All Chapters of สองพ่อลูกเลือกยัยคนบอบบาง งั้นฉันก็ขอหย่า: Chapter 81 - Chapter 90

เซี่ยซิงจนใจ ทำได้แค่โทรศัพท์ไปหากู้หวยจิ่นอีกครั้ง“ตู้ด ตู้ด ตู้ด...”ไม่มีคนรับสายไม่นานนักก็ตัดสายไปอัตโนมัติ เพราะโทรไปนานแล้วแต่ไม่มีใครรับสายพนักงานประชาสัมพันธ์สองคนนั้นเห็นสีหน้าของเธอแล้ว ก็ยิ่งดูแคลนเหยียดหยาม ราวกับว่ากำลังมองของสกปรกก็ไม่ปานสายตาของพนักงานประชาสัมพันธ์หนึ่งในนั้นมองมาที่ใบหน้าสะสวยมีเสน่ห์ของเซี่ยซิง ในดวงตาพลันฉายแววริษยา จึงพูดออกมาอย่างอิจฉา“ตลกจังเลยนะ เป็นถึงคุณนายกู้ แม้แต่โทรไปหาประธานกู้ก็ยังโทรไม่ติด... หลอกใครอยู่ไม่ทราบ?”“ทำไมหมาแมวที่ไหนก็อยากจะไปพบประธานกู้กันนักนะ... พวกเมียน้อยเดี๋ยวนี้ต่ำช้าถึงขั้นนี้กันได้ยังไงนะ?”“อย่างผู้หญิงชั้นต่ำที่คิดว่าตัวเองหน้าตาสะสวยอยู่บ้าง แล้วคิดจะยั่วยวนประธานกู้แบบนี้น่ะ ฉันเห็นมาเยอะแล้ว แต่ไม่เคยเจอคนที่หน้าด้านกล้าสวมรอยเป็นคุณนายกู้แบบนี้มาก่อน”เสียงพูดคุยของพนักงานประชาสัมพันธ์ทั้งสองไม่ได้ดังนัก แต่ก็มากพอที่จะทำให้เซี่ยซิงได้ยินอย่างชัดเจน ความหยามเหยียดในน้ำเสียงของพวกเธอท่วมท้นออกมาเต็มที่เซี่ยซิงไม่คิดเลยว่า จะดีร้ายอย่างไรเธอกับกู้หวยจิ่นก็แต่งงานกันมาตั้งห้าปี ไม่ใช่แค่ไม่มีคุณค

กู้หวยจิ่นเพิ่งประชุมเสร็จ สายตาของเขาเข้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นสายที่ไม่ได้รับในโทรศัพท์จวงอี้พูดอย่างลำพองว่า “อย่างที่ฉันบอกไหมล่ะ นายเมินเซี่ยซิงไปสักสองสามวัน เซี่ยซิงจะต้องเป็นฝ่ายมาหานายเองแน่”“ต่อไปนายก็เมินเธอต่อไปนั่นแหละ รับรองเลยว่าเธอต้องกลับสภาพเดิมแน่ จากนั้นจะรีบกลับไปทำท่าทางอย่างเมื่อก่อน”……ครึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้งจวงอี้กับกู้หวยจิ่นเดินออกมาจากลิฟต์โดยที่คนหนึ่งอยู่ข้างหน้า อีกคนหนึ่งอยู่ข้างหลังเซี่ยซิงลุกขึ้นยืน “กู้หวยจิ่น...”ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกจวงอี้พูดตัดบทขึ้นมาก่อน“อาจิ่น พวกเรารีบไปกันเถอะ สถานการณ์ทางซู่ซู่ไม่ค่อยสู้ดี นายรีบไปดูหน่อยเถอะ...”เดิมทีกู้หวยจิ่นไม่คิดจะสนใจเซี่ยซิงอยู่แล้ว ยิ่งได้ยินจวงอี้พูดแบบนี้ เขาก็ยิ่งไม่ชายตาแลเซี่ยซิงเลยสักนิด เดินผ่านเธอไปเซี่ยซิงเข้าไปขวางหน้ากู้หวยจิ่นไว้ “แค่นาทีเดียว...”เสียงโกรธเคืองของจวงอี้ดังขึ้น “เซี่ยซิง ต่อให้เธอจะขาดผู้ชายขนาดไหน แต่ก็ต้องดูสถานการณ์บ้างไหม?! ทางซู่ซู่เกิดเรื่อง เธอกลับมาขวางไม่ให้อาจิ่นไปอยู่แบบนี้ นี่ตั้งใจคิดจะทำให้ซู่ซู่ต้องตายให้ได้เลยใช่ไหม? เซี

พอผู้เฒ่าถังได้ยินแล้ว สีหน้าก็ฉายความอิ่มอกอิ่มใจ ทว่าปากกลับพูดไปว่า “อย่าคิดว่ายอฉันแล้ว ฉันจะตกลงรักษาโรคให้เธอนะ”เซี่ยซิงพูดอย่างจริงใจ “ไม่ทราบว่าทำยังไงผู้อาวุโสถึงจะยอมรักษาโรคให้เหรอคะ?”ผู้อาวุโสถังเหลือบมองเธอเล็กน้อย “ถ้าเธอมุ่งมั่นขนาดนั้นจริง งั้นก็อยู่ทำงานเบ็ดเตล็ดให้ฉันที่นี่ก่อน ไว้ฉันพอใจเมื่อไร ค่อยดูอาการให้เธอเมื่อนั้น เธอว่ายังไง?”เซี่ยซิงตอบตกลงโดยไม่ลังเลสักนิดผู้เฒ่าหวังมองเซี่ยซิงด้วยความแปลกใจไม่น้อยตอนแรกเขายังคิดอยู่เลยว่าคนที่มารักษาคือเซี่ยซิง แต่เขาเห็นว่าสีหน้าของเซี่ยซิงยังแดงเรื่อ แล้วก็ไม่ได้ดูว่ามีโรคอะไร คิดว่าเป็นพวกคุณหนูตระกูลเศรษฐีที่ว่างไม่มีอะไรทำ ไม่ได้ป่วยแต่ก็หาเรื่องป่วยตอนที่เขายังหนุ่มยังแน่น ก็ได้พบเจอพวกคุณหนูลูกคนรายที่ไม่มีป่วยแต่ก็หาเรื่องป่วยมาไม่น้อยเขามีความคิดที่จะลองพิจารณาเธอดูสักหน่อย เลยให้เธอทำงานสกปรกแถมยังต้องเหน็ดเหนื่อยสารพัดตอนที่เธอหยิบสมุนไพรผิด ก็ด่าเธอเสียเปิดเปิง ด่าถึงขั้นที่ว่าเธอต้องร้องไห้อยู่หลายครั้งทว่าวันต่อมา เธอยังคงมาที่ปรากฏตัวที่คลินิกของเขาตรงเวลาหลังจากผ่านไปราว ๆ ครึ่งปี ผู้เฒ่

“เจ้าหนุ่มตระกูลกู้นั่นดูรูปร่างดีมีความสามารถ ที่แท้ก็เป็นพวกชอบเลี้ยงเมียน้อยนี่เอง เสียแรงที่ซิงซิงรักชื่นชมเขา”“เฮอะ คราวนี้ฉันจะทำให้พวกเขาได้รู้ พอมีตระกูลถังของฉันคุ้มครองแล้ว ใครมันยังจะกล้ามารังแกยัยหนูนั่นอีก”……เมื่อเซี่ยซิงได้ยามาก็ไปหากู้หวยจิ่นทันที“ฉันเอายามาให้คุณแล้ว ตอนนี้จะปล่อยตัวอวี้เหยียนได้หรือยัง?”กู้หวยจิ่นสังเกตขวดยาธรรมดา ๆ ในมือ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง“เธอแน่ใจนะว่ายานี่ไม่ใช่ของปลอม?”เซี่ยซิงกำหมัดแน่นโดยอัตโนมัติไม่ว่าเธอจะทำอะไร เขาก็จะสงสัยเธอโดยไม่มีข้อกังขาอยู่ร่ำไปทว่าไม่ว่าหลินซู่ซู่จะทำเรื่องน่ารังเกียจมาน้อยแค่ไหน เขาล้วนเชื่อโดยไม่มีข้อแม้“ต้องเป็นของแท้อยู่แล้ว” เซี่ยซิงกล่าวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็เอาไปให้คุณหญิงกู้ดูได้ คุณหญิงกู้กินยานี้มาสองปี จะเป็นของจริงหรือของปลอม คุณหญิงกู้แค่ดูนิดเดียวก็แยกแยะได้แล้ว”น้ำเสียงของกู้หวยจิ่นราบเรียบ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเธอก็กลับบ้านหลักกับฉันสักหนก่อน”เซี่ยซิงไม่มีความรู้สึกเศร้าเสียใจอะไร เพียงเพราะกู้หวยจิ่นไม่เชื่อเธอพยักหน้า “ได้”……บ้านหลักตระกูลกู้คุณหญิ

กู้หวยจิ่นขมวดคิ้วพลางตัดบทของทั้งสองคน “เซี่ยซิง เธอลองดูภาพพวกนี้ก่อนแล้วค่อยพูดออกมา”เซี่ยซิงหลุบตามองรูปภาพเล็กน้อย “ใช่ ของพวกนี้เป็นของที่ฉันทำให้เสิ่นซี”“งั้นเรื่องที่เขารังแกจื่อถิงล่ะ?”เซี่ยซิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “รูปพวกนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เสิ่นซีรังแกจื่อถิงนี่?”กู้หวยจิ่นฟังออกถึงความเลือกข้างถือหางในน้ำเสียงของเซี่ยซิงได้ สายตาของเขาจึงเย็นเยียบในฉับพลัน“ทำไมล่ะ เธอคิดว่าจื่อถิงพูดโกหก?”เซี่ยซิงว่า “ยังไงก็ต้องตรวจสอบดูสักรอบก่อนว่าใครกันแน่ที่โกหก ถึงจะยืนยันได้”สิ่งที่เซี่ยซิงพูดนั้นไม่มีปัญหาอะไร ทว่ากู้หวยจิ่นไม่ชอบพ่อของเสิ่นซีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ‘ความยุติธรรม’ ของเซี่ยซิงเลยทำให้เขาไม่สบอารมณ์อยู่บ้าง“เซี่ยซิง อย่าบอกฉันนะว่ากระทั่งลูกของตัวเอง เธอก็ยังไม่เชื่อน่ะ”“ฉันไม่ได้ไม่เชื่อเขา”กู้หวยจิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “แต่เธอก็ไม่ได้เชื่อเขา ไม่ใช่หรือไง?”เซี่ยซิงกล่าวอย่างสงบว่า “จื่อถิงอายุยังน้อย ยังตระหนักไม่ได้ว่าอะไรคือความถูกต้อง ไม่ควรเชื่อคำพูดของเด็ก ๆ เพียงฝ่ายเดียวง่าย ๆ ”สายตาของกู้หวยจิ่นยิ่งเย็นเยียบ เขาจ้องเซี่ยซิงต