All Chapters of บ่วงบำเรอรัก: Chapter 41 - Chapter 50

"น้ำใสเธอสวยมาก…" ฉันยืนยิ้มให้กับเพื่อนสนิทที่เพิ่งจะทำการแสดงสำหรับการประกวดดาวมหา’ลัยจบ เธอเป็นนางรำที่สวยหวานเหมาะกับบุคลิก ซึ่งวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เธอซ้อมและทุ่มเทมาตลอดหลายสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันของเธอแล้วฉันเชื่อว่าเธอทำได้แน่…"ขอบคุณนะแก้วตา เราตื่นเต้นมากเลย" เพื่อนสนิทด้านข้างถูมือตัวเองอย่างประหม่า แววตาสัมผัสได้ถึงความกังวลที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้"เธอทำได้ ฉันเอาใจช่วย""งั้นพรุ่งนี้เธอต้องมาเชียร์ฉันด้วยนะ ห้ามทิ้งฉัน""อืม ยังไงฉันก็มาแน่" ฉันยิ้มให้กำลังใจและปลอบใจเพื่อนไปในตัว แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่ออยู่ ๆ ก็มีใครบางคนที่เข้ามาขัดจังหวะสนทนาของเราสองคน"สวัสดีครับ" ฉันและน้ำใสปรายตาไปมองคนที่มาใหม่พร้อมกัน ไม่มีความรู้สึกที่คุ้นเคยกันเลย แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มกว้าง ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าที่เข้ามาเพียงเพราะอยากจะจีบใครสักคน"สวัสดีค่ะ" น้ำใสเป็นคนเอ่ยตอบ พร้อมกับรอยยิ้มสดใสเช่นเคยของเธอ แตกต่างจากฉันที่ส่งรอยยิ้มฝืน ๆ ให้อย่างที่ชอบทำ"ผมโน่นะครับ อยู่การบิน""น้ำใสวิศวะค่ะ""แล้ว…" หนุ่มการบินเหลือบมองมาทางฉันที่ยืนนิ่งไม่ยอมแนะนำตัว จนต้องเป็นน้ำใสที่เป็นคนต

"แกนั้นไงคนในรูป…""ยังกล้ามาในที่แบบนี้อีก หน้าไม่อาย""หน้าด้าน ผัวฉันจะโดนนังนี่แย่งไปไหมวะแก…"ระหว่างที่นั่งอยู่ในห้องประชุมใหญ่เพื่อรอชมการประกวดดาวเดือนมหา’ลัยเสียงซุบซิบนินทาจากคนในห้องก็ดังมาให้ได้ยินเรื่อย ๆ เบบี้ได้แต่กุมมือฉันแน่นเพื่อต้องการปลอบใจ ในขณะที่ฉันเองก็พยายามทำเป็นหูทวนลมราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่ทุกคนกำลังด่าทอ"แกจะกลับไหม…" เบบี้ก็ถามเป็นระยะ สัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงของเพื่อนเพราะคำครหายังพูดกันไม่หยุดปาก เหมือนกับว่าฉันไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้"ไม่เป็นไร เดี๋ยวการแสดงขึ้นก็ไม่มีใครสนใจฉันแล้ว" ฉันพยายามพูดปลอบใจตัวเองไม่ต่างกัน ทุกคนต่างมาที่นี่เพราะอยากดูการประกวด อีกไม่นานเมื่อมันเริ่มขึ้นทุกคนก็จะเปลี่ยนไปโฟกัสกับมัน และหวังว่าจะมีเสียงซุบซิบนินทาฉันน้อยลงกว่านี้"อืม…ไม่โอเคบอกนะ""อื้ม…" ฉันยกยิ้มบาง ๆ เพื่อให้เพื่อนได้สบายใจ จนไม่นานพิธีกรก็เริ่มออกมาเปิดงานการประกวดในค่ำคืนนี้ ซึ่งมันจริงอย่างที่ฉันคิดทุกคนเลิกสนใจฉันแล้วกลับไปมองที่งานที่กำลังดำเนินการเรื่อย ๆ จนมาถึงขั้นตอนการโชว์ความสามารถ เพื่อนตัวเล็กของฉันที่ซุ่มซ้อมมาหลายสัปดาห์ก็ได้ออกมาแสดงให้ทุกค

สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดคือการไม่รับฟังเหตุผลของคนอื่น และมันเป็นสิ่งที่นายสงครามกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ เขาไม่ถามฉันด้วยซ้ำว่าวันนี้ฉันรู้สึกแย่แค่ไหน ฉันต้องเจออะไรมาบ้าง แต่กลับเชื่อใบปลิวโง่ ๆ แผ่นหนึ่งที่ปลิวว่อนทั่วมหาวิทยาลัยโดยไม่สนใจจะฟังความจริงจากปากของฉันก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนที่อยู่กับฉันมากที่สุด เขาควรเป็นคนที่จะรู้จักนิสัยฉันดีที่สุด แต่มันไม่เป็นแบบนั้น…ในความคิดของเขายังไงฉันก็เป็นผู้หญิงไม่ดีคนหนึ่ง ที่ในตอนแรกเขาได้ฉันมาเพราะเงินของเขา และตอนนี้ฉันก็ยังเป็นผู้หญิงที่ถูกซื้อมาด้วยเงินเหมือนเดิมครืดดดดดดด!กัลป์ : โอเคไหม?เสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์ทำให้ฉันก้มลงไปดูมัน จนเห็นชื่อของไอกัลป์ปรากฏบนจอถามไถ่ความรู้สึกของฉันทั้งที่เราเพิ่งแยกกันไม่นาน ใช่…วันนี้ฉันหายไปกับไอกัลป์เพราะมันหวังดีพาฉันไปทะเลเพื่อผ่อนคลายความเครียด มันเป็นคนเดียวที่มองออกว่าตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกแย่แค่ไหน แต่คนไม่รักดีอย่างฉันสารภาพได้เลยว่าตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับมันฉันกลับแต่คิดถึงคนใจร้ายคนหนึ่ง ฉันเพียงมีความหวังเล็ก ๆ ว่าคนใจร้ายคนนั้นจะปลอบประโลมฉันเหมือนที่ไอกัลป์กำลังทำ ฉันหวังเพียงว่าเขาจ

"อีน้ำใส!!!" เสียงที่เคยหวานตวาดกร้าวออกมาอย่างไม่เป็นตัวเองหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างที่เจอมา รวมไปถึงเรื่องพี่สงครามตั้งแต่เริ่มจนหมดเปลือก เพราะถูกเพื่อนเค้นเอาความจริงฉันจึงไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป นั้นจึงทำให้เบบี้อารมณ์เลือดขึ้นหน้าราวกับเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง"ฉันจะไปตบมัน…" มือบางสั่นริก ๆ พร้อมจะลงไม้ลงมือปกป้องแทนจนฉันต้องเป็นคนจับมือเพื่อนห้ามไว้ก่อนที่บุกไปตบเขาจริง ๆ"ใจเย็น ๆ ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากสนใจ""เดี๋ยวนะ…แกใช่แก้วตาที่ฉันรู้จักเหรอ ปกติแกไม่เคยยอมใคร""…" ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น จริงอย่างที่เบบี้เอ่ย ฉันไม่เคยยอมใคร ไม่สนใจว่าเขาจะมีอำนาจเอาคืนฉันแค่ไหน"แก้วตา…""ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับทุกปัญหาในตอนนี้ ฉันอยากหนีไปไกล ๆ ไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักฉัน" ต้องยอมรับว่าก่อนหน้านี้ฉันไม่ใช่คนที่จะหนีปัญหา ไม่ว่าจะปัญหาอะไรเล็กใหญ่ฉันก็พร้อมพุ่งชน แต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยเหลือเกิน มันมากเกินกว่าที่คนอย่างฉันจะรับไหว"แก้วตา แกยังมีฉันนะ" ว่าจบคนที่เดือดดาลก็อ่อนตัวลง ก่อนที่จะเข้ามากอดปลอบฉันที่พร้อมจะน้ำตาคลอเบ้าทุกเมื่อ ไม่เคยรู้สึกอ่อนแอขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ตอน

SONGKRAAM TALK หนึ่งวันที่แล้ว ผ่านมาวันหนึ่งแล้วไอกวินก็ยังหาคงบงการไอสามตัวนั้นไม่ได้สักที ตอนนี้ผมอยากรู้แทบบ้าว่าใครเป็นคนลงมือทำ แล้วคนทำมันต้องการอะไร แต่ถึงจะเหตุผลอะไรก็ช่าง ถ้าผมเจอตัวมันต้องไม่ตายดีที่บังอาจมาทำร้ายคนของผมในเขตของผมแบบนี้ครืดดดดด!ประตูห้องถูกเปิดออกในขณะที่ผมกำลังวุ่นวายใจอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับแก้วตา แล้วก็ต้องเงยหน้าขึ้นถึงได้เห็นว่าเป็นคนที่ผมรู้จักดี"เธอมีอะไร?" เป็นน้ำใสที่เข้ามา เธอดูลุกลี้ลุกลนแปลก ๆ ยิ่งผมจ้องร่างเล็กก็เหมือนตัวสั่นเหมือนมีอะไรปกปิด"น้ำเห็นบอดี้การ์ดของพี่ เลยคิดว่าพี่ต้องเข้ามามหาวิทยาลัย แล้วพี่ก็เข้ามาจริง ๆ ด้วย""วันนี้แก้วตาเป็นยังไงบ้าง""มัน…เอ่อ…เธอสบายดีค่ะ" ร่างเล็กอึกอักที่จะตอบ"สบายดี? ทั้งที่มีข่าวฉาวว่อนมหาวิทยาลัยอย่างนั้นเหรอ!?" ผมขึ้นเสียงใส่จนเธอสะดุ้ง เธอคงไม่เคยมุมนี้ของผมมาก่อน จนเห็นอาการของเธอผมก็พยายามควบคุมอารมณ์เพราะไม่อยากให้เธอตกใจมากกว่านี้"โทษที ฉันลืมตัว""มะ ไม่เป็นไรค่ะ น้ำใสไม่โกรธพี่หรอก"ก็อก ๆเสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับกวินที่เดินเข้ามา ในมือมันถือซองเอกสารสีน้ำตาล หันมองน้ำใสคร