All Chapters of The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก: Chapter 21 - Chapter 30

  ลิขิตรัก 22 ตอกและย้ำ“ให้ส่งแค่นี้จริงๆหรือ” จ่าฝูงหมาป่าที่แนะนำตัวว่าชื่อ หลิงหยุน เขาเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์พูดคุยกับหญิงสาว หลังจากให้นางขี่หลังร่างหมาป่ามาส่งตรงจุดล่าสุดที่หลิงหยุนฆ่าพวกโจร“อืม ตรงนี้แหล่ะ” จิวฮวาเอ่ยบอก ไม่อยากให้ทหารหรือคนอื่นแตกตื่นยามเห็นว่าอยู่กับหมาป่า ไม่แน่พวกเขาอาจจะทิ้งนางไว้แล้วเดินทางกันต่อแล้วก็ได้ ให้ส่งตรงนี้นางหาทางกลับเองได้“ข้าปะ...”ฟึบบ“ที่แท้เจ้าก็หนีตามผู้ชาย?” ยังไม่ทันหลิงหยุนจะได้กล่าวลา เสียงมารผจญในคาบท่านแม่ทัพก็ดังขึ้น คล้ายซุ่มดูหรืออาจจะอยู่มาก่อนแล้ว ดวงตาคมกริบจ้องร่างบางจนแทบพรุน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูก“เจ้าไปเถอะ ขอบใจมาก” จิวฮวาพูดกับจ่าฝูงหมาป่า แสร้งทำเป็นไม่สนใจอีกคน“ชายผู้นี้...” หลิงหยุนขมวดคิ้วสงสัย“แค่คนพาลหน่ะ อย่าได้สนใจ”“งั้นข้าขอลา อย่าลืมคำสัญญาของเรา” ว่าจบก็แปลงกายเป็นหมาป่าวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วหมับ!“อะ โอ้ย”“ข้าให้เ

  ลิขิตรัก 24 เมาเหล้าหรือเมารัก“จัดการที่เหลือเสร็จแล้วใช่ไหม” เฟยหลงเอ่ยถามรองแม่ทัพ หลังจากอาการปวดหัวทุเลาลง เขาเดินสำรวจความเรียบร้อยภายในหมู่บ้าน ดูเหมือนว่าชาวบ้านจะจัดงานต้อนรับกองทัพของเขา นายกองที่ประจำยังชายแดนแห่งนี้เอ่ยเล่าให้ฟังว่าชาวบ้านหลายคนโล่งใจมากที่ทางเมืองหลวงส่งกองทัพมาช่วยไว้ได้ทัน แถมยังพาหมอมารักษาอาการบาดเจ็บ นี่นับเป็นรอยยิ้มแรกในรอบหลายวันของทุกคน จึงอยากจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณท่านแม่ทัพและเหล่าทหาร“ขอรับ เอ่อ ปากท่าน...”  ซีซวนมองอย่างสงสัย ดูเหมือนปากอีกฝ่ายมีเลือดไหลซึม“ข้าคงเผลอกัดปากตัวเองมั้ง ช่างเถอะ เจ้าไปพักได้ตามสบาย” เฟยหลงจับบาดแผลที่โดนหญิงสาวในกระโจมกัด ก่อนจะเลียริมฝีปากเบาๆ เอ่ยปากบอกให้รองแม่ทัพไปพักผ่อนตามอัธยาศัย อีกเดี๋ยวงานเลี้ยงคงเริ่ม พวกเขาคงไม่สามารถปลีกตัวออกจากงานได้ง่ายๆ“ขอรับ!” หลังจากรองแม่ทัพเดินออกไป จางเฟยหลงทรุดตัวลงนั่ง นึกถึงภาพที่เขาเห็นตอนปวดหัว คล้ายเป็นภาพที่เคยเกิดขึ้นจริง แต่จะเป็นไปได้อย

   ลิขิตรัก 26ตัวจริง“อะ อืมม ทะ ท่านพี่…” เมื่อกลับมายังหมู่บ้าน หลังจากเฟยหลงนำพันธุ์ไม้ดอกสีม่วงไปให้พวกชาวบ้านได้ลองปลูก เขาก็รีบกลับมายังกระโจมพักของตนทันที จิวฮวาน่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว พอเห็นหญิงสาวกำลังเช็ดผมอยู่จึงกระโจนใส่นางอย่างไม่รีรอ“ข้าอดกลั้นมาตลอดรู้ไหม” เฟยหลงพูดขณะหน้าหล่อเหลายังก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมไม่ห่าง“ขะ ข้า จะไปรู้ ดะ ได้ อย่างไร ละ เล่า เจ้าคะ” จิวฮวาแห้วใส่เสียงสั่น หน้าหวานแดงก่ำ ตามจริงนางพอรู้ตั้งแต่ขากลับตอนเขาเร่งม้าแถมช่วงล่างยังโป่งพองชนก้นนางแล้ว ส่วนคนหื่นกลับทำหน้าเรียบเฉยอย่างสะกดกลั้นอารมณ์แผล่บ“เจ้าทำให้ข้าแทบคลั่ง” เฟยหลงเลื่อนลงมาดูดดึงดอกบัวคู่งาม พลางเอ่ยพูดเสียงแหบพร่า เขาลุ่มหลงร่างกายนี้หรือเป็นเพราะลุ่มหลงนางกันแน่ ช่วงนี้ไม่ค่อยปวดหัว อาการภาพความทรงจำก็ยังผุดขึ้นมาบ่อยครั้ง ทว่าครานี้กลับมีเพียงภาพความทรงจำของหญิงนามว่าลันเซีย เขาต้องรู้ให้ได้ว่าหญิงสาวเป็นใครแล้วเกี่ยวข้องอันใดกับจิวฮวา เหตุใดหน

  ลิขิตรัก 28สถานการณ์คับขัน“เข้าไปนานเกินไปแล้ว” เฟยหลงเดินไปมาหน้าปากถ้ำ นั่งไม่ติดคิดอย่างเป็นกังวล“ข้าว่า...” ยังไม่ทันรองแม่ทัพซีซวนจะได้เอ่ยเสียงคำรามของสัตว์อสูรกลับดังลั่นโฮกกกกกกกก“จิวฮวา ทุกคนรออยู่นี่!!!” ชายหนุ่มเอ่ยชื่อหญิงสาวที่เข้าอย่างเป็นห่วง ใจร้อนรุ่นจนไม่อาจทำนิ่งเฉยได้อีกต่อไป เฟยหลงวิ่งไปหยิบคบไฟก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปในถ้ำทันทีโดยไม่ได้มองสีหน้าของทหารคนอื่นที่พากันตกตะลึงกับท่าทีเร่งรีบของผู้เป็นแม่ทัพ “จิวฮวา!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกหญิงสาวฟึบบ เขาใช้ไฟในมือส่องไปอีกทางกลับพบกับความว่างเปล่ากรรภ์ทางนั้นตึก ตึกเฟยหลงเร่งฝีเท้าตามเสียงของสัตว์อสูร ยิ่งเข้าไปใกล้ได้ยินเสียงพวกมันชัดขึ้นฉับ ฉั้วะในที่สุดเขาก็เจอนางแล้ว“เจ้าอยู่ตรงนั้นใช่หรือไม่!!” ชายหนุ่มตะโกนถามหญิงสาวอีกฝั่ง เนื่องจากมีพวกสัตว์อสูรกั้นกลางมองไม่เห็นตัวนาง เขาต้องจัดการสัตว์อสูรด้านหน้าก่อน“ท่านพี่!” จิวฮวายอมเ

  ลิขิตรัก 30ห่วงตุ้บ ตุ้บผ่านไปเกือบวัน เฟยหลงยังเคาะไปตามผนังถ้ำอย่างไม่ย่อท้อ เพื่อดูว่ามีจุดไหนที่โปร่งหรือบางพอจะพังเข้าไปได้บ้างตุ้บ ตุ้บร่างสูงทำแบบเดิมซ้ำๆไปเรื่อยๆ ด้วยใจที่เป็นกังวลกลัวว่าหญิงสาวด้านในจะเป็นอะไรไป ทำให้เขาเผลอลดเกราะป้องกันโดยไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างตามเขามา อีกด้านเป็นปีศาจอีกาที่มันตามดูอีกฝ่ายอยู่ห่างๆ มันคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงดีระหว่างปล่อยให้ชายผู้นี้เข้าไปช่วยเหลือนายคนใหม่ของมัน หรือพาตัวอีกฝ่ายกลับไป เพราะชีวิตของน้องชายแขวนอยู่บนเส้นด้าย เถียงกับตัวเองอยู่สักพัก สุดท้ายได้ข้อสรุปเป็นอย่างแรก มันจะให้อีกฝ่ายไปช่วยเจ้านายคนใหม่ของมันก่อน คิดดังนั้นจึงหลบออกไป รอโอกาสเหมาะๆแก็ก แก็กเจอแล้ว เฟยหลงคิดด้วยความดีใจ เขาลองมาหลายชั่วยาม เคาะไปรอบๆ ถ้ำขนาดใหญ่ จนบาดแผลที่มือเริ่มปริแตก ทว่าเจ้าตัวกลับไม่สนใจสักนิดในที่สุดก็พบว่าจุดนี้เสียงไม่เหมือนที่อื่น เป็นพื้นที่ไม่ใหญ่มาก แต่พอให้คนเข้าไปได้ รู้สึกได้ถึงความชื้น