All Chapters of บ่วงบำเรอรัก: Chapter 1 - Chapter 10

81 Chapters

บทนำ

"ถ้ากำลังทำให้ฉันสนใจบอกเลยว่าวิธีนี้ไม่สำเร็จ" มือหนาไล่ตามกรอบหน้าของหญิงสาวก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ค่อนข้างจะเข้าข้างตัวเอง จนคนฟังอย่างแก้วตาต้องขมวดคิ้วมองพร้อมกับมือบางที่รีบไล่ปัดออกอย่างรวดเร็ว เธอได้แต่พร่ำคิดว่าเขาไปเอาความคิดสกปรกนี่มาจากที่ไหน ถึงได้มองว่าคนที่ไม่เคยบอกว่าอยากได้เขา ค่อนข้างจะแสดงออกว่าเกลียดเข้ากระดูกดำแบบเธอกำลังให้ท่าหรือให้ความสนใจ"เป็นบ้าเหรอ?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ พร้อมจะผละตัวเองเพื่อหนีแต่ประโยคถัดไปที่หลุดออกจากปากก็ทำให้เธอชะงัก"ต้องการเท่าไหร่?""อะไร?""แลกกับร่างกายของเธอ ต้องใช้เงินเท่าไหร่?" เพียะ!สิ้นประโยคที่น่ารังเกียจพวกนั้นนั้นมือบางก็จัดการฟาดลงบนใบหน้าโดยไม่มีคำพูดอะไรที่หลุดออกจากปาก ถึงเธอจะจัดอยู่ในคนที่มีฐานะยากจนแต่คนอย่างเธอก็ไม่ใช่คนที่จะถวายตัวเองเพื่อแลกกับเงินของใคร ถึงแม้ว่าเขาจะเอาเงินร้อยล้านมากองตรงหน้า แต่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวที่เขาจะดูถูกเอาง่าย ๆ"เก็บเงินไว้ทำศพของพี่ตอนตายเถอะ" ว่าจบหญิงสาวก็รีบเดินหนีไปในทันที เธอไม่เคยเจอคนที่โรคจิตแบบนี้มาก่อน เขากำลังดูถูกเธอด้วยเม็ดเงินที่เขาคิดว่าม
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 01 ชะตากรรมของแก้วตา

บทที่ 01 ชะตากรรมของแก้วตา"หนูแก้วตาตื่นแต่เช้าเลยนะจ้ะ" เสียงหวานดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะเดินผ่านหน้า ทว่าหญิงวัยกลางคนกลับส่งยิ้มกว้างพร้อมเอ่ยกับฉันเหมือนที่ชอบทำ จนฉันต้องหยุดเดินชะงักแล้วหันกลับไปตอบบ้างตามมารยาท"ไม่พูดสักวันก็ไม่มีใครบอกว่าเป็นใบ้หรอกนะจ้ะป้า" ฉันยิ้มหวานตอบกลับ ขณะที่อีกคนเริ่มชักสีหน้ารอยยิ้มหุบลงในทันทีที่ได้ยิน"นี่อีแก้ว! ฉันพูดกับแกดีๆ นะ" นิสัยที่แท้จริงถูกเผยออกในเวลาต่อมา แม่ค้าขายผักที่ชอบแซะฉันในแต่ละวันเริ่มแสดงตัวตนที่แท้จริง และฉันเองก็ดูออกตั้งแต่แรกว่ายัยป้าบัวไม่ได้พูดเพราะกำลังชมฉันจริง ๆ แต่เพียงเพราะกำลังประชดประชันใส่ฉันเนื่องจากเวลาที่ฉันกำลังจะเปิดแผงขายของเลยเวลาเปิดปกติสายมามากแล้วจะบอกว่าคนอย่างแก้วตาก้าวร้าวก็ได้ แต่ฉันก็เลือกทำเหมือนกัน ฉันไม่ได้เป็นแบบนี้กับทุกคน แต่ถ้ามองออกว่าคนไหนไม่จริงใจ ฉันเองก็ไม่จำเป็นต้องแสร้งจริงใจกลับ แม้ว่าจะเป็นคนแก่กว่าก็ตามนั้นคือนิสัยของฉัน"เก็บคำพูดดี ๆ ของป้าเถอะ ฉันไม่อยากได้" ว่าจบฉันก็เข็นรถเข็นที่มีผลไม้หลายลังผ่านไปในทันที เสียเวลาทำมาหากินชะมัด…อยู่ตลาดเดียวกันแท้ ๆ แต่กลับทำตัวแซะคนนั้นคน
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 02 ห้าวตี-น

บทที่ 02 ห้าวตี-น"ทำอะไรกัน!" ฉันรีบวิ่งไปขวางหน้าฝูงวัยรุ่นชุดนักเรียนที่ยืนกันหลายคน หนึ่งในนั้นคือไอต้นกล้าน้องชายของฉันผู้ที่มีบาดแผลรอยช้ำอยู่มุมปากและตามใบหน้า กำลังโดนอีกคนกระชากเสื้อแน่นจนฉันต้องรีบวิ่งไปผลักมันให้กระเด็นออกจากตัวน้องชาย"เชี้ยใครว่ะ!?" คนที่กระดอนด้วยแรงผลักของฉันสบถขึ้นเสียงดัง ขณะที่ฉันดันให้น้องชายไปยืนข้างหลังแล้วเป็นคนยืนต่อหน้าเผชิญกับพวกมันด้วยตัวเอง"กูเองจะทำไม?" ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างเอาเรื่อง จนมันเงยหน้ามาดูพอเห็นเป็นฉันก็พากันกลั้วเสียงขำในลำคอราวกับดูถูก"หึ ไอกล้ามึงจนตรอกจนต้องให้ผู้หญิงช่วยเลยเหรอวะ?" เรียวปากหนายกขึ้นแล้วหันไปหัวเราะกับพรรคพวกของมันรวม ๆ กันไม่ต่ำกว่าเจ็ดคน ขณะที่ฉันก็เลือกที่จะเลิกสนใจแล้วหันกลับมาถามน้องชายเสียงเบา"พวกของแกล่ะ""พวกอะไร มีอยู่คนเดียว" คำตอบของน้องชายทำเอาฉันถึงกับพูดไม่ออก ไหนไอปั๊กบอกว่ายกพวกตีกัน แต่แม่งทำไมฝั่งฉันกลับหว้าเหว่เหลือเกิน ยืนเหงา ๆ กันอยู่สองคนไม่รวมไอปั๊กที่ยืนหลบหลังกำแพง กับพวกมันเจ็ดคนที่กำลังมองเราสองพี่น้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ"ไอสัส…" ฉันพึมพำคนเดียวแล้วเบนสายตาไปมองคนที่คาบข่
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 03 มาเฟียป่าเถื่อน

บทที่ 03 มาเฟียป่าเถื่อน"ออกมา…จะซ่อนตรงนั้นอีกนานไหม?" ฉันค่อย ๆ โผล่หัวออกมาอย่างช้า ๆ กล้า ๆ กลัว ๆ กับสามคนที่ยืนเป็นหุ่นปั้น ใช้สายตาคู่คมช้อนมองจนขนกายฉันลุกซู่ไปหมดทั้งตัว"ใครสั่งให้เข้ามาในนี้" เสียงอันน่าเกรงขามเอ่ยถามจนสะดุ้ง ฉันเริ่มปรายตามองรอบ ๆ ถึงได้เห็นว่าตรงที่ฉันยืนอยู่เป็นหน้าโกดังเก่า ๆ ที่ดูเหมือนกำลังจะร้างเข้าทุกทีตอนวิ่งมาก็ไม่ได้สังเกตอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตรงนี้ยังมีโกดังตั้งอยู่และมีเจ้าของที่น่ากลัวขนาดนี้"อะ เอ่อ…พอดีฉัน…" พูดอะไรไม่ออกเลยแฮะ ปกติก็ไม่ใช่คนที่จะกลัวอะไรง่าย ๆ เจอนักเลงมาก็หลายรูปแบบ แต่ทำไมกับคนนี้ฉันถึงไปต่อไม่ถูกแบบนี้"น่ารำคาญ…" ขณะที่ฉันกำลังอึกอักอีกคนก็พูดสวนพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างไม่รอคำตอบ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นที่ต้องสนใจ แต่สิ่งที่เขาพ้นออกมาเมื่อครู่กำลังทำให้ความกลัวที่มีเริ่มหายลดลงจนหายไป แทนที่มาด้วยความโกรธแทน เพราะไม่เคยมีใครใช้คำว่า 'รำคาญ' กับฉันมาก่อน"ว่าไงนะ ว่าใครน่ารำคาญวะ!?" ฉันช้อนสายตาอย่างเอาเรื่อง รีบถลาจะเข้าไปกระชากคอเสื้อแม่งจนลืมไปว่าลูกน้องของเขา…มีปืนเท้าเรียวชะงักกึกลางอากาศเมื่อเห็นสองคนข้างหล
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 04 หวังดีผิดคน

บทที่ 04 หวังดีผิดคน"แกกลับมาทำไม ทำไมไม่ไปทำงาน" ทันทีที่เท้าเรียวก้าวเข้ามาในบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ทำจากไม้เก่า ๆ ที่ใกล้จะผุพังเต็มที เรียงกันหลาย ๆ หลังภายในหมู่บ้านที่ห่างไกลจากถนนใหญ่ เสียงที่ไม่ค่อยอยากฟังก็ดังขึ้นแต่ฉันก็เลือกที่จะเดินผ่านแล้วเข้าไปในห้องของตัวเองเพื่อหยิบของที่ต้องการ"ฉันพูดกับแกอยู่นะ!" เป็นเสียงของแม่เลี้ยงฉันเอง บ้านนี้เราอาศัยกันอยู่สามคนคือฉันแก้วตา ไอต้นกล้าน้องชายคนละแม่ ส่วนนั้นก็แม่เลี้ยงที่พ่อแต่งงานได้ไม่กี่ปีก็ตายจากกันไป ทิ้งความวุ่นวายและยากลำบากให้ฉันเพียงคนเดียวเพราะแม่เลี้ยงมัวแต่กินนอนดื่มเหล้าไม่ทำการทำงานอะไรเลยสักอย่าง"ฉันลืมของ" ฉันตอบเสียงเรียบแล้วกำลังจะเดินออก หางตาก็เหลือบไปเห็นไอต้นกล้าที่กำลังทำอะไรบางอย่างจนต้องชะงักเท้าเดินวนกลับไปหามัน"นั้นแกทำอะไร?" ฉันเอ่ยปากถาม"ก็กีตาร์ไง ไม่รู้จักหรือไง" ไอต้นกล้าเงยหน้าขึ้นมาตอบหน้าตาย"ฉันรู้ว่ามันคือกีตาร์ แต่แกเอาเงินที่ไหนไปซื้อ""ก็เงินแกไง""แกขโมยเงินฉันอีกแล้วเหรอ!?" ฉันรีบถลาเข้าไปหามันอย่างเอาเรื่อง มือบางกระชากคอเสื้อมันไว้หมายจะลงหมัดบนใบหน้าแต่กลับโดนแม่เลี้ยงรีบเข้ามาห้ามผลัก
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 05 โลกกลมเกินไป

บทที่ 05 โลกกลมเกินไป"พี่มังกรก็มาด้วย" ฉันที่กำลังยืนชงเหล้าในห้องวีไอพีอยู่ ๆ ยัยเบบี้ก็สะกิดเบา ๆ แล้วเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น ที่คะยั้นคะยอให้ฉันอยู่บริการห้องนี้ก็เพราะอย่างนี้สินะ เบบี้ชอบพี่มังกรเพื่อนพี่เบียร์มาก ทุกครั้งที่ยัยนี่มาที่นี่เดาได้ไม่ยากว่าวันนั้นกลุ่มแก๊งของพี่เบียร์จะมารวมตัวกัน แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เพื่อนสนิทฉันจะคลั่งขนาดนั้น เพราะกลุ่มพี่เบียร์ถือว่าฮอตที่สุดของที่นี่ สาว ๆ ที่มาเที่ยวต่างอยากสอยกลุ่มของเจ้าของร้านกันทั้งนั้น ยิ่งยัยเบบี้ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ รายนี้มีพี่มังกรที่ไหนก็ต้องมีมันที่นั้น ฉันดูออกว่าพี่มังกรรู้ว่ามันชอบเขามาก แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรเพื่อนฉันเลย วี่แววที่จะแสดงออกว่าชอบกลับก็ไม่มี ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบุคลิกที่เป็นคนเงียบขรึมหรือไม่ชอบเพื่อนฉันกันแน่ ส่วนยัยเบบี้รายนี้สู้ไม่ถอย ตามแล้วตามเล่าพยายามมากเสียกว่าการล่าใบปริญญาตรีของมันเสียอีก"เก็บอาการหน่อย" ฉันเอ่ยตอบเพื่อนพร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ ยัยนี่ชักจะออกนอกหน้าเกินไป จนพี่ชายของเธอจ้องมองมาที่เราสองคนอย่างสังเกตพิรุธ"ทำไมเวลาเพื่อนพี่มาวันนั้นแกถึงกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ" พี่เบียร์เอ
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 06 ไอมาเฟียโรคจิต

บทที่ 06 ไอมาเฟียโรคจิต"เบบี้ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ขอยืมตัวแก้วตาก่อนสักแป๊ปนะคะ""อืม…รีบไปมารีบมา""ค่า~" ว่าจบยัยเบบี้ก็รีบดึงมือให้ฉันออกจากห้องวีไอพีเพื่อไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน โดยไม่มีการถามหรือขัดขืนใด ๆ จากฉันเพราะฉันเต็มใจมาก ในห้องที่เสียงดังกลับน่าอึดอัดชิบ เพราะสายตาของหมอนั้นที่จ้องมองอยู่ตลอดเวลา ยกยิ้มมุมปากใส่ฉันบ้าง จนฉันแทบอยากกระโจนไปข่วนหน้าเพราะความหมั่นไส้ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"แล้วแกไม่เข้าห้องน้ำเหรอ?" ฉันถามเพื่อนสนิทที่ยังยืนนิ่งหน้ากระจกในห้องน้ำแต่ไม่ยอมก้าวเข้าไปห้องน้ำสักที"แกกับพี่สงครามรู้จักกันเหรอ?" คำถามของเบบี้ทำเอาฉันชะงัก ยัยนี่รู้ได้ยังไง?"ฉันจะไปรู้จักเขาได้ยังไง" แต่ฉันก็ไม่อยากเล่าให้มากเรื่อง ถ้ายัยเบบี้รู้ฉันก็โดนยัยนี่บ่นที่ไปหาตีนใครเข้าอีก"จริงเหรอ?""อืม…แล้วอยู่ ๆ มาคาดคั้นทำไม?""ก็เปล่า…ฉันว่าฉันจะตัดใจจากพี่มังกรแล้วอะ""หะ ห้ะ…ตัดใจ? แกเนี่ยนะ""พี่เขาดูไม่ชอบฉันเลยอะ ส่งสัญญาณให้ตั้งนานไม่ยอมมาจีบฉันสักที ท้อแล้วอะ""ก็ดีแล้ว สวย ๆ แบบแกหาคนใหม่ได้สบาย" ฉันพยายามปลอบใจเพื่อน ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนจริงจังกับพี่มังกรแค่ไหน ฉันก็สงส
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 07 ชะตาขาด

บทที่ 07 ชะตาขาด"หายไปไหนนานเนี่ย…" ทันทีที่ฉันกลับขึ้นมาชั้นสองห้องวีไอพีอีกครั้งยัยเบบี้ก็กระซิบกระซาบถามเสียงเบา ขณะที่ฉันส่ายหัวเป็นคำตอบพร้อมกับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ เพื่อนก็รู้ได้ในทันทีว่าฉันไม่พร้อมที่จะตอบอะไรในตอนนี้"ไอสงครามยังไม่กลับมาอีกเหรอว่ะ?" พี่เบียร์เอ่ยถามแล้วปรายตามองหาเพื่อนตัวเอง ก่อนที่จะหยุดมองที่ฉันแล้วเลิกคิ้วขึ้นจนฉันต้องชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง"คะ?""ตอนเรากลับจากห้องน้ำเจอมันหรือเปล่า เพื่อนพี่เพิ่งมาครั้งแรก เผื่อมันจะหลง""ถ้าแค่นั้นยังหลงก็คงเป็นคนโง่เต็มที" ฉันพึมพำเบา ๆ เพื่อให้ได้ยินคนเดียว หลงบ้าหลงบออะไรเมื่อกี้ยังมายัดเงินใส่ฉันอยู่เลย ดูท่าคนแบบนี้คงไม่ใช่คนโง่หรอก แต่เป็นคนโรคจิตสมองไม่ปกติมากกว่า"น้องแก้วตาว่าไงนะ?""อ๋อ…ไม่เจอค่ะ" ฉันรีบตอบทันที"ให้เบบี้ไปดูให้ไหมคะ?" ยัยเพื่อนตัวดีรีบออกเสียงเป็นจิตอาสา ขณะที่ฉันเงยหน้ามองขวับพยายามจะบอกไม่ให้เพื่อนไปเจอคนแบบนั้น แต่มันก็ไม่มองมาที่ฉันเลย"ไม่กลัวเขาว่าโรคจิตหรือไงเข้าห้องน้ำผู้ชาย" แต่แล้วคนที่นั่งเงียบอยู่นานก็รีบพูดแทรก ทันทีที่พี่มังกรตอบกลับเพื่อนฉันก็หน้าจ่อยลงในทันที พูดน้อยต่อยหนักแต่
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 08 โคตรเฮงซวย

บทที่ 08 โคตรเฮงซวยหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปชีวิตฉันก็ยังวนเวียนอยู่ในวงโคจรเดิมซ้ำ ๆ ตอนเช้าไปตลาดตกเย็นเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านเหล้าไม่มีวันหยุด แต่สิ่งที่เพิ่มเติมคือตอนนี้ฉันเหมือนคนที่กำลังหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่วันที่ตบหน้าไอมาเฟียโรคจิตนั้นเขาก็หายเงียบไปเลย แรก ๆ ฉันจิตตกมากไม่รู้ว่าเขาจะส่งลูกน้องมาเก็บฉันวันไหน แต่นี่ก็ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วสิ่งที่ฉันคิดกลับไม่เกิดขึ้น ปั๊ดโถ่…ที่แท้ก็พูดขู่ฉันไปแบบนั้นแต่ไม่ได้ทำจริง ๆ ฉันค่อยสบายใจที่นายนั้นถือว่าเป็นมาเฟียที่พูดส่ง ๆ ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เจอกับคนจริงทำจริงตามที่พูด ไม่งั้นฉันคงกลายเป็นฝุ่นผงธุลีตั้งเก็บไว้ใกล้ ๆ โกศของพ่อแน่นอน"แกจะไปไหน?" เท้าเรียวที่กำลังจะออกไปตลาดชะงักเมื่อดันไปเห็นร่างของอีกคนที่กำลังเดินสวนมา"เปล่า" ไอต้นกล้ามองฉันด้วยท่าทีเลิ่กลัก ฉันจะไม่เอ่ยถามมันเลยถ้าตอนนี้ไม่เป็นเวลาตีห้าของวัน มันไม่เคยตื่นเช้าเป็นกับเขาหรอก ต้องมีอะไรมากกว่านั้น"ฉันถามว่าแกจะไปไหน?""เพิ่งกลับมา พอใจหรือยัง!?" มันชักสีหน้าใส่ด้วยความรำคาญ"แกไปไหนเพิ่งจะกลับมาเวลานี้""พี่อย่าถามเยอะได้ปะ ง่วงนอนจะตายห่าละ หลบ!""ไอต้นกล้า!" ฉ
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

บทที่ 09 จนตรอก

บทที่ 09 จนตรอก@Bar & Beer"แก้วตา…""…""แก้วตา!""หะ ห้ะ!?" เสียงที่เพิ่มขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งหลุดออกจากห้วงภวังค์ของความคิดรีบหันไปหาคนที่เอ่ยเรียก จนเห็นว่าเป็นผู้จัดการร้านจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที"เป็นอะไรวันนี้แกดูเหม่อ ๆ นะ""เปล่า ว่าแต่เจ๊เรียกฉันมีอะไร?""จะให้ไปดูแขกโต๊ะนั้นหน่อย แต่แกมัวแต่เหม่อยัยนิดมันชิงเดินไปแทนแล้ว งั้นแกก็ดูแลแขกโซนนี้เอาแล้วกัน""เออเจ๊…ช่วงนี้มีงานอะไรให้ฉันทำเพิ่มอีกหรือเปล่า?""จะมีอะไรอีกล่ะ ทั้งล้างจาน เด็กเสิร์ฟ เด็กทำความสะอาดแกก็เหมาไปทุกงานแล้ว ไม่เหลืออะไรให้ทำแล้ว""ไม่มีจริง ๆ เหรอ คือพอดีช่วงนี้ฉันร้อนเงิน ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?" พรุ่งนี้เป็นวันครบกำหนดที่ฉันต้องหาเงินอีกห้าหมื่นไปจ่ายเพิ่ม วันสองวันนี้ฉันหักโหมงานจนแทบไม่ได้นอน อะไรที่ทำแล้วได้เงินฉันทำหมดทุกอย่าง แต่มันยังได้ไม่พอเลย ขนาดขอเบิกเงินเด็กเสิร์ฟล่วงหน้า ทั้งค่าทิป ค่าขายของทุกอย่างรวม ๆ กันก็ได้แค่สามหมื่น เหลือเวลาไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ฉันจะเอายังไงต่อไป"มีอยู่อย่างเดียวนั้นแหละ แกก็รู้ว่ามันคืออะไร""…" ฉันเม้มปากแน่นเมื่อผู้จัดการพูดจบ งานที่ว่าคือการเป็นเด็กเอนเตอร์เทนในร
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more
PREV
123456
...
9
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status