บททั้งหมดของ Owned By The Playboy CEO(Sebastian Castillo): บทที่ 51 - บทที่ 60

Tahimik lang sa loob ng kotse. Tanging mahinang tugtugin lang ng jazz music mula sa stereo ang maririnig, at ang tunog ng ulan na unti-unting bumabagsak sa windshield. Sebastian reached for his coat na nakapatong sa backseat, saka marahang ipinatong sa balikat ni Althea. “You’ll catch a cold,” sabi niya, mababa pero may halong lambing ang tono. Napatingin si Thea, bahagyang napalunok. “I’m fine, Mr. Castillo.” “Sebastian,” putol nito, tumingin sa kanya nang diretso. “It’s just us. No need for the formalities.” She froze. Iyon lang, parang biglang nagbago ang hangin sa paligid nila. “Sebastian,” mahinang ulit niya, halos pabulong, at doon ngumiti nang bahagya si Sebastian — that kind of smile na alam mong hindi mo dapat gusto, pero gusto mo pa rin. Habang inaabot niya ang seatbelt ni Thea para isara, dumampi ang kamay niya sa gilid ng kanyang leeg — aksidente lang siguro, pero sapat para magpatigil sa tibok ng puso ni Thea. Masyadong malapit. Masyadong mainit. “Relax,”

The soft morning light seeped through the wide glass windows of the Castillo mansion, slowly filling the sleek room with a golden hue. Monday. A brand-new week. Pero kakaiba ang simula ng araw na 'to para kay Sebastian Castillo. Usually, by this hour, tulog pa siya-o kaya naman ay gising pa rin, pagod sa late-night meetings, parties, or kung anong walang saysay na event na gusto lang niyang pagtaguan. Pero ngayon... maaga siyang nagising. At higit sa lahat, maayos ang pakiramdam niya. He sat on the edge of his bed, rubbing his temples lightly. No hangover, no mess. Just a calm stillness inside him-something foreign, something new. "Damn," mahina niyang bulong, napapailing. Hindi niya mapigilang alalahanin ang gabi. Thea Velasquez. Her voice, her nervous laugh, that innocent way she looked at him as if she could see past his walls. At ang halik na 'yon-impulsive, pero hindi niya matanggal sa isip. He groaned, running a hand through his hair. "Get a grip, Castillo. She's just

Tahimik ang buong opisina nang maiwang mag-isa si Sebastian Castillo sa swivel chair niya. Nakatitig siya sa laptop, pero hindi naman gumagalaw ang cursor. Ang mga mata niya — malalim, parang may hinahanap. Pero ang totoo, alam naman niyang kung ano ang gumugulo sa isip niya. Her. ‘Yung paraan ng pagkakahawak ni Althea sa folder kanina. ‘Yung “Good morning, Sir” na halatang pinilit maging casual. At ‘yung sandaling nagtagpo ulit ang mga mata nila — guilty, awkward, pero may init na pareho nilang ayaw pangalanan. He groaned softly, rubbing the back of his neck. “Damn it…” bulong niya. He shouldn’t be thinking about this. About her. Pero kahit ilang beses niyang piliting mag-focus sa emails, sa bawat segundo, bumabalik ‘yung memory ng halik kagabi. Spontaneous. Intense. Real. She kissed me first. At iyon mismo ang dahilan kung bakit hindi niya makalimutan. Bago pa siya tuluyang lamunin ng sariling isip, isang pamilyar na boses ang pumasok — kaswal, may halong yabang, at

Tuesday morning. Isa na namang araw ng pakikipaglaban — at para kay Althea Velasquez, mas intense pa ito kaysa sa kahit anong exam o thesis defense na pinagdaanan niya. Paano nga ba siya makakatulog kagabi, kung paulit-ulit lang sa isip niya ang sinabi ni Sebastian? “You’re coming with me.” Akala niya, joke lang ‘yon. Baka isa lang sa mga pabirong linya ng CEO na mahilig mang-asar. Pero ngayong hawak niya ang phone niya, kitang-kita niya ang email na galing mismo sa HR: > Subject: Business Trip Itinerary – Maldives Participants: Sebastian Castillo, Althea Velasquez Napakapit siya sa mesa niya, nanlaki ang mata. “Hindi… hindi totoo ‘to…” bulong niya sa sarili, habang sinisikap huwag mapansin ng ibang interns sa paligid. Ilang sandali lang, tumunog ang intercom. > “All employees, please proceed to the conference room for an important announcement from Mr. Castillo.” Napalunok si Althea. Naramdaman niya ang unti-unting pagtaas ng kaba sa dibdib niya habang naglalakad papunta s

Pagkatapos ng buong araw sa opisina, halos hindi na makapag-focus si Althea sa trabaho. Ilang ulit niyang binasa ang email ng HR at ang DM ni Sebastian, pero parang hindi pa rin nagsi-sink in ang lahat. She was really going to the Maldives. With him. Alone. Pagkatapos ng shift, mabilis siyang nagpalit ng casual clothes at nagtungo sa mall kung saan sila magkikita ni Lianne. Sakto, kakalabas lang din daw nito sa duty sa Villarreal Medical Group. Nakaupo si Althea sa café nang marinig niya ang pamilyar na tawa ng kaibigan. Paglingon niya, heto na si Lianne, suot pa ang scrubs pero may malaking paper bag ng skincare sa kamay at ngiting parang may sariling energy drink. “Girl!” halos pasigaw nitong bati, sabay yakap sa kanya. “Grabe, hindi talaga ako makapaniwala—ikaw, sa Maldives with Kuya Seb! Kung hindi pa kita kilala, iisipin kong nanalo ka sa raffle!” “Shh, Lianne,” natatawang saway ni Althea habang nilingon ang paligid. “Baka marinig pa tayo dito!” “Oh come on,” nakangisi si Lia