All Chapters of สองพ่อลูกเลือกยัยคนบอบบาง งั้นฉันก็ขอหย่า: Chapter 91 - Chapter 100

อวี้เหยียนสัมผัสได้ว่าน้ำเสียงของเซี่ยซิงแปลกไป เลยพูดออกไปเบา ๆ ว่า “ซิงเอ๋อร์ ไม่ว่ายังไงหลินซู่ซู่ก็คิดสั้นเพราะคำพูดของฉัน ถึงฉันจะเป็นเพื่อนของเธอ การที่เขามาเรียกหาความยุติธรรมจากฉัน ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร”นิสัยในยามปกติของอวี้เหยียนนั้นใจร้อนเป็นที่สุด ทว่าครั้งนี้กลับเยือกเย็นอย่างหาได้ยาก“หลินซู่ซู่ใช้ชีวิตมาเดิมพัน ถูกส่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ต้องทรมานขนาดนั้น ส่วนฉันก็แค่ขอโทษออกไปแบบที่ไม่เจ็บไม่คันอะไร พอมาคิดดูดี ๆ แล้ว มันก็ไม่ได้ขาดทุนสักนิดนี่นา กลับกันคือฉันยังได้กำไรด้วย!”อวี้เหยียนสำทับขึ้นมาอีกว่า “เธออย่าไปว่ากู้หวยจิ่นเลย ถ้าเขาไม่เห็นแก่หน้าเธอ เรื่องนี้จะผ่านไปง่าย ๆ แบบนี้ที่ไหนกัน”เซี่ยซิงรู้ว่าเธอพูดถูก ทว่าในใจกลับยังคงรู้สึกราวกับมีหินก้อนใหญ่อุดกั้นเอาไว้อยู่เธอมองบาดแผลบนใบหน้าของอวี้เหยียน “แต่ว่า บาดแผลของเธอ...”“แผลฉันนี่ไม่ใช่กู้หวยจิ่นหรอกที่เป็นคนทำ กรรมใดใครก่อน กรรมนั้นย่อมคืนสนอง โทษเขาไม่ได้หรอก”อวี้เหยียนมองเธอด้วยสายตาล้ำลึก “ซิงเอ๋อร์ บางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นจุดประสงค์ของหลินซู่ซู่ก็ได้ เธออย่าไปตกหลุมพรางเด็ดขาดเชียว”เซี่ยซิงไม่

พูดเรื่องเหตุผลกับคนเสียสติไปก็เท่านั้น ตำรวจไม่มีทางไปเถียงอะไรไร้ประโยชน์กับคนไม่มีสติหรอก“คุณกู้ พวกเราต้องขอตัวกลับก่อน คุณมีเวลาแล้วก็ไปลงบันทึกไว้สักหน่อย”ตำรวจรีบก้าวออกไปจากห้องพักผู้ป่วยทันทีโดยไม่ยอมรั้งรออยู่สักวินาทีเดียวเซี่ยซิงเองก็คร้านจะไปดูฉากชายหนุ่มหญิงสาวพลอดรักกันแบบนี้ เธออยู่ด้านหลังตำรวจ เตรียมตัวจะจากไปเหมือนกันตอนที่เดินผ่านตัวกู้หวยจิ่นนั้น ชายหนุ่มพลันคว้าข้อมือของเธอไว้“เธอจะไปไหน?”สายตาที่เซี่ยซิงมองเขานั้นเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“ฉันเป็นคนแจ้งความ ในฐานะที่เป็นคู่กรณี แน่นอนว่าฉันก็ต้องให้ความร่วมมือในการตรวจสอบ”ดวงตาดำขลับแสนอ้างว้างของกู้หวยจิ่นล้ำลึกขึ้นเล็กน้อย เหมือนกับว่าอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ติดที่ว่ายังมีคนอยู่ในห้อง จึงไม่ได้เอ่ยปากอะไรเขาหันไปมองฉินฮั่ว “ยังจะยืนบื้ออยู่ทำไม รีบพาคนไป”ฉินฮั่วไม่กล้าลังเลอีก แล้วก็ฝืนพาหลินซู่ซู่ไปโดยไม่สนใจเสียร้องไห้ของเจ้าตัวอวี้เหยียนเห็นแบบนั้นแล้วก็เบะปากเล็กน้อย แล้วก็ออกจากห้องไปครั้งนี้กู้หวยจิ่นเพียงแค่ให้เธอขอโทษหลินซู่ซู่เท่านั้น ไม่ได้ทำให้เธอลำบากอะไรมากเกินไป เธอเลย

ปกติคนพวกนี้รังแกเธอก็แล้วไปเถอะ ตอนนี้ถึงขั้นกล้าออกอุบายใส่เพื่อนเธอ นี่มันจะรังแกกันเกินไปแล้วการที่จวงอี้ลำพองตนได้ถึงขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะคิดว่าต่อให้เขาแตะต้องอวี้เหยียนไป กู้หวยจิ่นก็ไม่มีทางทำอะไรยังไงกับเขาแน่สินะ?เรื่องบางเรื่องเธอสามารถทนรับความไม่ยุติธรรมได้ แต่เธอไม่มีทางยอมให้เพื่อนของเธอทนรับความไม่เป็นธรรมแทนเธอโดยเสียเปล่าแน่นอนยิ่งไปกว่านั้น จะเป็นไปได้ยังไงที่เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับหลินซู่ซู่เลย?กู้หวยจิ่นมองเธอ “แต่ตอนนี้ซู่ซู่ไม่มีคนดูแล”สายตาของเซี่ยซิงเย็นเยียบขึ้นมาในพริบตาปัญหาของเรื่องนี้ ดูเหมือนจะเป็นแค่ปัญหาระหว่างอวี้เหยียนกับจวงอี้เท่านั้นทว่าเบื้องหลังของพวกเขา กลับหมายถึงเธอกับหลินซู่ซู่เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า ระหว่างเธอกับหลินซู่ซู่นั้น กู้หวยจิ่นเลือกหลินซู่ซู่เซี่ยซิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่ากู้หวยจิ่นกลับคว้ามือของเธอเอาไว้ก่อน“เซี่ยซิง พวกเราออกไปคุยข้างนอก”หลังจากเซี่ยซิงกับกู้หวยจิ่นออกไป ความโมโหโทโสบนใบหน้าจวงอี้ก็สลายไป แทนที่ด้วยความระแวงและความไม่แน่ใจ“ซู่ซู่ กู้หวยจิ่นคงไม่ส่งฉันเข้าซังเตจริง ๆ หรอกใช่ไหม?”“ไม่ม

“คุณมีจุดยืนของคุณ เพราะฉะนั้นฉันไม่ว่าคุณหรอกค่ะ แล้วก็ไม่ตำหนิอะไรคุณด้วย” เซี่ยซิงมีสีหน้าสงบนิ่ง “คุณลู่ ฉันยังมีธุระอีก ต้องขอตัวก่อน”ก่อนนี้เซี่ยซิงเรียกเขาว่าสิงโจว มาตอนนี้กลับไปเป็นคุณลู่อย่างเหมือนก่อนอีกครั้ง“เซี่ยซิง...”ลู่สิงโจวยิงคิดจะพูดอะไรออกมาอีก ทว่าเซี่ยซิงไม่ยอมให้โอกาสเขาได้อธิบาย ลากอวี้เหยียนจากไปโดยไม่เหลียวหลังเลยสักนิดอวี้เหยียนมองเซี่ยซิงอย่างไม่เข้าใจ แล้วมองไปยังลู่สิงโจวที่ถูกพวกเธอทิ้งไว้ข้างหลัง“ซิงเอ๋อร์ เขาตั้งใจมาหาเธอโดยเฉพาะ?” เธออดพูดอย่างอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ว่า “เธอกับลู่สิงโจวสนิทกันถึงขั้นนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”เซี่ยซิงว่า “ตอนที่หลังจากฉันรู้ว่าเธอถูกกู้หวยจิ่นจับตัวไป แล้วไปหากู้หวยจิ่นที่โรงพยาบาล ก็เจอกับลู่สิงโจวเข้า หลังจากเขารู้ถึงจุดประสงค์ที่ฉันมา ก็บอกว่าช่วยฉันตรวจหาร่องรอยของเธอได้”เมื่อพูดถึงตรงนี้ เซี่ยซิงก็ชะงักไปเล็กน้อย ในดวงตามีความเย็นเยียบไหลผ่านราวกับสายน้ำ“นึกไม่ถึงว่า เขาจะจงใจอยู่ที่นั่นเพื่อรอฉัน”อวี้เหยียนไม่เข้าใจ “จงใจรอเธอ?”เซี่ยซิงเล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวให้อวี้เหยียนฟังหนึ่งรอบ แล้วพูดว่า “ก

หลังจากที่ทุกคนได้ฟัง ไม่เพียงแค่ไม่คิดว่ากู้จื่อถิงไม่รู้ประสา แต่กลับมองกู้จื่อถิงด้วยสายตาเห็นใจระคนสงสารส่วนสายตาที่มองไปทางเซี่ยซิงนั้นก็ดูลุ่มลึกขึ้นไม่น้อยแม่ที่กระทั่งลูกแท้ ๆ ยังไม่เลือกตัวเองเนี่ย เห็นได้เลยว่าแม่คนนี้ล้มเหลวมากมายแค่ไหนแล้วก็มากพอที่จะเห็นได้ว่า ปกติแล้วเธอไม่น่าจะดีกับลูกนักคุณครูที่ดูแลกู้จื่อถิงโดยเฉพาะ ถอนหายใจออกมาเบา ๆ“ตั้งแต่เทอมนี้ที่น้องกู้จื่อถิงย้ายเข้ามาที่โรงเรียนอนุบาล ฉันยังคิดว่า...”คุณครูโรงเรียนอนุบาลมองเซี่ยซิงเล็กน้อย แล้วเสียงก็ชะงักไปแม้ว่ากู้จื่อถิงจะกรอกข้อมูลการติดต่อคุณแม่ไว้ แต่เธอก็ไม่เคยเห็นเซี่ยซิงมาก่อนคุณครูโรงเรียนอนุบาลมองหลินซู่ซู่อีกครั้งขั้นตอนการเข้าเรียนของกู้จื่อถิง เป็นคุณหลินท่านนี้เป็นคนจัดการ กิจกรรมครอบครัวของโรงเรียนอนุบาลก็เป็นคุณหลินที่มาร่วมงานแถมคุณหลินท่านนี้ยังเคยมารับมาส่งด้วยตัวเองอยู่หลายครั้งเธอยังคิดว่าคุณผู้หญิงท่านนี้ต่างหากที่เป็นคุณแม่ของกู้จื่อถิงนึกถึงท่าทางของเซี่ยซิงเมื่อครู่นี้แล้ว คุณครูโรงเรียนอนุบาลก็รู้สึกว่าเซี่ยซิงนี่ช่างไม่มีความรับผิดชอบเกินไปแล้วจริง ๆถึงขึ้น