All Chapters of Owned By The Playboy CEO(Sebastian Castillo): Chapter 61 - Chapter 70

Maaga pa lang, gising na si Althea. Ang unang narinig niya ay ang mahinang kalansing ng alarm clock sa bedside table, kasunod ng tunog ng mga ibong tila sabay-sabay na bumabati ng "good luck." For the first time in days, hindi siya ginising ng kaba-kundi ng kakaibang excitement na hindi niya maipaliwanag. Nakatingin lang siya sa kisame ng ilang segundo bago siya bumangon. The morning light streamed softly through the window curtains, painting the room in warm gold. Malinis na ang kama, neatly folded ang blanket, at sa gilid, nakatayo ang maletang kulay beige - puno ng mga damit na ilang beses niyang inayos kagabi dahil hindi mapakali sa kaka-isip. Habang binubuksan niya ang drawer para kunin ang passport at itinerary, napatingin siya sa maliit na sticky note na iniwan ni Isabella kagabi. "Don't forget sunscreen - and your heart ." Napangiti siya. "You little devil," mahina niyang sabi, sabay iling. Lumapit siya sa salamin at sinuklay ang buhok. Simple lang ang isusuot niya: cr

Mainit pero malambing ang hangin paglapag ng eroplano.Sa labas ng maliit na bintana, bumungad kay Althea ang tanawin na parang postcard — turquoise na dagat, puting buhangin, at mga palm tree na sumasayaw sa hangin.For a moment, nakalimutan niya kung paano huminga.“Welcome to Maldives,” bulong ni Sebastian habang tumayo mula sa upuan, kinuha ang carry-on bag niya, at saka ngumiti. “Ready, Thea?”Napatingin lang siya dito, hindi makasagot agad.Kahit simpleng tanong lang iyon, iba ang dating.Parang hindi lang tungkol sa biyahe — kundi sa mga araw na naghihintay sa kanila sa lugar na iyon.“Y-Yeah,” sagot niya, sabay turo sa bintana. “Ang ganda.”“It is,” sabi ni Sebastian, nakatingin din sa tanawin. “But wait until you see it up close.”Pagbaba nila sa airport, agad silang sinalubong ng init na may halong amoy ng dagat.May dalawang staff na may hawak na placard na may nakasulat: Castillo Holdings Group.Agad lumapit ang isa sa kanila.“Mr. Castillo, welcome! The car is ready.”Seb

Mainit ang sikat ng araw, pero hindi nakakasunog. ‘Yung tamang init lang ng tropical morning, sinasabayan ng malamig na simoy ng hangin mula sa dagat. Sa villa, tahimik pa — maliban sa mga huni ng ibon at sa banayad na hampas ng alon. Nagising si Althea sa liwanag na pumapasok sa puting kurtina. Napapikit-pikit siya, bago napangiti. Maldives. Right. I’m actually here. Bumangon siya, naka-white robe lang, sabay lumakad papunta sa veranda. At doon siya napatigil. Sa malayo, sa mismong harap ng villa, may lalaking lumalangoy sa malinaw na tubig ng dagat. Sebastian Castillo. Walang suot kundi dark trunks, ang katawan ay kumikislap sa araw — matangkad, broad-shouldered, at bawat galaw niya sa tubig ay parang eksena sa isang luxury resort ad. Every stroke was strong, precise, effortless — parang walang mabigat sa kanya. At bawat talsik ng tubig, parang sinasadya ng tadhana na ipakita lahat ng dahilan kung bakit siya ang Sebastian Castillo. Napahawak si Althea sa railings, pilit

Pagbukas pa lang ng pinto ng maluwang na meeting villa, ramdam agad ni Althea ang lamig ng aircon na may kasamang halimuyak ng mamahaling wood scent. Ang contrast nito mula sa mainit, maalinsangang hangin ng Maldives ay parang sampal na nagpabalik sa kanya sa realidad—nasa business trip sila. Hindi vacation. Kahit pa marami nang pagkakataon na nalilito ang puso niya.Nasa unahan niya si Sebastian, naka-light beige linen polo na bahagyang nakabukas ang dalawang top buttons. Simple pero lethal. Tila effortless ang karisma niya habang inaayos ang sleeves at pinapagpag ang buhangin sa laylayan ng pantalon. Kakatapos lang nila sa beach at halos hindi pa siya maka-recover sa image ni Sebastian in swimming trunks.“Ready?” tanong nito, tumingin sa kanya saglit—yung tinging may bahid ng assurance pero may tagong kiliti rin. Parang gustong sabihing You look beautiful, pero hindi dapat.Naglintanghuyan ang hininga ni Althea bago tumango. “Yep.”Pero sa loob niya, parang may naghuhulog ng malili

Tahimik ang gabi sa private island—isang uri ng katahimikan na hindi nakakatakot, kundi nakakahilo. Yung parang hinahaplos ang balat ng malamig na hangin, at kada yapak sa buhangin ay lumulubog nang marahan, parang pinapakalma ang puso. Katapos ng dinner nila—na mas mukha talagang date kaysa normal na pagkain—nag-aya si Sebastian. “Walk with me,” sabi niya, mababa ang boses, halos hinahaplos ang pandinig ni Althea. At bago pa siya maka-isip ng kahit anong dahilan para umiwas, napahawak na si Sebastian sa maliit niyang pulso, marahang hinila siya palabas ng restaurant deck. Sa bawat hakbang papunta sa shoreline, ramdam ni Althea ang kabog sa dibdib niya. Hindi ‘yung kaba na natatakot—kundi ‘yung kaba na parang may something na malapit nang mangyari. Iyong hindi niya alam kung kaya ba niyang harapin. Pagdating nila sa buhangin, huminto si Sebastian. Tahimik lang siyang nakatingin sa dagat, pero hindi iyon ang unang napansin ni Althea. Ang una niyang napansin ay ang kamay nito. Hin