All Chapters of พ่ายรักเมียชั่วคราว: Chapter 71 - Chapter 80

เอียนคิดว่าเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ดันให้คนขับรถวนมาทางนี้ กว่าจะรู้ตัวอีกทีนี่ก็เป็นเส้นทางไปยังบ้านของครอบครัวแมนนิ่ง ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างหงุดหงิด เขาไม่ชอบที่ตัวเองเป็นอย่างนี้เอาเสียเลย ความรู้สึกหนักหน่วงในยามคิดถึงใบหน้าตกใจแกมตื่นตะลึงและความเจ็บปวดของหญิงสาวทำให้เขาคิดถึงเธออยู่ตลอดเวลาและยากที่จะสลัดหลุดพ้น เพราะเขาอยากรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรมธุรสาเป็นผู้หญิงที่คนอย่างเขาไม่ควรจะมองเห็นด้วยซ้ำ เมื่อเทียบกับทุกคนที่ผ่านมาเธอก็ได้รับแค่คำว่าธรรมดาแปะบนหน้าผากเท่านั้น แต่การที่เขาสัมผัสเธอนั้นกลับดึงดูดอย่างน่าประหลาด เขายังจำแรงดึงดูดอันร้อนแรงของตัวเองที่มีต่อเธอได้เป็นอย่างดี มันเข้มข้นเสียจนเขาถึงกับหาเรื่องเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่รู้ว่าเธอสังเกตเห็นหรือไม่ แต่ความรู้สึกทางเพศอันรุนแรงที่ทำให้เขาอยากจะฝากฝังตัวเองเข้าสู่เรือนกายของเธอนั้นก็ทำให้เขาฟุ้งซ่านอยู่ตลอดนับตั้งแต่ได้เจอเธอ ลำคอของเขาแห้งผากทุกครั้งที่จ้องมองเธอ แม้ว่าเธอจะไม่รู้อะไรเลยก็ตาม ไม่สิ เธออาจจะรู้แต่ไม่สนใจก็เป็นได้ เขาค่อนข้างมั่นใจในตัวเองอยู่ว่าเขาเป็นที่ยอมรับของผู้หญิงทุกคนที่เขาหมายตา ทว่า

ตอนที่ได้รับเช็คมาจากเอียนหลังจากที่เธอจรดปากกาเซ็นสัญญาหลายอย่างทั้งการรักษาความลับเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเขา หรืออะไรหลายๆ อย่างนั้นที่เธอไม่ได้สนใจจะอ่านแม้แต่น้อยเสร็จ มูลค่าตัวเลขบนเช็คใบนั้นที่สูงถึงเลขแปดหลักนั้นทำให้มธุรสาถึงกับมือสั่น ความรู้สึกทั้งขมขื่นและยินดีที่จะได้รับอิสรภาพนั้นตบตีปนเปอยู่ในอกของเธอจนยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้มธุรสากำเช็คในมือแน่น ดวงตาของเธอไหวระริกราวกับคลื่นทะเลที่กำลังต้องลมพายุจนไม่อาจนิ่งสงบได้อีกต่อไป เธอเป็นอย่างนั้นอยู่นานถึงห้านาทีเต็มๆ ก่อนจะเริ่มระงับอาการของตัวเองได้ หญิงสาวจึงขอให้เอียนพาเธอไปยังบ้านของครอบครัวแมนนิ่งและอ้างว่าต้องการไปเก็บข้าวของเพิ่มเติม และมีของสำคัญหลายอย่างที่เธอต้องเอามาด้วยเอียนเองก็รู้ดีว่าหญิงสาวจะทำอะไร เงินนั้นเขาให้เธอไปแล้ว เธอจะใช้ทำอะไรเขาก็ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายอีกต่อไปทว่าเมื่อไปถึง ชายหนุ่มเสนอตัวเองเข้าไปเป็นเพื่อนเธอแต่มธุรสากลับปฏิเสธ หญิงสาวทิ้งให้เขารอบนรถก่อนจะหายไปอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง เธอมีของติดมือเพิ่มมาแค่ประเป๋าเดินทางใบเล็กๆ ใบหนึ่งเท่านั้น ชีราสรีบลงไปเอากระเป๋าจากมือเธอไปเก็บหลังรถ ขณ

เขาพูดพร้อมกับทรุดร่างลงนั่งบนเตียง ก่อนจะเคลื่อนร่างเข้ามาหาเธอ มธุรสารู้สึกว่าทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนตั้งรับไม่ทัน กว่าจะรู้ตัวอีกทีหญิงสาวก็ถูกผลักดันให้นอนราบลงบนเตียง โดยมีร่างสูงใหญ่ของเอียนคร่อมอยู่เอียน แอดดิสันใช้ปลายนิ้วชี้แข็งแรงข้างหนึ่งของเขาพันเส้นผมของเธอเล่น ก่อนจะยกขึ้นใต้จมูกตัวเองราวกับกำลังดอมดมดอกไม้ กริยาของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเอียนต้องการอะไรมธุรสาตัวสั่น การใกล้ชิดกันอย่างนี้ทำให้เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยออกมาจากร่างของเขาจนทำให้รู้สึกมึนเมาสับสน“เอ่อ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่หายตกใจแล้ว มือเล็กทั้งสองข้างตอนนี้ผลักอกคนตรงหน้าไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ชิดเธอมากไปกว่านี้ ขณะที่พยายามจะเจรจาต่อรองกับชายหนุ่ม “ฉันว่าฉัน...”ยังไม่พร้อม...ทว่าคำพูดที่เหลือของเธอกลับไม่สามารถหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากได้ เพราะเอียน แอดดิสันปล่อยเส้นผมของเธอออกจากมือ แต่เปลี่ยนไปใช้ปลายนิ้วแตะลงบนกลีบปากของเธอ ห้ามไม่ให้เธอพูดอะไรออกมา ขณะที่เขาตอบโต้กลับมาอย่างรู้เท่าทันว่า“คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไรนะรสา”ทำไมเธอจะไม่รู้ละ...มธุรสาได้แต่ตอบตัวเองในใจ ขณะที่เบือนหน้าหนีสายตาโลมเ

ขณะที่เอียนได้แต่กอดหญิงสาวแน่นด้วยความอดทน ความคับแน่นของเธอกำลังจะฆ่าเขาให้ตาย แต่เพราะมธุรสายังไม่คุ้นชินเขาจึงไม่อยากจะเดินหน้าต่อโดยไม่สนใจเธอ การทำแบบนั้นเป็นการเอาเปรียบเธอเกินไป และอาจจะสร้างความทรงจำไม่ดีให้กับเธอแทนที่จะเป็นความสุขอย่างที่เขาต้องการทว่าถึงอย่างนั้น...แม้เอียนจะรับรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ ทว่าเมื่อมาถึงจุดนี้เขาก็อดภาคภูมิและดีใจไม่ได้ที่ตนเองเป็นคนแรกของเธอ เป็นคนที่ได้กอดเธอในอ้อมกอดแบบนี้ ประทับริมฝีปากไปทุกตารางนิ้วบนร่างเธอเป็นคนแรก และฝากฝังตัวตนเข้าสู่ร่างกายอันอบอุ่นอ่อนนุ่มของเธอเป็นคนแรกเช่นนี้ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างหนักหน่วง ทั้งสุขสม ทั้งทรมาน ขณะที่พยายามปลุกเร้าให้มธุรสาคล้อยตามความต้องการของเขาอีกครั้ง เขาเริ่มเคลื่อนไหวสะโพกเพื่อถอดถอนตัวเองออกจากความคับแน่นของเธอช้าๆ ระหว่างนั้นไม่เพียงแต่หญิงสาวที่เผลอส่งเสียงร้องด้วยความเสียวซ่าน เอียนเองก็เช่นเดียวกัน ก่อนที่เขาจะกดสะโพกเข้าหาเธออย่างร้อนแรงอีกครั้งเพราะห้ามใจตัวเองไม่อยู่ เขาได้ยินเธอร้องครางข้างหู น้ำเสียงของเธอในตอนที่เรียกชื่อเขาแทบจะทำให้เขาปลดปล่อยตัวเองในกายเธอ

กรุ๊งกริ๊ง...เสียงกระดิ่งของร้านที่ห้อยกับประตูจะดังขึ้นทุกครั้งที่มีคนเปิดประตูเข้าออก มธุรสาที่ทำงานง่วนอยู่บริวเณหน้าเคาน์เตอร์ก็ปรี่ไปยังตำแหน่งแคชเชอร์และคนรับออเดอร์ ก่อนจะส่งเสียงทักทายลูกค้าคนล่าสุดที่เข้ามาภายในร้านในยามบ่ายแก่เช่นนี้“สวีตพีสวัสดีค่ะ อ๊ะ...”หญิงสาวถึงกับร้องอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าใครเป็นลูกค้าคนล่าสุดที่บัดนี้มายืนอยู่ตรงหน้าเธอ“ผมเอาอเมริกาโน่หนึ่ง”เอียน แอดดิสันเหยียดยิ้มในตอนที่สั่งกาแฟกับหญิงสาว มธุรสารับคำขณะที่ลดเสียงลงพอให้ได้ยินกันสองคนแล้วถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”เอียนไม่ตอบ แต่กลับชี้นิ้วไปทางด้านหลังพร้อมกับพูดว่า“รสา...คิดเงินก่อนสิ ไม่เห็นเหรอว่าคนข้างหลังเขารออยู่น่ะ”“ค่ะ” มธุรสารู้ตัวจึงรีบทำงานของตัวเองให้เรียบร้อยก่อน “อเมริกาโน่นะคะ” เธอทวนเมนูก่อนจะบอกชายหนุ่มต่อไปว่า “ฉันจะเอาไปเสิร์ฟที่โต๊ะนะคะ”นั่นหมายความว่าเธอจะหาโอกาสมาพูดกับเขาสินะ เอียนยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะตอบตกลงระหว่างที่จ่ายเงินตามราคากาแฟที่สั่ง“ได้”๐๐๐๐เพราะช่วงเวลานี้ลูกค้ามีไม่เยอะ มธุรสาจึงเอาอเมริกาโน่ที่เอียนสั่งมาเสิ