All Chapters of สองพ่อลูกเลือกยัยคนบอบบาง งั้นฉันก็ขอหย่า: Chapter 31 - Chapter 40

เสิ่นเย่หมิงก็เผยหน้ากึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้มออกมาเหมือนกัน“คุณกู้ เมื่อกี้ตอนเสี่ยวซิงซิงถูกนักข่าวรุม คุณโผล่มาช่วยเธอไม่ทัน…ตอนนี้เลยคิดจะแย่งความดีความชอบกับผมเหรอ?”นัยน์ตาของกู้หวยจิ่นมืดลง พูดอะไรไม่ออกหลินซู่ซู่ที่อยู่ข้าง ๆ พูดแทนกู้หวยจิ่น “อาจิ่นเพิ่งมาถึงไม่นาน ไม่ได้ตั้งใจที่จะไม่ช่วยคุณเซี่ย…”ริมฝีปากบางของเสิ่นเย่หมิงยกขึ้นเบา ๆ “เมื่อกี้นักข่าวไปสัมภาษณ์คุณหลิน คุณกู้ก็ยังต่อว่าอีกฝ่าย แต่พอนักข่าวพวกนั้นสร้างข่าวลือสารพัดใส่เสี่ยวซิงซิง กลับไม่เห็นคุณกู้พูดแทนภรรยาตัวเองสักคำ”ดูเหมือนว่าหลินซู่ซู่ทนฟังต่อไปไม่ได้ เธอขมวดคิ้วพลางพูด “บางเรื่องคุณเซี่ยก็เป็นคนยอมรับเองกับปากเอง ไม่ใช่ข่าวลือ ถ้าคุณเสิ่นไม่เชื่อก็ไปถามคุณเซี่ยได้ค่ะ”เสิ่นเย่หมิงไม่แม้แต่จะสนใจหลินซู่ซู่ แต่หันไปมองกู้หวยจิ่นแทน“คุณกู้ คุณเองก็คิดแบบนี้เหรอ?”นัยน์ตาของกู้หวยจิ่นลึกล้ำ สายตากลับทอดมองไปยังเซี่ยซิง“ตกลงเธอจะลงมาไหม?”ดูเหมือน คำพูดของเสิ่นเย่หมิงพูดไปก็อย่างนั้น จะบอกว่าเหมือนสีซอให้ควายฟังก็ไม่เกินจริงสักนิดเธอพูดอย่างเรียบนิ่ง “คุณเสิ่น ส่งฉันไปที่โรงพยาบาลก่อนเถอะค่ะ”เสิ่

ไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย ด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอดจึงทำให้เธอกดเบอร์ของกู้หวยจิ่นไม่รู้ว่าเพราะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า ประสาทสัมผัสของเซี่ยซิง ถึงได้ไวต่อความรู้สึกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเธอได้ยินเสียงเรียกเข้าที่คุ้นเคยดังมาจากร่างกายของชายหนุ่มฝ่ามือชื้นไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ จนเหนียวเหนะหนะ รู้สึกไม่สบายตัวอย่างมากเซี่ยซิงจดจ้องเขม็งไปยังทิศทางที่กู้หวยจิ่นจากไป พร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้แน่นอย่างควบคุมไม่ได้ฝีเท้าของกู้หวยจิ่นพลันหยุดชะงักแม้ว่าเธอจะถอดใจกับกู้หวยจิ่นไปนานแล้ว แต่ช่วงเวลาเสี่ยงเป็นเสียงตายแบบนี้ หัวใจของเซี่ยซิง ก็ยังอดเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งไม่ได้กู้หวยจิ่นหยิบโทรศัพท์ออกมา เมื่อเห็นเป็นเบอร์ของเซี่ยซิง นัยน์ตาก็ทอแววลึกล้ำและในตอนนี้ เสียงของหลินซู่ซู่ก็ดังขึ้นมากะทันหัน“คุณเซี่ยโทรมา…ดูเหมือนว่า คุณเซี่ยจะคิดได้แล้วนะ”หลินซู่ซู่เผยรอยยิ้มซีดเซียวออกมา พูดอย่างหายใจแผ่วเบา “อาจิ่น รีบรับเถอะ จื่อถิงต้องมีแม่คอยดูแล…ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันไม่เป็นอะไร…ไหน ๆ ฉันก็อยู่ได้ไม่นานแล้ว”แววตาของกู้หวยจิ่นวูบไหวเล็กน้อย จากนั้นก็ตัดสายทิ้ง“ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล

“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ฉันจะไม่ทำให้เธอได้รับความไม่เป็นธรรมหรอก”หลินซู่ซู่ถึงได้ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เธอรู้ กู้หวยจิ่นไม่ใช่คนที่จะยอมสัญญาอะไรง่าย ๆ เมื่อไรที่ได้สัญญาไว้ ก็จะทำอย่างที่พูดแน่นอนหลายนาทีต่อมา ฉินฮั่วก็มาถึงหน้าห้องผู้ป่วยอีกห้องเขาไปสืบมาแล้ว เจ้าของรถที่ชนกับหลินซู่ซู่ พักอยู่ในห้องนี้เรื่องแบบนี้ กู้หวยจิ่นไม่จำเป็นต้องออกหน้าเองอยู่แล้วฉินฮั่วเคาะประตู ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องด้านกู้หวยจิ่นก็ออกมายืนตรงโถงทางเดิน พร้อมกับโทรหาเซี่ยซิงอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีคนรับสาย เหมือนเมื่อวานหัวใจของกู้หวยจิ่นรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่ทราบสาเหตุขณะที่กู้หวยจิ่นกำลังจะโทรอย่างต่อ กลับเห็นฉินฮั่วเดินออกมาด้วยสีหน้าแปลก ๆกู้หวยจิ่นหยุดชะงัก “ทำไมออกมาเร็วขนาดนี้ล่ะ? อีกฝ่ายไม่ยอมรับเหรอ?”ฉินฮั่วลอบมองเขาอย่างระมัดระวัง อยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ยั้งไว้ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงได้พูดออกมา“คุณกู้ครับ คุณ…คุณไปดูเองดีกว่าครับ”ฉินฮั่วเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมมาก เรื่องเล็กแค่นี้เขาจัดการได้ไม่ยากอยู่แล้วตอนนี้ฉินฮั่วเอ่ยปากให้เขาไปดูเอง ต้องไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แน่นอนกู้หวย

ทว่าเขาเดินเข้ามาใกล้เตียงผู้ป่วยได้ไม่ทันไร เซี่ยซิงก็ยกเท้าถีบท้องของเขาอย่างแรงจวงอี้เสียหลัก ล้มกระแทกโต๊ะที่อยู่ข้าง ๆ อย่างแรงแก้วน้ำบนโต๊ะตกลงบนพื้นจนแตกกระจายกลายเป็นเศษแก้วหลินซู่ซู่ที่อยู่ข้าง ๆ จะเข้าไปช่วยพยุงจวงอี้ขึ้นมาตามสัญชาตญาณ แต่มือข้างหนึ่งของเธอบาดเจ็บ จึงไม่สามารถออกแรงได้ พลอยถูกจวงอี้ฉุดล้มไปด้วยหลินซู่ซู่ล้มลงท่ามกลางเศษแก้วในตอนนี้เอง ประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกเปิดออกชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาเมื่อเห็นภาพในห้อง ฝีเท้าของชายหนุ่มก็หยุดนิ่ง“นี่มันอะไรกัน?”จวงอี้เองก็ล้มอยู่บนพื้นเหมือนกัน เจ็บจนปากบิดเบี้ยวพอเห็นกู้หวยจิ่น ไฟโทสะของจวงอี้ก็ถูกจุดติดให้ลุกโชนเขาดีดตัวขึ้นมา ก่อนจะชี้หน้าเซี่ยซิง“อาจิ่น ผู้หญิงอ่อนแอที่ประสบอุบัติเหตุจนต้องนอนโรงพยาบาล ยังถีบฉันกับซู่ซู่ล้มได้ขนาดนี้ ถ้าเธอไม่ได้เสแสร้ง แล้วยังจะเป็นอะไรอีก?!”“ถีบฉันคนเดียวไม่พอ ผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ยังจงใจผลักซู่ซู่ล้ม ทั้ง ๆ ที่แผลของซู่ซู่ยังไม่หายดี จิตใจช่างชั่วร้ายจริง ๆ!”กู้หวยจิ่นเหลือบมองเซี่ยซิงที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิด แล้วเหลือบมองหลินซู่ซู่ที่ล้มอยู่บนพื้น

พูดจบ เขาก็ไม่สนใจคนอื่น หันไปวางแก้วเก็บความร้อนไว้บนโต๊ะแทน“เสี่ยวซิงซิง คุณยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม ผมเอาข้าวเช้ามาให้”เซี่ยซิงพูดขอบคุณ “ขอบคุณค่ะ คุณเสิ่น”เมื่อจวงอี้เห็นว่าคนที่มาเยี่ยมเซี่ยซิงคือผู้ชายแปลกหน้า จึงอดถากถางออกมาไม่ได้“แหม ๆ ๆ ยังไม่ทันได้หย่ากับอาจิ่นก็หาคนที่จะมารับช่วงต่อแทนแล้วเหรอ? ที่นี่คือโรงพยาบาลนะ ต่อให้ทนรอไม่ได้ขนาดไหน ก็ควรรู้จักหลีกเลี่ยงคนบ้าง?”จวงอี้หยุดพูด นึกขึ้นมาได้ว่ากู้หวยจิ่นก็อยู่ที่นี่ จึงไม่ได้พูดอะไรที่ไม่น่าฟังกว่านี้ออกไป ก่อนจะพูดอย่างดูถูก “เซี่ยซิง เธอยังมียางอายอยู่ไหม?”เสิ่นเย่หมิงไม่สนใจจวงอี้ กลับกันยังมองมาที่กู้หวยจิ่นกึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม“คุณกู้ ถึงคุณจะไม่ชอบเสี่ยวซิงซิงขนาดไหน แต่ในตอนที่เสี่ยวซิงซิงร่างกายอ่อนแอจนต้องนอนโรงพยาบาล ก็ไม่ควรส่งเสริมให้สาวรู้ใจกับเพื่อนของเธอรังแกภรรยาของตัวเองแบบนี้หรอกมั้งครับ?”ใบหน้าหล่อเหลาของกู้หวยจิ่นปกคลุมไปด้วยไอเยือกเย็นชั้นหนึ่ง “ในเมื่อคุณเสิ่นรู้ว่าเธอคือภรรยาของผม ก็ยังจะวิ่งแจ้นมาหาตั้งแต่เช้า ต้องเอาใจใส่ผู้หญิงที่มีสามีขนาดนี้ด้วยเหรอครับ?”เสิ่นเย่หมิง คือทายาทคนปั