จวงอี้โกรธจนหน้าแดง เขาพุ่งเข้าไปจะเอาเรื่องกับเซี่ยซิงให้รู้เรื่อง กลับถูกเสิ่นเย่หมิงขวางทางเอาไว้เสิ่นเย่หมิงพูดอย่างเรียบนิ่ง “คนอยู่กันเยอะขนาดนี้ คุณจวงยังกล้าลงไม้ลงมือกับเสี่ยวซิงซิง เห็นได้ว่าปกติคุณจวงอวดดีขนาดไหน และที่อวดดีได้ถึงขนาดนี้…”เสิ่นเย่หมิงหันไปมองกู้หวยจิ่น ริมฝีปากบางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มแฝงความหมายบางอย่าง“คงเป็นเพราะมีใครบางคนคอยให้ท้ายเข้าข้าง คุณกู้ คุณเข้าข้างรักแรกก็ช่าเงถอะได้ แต่ทำไมต้องใจกว้างดึงเพื่อนของคุณหลินมาปกป้องไว้ใต้ปีกของคุณด้วยล่ะ?”“หลังจากนี้ คงไม่ใช่ว่าใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับคุณหลิน ไม่ว่าจะเป็นแมวหรือหมา ก็จะสามารถเหยียบย่ำเสี่ยวซิง และรังแกเธอยังไงก็ได้หรอกนะ?”ดวงตาดำขลับของกู้หวยจิ่นลุ่มลึก เงียบอยู่นานกว่าจะหันไปมองเซี่ยซิง“ต้องทำยังไงเธอถึงจะพอใจ?”แววตาของจวงอี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย “อาจิ่น…”เซี่ยซิงพูดอย่างเรียบนิ่ง “ในเมื่อเขาเป็นคนสาดน้ำใส่ฉันก่อน งั้นก็ให้เขาถูกน้ำสาดใส่สักร้อยแก้วแล้วกัน”จวงอี้กำหมัดแน่นทันที สีหน้าท่าทางดูโกรธแค้นหลินซู่ซู่กลับเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ไม่คาดคิดว่าเซี่ยซิงจะไม่ไว้หน้าต่อหน้ากู้ห
Read more