All Chapters of หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง: Chapter 51 - Chapter 60

75 Chapters

บทที่ 11 ความเดียวดายของชินอ๋อง (2/5)

            “ชินอ๋องอยู่ข้างในใช่หรือไม่”            “พระชายารองเข้าไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องสั่งเอาไว้ว่าไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปรบกวน”            “อนุฯ หลี่หรือก็ตายไปแล้ว หากท่านอ๋องยังทรงโศกเศร้าเสียใจเช่นนี้ เหล่าทหารจะขาดขวัญกำลังใจได้” หานโมลี่กล่าวเสียงหวาน ยามนี้แม้แต่เฉวียนซูลี่ที่มีคนหนุนหลังเป็นไทเฮายังถูกจับขังเอาไว้ ชายารองเช่นตนจึงได้อำนาจดูแลจวนแห่งนี้และคิดว่าอีกไม่นานนางก็จะกลายเป็นพระชายาเอกของเขา            ทั่วแผ่นดินนี้ไม่มีใครเหมาะสมกับตำแหน่งพระชายาของชินอ๋องมากไปกว่าตนแล้ว สตรีอ่อนหวาน ใจกว้าง ใบหน้าหรือก็งดงาม ไม่มีใครสามารถแย่งตำแหน่งพระชายาจากนางไปได้หรอก            “ลิงค่างที่ใดมาส่งเสียงโวยวายหน้าเรือนของชายาข้า ไล่ไปให้หมด ข้าไม่อยากให้วิญญาณของเย่หรงไม่สงบ” ชินอ๋องตวาดออกไปเสี
last updateLast Updated : 2025-10-12
Read more

บทที่ 11 ความเดียวดายของชินอ๋อง (3/5)

            วันเวลาผ่านไปเกือบห้าปีองค์รัชทายาทที่เกิดจากครรภ์ฮองเฮาและเป็นองค์ชายเพียงพระองค์เดียวที่ฮ่องเต้มีเติบโตขึ้นเป็นเด็กน้อยวัยห้าหนาว เนื่องจากท่านอาของพระองค์ต้องการจะปลดปล่อยตนเองจากเรื่องราวทุกอย่างให้เร็วขึ้น องค์รัชทายาทจึงถูกเคี่ยวกรำอย่างหนักในทุกด้าน ยามชินอ๋องสำเร็จราชการแทน องค์รัชทายาทน้อยก็ต้องเข้าร่วมด้วย            การกระทำนี้ทำให้ขุนนางหลายคนไม่ใคร่จะพอใจ เนื่องจากพวกเขาปรารถนาอยากให้ชินอ๋องขึ้นครองราชย์แต่งตั้งบุตรสาวของใครสักคนในหมู่ขุนนางขึ้นเป็นฮองเฮาและพระสนม กำเนิดองค์หญิงองค์ชายเพิ่มเพื่อพูนอำนาจ แต่ทว่าชินอ๋องมีหรือจะสนใจ เขาใช้ชีวิตที่เหลืออย่างทุกข์ทรมาน ข้างกายไร้สตรี หากขุนนางผู้ใดเอ่ยวาจาบีบบังคับ วันถัดมาจวนของขุนนางผู้นั้นก็มีอันเป็นไป หากไม่ถูกฮูหยินจับได้ว่าแอบเลี้ยงอนุฯ ไว้นอกเรือน บุตรชายหรือบุตรสาวก็ต้องเกิดเรื่อง สุดท้ายแล้วจึงไม่มีใครกล้าเอ่ยวาจายัดเยียดบุตรสาวของตนเข้าตำหนักอ๋องอีก      &nb
last updateLast Updated : 2025-10-13
Read more

บทที่ 11 ความเดียวดายของชินอ๋อง (4/5)

            เช้าวันต่อมาท่าทีที่หลี่เย่หรงมีต่อเขาก็คล้ายจะเปลี่ยนไป นางเอาใจใส่เขาคอยดูแลถามไถ่เขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานจนเขาเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ            “แผลของท่านดีขึ้นไม่น้อย อ่ะ! ขออภัยเพคะ หม่อมฉันลืมตัว” นางลืมตัวแล้วที่สนทนากับเขาอย่างเป็นกันเองเช่นนั้น            “เย่หรง เจ้าไม่ต้องมากพิธีหรอก จะเรียกข้าเช่นไรข้าก็ชอบทั้งนั้น”            “เจ้าค่ะ” นางตอบรับเขาด้วยรอยยิ้ม นางไม่อาจคาดเดาได้ว่าฝันเมื่อคืนคือเรื่องจริงที่เขาเคยผ่านมาหรือไม่ แต่ทว่ามันทำให้นางไร้เหตุผลที่จะกังขาในความจริงใจของเขา            เรื่องราวในชาติก่อนแม้จุดเริ่มต้นจะไม่ได้สวยงามนัก และสองปีที่นางอยู่ในตำหนักอ๋องจะมีแต่ความทุกข์ทรมาน แต่ทว่านางไม่คิดเลยว่าหลังจากนางตกหน้าผาตายเขาจะลงโทษตนเองให้ทุกข์ทรมานเช่น
last updateLast Updated : 2025-10-13
Read more

บทที่ 11 ความเดียวดายของชินอ๋อง (5/5)

           “ด้วยเหตุนี้นางจึงพาเจ้าไปที่หน้าผา”            “เจ้าค่ะ แต่ข้าคิดว่านางน่าจะมาช้าเกินไป จึงแก้ไขเรื่องราวไม่ทัน แต่สิ่งที่นางพร่ำบอกข้าอยู่เสมอคือ ท่านเป็นของนางไม่ว่าชาตินี้หรือชาติก่อน” สิ้นเสียงกล่าวชินอ๋องที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีกลับทรุดกายคุกเข่าลงเบื้องหน้าของนาง            “ท่านอ๋อง ท่านทำสิ่งใด รีบลุกขึ้นมาเถิดเจ้าค่ะ” หลี่เย่หรงตกใจรีบเข้าไปฉุดรั้งหวังให้เขาลุกขึ้น แต่จนใจที่เขาตัวใหญ่กว่านางจึงไม่อาจทำได้            “เย่หรง ข้าขอโทษเจ้าสำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชาติก่อน ให้โอกาสข้าได้อยู่เคียงข้างเจ้าและรักเจ้าอีกสักครั้งได้หรือไม่”            “หากข้าไม่ตอบตกลงท่านจะปล่อยให้ข้าออกเรือนไปกับบุรุษอื่นหรือไม่”            “ไม่ม
last updateLast Updated : 2025-10-14
Read more

บทที่ 12 สตรีที่ชินอ๋องหวงแหน (2/5)

            “ประเดี๋ยวลูกเดินไปส่งท่านอ๋องเองเจ้าค่ะท่านพ่อ” นางรีบเอ่ยปากเมื่อเห็นบิดาทำสีหน้าลำบากใจเนื่องจากยังเข้าใจว่าบุตรสาวไม่อยากใกล้ชิดกับผู้สูงศักดิ์            “อืม...ฝากเจ้าด้วย” เป็นหลี่ฮูหยินกล่าวพลางกระตุกอาภรณ์ของผู้เป็นสามีไม่ให้เอ่ยวาจา            เมื่อบอกลากันเสร็จแล้วหลี่เย่หรงก็เดินเคียงข้างไปกับผู้สูงศักดิ์ แต่ระหว่างที่กำลังเดินผ่านสวน บุรุษเจ้าเล่ห์ก็รั้งตัวนางเอาไว้ก่อนจะดึงเข้าไปบริเวณหลังต้นไม้ใหญ่            จุ๊บ! หม่าเซี่ยอวี้กดริมฝีปากจุมพิตลงบนหน้าผากมนด้วยความรู้สึกคิดถึง            “ไม่ได้เจอเจ้านาน ข้าคิดถึงเจ้ายิ่งนัก เมื่อครู่ข้าเกือบจะอดทนอดกลั้นไม่ไหว”            “ไม่ไหวก็ต้องอดทนเพคะ” ไม่ได้เจอกันนานอันใดก
last updateLast Updated : 2025-10-15
Read more

บทที่ 12 สตรีที่ชินอ๋องหวงแหน (3/5)

จะว่าไปก็นานไม่น้อยที่นางไม่ได้ออกมาเดินซื้อของในตลาดเช่นนี้ วันนี้มีโอกาสนางจึงขอมารดาพาสาวใช้ออกมาเดินเล่นและซื้อของใช้ส่วนตัว “น้องเย่หรง เจ้าจำข้าได้หรือไม่” “ท่าน...คุณชายเกา สหายของพี่หญิงจือเหมยใช่หรือไม่เจ้าคะ” คุณหนูหลี่ยิ้มตอบรับคำทักทายของบุรุษที่เข้ามาทักทายนาง คนผู้นี้ติดตามพี่หญิงจินจือเหมย บุตรสาวของท่านลุง ญาติฝั่งมารดามาร่วมงานปักปิ่นของนาง จึงได้ทำความรู้จักกัน “ดีใจยิ่งนักที่เจ้ายังจำข้าได้” เกาโหย่งหลินกล่าวพลางส่งยิ้มจริงใจให้นาง “ท่านมาเยือนเมืองหลวงตั้งแต่เมื่อใดหรือเจ้าคะ” “เพิ่งมาถึงเมื่อวาน กำลังรู้สึกเบื่อหน่ายอยู่ไม่น้อย แล้วนี่เจ้ากำลังจะไปที่ใด” “ข้ากำลังจะไปร้านขายผ้าเจ้าค่ะ” “ให้ข้าไปช่วยเลือกหรือไม่ ตระกูลข้าค้าขายอาภรณ์ ข้าคิดว่าสามารถช่วยเจ้าเลือกได้” “ดียิ่งเจ้าค่ะ หากท่านกำลังว่างอยู่ เช่นนั้นต้องรบกวนแล้ว” นางจะได้มีคนช่วยหิ้วข้าวของพวกนั้นด้วย ดูว่านเถาแทบไม่มีมือจะถือของเพิ่มแล้ว “จะไปร้านใดก็นำไปเถิด” เกาโหย่งหลิน
last updateLast Updated : 2025-10-17
Read more

บทที่ 12 สตรีที่ชินอ๋องหวงแหน (4/5)

             “กระหม่อมเพียงสอบถาม เพราะคิดว่าสตรีที่ดีงามเช่นเย่หรง นางน่าจะมีคนหมายปองแล้ว”            “ท่านคาดเดาได้ไม่ผิด แม้จะยังไม่มีแม่สื่อมาเยือนจวนตระกูลหลี่แต่ทว่าก็มีคนจับจองนางเอาไว้แล้ว อีกทั้งคนผู้นั้นยังหวงแหนนางมาก หากมีบุรุษใดคิดมาแย่งชิงนางไป เขาก็พร้อมจะลงมือกำจัดให้สิ้นซาก”            “พี่โหย่งหลิน เมื่อครู่ท่านบอกข้าว่ามีเรื่องต้องไปทำต่อใช่หรือไม่ วันนี้ข้าไม่รบกวนท่านแล้ว ขอบคุณมากนะเจ้าคะที่ช่วยเหลือ” ในคราแรกคิดเพียงจะกลั่นแกล้งเขาเล็กน้อย พอได้ยินวาจาจริงจังนางจึงนึกเป็นห่วงสหายของลูกพี่ลูกน้อง ให้เขารีบกลับน่าจะเป็นหนทางที่ดีกว่า            “มิเป็นไรข้ายินดี วันนี้กระหม่อมต้องกลับแล้ว ทูลลาพ่ะย่ะค่ะ” แม้จะไม่ใช่ขุนนางแต่ทว่าเชื้อพระวงศ์ย่อมได้รับการเคารพมากกว่า ดังนั้นเขาจึงต้องแสดงกิริยามารยาทให้เหมาะสม    &n
last updateLast Updated : 2025-10-17
Read more

บทที่ 12 สตรีที่ชินอ๋องหวงแหน (5/5)

คล้อยหลังเขาไม่ถึงชั่วอึดลมหายใจว่านเถาก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเหล่าบ่าวรับใช้ที่ยกสำรับมาให้นาง “คุณหนู ท่านแพ้สิ่งใดหรือไม่ เหตุใดปากถึงดูทั้งบวมและแดงเช่นนั้น” “เจ้ามองผิดไปแล้ว ข้าอยากรับสำรับคนเดียวเงียบ ๆ เจ้ามีสิ่งใดก็ไปทำเถิด” “แต่ว่าคุณหนู ท่านปากบวมจริง ๆ นะเจ้าคะ โดนอะไรกัดมาหรือไม่ บ่าวจะไปเอายามาทาให้” “ข้าบอกไม่มีอันใดก็คือไม่มี เจ้ารีบไปเถิด ข้าหิวแล้ว” นางแสร้งชักสีหน้าเล็กน้อย “ก็ได้เจ้าค่ะ” ว่านเถาที่ยังคงห่วงใยคุณหนูของตนกล่าว ก่อนจะมองริมฝีปากของผู้เป็นนายอีกครั้งคล้ายไม่วางใจ “รีบไปได้แล้ว” สิ้นเสียงกล่าวของนาง สาวใช้คนสนิทก็รีบออกจากห้อง เมื่อประตูปิดลงบุรุษสูงศักดิ์ที่ซ่อนตัวอยู่หลังฉากกั้นก็ออกมาจากที่ซ่อน เขาจ้องมองริมฝีปากนางไม่วางตาก่อนเคลื่อนกายเข้าแนบชิด ชินอ๋องดึงรั้งสตรีที่ยื่นอยู่ข้างโต๊ะเข้าสู่อ้อมกอดแล้วกดริมฝีปากลงบนกลีบปากบาง เรียวลิ้นร้อนบุกรุกโพรงปากนุ่ม เกี่ยวกระหวัดพัวพันหยอกเย้าสลับกับกวาดต้อนชิมความหวานจากโพรงปากนุ่ม เนิ่นนานกว่าจะยอมผละออกห่างอย่า
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
PREV
1
...
345678
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status