All Chapters of สองพ่อลูกเลือกยัยคนบอบบาง งั้นฉันก็ขอหย่า: Chapter 1 - Chapter 10

ตีหนึ่งจู่ ๆ เซี่ยซิงก็เลื่อนดูอินสตาแกรมของหลินซู่ซู่‘ขอบคุณของขวัญที่คุณกู้กับหนูน้อยจื่อถิงให้ฉัน แก้วในนี้หนูน้อยจื่อถิงทำเองกับมือเลย’เซี่ยซิงกดเปิดรูปภาพสร้อยคอเส้นหนึ่ง กับแก้วทำมือใบหนึ่งปรากฏสู่สายตาของเธอยังเห็นได้อย่างเลือนลางว่าลวดลายบนแก้วสลักว่า ‘สุขสันต์วันเกิดคุณแม่’เซี่ยซิงมองอาหารบนโต๊ะซึ่งเย็นชืดนานแล้ว รวมถึงเค้กวันเกิดที่ยังไม่ได้จุดเทียนก้อนนั้นโดยไม่รู้ตัว ก็ยิ้มมุมปากเยาะเย้ยตัวเองทีหนึ่งเซี่ยซิงนึกถึงข่าวล่าสุดข่าวหนึ่งที่เด้งเข้ามาในโทรศัพท์เมื่อก่อนหน้านี้ไม่นาน‘หลักฐานแน่ชัด! กู้หวยจิ่นผู้เคร่งขรึมราวกับนักบวชผู้โด่งดังในวงสังคมเมืองหลวง กลับแต่งงานลับ ๆ นานแล้ว ทั้งยังมีลูกชายวัยห้าขวบด้วย!’ในภาพ ชายร่างสูงใหญ่หล่อเหลากับหญิงงามร่างบอบบางกำลังจูงมือเด็กชายตัวน้อยวัยห้าขวบคนหนึ่ง เดินอยู่ที่สวนสนุกหลินซู่ซู่ยิ้มจางลูบศีรษะของกู้จื่อถิง ขณะที่กู้หวยจิ่นจ้องมองเธอเงียบ ๆ ด้วยแววตาจดจ่อและอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนชายหล่อหญิงสวย กับเด็กชายตัวน้อยที่หน้าตาเหมือนกู้หวยจิ่นขนาดนี้ ดูเหมือนครอบครัวที่มีความสุขจริง ๆวันนี้เป็นวันเกิดของเ

เมื่อเห็นกู้หวยจิ่นกับหลินซู่ซู่ อวี้เหยียนก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ความรังเกียจปรากฏในก้นบึ้งดวงตาเข้มข้นเธอกล่าวอย่างเย็นชา “ไวโอลินตัวนี้เราไม่ขาย”หว่างคิ้วของหลินซู่ซู่ขยับเล็กน้อย สายตาพลันไปตกอยู่ที่ร่างของเซี่ยซิงซึ่งยืนอยู่ข้างอวี้เหยียนเทียบกับหลินซู่ซู่ที่บริสุทธิ์อ่อนหวาน ราวกับสาวงามจากครอบครัวธรรมดา เซี่ยซิงกลับดูสง่างามมากกว่าใบหน้ารูปไข่ได้สัดส่วน คิ้วกับตาชัดเจน ดวงตางดงามเหมือนมีระลอกคลื่น ราวกับสาวงามยุคโบราณที่เดินออกมาจากภาพวาด บุคลิกสง่างามชั่วขณะที่เห็นเซี่ยซิง ก้นบึ้งดวงตาของหลินซู่ซู่ก็เผยประกายออกมาเล็กน้อยเธอรีบเดินไปข้างหน้าเซี่ยซิง ใช้สีหน้าแฝงความอ้อนวอนอยู่หลายส่วนมองเซี่ยซิง“คุณเซี่ยคะ ไวโอลินดวงดาวในราตรีคิมหันต์นี้เป็นของเพื่อนของคุณเหรอคะ? ขอให้เพื่อนคุณ ให้ฉันยืมไวโอลินตัวนี้สักพักได้ไหมคะ?”“ตอนนั้นฉันกับอาจิ่นได้มีวาสนาต่อกันก็เพราะไวโอลินน่ะค่ะ”“ตอนนั้นฉันกำลังฝึกเล่นไวโอลินในสวนหลังบ้านพอดี อาจิ่นถูกเสียงไวโอลินของฉันดึงดูด จากนั้นก็มาหาฉัน พวกเราถึงได้คบกัน...เขาชอบฟังฉันเล่นไวโอลินที่สุดเลยค่ะ”“คุณเซี่ยคะ ฉันไม่รู้ว่าฉันยังอยู่ไ

เซี่ยซิงหันหน้าไป เห็นกู้จื่อถิงที่เดินตามหลังกู้หวยจิ่นมาตอนนี้แม้ว่าเขาจะพูดกับเธอ แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลกลับตกอยู่ที่ตัวของหลินซู่ซู่ตลอดเมื่อก่อน แค่หลินซู่ซู่มีความผิดปกติเพียงเล็กน้อย กู้หวยจิ่นกับกู้จื่อถิงก็จะเคร่งเครียดเป็นอย่างมากมีครั้งหนึ่ง พวกเขาสี่คนไปเที่ยวสวนสาธารณะด้วยกันก็ไม่รู้ว่าหลินซู่ซู่ตากแดดจนเป็นลมแดด หรืออาการป่วยกำเริบขึ้นมากะทันหันสรุปคือ หลินซู่ซู่จู่ ๆ ก็เป็นลมอย่างไม่ทราบสาเหตุกู้หวยจิ่นกับกู้จื่อถิง ต่างวิ่งโร่ไปหาหลินซู่ซู่พร้อมกันในสถานการณ์คับขัน กู้หวยจิ่นถึงขั้นผลักเธอล้มลงกับพื้นแต่... ไม่มีใครรู้ที่เจ็บแสบที่สุดก็คือ หลังจากนั้นกู้หวยจิ่นเห็นมือของเธอที่พันผ้าพันแผลไว้ ก็ยังถามเธอว่าบาดเจ็บได้ยังไงเสียงที่แผ่วจนแทบไม่ได้ยิน ขัดจังหวะความคิดของเซี่ยซิง“จื่อถิง เป็นฉันเองที่ยืนไม่มั่นคง ไม่เกี่ยวกับแม่ของหนูหรอก”หลินซู่ซู่ส่ายหน้าให้กู้จื่อถิง น้ำตาไหลรินจากหางตาของเธอ น่าสงสารมาก “ทั้งหมดต้องโทษร่างกายฉันเอง ไม่ได้เรื่องเกินไปจริง ๆ...”กู้จื่อถิงเม้มปาก “แต่ ผมเห็นกับตาว่า คุณแม่ผลักน้าซู่ซู่ล้ม”พูดจบ เขาก็หันหน้

ความหมายแฝงคือ คำพูดพวกนี้ถ้าไม่มีใครสอน ก็ไม่มีทางที่จู่ ๆ กู้จื่อถิงจะรู้กู้หวยจิ่นไม่พูดอะไร แต่ริมฝีปากบางเม้มแน่น กับบรรยากาศโดยรอบที่เย็นลงอย่างกะทันหัน บ่งบอกถึงความไม่พอใจของเขากู้จื่อถิงเป็นเด็กที่มีไหวพริบ แม้กู้หวยจิ่นจะไม่พูด ก็ยังรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจของกู้หวยจิ่นเขาอ้าปาก อยากจะอธิบายตามสัญชาตญาณ“ไม่ใช่คุณแม่พูดนะครับ แต่เป็น...”คำพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกหลินซู่ซู่ขัดจังหวะ“จื่อถิง น้ารู้ว่า คำพูดพวกนี้ไม่ใช่คุณเซี่ยพูดหรอก ต้องเป็นคนแปลกหน้ามาพูดมั่ว ๆ แน่เลย ใช่ไหม?”กู้จื่อถิงไม่เข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของหลินซู่ซู่ ยังคิดว่าหลินซู่ซู่เก่งมาก แม้แต่เรื่องนี้ก็รู้หมด เขาพยักหน้าอย่างจริงจังมาก“ใช่ครับ เมื่อกี้ในร้านอาหาร ผมได้ยินคนแปลกหน้าโต๊ะอื่นพูดครับ”หลินซู่ซู่พูดอย่างอ่อนโยน “จื่อถิง น้าเชื่อหนูนะ”กู้จื่อถิงกำลังจะยิ้มออกมา ก็เหมือนนึกบางอย่างได้ สีหน้าจึงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเขามองหลินซู่ซู่ที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับ ต้องการคำตอบหนึ่งอย่างดื้อดึง“น้าหลิน น้าจะกลายเป็นมือที่สามไหมครับ?”กู้หวยจิ่นขมวดคิ้ว กำลังจะพูด แต่ถูกหลินซู่ซู่ขวางไว้เธอส่

เซี่ยซิงหันกลับไป เห็นชายหนุ่มเย่อหยิ่งคนหนึ่ง และพวกเพื่อนเสเพล กำลังเดินมาทางนี้เซี่ยซิงจำชายคนนี้ได้ทันทีจวงอี้เพื่อนของกู้หวยจิ่น และยังเป็นหนึ่งในคนที่ทำตามคำสั่งหลินซู่ซู่ด้วยตั้งแต่วันแรกที่เธออยู่กับกู้หวยจิ่น จวงอี้คนนี้ก็ดูถูกเธอ และพูดจาเสียดสีเธอสารพัดหลังจากหลินซู่ซู่กลับมา ก็เป็นเขาที่ลิงโลดมากที่สุด ทำหน้าที่เป็นคนกลางในการสื่อสารระหว่างหลินซู่ซู่กับกู้หวยจิ่นหลินซู่ซู่แค่ปวดหัวตัวร้อน หรือมีอะไรผิดปกติเล็กน้อย จวงอี้ก็ล้วนโทรหากู้หวยจิ่นทันที เพื่อให้เขารีบไปถึงที่มีหลายครั้งที่เขาถึงขั้นให้เธอรีบยกตำแหน่งให้หลินซู่ซู่จวงอี้เดินมาถึงเบื้องหน้าเซี่ยซิง มองเธอด้วยสีหน้าล้อเลียน“แม่บ้านทำไมไม่รู้จักอยู่บ้านเรียนรู้การเป็นแม่บ้านเต็มตัวที่ดีและมีคุณธรรม เพื่อมัดใจสามีให้ได้ล่ะ จะวิ่งโร่มาที่นี่ทำไม? แสดงตัวในที่สาธารณะ ไม่ใช่คุณธรรมที่แม่บ้านเต็มตัวควรมีนะ”เซี่ยซิงเก่งทั้งงานสังคม และงานในครัวความเป็นแม่ศรีเรือนทำให้คนหาข้อบกพร่องไม่เจอสักนิดหลังจากจวงอี้รู้ ก็ตั้งฉายาให้เซี่ยซิงว่า…แม่บ้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คนในกลุ่มของกู้หวยจิ่นเจอเซี่ยซิงก็จะเรี