“Paano kung babae?” bulong ni Mrs. Lusffer, halos hindi marinig, hanggang sa marinig niyang nagsalita ang isa sa mga abogado ni Don Lucio. “Para sa ngayon, ang lahat ng may kinalaman sa sitwasyon—mga sampid, mga kaibigan, pati mga abogado—ay pansamantalang lumabas muna,” mariing ani Don Lucio. “Ang pamilya Lusffer lang ang mag-uusap at magdedesisyon.” Tahimik ang grand hall. Unti-unting lumabas ang mga sampid, mga abogado, at iba pang kasangkot. Naiwan ang pamilya Lusffer—nakaupo sa kanilang mga upuan, nakatingin sa isa’t isa—at si April, kilala na rin ngayon bilang Mrs. Lusffer, ay nakatayo sa labas ng bulwagan. “Hindi ko matatanggap na basta-basta natin itong pabayaan,” sambit ni Shannara, tumayo at tumutok sa kanyang ama. “Kailangan nating malinaw ang plano bago tayo kumilos.” “May legal na hakbang tayo, at dapat malinaw kung sino ang susuri sa sitwasyon,” dagdag ni Kinneth, hawak ang braso ni Sakura, na tahimik ngunit handa ring tumindig. Tumayo si Don Lucio sa gitna, hinawak
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-23
เข้าสู่ระบบ
