หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+) のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

“หงส์.. ไม่เคยใช่ไหม?” เรวัตผละจูบออกแล้วถาม มองใบหน้าสวยที่เริ่มบิดเบี้ยว เธอเคยมีแฟนไม่ใช่หรือแล้วทำไมถึงยัง...“จะทำต่อไหม?” มาซักไซ้อะไรเอาตอนนี้ มันใช่เวลาที่เธอจะต้องมาบอกหรือไงว่าไม่เคย เล่นเอาเอ็นจ่อกันขนาดนี้เธอก็มีอารมณ์อยากเป็นเหมือนกัน จะหลับหูหลับตาเอาให้จบไปไม่ต้องคิดอะไรเยอะ“ถ้าไม่ ก็ปล่อย” เห็นเขาเอาแต่มองหน้าไม่ตอบอะไร กรรวีก็แป้วขึ้นมาทำท่าจะลุกออกจากตักเขาเพราะเริ่มเอียงอายทำตัวไม่ถูก เธอมาถึงจุดนี้ได้ยังไง อะไรดลใจให้อยากปล่อยตัวปล่อยใจไปลองกับเพื่อนพี่ชายกันนะเรวัตพลิกตัวให้กรรวีเป็นฝ่ายนอนราบกับเตียง สลับขึ้นคร่อมเธอแทนทันทีที่เห็นเธอเริ่มจะเปลี่ยนใจ ไม่รอให้คนใต้ร่างพูดอะไร เรวัตก็จับแก่นกายใหญ่ถูไถกับร่องสาวขาวอวบอีกครั้งหวังปลุกเร้าให้เธอเคลิ้มตามเขามากยิ่งขึ้น‘อยากให้เล่นตามน้ำนักใช่ไหม ได้! เดี๋ยวจะจัดให้เล่นจนสำลักน้ำตายเลยคอยดู!’ปากร้อนประกบจูบดูดดุนลำคอขาวอีกครั้งปลุกอารมณ์ มือหนาอีกข้างก็ปลดกระดุมถอดเสื้อเชิ้ตบนตัวเธอให้หลุดออกไปอย่างง่ายดาย การกระทำแสนชำนาญของเขาทำเอากรรวีหายใจหอบถี่อย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้าคมคายเลื่อนต่ำลงไปให้ปากร้อนครอบครองยอดถันส

“หายไปไหนวะ!”เรวัตปิดประตูห้องนอนสุดแรงอย่างหงุดหงิดใจเมื่อตื่นมาในช่วงบ่ายแล้วเห็นว่าที่นอนข้างกายว่างเปล่าไร้เงาของหญิงสาว ตอนแรกคิดว่าเธออาจจะเข้าห้องน้ำแต่เมื่อลุกขึ้นมาดูก็ไม่มี จะในครัว ห้องรับแขก หรือแม้แต่มุมอื่นทั่วห้องนี้ก็ไม่มีดวงตาคมสีเทาหม่นมองไปยังเตียงนอนที่ยังคงมีคราบเลือดจาง ๆ ผสมกับน้ำรักสีขาวขุ่นแห้งเกรอะกรังติดอยู่ บอกให้เขารู้ว่าเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝัน เขาได้เป็นคนพรากพรหมจรรย์น้องสาวเพื่อนสนิทไหนบอกว่าวันนี้เป็นวันหยุดไง ไม่รู้แอบกลับไปตั้งแต่ตอนไหน โดนเขาตอกเสาเข็มใส่จนแทบหมดแรงสลบไปเสียขนาดนั้นเลยคิดว่าเธอไม่น่าจะลุกไหว เขาชะล่าใจไม่คิดว่ากรรวีจะหนีกลับไปเองแบบนี้“ดื้อ! เธอคิดจะฟันพี่แล้วหนีแบบนี้เหรอวะ ยัยตัวแสบ!'ด้านกรรวีเอาแต่นั่งมองโทรศัพท์มือถือที่กำลังสั่นเหมือนโดนเจ้าเข้า โดยไม่คิดจะรับสาย ได้แต่นั่งมองอยู่อย่างนั้นตาปริบ ๆ เมื่อหน้าจอโชว์ชื่อของคนที่โทรมาเป็น ‘เรวัต’ รับสายไปก็ไม่รู้จะพูดอะไร หากเจอหน้ากันก็คงสู้หน้าไม่ไหว‘นี่เธอทำอะไรลงไป เปิดซิงกับเพื่อนสนิทพี่ชายมันไม่ได้ปะวะ แล้วทีเมื่อคืนทำไมไม่สำนึก ทำไมไม่มีสต

“ไปแดกข้าวกับมึงไง”“ใครชวน?”“น้องสาวมึง”“ฮะ!” กรรวีอ้าปากค้าง มีแต่ไล่สิไม่ว่า อยากเถียงใจจะขาดแต่เห็นสายตาพิฆาตจากเรวัตเลยยอมเงียบปาก ไม่อยากเสี่ยง“ไปชวนมันทำไม” พยัคฆินทร์หันหน้ามามองน้องสาว ส่ายหน้าให้ความใจดีของเธอเบา ๆ เข้าใจดีว่ากรรวีอัธยาศัยดีเข้ากับคนง่าย เธออาจจะชวนเรวัตตามมารยาทจึงไม่คิดว่ากล่าวอะไรต่ออก“เอ่อ...” กรรวีเลิ่กลั่ก จะให้พูดยังไงได้ละว่าเธอไม่ได้ชวน“งกฉิบหาย” เรวัตด่าเพื่อนเพื่อดึงความสนใจเมื่อเห็นกรรวีเริ่มอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร กลัวเพื่อนจับได้ถึงอาการผิดปกติของน้องสาว“มึงไม่มีปัญญาไปหาข้าวแดกเองหรือไง”“กูเหงาไง อยากไปกับมึง”กรรวีได้แต่ยืนเงียบ ๆ มองดูทั้งคู่ทะเลาะกันเหมือนวัยรุ่น ทั้งที่อายุปาเข้าไปสามสิบกว่าปีกันแล้ว ต่อให้ภายนอกจะดูขรึม ดุ และดูน่าเกรงขามขนาดไหน แต่เมื่อได้มาอยู่ด้วยกันกับคนที่สนิทใจก็จะกลายร่างเป็นคนแก่ลืมวัยในทันที อย่างเช่นที่เป็นอยู่ตอนนี้คือยืนเถียงกันกับอีแค่เรื่องไปกินข้าว เล่นเอากรรวีถึงกับส่ายหน้าอย่างเอือมระอา“อ้าวพี่เรย์ มาเมื่อไหร่คะเนี่ย” พรนับพันที่เดินเข้ามาใหม่พร้อมผู้ชายหน้าตาดีอีกสองคนเอ่ยทักทายขึ้นเมื่อเห็นว่าเรวั

หลังจากที่แยกจากกันในวันนั้นกรรวีกับเรวัตก็แทบไม่ได้เจอกันอีกเลย มีบ้างบางครั้งที่เรวัตนัดไปเจอกับพี่ชายแต่หากกรรวีรู้เธอก็จะไม่เข้าไปเฉียดใกล้ช่วงนี้พี่ชายคนโตหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามพี่เมียไปอยู่ที่คอนโดกันสองต่อสอง บ้านก็จะดูร้างไปหน่อยเพราะไม่ค่อยมีคนอยู่ พี่ชายคนรองก็ต้องไปเคลียร์งานต่างจังหวัดบ่อย ๆ พี่ชายคนสุดท้องยิ่งไม่ต้องพูดถึง รายนั้นชอบอยู่เฝ้าฟาร์มเฝ้าไร่ พ่อกับแม่ก็ยังไปสวีทกันอยู่ที่ไหนสักที่บนโลก เที่ยวกันเก่งสวีทกันเก่งเหลือเกิน เหม็นความรักส่วนตัวเธอก็ยังใช้ชีวิตอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะมีเวรหรือไม่ คนไม่มีที่ไปก็แบบนี้เพื่อนสนิทก็อยู่แถว ๆ นี้กันหมด กรรวีใช้ชีวิตแต่ละวันไปตามปกติ ช่วงนี้อาจจะมีผ่าตัดบ่อยหน่อยแต่ก็ถือว่าสงบสุขดีซึ่งดูแตกต่างไปจากอีกคน…“ไอ้เหี้ยซีฟ! มึงหาส้นตีนอะไรมาให้กูวะ!” เรวัตปาแก้วเหล้ากระทบฝาผนังอย่างสุดแรงจนแก้วราคาแพงแตกกระจาย ซ้ำยังสบถด่าใส่ลูกน้องคนสนิทอย่างหัวเสียหลังจากที่ไล่ตะเพิดผู้หญิงสวยหุ่นเอ็กซ์ออกไปจากห้อง“เป็นอะไรวะแบ” ฮาซีฟลูกน้องคนสนิทเปิดประตูเดินเข้ามาหาเจ้านายที่เขานับถือเหมือนพี่ชาย“ไปหามาใหม่”“หาที่ไหนอีก ภาย

“คะ?” กรรวีถึงได้ถามออกไปเป็นนัยว่า 'มีอะไรหรือเปล่า' เพื่อนในกลุ่มที่เหลือก็เอาแต่เงียบจ้องมองมาอย่างรอฟัง“เอิ่ม... พอดี พี่ชายผมสนใจคุณน่ะครับ อยากทราบว่าคุณมีแฟนรึยัง” เขาเอ่ยถามพลางหันไปหาชายหนุ่มที่กำลังมองมายังโต๊ะของพวกเธอผู้ชายกลุ่มเดิมที่เฟิร์นกล่าวถึงก่อนหน้านี้ และมีหนึ่งในนั้นที่เหมือนว่าจะดูมีมาดและหน้าตาดีที่สุดในกลุ่มพยักหน้าส่งสายตากระชากใจมาให้“โสดค่ะ!” เสียงแหลมเอ่ยแทรก ทว่าเฟิร์นเป็นฝ่ายตอบไม่ใช่กรรวี“เขาไม่ได้ถามมึงอิบ้า!” จูนกระซิบด่าเพื่อนตัวดีที่สาระแนตอบพร้อมผลักหัวไปหนึ่งทีเบา ๆ“รู้อยู่หรอกน่า... กูตอบแทนมันป้ะล่ะ ก็หงส์มันโสดจริง ๆ อะ หาหลัวให้เพื่อนคืองานของกู ฮ่า ๆ““เกรงว่ามึงจะงานงอกเอานะ ถ้าบรรดาพี่ชายมันรู้ขึ้นมา หัวหลุดจากบ่าแน่ค่ะเพื่อน” กิ๊กเป็นฝ่ายพูดต่อ ทั้งสามคนกระซิบกระซาบกันไม่เบานัก จนกรรวีส่ายหน้าเพราะว่าเธอได้ยิน และเชื่อว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ได้ยืนเหมือนกัน เขาถึงขั้นหัวเราะออกมาเบา ๆ กับความรั่วของเพื่อนเธอ พอเหล้าเข้าปากก็เริ่มเมา พอเมา หลุดลุคคุณหมอน่านับถือแบบนี้ทุกที พวกเพื่อนเวร!“สรุปว่า คุณหงส์? ชื่อคุณหงส์ใช่ไหมครับ ผมได้