All Chapters of หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+): Chapter 61 - Chapter 70

หลายสัปดาห์ผ่านไปเรวัตไม่มาให้เห็นหน้า ไม่มากวนใจ กรรวีใช้ชีวิตแบบปกติสุขดีถึงจะมีแอบเหงาและคิดถึงเขาอยู่บ้างแต่คิดว่าสักวันมันคงจะดีขึ้น แค่ทำงาน อยู่บ้าน เที่ยวกับเพื่อนและเตรียมตัวเป็นคุณอา สั่งซื้อเสื้อผ้าและของเล่นรอรับขวัญหลาน ในช่วงนี้ชีวิตของกรรวีมีอยู่แค่นั้น การทำงานเข้าเวรอย่างบ้าคลั่งให้วุ่นวายบางทีก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ฟุ้งซ่านคิดถึงเรวัตจนเกินไปถึงจะรู้เหตุผลบ้างแล้วว่าเขาทำเรื่องทั้งหมดไปเพื่ออะไร และรู้ว่าเขาไม่ได้ไปนอนกับผู้หญิงคนไหนเธอก็ยังไม่อยากให้อภัยเขาง่าย ๆ แค่บอกว่ารักคำเดียวมันไม่สามารถลบความรู้สึกแย่ ๆ ที่ผ่านมาได้ การกระทำที่เขาทำกับคาริสาผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรด้วยเลยมันก็ร้ายกาจเกินไปอยู่ดีตราบใดที่เขายังไม่เปลี่ยนนิสัยให้ดีขึ้นหรือปรับทัศนคติที่มีใหม่ในหลายเรื่องเธอก็จะไม่ยอมคืนดีด้วย ไม่รู้จะเรียกคืนดีได้ไหมเพราะที่ผ่านมามันไม่เคยชัดเจนเลยส่วนด้านเรวัตเพราะต้องรักษาตัวและมัวแต่ยุ่งกับปัญหาใหญ่ที่กำลังตามมาจากการกระทำที่ได้ทำกับคาริสาเอาไว้จนพ่อของคาริสาหาทางมาเอาคืน ตอนนี้คนพวกนั้นต้องการเล่นงานกิจการของเรวัตให้ล้มให้ได้“มึงแม่งไปทำเหี้ยอะไรเอาไว้วะไอ้

รถสิบล้อคันใหญ่ขับสวนเลนมาชนรถยนต์ของเรวัตเข้าอย่างจังโดยเฉพาะฝั่งคนขับ จนห้องเครื่องช่วงหน้ารถพังยับไม่เหลือชิ้นดี ร่างสูงกำยำโดนอัดก๊อปปี้เข้ากับพวงมาลัยจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ หน้าอกโดนกระแทกอย่างแรงจนหายใจไม่ออก เลือดสีแดงฉานสะท้อนขึ้นมาจากปากสำรอกใหญ่ สติที่เหลืออยู่กำลังเลือนรางจางไปในขณะที่อาการตกใจทำให้มือยังกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น เกิดจากปฏิกิริยาตอบสนองจากอาการช็อกที่เกิดขึ้น ในหูอื้ออึงไม่สามารถจับใจความจากเสียงรอบข้างที่ได้ยินอยู่ได้มีคนเคยบอกว่าเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่คนเราจะตาย ภาพความทรงจำและเหตการณ์สำคัญล้านแปดในชีวิตมันจะฉายกลับเข้ามาในสมอง ในดวงตาของคนเราอีกครั้ง... นี่เขากำลังจะตายแล้วใช่ไหมกรรมที่เคยทำไว้กำลังเรียกร้องให้เขาชดใช้อยู่สินะ แต่ขอต่อเวลาอีกหน่อยไม่ได้หรือไง ยังไม่ได้บอกลาพ่อเลย อยากกอดท่านอีกสักครั้ง อยากขอบคุณที่ท่านอดทนกัดฟันเลี้ยงเขามา ขอบคุณที่ไม่เคยคิดจะทอดทิ้งเขาไปไหนถึงจะกลายเป็นเด็กไร้บ้านไม่มีใครในช่วงชีวิตหนึ่งตอนพ่อเจอปัญหาแต่นั่นเพราะท่านก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นในสมองและหัวใจเขาตอนนี้มีแค่หน้าพ่อ หน้ากรรวี และคนสนิทแค่ไม่กี่คนเพีย

เรวัตทำงานสีเทาและธุรกิจอีกหลายอย่างที่มีคู่แข่งมากมายรอจะล้ม ส่วนเขาอยู่เบื้องหลังพรรคการเมืองหลายพรรค ธุรกิจท่าเรือ ไหนจะธุรกิจนำเข้าอีกหลายอย่าง ครึ่งหนึ่งในนั้นมันก็เทาอยู่เหมือนกัน คนที่พร้อมจะขัดแข้งขัดขามีเพิ่มทุกวันเป็นดอกเห็ด และที่ยังปัดทิ้งไปไม่ได้คือคนที่เพิ่งเล่นงานเรวัตเมื่อไม่กี่วันมานี้“รีบไปทำตามที่กูบอก ถ้าทำไม่ได้ก็เอาปืนกรอกปากตัวเองแล้วเหนี่ยวไกซะ!” ประกาศิตสุดท้ายที่ออกมาจากปากของชายวัยกลางคน ทำเอาคนที่ได้ฟังรอบข้างขนลุกซู่ บางคนถึงขั้นลุกหนี ลูกน้องที่ได้รับคำสั่งก้มหัวให้แล้วเดินออกไปทำหน้าที่ ไม่กี่นาทีต่อจากนั้นก็มีพยาบาลเดินออกมาถามหาญาติคนไข้เรวัต“ผมเป็นพ่อเขาเองครับ ลูกชายผมเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยหรือยัง?”พยาบาลเลิ่กลั่กเพียงเพราะแค่ได้เห็นหน้าคนที่ก้าวเข้ามาถามหาลูกชาย พยาบาลสาวหันไปมองชายหนุ่มกลุ่มใหญ่ที่หันมองเธอด้วยสายตารอคอยอย่างมีความหวังแล้วถึงขั้นยกหลังมือปาดเม็ดเหงื่อตรงขมับ“ตะ ตอนนี้คนไข้ ยังไม่พ้นขีดอันตรายนะคะ ญาติคนไข้เชิญเข้าไปพบคุณหมอเจ้าของไข้หน่อยนะคะ เพราะว่าคุณหมอจะชี้แจงถึงอาการและแนวทางการรักษาและญาติจะต้องเซ็นยินยอมให้ผ่าตัดด้วยค่ะ

เป็นเวลาหลายวันที่ทีมแพทย์และพยาบาลต้องคอยสังเกตอาการของเรวัตผ่านห้องปลอดเชื้อ การรักษาและให้ยาทุกอย่างอยู่ในความดูแลของแพทย์หญิงกรรวีทั้งสิ้น เรียกได้ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องเธอแทบจะย้ายสำมะโนครัวมาอยู่ในรั้วโรงพยาบาลอยู่แล้ว ทำแต่งานและคอยดูแลเรวัตจนไม่กลับบ้านกลับช่องหากเป็นก่อนหน้านี้คงโดนพ่อตีจนก้นลายและโดนพี่ชายกักบริเวณไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่...หญิงสาวสารภาพเรื่องระหว่างเธอกับเรวัตออกไปให้ทุกคนในครอบครัวฟังอย่างไม่ปิดบังด้วยเพราะหวังว่าครอบครัวจะเข้าใจและอนุญาตให้เธอมาดูเขาอย่างเต็มที่ได้โดยไม่โดนซักถามอะไรให้มากความอีก ถึงจะโดนดุบ้างที่เพิ่งสารภาพให้พวกผู้ใหญ่รับรู้ทีหลังแต่ยังดีที่ทุกคนเข้าใจและเปิดทางให้เธอทำตามหัวใจเต็มที่ และมาจนวันนี้อาการของเรวัตก็ทรงตัวเขาถูกย้ายเข้ามาในห้องพักฟื้นเพราะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ยังต้องประคองอาการกันต่อไปเนื่องจากเรวัตอาการสาหัสใช้ได้ และตอนนี้เขายังคงหมดสติอยู่และยังไม่มีการตอบสนองใด ๆ“หลังจากนี้เราต้องคอยลุ้นกันนะว่าคนไข้จะฟื้นขึ้นมาได้ไหม และหากฟื้นขึ้นก็ต้องมาทดสอบอีกทีว่าเขายังคงมีสติปกติดีความทรงจำอยู่ครบไหม อันนี้ต้องรอเวลาและมาประเม

เรวัตพักฟื้นอยู่ที่บ้านโดยมีบิดาอยู่เป็นเพื่อนบ้าง แต่บางวันท่านก็ต้องกลับไปบ้านหรือสะสางงานทั้งของท่านและของเขาเอง เพราะตอนนี้ฮาซีฟมันขอลาไปตามหาหัวใจ ไม่ได้อยู่ช่วยงานเขาเหมือนเก่าแล้ว ภาระเลยตกไปที่ผู้เป็นพ่อเขาขอให้เอาพวกเอกสารมาให้เพราะคิดว่าตัวเองยังช่วยได้ ถึงหัวจะยังปวดอยู่บ้างแต่คิดว่าพอทำไหว มือก็ปกติไม่ได้เป็นอะไรแค่เดินไม่ได้เฉย ๆ แต่บิดาเขาก็ไม่ยอมเพราะอยากให้ลูกชายพักฟื้นให้เต็มที่วันไหนท่านไม่อยู่ก็มีเพื่อนสนิทแวะเวียนกันมาเฝ้าไข้เช่นวันนี้ แต่เอาจริงก็ไม่รู้ใครเฝ้าใครกันแน่ เพราะพวกแม่งมาปาร์ตี้กันจนบ้านเขาแทบจะเป็นร้านเหล้าชั่วคราวอยู่แล้วตอนนี้เพื่อนสนิททั้งสามมารวมตัวกันยกเว้นพยัคฆินทร์ที่ยังไม่กลับมาเพราะว่าต้องอยู่ดูแลพรนับพัน“วันนี้ที่รักกูไม่มาเหรอวะ?” เมฆถามขึ้นมาทำเอาเรวัตกัดกรามกรอดแล้วตวัดสายตามองหน้าอย่างคาดโทษ“อย่าให้ขากูหายนะมึง!”“หายแล้วมึงจะทำไมเหรอ หึ!” เห็นเรวัตหัวร้อนเมฆยิ่งชอบใจ ยียวนกวนบาทาเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่ได้รู้เรื่องของเรวัตและกรรวียอมรับเลยว่าตกใจมาก ไม่คิดว่าเรวัตจะกล้าหาญชาญชัยไปกระตุกหนวดเสือยุ่งกับน้องสาวเพื่อนสนิทแต่จะไม่เชื่อก็ไม่ไ