เสียงประตูห้องที่เปิดออกเป็นสัญญาณว่าเขากลับมาแล้ว และร่างสูงใหญ่ที่เดินเข้ามาหา นั่งลงด้านข้าง พร้อมประคองใบหน้าของหล่อนให้หันมองเขา จากนั้นริมฝีปากอบอุ่นก็จุ๊บลงมาเบาๆ มันคือการทักทายที่หล่อนวาบหวิวหัวใจเหลือเกิน เพราะทุกครั้งนั้นหล่อนพานคิดไปว่าเขารัก ไม่ได้คิดว่านี่มันคือธรรมเนียมปฏิบัติเลย“ฉันมีของให้”เขาพูดพร้อมยื่นกล่องกำมะหยี่ขนาดเล็กมาตรงหน้าหล่อนรับมา ไม่ได้อยากเปิดออกดู แต่สายตาของเขาคือรอให้เปิด นั่นล่ะหล่อนต้องเปิดตามที่เขาต้องการข้างในคือสร้อยข้อมือเพชรสไตล์มินิมอล ลักษณะน้อยแต่มาก ตามรสนิยมของเขา เรียบแต่ต้องหรู และต้องมองรู้ว่าแพงต่างจากเพชรเม็ดเป้งบนนิ้วนางข้างซ้ายของวิกัญญาเหลือเกินแวบหนึ่งคิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน พชรชอบอะไรที่เด่นและชัดเจนแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร หรือทั้งหมดนั้นเพื่อเอาใจวิกัญญาจริงๆ เขาถึงกลับต้องปรับตัวเองเพื่อเจ้าสาวม่านบุษยายิ้มเศร้า บอกตัวเองว่าหล่อนไม่ได้มีจิตอิจฉาวิกัญญาแม้แต่น้อย แต่หล่อนกำลังสงสารตัวเอง ที่กลายสภาพเป็นของเล่นที่เขาอยากจะมาหาก็มา อยากจะซื้ออะไรให้ก็ซื้อ และต้องใส่ ต้องเล่น ต้องแต่งตัว ต้องทำทุกอย่างตามแต่ที่เขาต้องการ เ
Last Updated : 2025-09-21
LOGIN
