All Chapters of ดุจฟ้าลิขิตรัก: Chapter 51 - Chapter 60

“อ้าว ทำไมวันนี้แวะมาบ้านนี้ได้ล่ะเนี่ย”“มาทานข้าวกับคุณแม่ไงครับ เดี๋ยวไอ้กันย์กับยัยพลอยคงตามมา”“หืม เกิดอะไรขึ้น ทำไมมากันหมดเลยล่ะ”“ยั่วคนนิดหน่อยครับ”“หือ อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น”ประทานพรหัวเราะเบาๆ นภพงศ์เล่าเรื่องที่กันชนกแสดงออกวันนี้กับเรื่องที่ดาราภัสบอกประทานพรให้ฟางข้าวฟัง“นี่แม่จะมีลูกเขยแล้วเหรอ”“ยังหรอกครับคุณแม่ รู้สึกตัวช้าขนาดนั้น แต่ถ้าทางพฤตินัยคงอีกไม่นาน”“เอ่อ…..คงต้องเตรียมตัวรับสินสอดสินะ”“คงต้องอย่างนั้นครับ” ชายหนุ่มรับคำมารดาก่อนจะไหวไหล่ โดยมีประทานพรนั่งขำอยู่ข้างๆ“เอาล่ะๆ งั้นแม่ไปเตรียมมื้อเย็นก่อนละกัน ขึ้นไปพักข้างบนกันก่อนไป น้องเพลงมาเหนื่อยๆ”“ครับ เดี๋ยวผมลงมานะ”“จ้ะ ไปเถอะ”นภพงศ์พาประทานพรขึ้นไปส่งที่ห้อง ก่อนที่ตัวเขาจะลงมาหามารดา จนเมื่อกันชนกพาดาราภัสกลับมาถึงบ้าน เขาจึงดึงกันชนกเอาไว้ และให้ดาราภัสขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนประทานพรเมื่อใกล้ถึงเวลามื้อเย็น ประทานพรกับดาราภัสพากันลงมานั่งที่ห้องรับประทานอาหาร ไม่นานนัก ณดลก็กลับมาถึงพอดี“เกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้มากันพร้อมเลย” ณดลถามขึ้นมาลอยๆ ด้วยความแปลกใจ หลังจากเดินเข้ามาในห้องรับประทานอา

เมื่อนภพงศ์พาประทานพรมาถึงที่โรงพยาบาล ก็พบว่ากันชนกและลูกน้องมาถึงก่อนหน้าแล้ว โดยที่ตำรวจก็รอคุยกับพวกเขาอยู่“เพลงนั่งรอไปก่อนนะ พี่กับไอ้กันไปคุยกับตำรวจก่อน”“ค่ะ”เมื่อนภพงศ์กับกันชนกเดินออกไป บาสก็เข้ามานั่งอยู่กับประทานพรเงียบๆ ทำหน้าที่ของเขาโดยสมบูรณ์ประทานพรนั่งเงียบๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งนภพงศ์กับกันชนกพากันเดินกลับมา บาสจึงลุกขึ้น ชายหนุ่มมาทรุดตัวนั่งลงข้างเธอ ก่อนจะมองสบตาเธอด้วยแววตาจริงจัง“เพลง พี่ถอนฟ้องลดาไปแล้วนะ เพลงไม่ว่าอะไรใช่ไหม”“ค่ะ”ประทานพรไม่กล่าวอะไรทำเพียงนั่งเงียบๆยิ้มให้คนรักบางๆ อันที่จริงเธอไม่ได้คิดว่าลดาจะฆ่าตัวตายเสียด้วยซ้ำ แต่คงเป็นเพราะด้วยโรคที่หล่อนเป็นอยู่ จึงทำให้หล่อนตัดสินใจแบบนั้น“เอาล่ะ จบเรื่องละ กลับกันเถอะ”“เออ กลับกันดีๆ เพลงดูแลตัวเองดีๆนะ กำลังท้องอ่อนๆ ทำอะไรก็ระวังหน่อย”“ค่ะ พี่กันย์ด้วย ดูแลยัยพลอยดีๆล่ะ”“เออๆ รู้แล้วน่า ไปนะ” กันชนกสบตาประทานพรเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังเดินจากไป“ไปบ้านได้ไหมคะ เพลงอยากไปหาคุณแม่”“อืม ไปสิ”ฝ่ามืออบอุ่นจับประคองคนตัวเล็กช่วยให้เธอลุกขึ้น ก่อนจะพากันเดินกลับไปที่รถ และขับออกไปด้วยควา

“ดุเหมือนเดิมเลยแห๊ะ” “น้องมึงนั่นแหละ” “น้องกู แต่เมียมึง”“ไอ้***”ลลัลนาส่ายหน้าด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ ปล่อยให้ทั้งคู่เถียงกันไปอยู่แบบนั้น ส่วนตนเองหันมาพูดคุยกับฟางข้าวและลูกๆอย่างสนุกสนานหลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยทุกคนพากันแยกย้ายกลับบ้าน โดยที่กันชนกพาดาราภัสไปส่งที่คอนโด หญิงสาวต้องการไปเคลียงานของเธอให้เสร็จเพราะใกล้จะสอบเต็มทีทางด้านนภพงศ์และประทานพร เมื่อกลับมาถึงบ้านก็พากันกลับขึ้นห้องไปพักผ่อนเลย เพราะหญิงสาวอ่อนเพลียเต็มที“เพลงหลับแล้วเหรอฟ้า”“ครับ”เมื่อดูแลจนคนรักพักผ่อนเรียบร้อยแล้ว นภพงศ์ก็ออกจากห้องนอนไปเงียบๆ เขาตรงไปยังห้องทำงานของนัทธี ซึ่งเขามั่นใจว่าอังเดรก็กำลังอยูที่นั่นในตอนนี้“เอาล่ะ ทางคุณดำรงติดต่อมาแล้วนะ ทางนั้นไม่ได้ติดใจอะไร” นัทธีบอกกับชายหนุ่มที่เพิ่งจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน“เป็นไปได้ยังๆไงครับ”“ลดาฆ่าตัวตายเอง ทางเราไม่ได้บีบคั้นหรือทำร้ายหล่อนใช่ไหมล่ะ มีแต่หล่อนมาทำร้ายคนของเรา คุณดำรงเลยไม่ติดใจอะไร พร้อมกับฝากขอโทษทุกคนด้วย” นัทธีอธิบายกับนภพงศ์ด้วยสีหน้าเบาใจพวกเขารู้ดีว่ามาเฟียที่อาว

เวลาล่วงผ่านไปจนกระทั่งเย็น ทั้งนภพงศ์และประทานพรพากันกลับบ้านพักผ่อน โดยที่ข้าวของที่จะนำไปเที่ยว ได้ถูกจัดเก็บใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วเช้าวันต่อมา ทั้งสองบ้านต่างมารวมตัวกันที่บ้านของประทานพรตั้งแต่เช้า กระเป๋าทุกใบ รวมทั้งข้าวของที่เตรียมจะนำไปถูกขนขึ้นรถจนหมด ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นรถ แล้วขับตามกันออกไปเมื่อเดินทางมาถึงที่บ้านพัก ทั้ง 2 ครอบครัวช่วยกันขนข้าวของลงจากรถเอาไปวางไว้ที่โต๊ะกลางบ้าน ก่อนจะแยกกันขนกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนบ้าน โดยที่ประทานพรและดาราภัสนั่งทานขนมอยู่ที่โต๊ะริมทะเล“แกว่าการมาที่นี่ของเราครั้งก่อน กับการมาครั้งนี้ มีอะไรเปลี่ยนไปบ้างวะ” ดาราภัสทอดสายตามองไปยังผืนน้ำกว้าง ก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้นมาพร้อมกับหันมามองใบหน้าหวานของเพื่อนรักที่ควบตำแหน่งพี่สะใภ้“เปลี่ยนเยอะ ในความคิดฉันนะ ฉันรู้สึกว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ คงเพราะฉันกำลังจะเป็นแม่คนด้วยมั้ง สถานะหลายๆอย่างก็เปลี่ยนความรู้สึก ความคิดก็เปลี่ยน” ประทานพรตอบดาราภัส แต่สายตาของเธอทอดมองไปยังผืนน้ำทะเลกว้างหญิงสาวปล่อยความคิดให้ลอยไปไกล ครั้งก่อนตอนที่เธอมาที่นี่ ก็มาพร้อมกับทุกคนในครอบครัวเหมือนวันนี้ ต่างก

ระหว่างที่กำลังนั่งคุยเล่นกันอยู่ คนอื่นๆ ก็กลับเข้ามาที่บ้านพัก แต่เมื่อมองไม่เห็นรถของกันชนก ก็มีสีหน้าแปลกใจ“ฟ้า เจ้ากันย์ไปไหน” ณดลถามบุตรชายตัวเอง ระหว่างถือของเดินมาวางที่โต๊ะ“ลากยัยพลอยออกไปแล้วครับ”“ห๊ะ…..” คนอื่นๆ ที่กำลังทยอยขนของที่ซื้อมาวางที่โต๊ะ หันมามองทั้งสองคนด้วยความพร้อมเพรียง“…..” นภพงศ์กับดาราภัสทำเพียงยิ้มๆ ให้กับผู้ใหญ่“สงสัยจะได้เตรียมสินสอดแล้วมั้ง” นัทธีหันมาบอกลลัลนาที่ยืนอึ้งอยู่“เห็นจะต้องเป็นแบบนั้นล่ะค่ะ”“เดี๋ยวข้าวไปดูที่ห้องยัยพลอยหน่อยดีกว่า”ฟางข้าวพูดจบก็เดินขึ้นบ้านไปสำรวจห้องของบุตรสาว เมื่อเปิดดูตู้เสื้อผ้าก็ปิดประตูห้องไว้ตามเดิม แล้วกลับลงมา“เรียบร้อยค่ะทุกคน กวาดเสื้อผ้าไปเรียบ” ฟางข้าวบอกทุกคนพร้อมกับนั่งลงกับทุกคน“คงจะกลับไปที่คอนโดนั่นแหละ ปล่อยไปเถอะ” นัทธีพอจะเดานิสัยบุตรชายตัวเองออกบอกทุกคนนภพงศ์มองสถานการณ์ตรงหน้าพร้อมกับลอบถอนหายใจ ไม่มีใครคิดจะตามกันชนกกับดาราภัสไป อย่างน้อยทั้งสองคนนั้นก็มีเวลาได้เคลียร์กันประทานพรหัวเราะออกมาเบาๆ กับสิ่งที่เห็น ทั้งอาการของสามี และอาการของบิดามารดา สองหนุ่มสาวมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะจับจ