หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+) のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

“ฉิบหายละ” เสียงเพื่อนของกรรวีอุทานขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นพี่ชายของกรรวีที่ไม่รู้ว่าโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ประเคนหมัดใส่ใบหน้าหล่อไม่ยั้งแรง“ไอ้สัส!” สิงหราช[1]สบถด่าได้เพียงแค่นั้นก็โดนซัดกลับหน้าแทบหงาย ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมเป็นฝ่ายโดนตะบันหน้าอยู่ฝ่ายเดียว“ไง~” เสียงทุ้มเอ่ยทักทายพี่ชายของกรรวีพร้อมยกยิ้มมุมปากเหมือนคนที่รู้จักคุ้นเคยกันดี หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สวนหมัดใส่กันอย่างไม่สนใจใครหน้าไหน และไม่มีใครกล้าห้ามเพราะกลัวโดนลูกหลงกรรวียืนมองทั้งสองปล่อยหมัดและผลัดกันประเคนแข้ง ภายใต้สายตาของคนในคลับนับร้อยชีวิตเห็นจะได้ ใช่ว่าจะไม่เคยพบเจอเหตุการณ์ประมาณนี้ พวกพี่ชายตัวดีคอยตามหวงน้องสาวจนออกนอกหน้าตลอดมาตั้งแต่ไหนแต่ไร หากแต่ครั้งนี้จะต่างออกไปก็ตรงที่พี่ชายของเธอไม่ยอมให้ใครเข้ามาช่วย เหมือนจะอยากจัดการผู้ชายคนนั้นด้วยตัวเองเสียมากกว่า มีบ้างที่สิงหราชเสียท่า ต่อให้พี่ชายเธอจะดูหุ่นสูงใหญ่กว่าแต่ว่าทักษะการต่อสู้ของอีกฝ่ายกับว่องไวกว่า ดูท่าเขาเป็นคนที่โคตรมีฝีมือจนสิงหราชแทบจะสู้ไม่ไหว แต่กระนั้นเธอก็ไม่ค่อยห่วงอะไรเพราะพี่ชายก็เป็นมวย ส่วนถ้าบาดเจ็บตรงไหนก็ค่อยทำแผลให้ก็แล้วกัน

“มีอะระ.. เฮือก!” ริมฝีปากอิ่มที่ตั้งท่าจะบ่นพี่ชายตัวเองในตอนแรกชะงักงันทันทีที่เปิดประตูออกไปเห็นว่าคนที่มาเคาะเรียกอยู่หน้าประตูเป็นใคร“พี่เรย์?” คิ้วเรียวขมวดมุ่นไม่ใช่แค่กรรวีที่ตกใจ อีกคนตกใจเหมือนกันที่ประตูเปิดออกมาแล้วเห็นเรือนร่างที่ไม่ได้เปลือยเปล่าแต่ก็อยู่ในชุดที่โคตรจะล่อแหลมของหญิงสาวสายตาคมสีเทาหม่นลึกล้ำค่อย ๆ ก้มต่ำจากใบหน้าสะสวยลงไปยังเรือนร่างสาว แอบกลืนน้ำลายลงไปในลำคอแห้งผากอย่างกับทะเลทราย อกอวบใหญ่ที่แทบมองทะลุได้จากเนื้อผ้าสีขาว เขาเผลอจินตนาการไปถึงยอดประทุมถันสีหวานที่เคยลิ้มลองแล้วติดใจ อยากขบเม้มดูดดึงให้บวมเต่งชะมัด ไหนจะเอวคอดกิ่วและสะโพกผายเขาได้สัมผัสมันไปเมื่อหลายวันก่อนเพียงครั้งเดียวแต่ดันทำให้เขาซ่านเสียวจนติดอกติดใจจนแทบไปเอากับใครไม่ได้นั่นอีกแม่ง! น่าจับกดแล้วซอยให้เอวหักฉิบหาย!“ใครใช้ให้มาเปิดประตูรับผู้ชายในสภาพนี้วะ!” ก่อนอื่นคือต้องได้ด่า ถ้าเกิดเปิดประตูมาเป็นพวกการ์ดด้านล่างเธอจะไม่แย่เอาหรือ สายเชือกผูกที่เอวนั่น เขากระตุกทีเดียวก็คงหลุดอย่างง่ายดายแต่ก็ลืมไปว่าการที่เธอเปิดประตูมาเจอเขาก็แย่ได้เหมือนกัน หึหึ“มาหาพี่เสือเหรอคะ” กร

กว่าจะรู้สึกตัวตื่นก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมง หากเพื่อนไม่โทรหาดูท่ากรรวีจะหลับยาวจนเช้าเพราะเสียพลังงานไปเยอะมาก ขยับตัวจะลุกขึ้นจากเตียงไม่เท่าไหร่ก็โดนมือหนาของเรวัตรั้งเอวเธอเอาไว้“ไปไหน”“อาบน้ำ”“รีบไปไหน ค่อยอาบก็ได้” เพราะยังไงก็ต้องอาบใหม่อยู่ดี เรวัตพูดต่อในใจ ก่อนจะรั้งร่างของเธอลงมานอนซบบนแผงอกแกร่งแล้วกอดเอาไว้แน่น ครั้งก่อนโดนฟันแล้วทิ้ง ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเด็ดขาด“ปล่อยก่อนพี่เรย์” เธอดิ้นขลุกขลักพยายามจะลุกขึ้นแต่เรวัตไม่ฟังซ้ำยังขยับมือหนามากอดไว้แน่นขึ้นไปอีกไม่ยอมปล่อย ขยับหน้าเข้าหาหมายจะฉกชิมริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง“ไม่ได้ค่ะ หงส์นัดพี่เพียวกับพี่เสือไว้ไม่ไปโดนดุตายแน่” กรรวียกมือดันหน้าเขาไม่ให้ทำอะไรต่อ ได้ยินเช่นนั้นเรวัตถึงนึกได้ว่าเขาเองก็เสนอหน้าขอตามไปด้วยเหมือนกันจึงปล่อยกอด ยอมให้เธอลุกขึ้นเดินล่อนจ้อนเข้าห้องน้ำไป สายตาคมทอดมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของน้องสาวเพื่อนรักอย่างหลงใหลก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเข้าห้องน้ำตามเธอไปด้วยเช่นกัน“พี่เรย์ หงส์จะอาบน้ำ” กรรวีโอดครวญพลางแกะมือปลาไหลที่เลื้อยอยู่บนร่างกายของเธอออก ไม่เช่นนั้นวันนี้ก็อาบน้ำไม่เสร

“ทำไมไปนานจัง” พยัคฆินทร์ถามแฟนสาวทันทีที่เห็นพรนับพันเดินเข้ามาพร้อมกับควงกรรวีมาด้วย ทั้งเขาและพรนับพันมาถึงก่อนเลยจัดการสั่งอาหารรอ ก่อนที่พรนับพันจะขอไปเข้าห้องน้ำจนได้เจอกับกรรวีและเรวัตที่ยืนเถียงกันอยู่ทางเข้าร้าน“แหม ๆ ไม่คิดจะทักน้องเลยนะพี่เสือ” กรรวีอดแขวะไม่ได้ เพราะนับวันพี่ชายยิ่งหลงและหวงว่าที่พี่สะใภ้ของเธอจนออกนอกหน้า ถึงขั้นยอมย้ายไปอยู่คอนโดตามพรนับพันไปด้วยทั้งที่เป็นคนติดบ้าน แทบไม่มีเวลามาสนใจน้องสาวอย่างเธอแล้วด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอต้องการมาตลอดเพราะเท่ากับว่าตั้งแต่นี้ต่อไปเธอเองจะได้มีอิสระมากขึ้นไม่ต้องโดนพี่ชายมาคอยควบคุมอีก“ทำไมใส่เสื้อคอเต่า” คำทักทายแรกทำเอากรรวีปั้นหน้าแทบไม่ถูก“ไม่ดีรึไง ถ้าใส่สายเดี่ยวออกมาพี่เสือก็ด่าหงส์อีกอะ”พยัคฆินทร์เมินคำพูดของน้องสาวไปพร้อมทำหน้ากวนโอ๊ยใส่ก่อนจะดึงตัวพรนับพันไปให้นั่งข้าง ๆ กัน ข้างกันที่ว่าคือลากเก้าอี้ไปชิดกันจากนั้นก็ยกแขนแกร่งขึ้นมาวางบนพนักพิงของหญิงสาวเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของเมื่อเห็นเรวัตเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย แล้วปล่อยให้เพื่อนสนิทอย่างเรวัตนั่งข้างกันกับน้องสาวไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถึงไม่ค่อยอยากใ

“สวัสดีครับ ผมขอนั่งดื่มด้วยคนได้ไหม” เรวัตเอ่ยทักทายสาวสวยตรงหน้าที่นั่งอยู่คนเดียว“เอ่อ... ค่ะ” สาวลูกครึ่งผมสีน้ำตาลนัยน์ตาสีฟ้าชั่งใจอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้ารับและอนุญาตให้เรวัตนั่งด้วยอย่างเหนียมอาย“มาคนเดียวเหรอครับ”“มากับเพื่อนค่ะ”“แล้ว...”“เพื่อนไปเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ” เธอชิงตอบเมื่อเห็นชายหนุ่มหันมองไปรอบโต๊ะเชิงมีคำถามว่า แล้วเพื่อนไปไหนล่ะ“อ่อ... ครับ งั้นผมขออนุญาตนั่งเป็นเพื่อนจนกว่าเพื่อนคุณจะกลับมาได้ไหมครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง” เรวัตพูดกับสาวสวยตรงหน้า ความจริงเขาเห็นแล้วว่าเธอมากับเพื่อนอีกคน เพราะเธออยู่ในสายตาเขาตลอดตั้งแต่ที่เข้ามาในร้านแล้ว เมื่อเห็นจังหวะดี ๆ เขาจึงเข้าหาและใช้เสน่ห์แพรวพราวและหน้าตาหล่อเหลาหลอกล่อจนสาวน้อยเคลิบเคลิ้มได้อย่างง่ายดายเหมือนเดิมทุกครั้งไปที่เขาเข้าหาใครก็ย่อมได้มาง่าย ๆ ตลอดเว้นอยู่คนเดียวที่ไม่ได้ง่ายเท่าไหร่ หากไม่ใช่จังหวะฟลุ๊ค บวกความเมาเขาคงไม่มีทางได้กินแน่ คิดแล้วยังรู้สึกดีไม่หาย ยิ่งกินยากยิ่งท้าทาย ยิ่งต้องแอบพี่ชายเธอไม่ให้รู้ไปด้วยยิ่งตื่นเต้น เรื่องความจัญไรไว้ใจไอ้เรวัตคนนี้ได้ เพราะแม้แต่กับน้องสาวเพื่อนก็ยัง