All Chapters of The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก: Chapter 11 - Chapter 20

   ลิขิตรัก 11 ไร้ยางอาย “อุ้ย พี่เฟยหลง”“เดินระวังๆสิ  เหมยเอ๋อร์”   เสียงทุ้มที่เดินตามหลังประคองร่างบอบบางของคนรักไว้ในอ้อมกอดอย่างทะนุถนอม สายตาคมดุคนในอ้อมแขนไม่จริงจังนัก“คิกๆ เหมยเอ๋อร์รู้อยู่แล้วว่าพี่ต้องไม่ปล่อยให้เหมยเอ๋อร์เป็นอันใด”  เสียงหวานใสตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม“พี่อยู่กับเจ้าได้มิตลอด  เจ้าก็ต้องระวังตัวให้มาก” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความเป็นห่วง  พลันครุ่นคิดเรื่องที่ได้ยินมาตลอดเวลา  ศัตรูย่อมต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเร้นหาจุดอ่อน  หากพวกมันรู้ว่าเขามีคนรักต้องหาทางทำร้ายนางเป็นแน่“อย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างงั้นสิเจ้าคะ  เหมยเอ๋อร์มิเป็นอันใดง่ายๆหรอกนะ”  นางบอกคนรักที่ทำหน้ากลัดกลุ้มใจอย่างชัดเจน“พี่ก็หวังให้เป็นเช่นนั้น”“จริงสิ สร้อยที่น้องให้...”“พี่ใส่ติดตัวไว้ตลอดเลยล่ะ” หยางหลงสลัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้งไปก่อนจะยกแขนข้างขวาที่สวมสร้อยลูกปัด ซึ่งคนรักร้อยเองกับมือขึ้นมาให้ดู เขาใส่ต

  ลิขิตรัก 13 อนุคนแรก“อ๊ะ  อื้มมมม”  ไม่ทันได้ตอบกลับ ริมฝีปากโดนปิดด้วยริมฝีปากหนาของคนที่คร่อมอยู่ทันที  มือของเขาอยู่ไม่นิ่ง จับร่างกายไปทุกส่วน  ข้าสะดุ้งทันทีที่เขาจงใจกดร่างกายท่อนล่างกับส่วนนั้นของข้าทั้งที่ตัวเองยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบ แต่มันก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้“อื้มมม” เขาครางกระหึ่มอย่างพอใจและยิ่งกระหายในกายข้ามากยิ่งขึ้นเมื่อมือแกร่งจับมือนิ่มของข้าให้เลื่อนลงไปสัมผัสกลางลำตัวที่บัดนี้โป่งพองแข็งสู้มือข้าจนแทบจะระเบิด   แต่ดูเหมือนเขาพยายามข่มอารมณ์ไว้คล้ายอยากเล่นสนุกกับร่างกายข้ามากกว่านี้“อ้าปาก” ดุเสียงเข้มเมื่อข้าปิดปากไม่ให้ลิ้นร้อนนั่นเข้ามาได้อีก“อ๊ะ!” เขากัดริมฝีปากข้าเมื่อเห็นว่าข้ายังดื้อไม่ยอมเปิดปากตามเขาสั่ง  ก่อนจะครางอย่างพอใจเมื่อลิ้นร้ายกาจเข้ามาไล่ต้อนข้าได้อย่างจนมุมปากหนายังไซร้คอข้าอยู่และมีทีท่าว่ากำลังจะเลื่อนลงมายังหน้าอกหน้าใจที่มันใหญ่จนล้นมือเขา  มือทำหน้าที่ไม่อยู่นิ่ง บีบคลึงหน้าอกอย่างมันมือ ส่วน

  ลิขิตรัก 15ข่าวลือณ ตลาดกลางเมืองข้าเดินตามชายร่างสูงที่ตั้งแต่ลงรถม้ามาก็บึ้งตึง บรรยากาศกดดันจนคนรอบข้างสัมผัสได้  ภายใต้หน้านิ่งๆนั่นทำเหมือนไม่มีอะไร แต่ข้าแอบเห็นว่าสายตาของเขากราดมองไปรอบๆโดยไม่ให้ทุกคนเห็น  ซึ่งข้าก็เดินตามเงียบๆไม่ได้ว่าอันใดเพราะเขานั้นก็ชอบทำตัวแปลกๆเช่นนี้อยู่แล้วผลัก“โอ้ย จะหยุดเดินก็บอกข้าหน่อยสิ"  ข้าคลำหน้าผากและร้องออกมาด้วยความเจ็บ เพราะโดนหลังเขาเต็มๆ ผ้าคลุมหน้าที่ใส่มาเกือบหลุด ดีนะจับไว้ทัน“ใครให้เจ้าเดินตามข้าไม่ทัน"  เขาเปิดปากพูดประโยคแรกก็ทำเอาข้าอยากข่วนหน้าหล่อๆนั่น“ชิ” ข้าสะบัดหน้าหนี กัดริมฝีปากแน่นอย่างไม่ยอมแพ้ ไม่คิดจะเอ่ยถึงเรื่องในรถม้าอีก ซึ่งน่าจะเป็นสาเหตุให้เขาทำเหมือนโกรธเช่นนี้  แต่เรื่องที่นางเดินชนแผ่นหลังเขาก็ไม่รู้จะเถียงกลับไปเช่นไร  เพราะข้ามัวแต่คิด (นินทา) เขาในใจจนใจลอยเอง“เฮ้อ ข้าจะเดินให้ช้าลง” เขาถอนหายใจอย่างยอมแพ้พลางเดินมาขนาบข้างข้า พร้อมจับมือให้เดินไปด้วยก

   ลิขิตรัก 17 เดินทาง“มีเรื่องอันใดเจ้าคะ” ข้าเดินเข้ามาสอบถามชายหนุ่มอย่างเร่งรีบ หลังจากหมิงซินมาแจ้งว่าเขาต้องการพบนางด่วน“เราต้องเดินทางไปชายแดน” “เกิดเรื่องหรือ…” ถามให้แน่ใจ ดูจากสีหน้าและท่าทางของเขา ดูเหมือนกังวลเรื่องบางอย่างตลอดเวลาแล้ว ต้องมีเหตุเกิดขึ้นที่ชายแดนแน่ๆ“ไปถึงจะรู้เอง”  “ทำไมต้องให้ข้าไปด้วยเจ้าคะ”  นางสงสัยมาตั้งแต่แรกเพราะจากที่ผ่านมาไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะอยากให้เดินทางไปด้วย  ยิ่งเรื่องที่กลัวว่าเป็นสายลับแคว้นเฟิงก็ยังไม่กระจ่างหรือเป็นห่วงนางเพราะต้องเดินทางไกลยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้“เพราะข้ายังต้องจับตาดูเจ้าอยู่ยังไงล่ะ” นี่คงจะเป็นเหตุผลของเขาที่ดูฟังขึ้นมากที่สุดตั้งแต่นางคิดมาล่ะมั้ง  ข้าได้แต่เย้ยหยันในใจ   แต่ข้ากลับไม่รู้เลยว่าเขาพยายามหลีกเลี่ยงไม่เอ่ยถึงสาเหตุจริงๆ ว่าต้องการล่อพวกหม่าฮั่นให้ตามนางไม่ใช่คนรักของตน  ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าต้องให้คนส่งจดหม

   ลิขิตรัก 19ลงโทษ“ท่านแม่ทัพขอรับ ตอนนี้หน่วยลาดตระเวนแจ้งว่าพวกหมาป่ากลับถิ่นพวกมันแล้วขอรับ”  นายกองเฉิงที่จิวฮวาแอบได้ยินทหารคนอื่นเรียกเดินเข้ามาแจ้งแก่ชายหนุ่มที่นั่งป้อน (บังคับ) ให้หญิงสาวนั่งข้างกันซึ่งบัดนี้กำลังทำหน้าจะร้องไห้กินยาที่เขาสั่งให้หมอนำมาให้ “งั้นหรือ เจ้าออกไปได้แล้ว” ระหว่างนั้นเองสายตานายกองพลันเผลอเหลือบไปมองหญิงสาวที่นั่งข้างแม่ทัพถึงกับชะงักไปชั่วครู่หลังจากเห็นอีกฝ่าย แต่เมื่อโดนสายตาคมกริบพร้อมแรงกัดดันที่ส่งมาของชายข้างๆ จึงรีบก้มหน้ารับคำพร้อมเดินออกไป‘เกือบชะตาขาดแล้วสิเรา’ นายกองเฉิงคิดอย่างหวั่นๆ“ดีขึ้นหรือยัง” เสียงทุ้มเอ่ยถาม พลางมองหน้าสวยซีดเผือดที่ทำให้คนเห็นก็ตาค้าง จนเขาอยากให้นางใส่ผ้าคลุมตลอดไปเพราะไม่อยากให้ใครเห็นใบหน้างดงามนั่น“เจ้าค่ะ” หลังจากจิบยากลิ่นชวนอาเจียนที่ชายหนุ่มนำมาให้เสร็จ นางก็แสร้งล้มตัวนอนพักผ่อนเพื่อความสมจริง แต่ความจริงนางไม่ได้เป็นอะไรมากนัก“ก็ดี