All Chapters of หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+): Chapter 51 - Chapter 60

“ไปรอพี่ข้างล่างนะครับ เดี๋ยวพี่ลงไป” เรวัตกดเสียงต่ำพูดย้ำอีกครั้ง คาริสาเริ่มรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจกว่าเก่าหลายเท่าตัว เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากลงไปรออยู่ข้างล่างตามคำลั่งของเขา แต่ในจังหวะที่คาริสาจะหันหลังเดินกลับมาประตูห้องก็เปิดอ้าขึ้นอีกครั้ง จนทุกสายตาต้องหันไปมองกรรวีที่ยืนฟังเสียงคนคุยกันอยู่หน้าห้องพักใหญ่ ได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้าง แต่ที่รู้แน่ชัดคือผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาตามเขา เธอได้แต่ถามตัวเองว่า... แล้วเราจะนั่งอยู่ทำไม ต้องมาหลบ ๆ ซ่อน ๆ แล้วรอให้เขาไปกับใครต่อใครปล่อยให้เธอนั่งอยู่ในเงามืดไร้ตัวตนต่อไปแบบนี้น่ะหรือ เธอไม่ได้เกิดและเติบโตมาอย่างดีเพื่อเป็นคนในความลับของใคร เพราะฉะนั้นจะรออะไรหญิงสาวลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าที่พอจะใส่ออกไปได้ จีสติงยังพอใส่ได้ แต่เสื้อชั้นในขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี เธอจัดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่กำลังสวมใส่ให้เข้าที่เข้า ใช้ทิชชูซับหน้า ปาดน้ำตา จัดทรงผมเสร็จก็สวมส้นสูงเดินออกไปนอกห้อง เมื่อพ้นออกมาจากกรอบประตูห้อง สายตาของผู้หญิงทั้งสองก็ประสานกันอย่างอัตโนมัติ และชัดเจนมากว่าความรู้สึกแรกคือทั้งสองไม่ชอบขี้หน้ากันอย่างแรง'เหอะ อีเตี้ย!' กรรวีด่าในใจ

คริสติน่าเบิกตากว้างอย่างเดือดดาลนัยน์ตาแดงก่ำด้วยความโกรธสุดจะกลั้น แทบจะฆ่าเรวัตให้ตายไปเสียตอนนี้ทันทีที่เห็นสีหน้าเย้ยหยันของเรวัตและสรรพนามที่ชายหนุ่มใช้เรียกนั้นมันทำให้คริสติน่ารู้ว่าเรวัตจงใจ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่อุบัติเหตุหรือเรื่องบังเอิญที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่เรวัตจงใจที่จะทำร้ายลูกสาวตัวเองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว“แกรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าคาริสาเป็นใคร แล้วแกมาทำแบบนี้กับลูกสาวฉันได้ยังไงไอ้เด็กเวร!” คริสติน่าง้างมือหมายจะตบหน้าแต่เรวัตปัดออกไม่ยอมให้ทำร้ายตัวเองง่าย ๆ อีกแล้ว“แกรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าคารินาเป็นลูกสาวฉัน แกมันโคตรจัญไรเลยไอ้สวะ แกทำแบบนี้กับน้องสาวตัวเองได้ยังไง! แกรู้ไหมว่าสิ่งที่ทำลงไปมันทุเรศขนาดไหน แกกับพ่อของแกจะจองเวรจองกรรมฉันไปถึงไหน เมื่อไหร่คนแบบพวกแกจะตาย ๆ ไปสักที!” เสียงแผดร้องสบถด่าของคริสติน่าทำเอาคาริสายืนอึ้งไม่ต่างจากกรรวีที่เข้ามาแอบฟังที่ขอบประตูห้องได้สักพักใหญ่แล้ว“อะไรกันคะ... มะ หมายความว่าไงกันคะหม่ามี๊ ที่พูดมามันหมายความว่าอะไร!” คาริสายืนตัวชาน้ำตาคลอเต็มสองเบ้า‘น้องสาว’ อย่างนั้นเหรอ มันไม่จริงใช่ไหม ขออย่าให้สิ่งที่เธอกำลังเข้าใจม

พ่อติดคุกแม่ก็มีผัวใหม่ใช้ชีวิตสุขสบาย ส่วนเขาก็ไม่เหลือใครเลยสักคน หากไม่ได้พ่อแม่ของพยัคฆินทร์ช่วยอุปการะเอาไว้เขาอาจจะกลายเป็นไอ้ขี้ยาหรือว่าตายห่าไปแล้วก็ได้ใครจะรู้“ถ้าจะโทษใครก็ไปโทษพ่อแกโน่น! ไอ้สวะลีอ่ะ ถ้ามันไม่มีปัญญาเลี้ยงแกได้ ทำไมไม่ยอมให้ฉันฆ่าแกให้ตายไปซะตั้งแต่แรก เหอะไอ้สวะ”“อย่ามาพูดถึงพ่อผมแบบนั้น!”“ทำไม! พ่อแกมันก็แค่ไอ้ขี้ยา ไอ้ขี้คุก!”พึ่บ! เรวัตเดือดดาลเลือดขึ้นหน้าเมื่อโดนลามปามถึงบิดาเรวัตเลยฟิวส์ขาดเข้ามากระชากคอคริสติน่าจนหน้าเขียวแทบจะขาดอากาศหายใจ“แล้วใครกันวะที่เป็นสาเหตุทำให้พ่อกูต้องติดคุก ไม่ใช่มึงรึไง!”“พี่เรย์ไม่! อย่าทำอะไรแม่ริสานะ!”“ถ้ามึงไม่ได้เล่นชู้จนโดนพ่อกูจับได้ พ่อกูคงไม่ต้องฆ่าชู้มึงตายห่าจนต้องติดคุกตั้งหลายปีหรอก ถ้าจะคันขนาดพาชู้เข้ามาเอากันถึงในบ้าน ทำไมไม่เลิกกับพ่อกูก่อนวะแล้วก็ผันตัวไปเป็นกะหรี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ถ้าทำแบบนั้นแต่แรกบางทีกูคงไม่ต้องเกลียดมึงมานานขนาดนี้ก็ได้นะ”“ปล่อยนะ ไอ้บ้า! กะ แกจะฆ่าฉันรึไง ฉันเป็นแม่แกนะ” คริสติน่าเริ่มขาดอากาศหายใจ เมื่อมองสายตาเกรี้ยวกราดของเรวัตเธอก็มั่นใจว่าเขาคงสามารถฆ่าเธอได้เลยท

“โวะ! กูก็คิดว่ามึงจะบ้าถึงขั้นเอาน้องสาวตัวเองลง” ธีโล่งใจ ที่ผ่านมาเรวัตจะเลวจะร้ายยังไงเขาก็รับได้ แต่ถ้าเรื่องนี้เรวัตเป็นคนทำคาริสาเขาคงรับไม่ไหว ได้เลิกคบกันแน่ คนมีลูกสาวน้องสาวก็จะใจบางประมาณหนึ่ง“มึงจะบ้าเหรอไอ้ธี” ถึงจะเลวแค่ไหนแต่เอาน้องสาวในไส้สายเลือดเดียวกันไม่ลง เลยให้ฮาซีฟมาทำแทน “และไม่ใช่แค่ริสานะ จะเป็นใครกูก็เอาไม่ลงทั้งนั้น”“อย่ามาตอแหลไอ้ฉิบหาย กูเห็นนะว่าวันก่อนมึงทำอะไรหงส์?” ธีเตรียมยกฝ่ามือโบกหัวเรวัต แต่เขาปัดออกทัน“นั่นข้อยกเว้น... เมียกู”“ยังมีหน้ามาพูด ได้ข่าวว่าหงส์อยู่ในเหตุการณ์ด้วยนิ”“อืม...” เรวัตถอนหายใจคิดไม่ตก“กูถามจริง มึงคิดจะจริงจังกับน้องมันไหม ถ้าไม่กูว่ามึงพอแค่นี้เถอะว่ะ”“ไม่มีทาง” ลองได้ยกเป็นเมียแล้วเขาไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ หรอกนะ“ให้น้องมันไปเจอผู้ชายดี ๆ เหอะว่ะ มึงแม่งเลวเกิ๊น”“ควยกูนี่!” ให้ปล่อยไปเจอผู้ชายดี ๆ ห่าอะไรไร้สาระ ลองกรรวีไปคบกับใครหน้าไหนดูสิเขาจะตามเก็บให้ราบเลยคอยดู“แล้วมึงคิดว่าน้องมันจะยังเอามึงอยู่อีกเหรอวะ เห็นเหตุการณ์คาตาซะขนาดนั้น”นั่นแหละประเด็นที่เรวัตกำลังเครียดหัวแทบระเบิดอยู่ตอนนี้ เธอดันได้ยินทุก

กรรวีดิ้นเร่า ยิ่งคิดไปถึงภาพของเขากับคาริสาเธอยิ่งนึกรังเกียจจนน้ำตาไหลเป็นสาย มือบางผลักหน้าหล่อเหลาออกห่างไม่ยอมให้ซุกไซ้ต่อง่าย ๆ“ปล่อย ฮือ... ออกไป! ปล่อยหงส์!” และทันใดนั้น...แอด... ปึง!“ไอ้สัด! มึงทำอะไรน้องกู!”โครม!เสียงทรงพลังตวาดลั่นทันที่ที่เปิดประตูเข้ามาเห็นน้องสาวตัวเองนอนร้องไห้อยู่ใต้ร่างของเรวัต พยัคฆินทร์พุ่งเข้าใส่ประเคนฝ่าเท้าใส่ก่อนจะกระชากคอเพื่อนรักขึ้นมาซัดหน้าหล่อ ๆ เข้าให้อีกหลายหมัดจนเรวัตลุกไม่ขึ้น“พี่เสืออย่า!” กรรวีรีบห้าม ถึงโกรธเขาขนาดไหนก็ยังเป็นห่วงอยู่ก็คนมันดันรักไปแล้วจะให้ทนเห็นคนที่รักโดนพี่ชายกระทืบตายได้ยังไง กรรวีกอดรั้งพยัคฆินทร์ไว้แน่น ตอนโดนเรวัตจับกดเตียงไม่มีแรงสู้แต่ตอนนี้ไม่รู้แรงมันมาจากไหน ความบ้าผู้ชายสามารถทำได้ทุกอย่างจริง ๆ เฮ้อ... ท้อแท้“หงส์ปล่อยพี่” พยัคฆินทร์แกะมือกรรวีแล้วดันตัวเธอออกไปก่อนจะเตรียมกระทืบเพื่อนจัญไรอีกครั้งเขาพอรู้มาบ้างแล้วว่าเรวัตลอบมีความสัมพันธ์กับน้องสาว เขาไม่ใช่คนโง่จนดูไม่ออกถึงการแสดงออกของทั้งคู่ที่ผ่านมา ที่ไม่พูดไม่ขัดไม่ห้ามเพราะเห็นว่ากรรวีโตพอจะมีความรัก และหวังว่าน้องสาวจะดูแลตัวเองไ