa taas na ulit siya — tahimik, pero hindi mapakali. Hindi dahil sa sermon ng ama niya… kundi dahil sa isang simpleng tanong na ayaw umalis sa isip niya: “Bakit ko nga ba pinapansin ‘yung mga sinasabi ni Isa?” Umiling siya, pilit inaalis sa isip ang ngiti ng kapatid kanina. Pero kahit anong iwas, biglang sumingit sa isip niya ‘yung tanong na parang nakatatak: > “Baka si Mr. Castillo mismo ‘yung naghatid sa’yo?” At doon, muli siyang napangiti. Ayaw man niyang aminin, pero may parte sa kanya na… hindi na nagu

“Wait lang, Thea…” sabay kindat ni Lianne, “so after three times with Kuya Seb, wala pa ring label?” Napangiwi si Thea, hawak pa rin ang tasa. “Lianne, stop it. Hindi ito rom-com—” “Totoo naman, girl! You’re giving main-character energy pero walang closure! You need to define the relationship, bago ka mag-catch feelings for real.” “Lianne,” napapailing na lang si Thea habang iniikot ang kape, “please, don’t make it sound like a drama.” “Eh ano ba ’yon kung hindi drama? CEO, intern, secret affair? Girl, N*****x is shaking!” tawa ni Lianne habang sumisip ng iced latte. Sabay silang tumawa hanggang sa dumating ang mga pamilyar na boses mula sa may pinto. “Mom, dito na tayo umupo. Mas malapit sa counter.” That voice. Parang nanlamig ang dugo ni Thea. Napalingon siya kay Lianne, na agad ding nang-angat ng kilay. “Please don’t tell me it’s—” Pero hindi na kailangan. Papasok ang tatlong babae na parang galing sa magazine cover: Carmela De Leon — the epitome of class and control; El

Pagkasakay ni Althea sa kotse ni Sebastian, hindi niya alam kung dapat ba siyang huminga ng malalim o huminto na lang sa paghinga. Ang tahimik sa loob ng sasakyan, pero ramdam niya ang tensyon—hindi ‘yung masamang uri, kundi ‘yung nakakakiliting uri na parang gusto mong takasan pero ayaw mong matapos. Tahimik lang si Sebastian sa una, steady ang kamay sa manibela, naka-focus sa daan habang ang mga ilaw sa kalsada ay naglalaro sa kaniyang mukha. Ang ilaw ng street lamps ay tumatama sa matikas niyang panga, sa matang parang laging nagmamasid, at sa ngiting halos hindi halata—pero nandun. Hindi na nakatiis si Thea. “You didn’t have to drive me home,” aniya, mahinahon pero halatang kinakabahan. “Didn’t I?” sagot ni Sebastian, hindi inaalis ang tingin sa kalsada. “Lianne said, ‘pakihatid ng buo.’ I’m just following orders.” Napairap si Thea, pilit pinipigilan ang tawa. “She’s unbelievable.” “She’s entertaining,” maikling sagot ni Sebastian, sabay sulyap sa kaniya. “Unlike someone I kno