กล่าวเช่นนี้ หลี่วั่นเหนียนก็พอเข้าใจ จากนั้นเขาพยักหน้า “ในเมื่อทุกคนตัดสินใจเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้าตามวั่นฉายกับพวกเฉิงหัวไปรายงานตัวที่ที่ว่าการอำเภอเถิด!”แต่หลี่วั่นเหนียนรู้ว่าตนเองเหลือเวลาอยู่ในหมู่บ้านอีกไม่กี่วันแล้ว เพราะรับสมัครคนครบแล้ว เมื่อทางที่ว่าการอำเภอเห็นคนมาครบแล้ว ก็ไม่จัดหาอาหารให้ แต่จะให้พวกเขากลับไปที่ค่าย“ได้เลย!”เมื่อทุกคนได้ยินข่าวนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้ ต้องบอกก่อนว่าก่อนหน้านี้ ชาวบ้านเหล่านี้หนีการเกณฑ์ทหารแทบไม่ทัน ตอนนี้เห็นเด็กหนุ่มสิบกว่าคนของหมู่บ้านตระกูลหลี่หาเงินได้ไม่น้อย ยังได้เป็นขุนนาง แถมยังมีข้าวกินด้วย แต่ละคนจึงแทบรอไม่ไหวแล้วหลังจากเด็กหนุ่มเหล่านี้ไปแล้ว หลี่วั่นเหนียนไม่ได้ดีใจนัก เพราะการที่ลูกหลานมากมายเช่นนี้จะมาเป็นทหาร มันสร้างแรงกดดันให้เขาอย่างมาก คนรุ่นหลังของหมู่บ้านตระกูลหลี่เกือบยี่สิบคน และลูกศิษย์อีกห้าสิบกว่าคน คนเหล่านี้ต่างฝากชีวิตไว้กับเขา เขารู้สึกถึงความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง!“ท่านพี่อย่ากังวลไปเลย ที่จริงทุกคนได้เตรียมใจที่จะเสียสละไว้แล้ว ในยุคที่บ้านเมืองระส่ำระสาย มีโรคระบาด และความอดอยากเช่นนี้ ไม่
Baca selengkapnya