All Chapters of บ่วงบำเรอรัก: Chapter 51 - Chapter 60

"ทำไมยังไม่กลับมาอีกวะ!" ผมสบถขึ้นเสียงดังจากที่นั่งรอบนโซฟากลางบ้านนานหลายชั่วโมง ตอนนี้เป็นเวลาตีสามก็ยังไม่เห็นทีท่าว่าคนตัวเล็กจะกลับมา ทั้งที่ผมนั่งรอเธอตั้งแต่บ่ายสามคิดว่ากลับมาแล้วจะได้เจอเธอแต่ก็กลับว่างเปล่า"คุณหนูทานอะไรก่อนไหมคะ ป้าทำอะไรให้ทาน" ป้าปิ่นเดินเข้ามาด้วยใบหน้าไม่สู้ดี ก่อนที่ผมจะหันไปส่งสายตานิ่งคนสูงอายุก็ก้มหน้าลงแล้วรีบถอยหลังกลับไปไม่นานไอกวินที่ผมให้ไปสืบเรื่องก็กลับมา ก่อนที่จะรายงานในสิ่งที่ผมยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่"เด็กผู้ชายคนนั้นอยู่คลับครับนาย ไม่มีคุณแก้วตาอยู่ด้วย" ผมคิดว่าครั้งนี้เธออาจจะไปกับไอหน้าจืดคนนั้นอย่างเช่นทุกครั้ง ทว่าวันนี้กลับไม่ใช่ แล้วเธอไปไหน ทำไมเวลานี้ถึงยังไม่กลับมาถึงบ้านสุดท้ายผมก็อดไม่ได้ที่จะล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์เครื่องหรู ก่อนที่จะโทรออกเบอร์ที่ผมพยายามจะอดกลั้นไม่โทรไป แต่จะให้อดทนรอนานกว่านี้ผมทำไม่ได้แล้วตู๊ด ตู๊ด….ปลายสายถูกตัดไปโดยไม่มีคนรับสายผมผ่อนลมหายใจช้า ๆ อย่างพยายามเก็บอารมณ์แล้วตัดสินใจโทรออกอีกครั้ง ทว่าสิ่งที่ได้รับคือไม่มีคนรับสายเช่นเดิมเพล้ง!"แม่งเอ้ย!""ว้าย!!!!" แก้วน้ำบนโต๊ะรวมไปถึงแจกันที่ตั้

SONGKRAAM TALK "ทำไมต้องนัดรวมตัว ถ้าเรื่องของมึงไร้สาระกูจะยันให้" ไอมาคัสบ่นอุบอิบไม่หยุด หลังจากที่พ่อหนุ่มเงียบขรึมของกลุ่มอย่างไอมังกรออกปากชวนทุกคนมารวมตัวที่ผับของไอเบียร์ พักหลัง ๆ คนที่มาที่นี่บ่อย ๆ คงจะมีแค่ผมกับไอเบียร์ที่มันมาทำงานที่ร้าน ส่วนคนอื่น ๆ ก็ติดงานติดเหตุผลส่วนตัวมากมาย โดยเฉพาะไอมังกรที่ออกมานาน ๆ ครั้งเพราะไอนี่มันติดเมีย"เรื่องของกูไม่เคยไร้สาระ ข่าวดี ข่าวดีของมึงด้วยไอคราม" ไอมังกรเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มมุมปากให้ผม ส่วนผมก็ไม่ค่อยกระตือรือร้นอะไรกับมันมากนัก ตั้งแต่ที่มันขัดขวางผมทุกวิถีทางอย่างที่มันพูดไว้ ผมก็ไม่ค่อยอยากจะคุยกับมันอีกเลย"ไอเฮี้ยนี่ก็งอนไอมังกรเป็นเด็กไปได้" ไอเบียร์เอ่ยออกมาเมื่อเห็นผมเงียบไม่ตอบ"เด็กพ่อx" จนผมด่ามันกลับทุกคนก็พากันหัวเราะชอบใจ"แต่กูก็เข้าใจมึงนะไอคราม การเสียคนรักมันรู้สึกยังไง แต่มึงมันก็เฮี้ยจริง ๆ นั้นแหละ ถ้ากูเป็นแก้วตาก็คงจะไม่กลับมาให้มึงเห็นหน้าอีก" ไอมาคัสขยี้ต่อจากไอเบียร์ กลุ่มของผมไม่มีใครเข้าข้างผมสักคน ไม่รู้จะทนเป็นเพื่อนไปอีกทำไม"ตกลงพวกมึงจะฟังกูได้หรือยัง?" จนคนในกลุ่มที่เป็นคนนัดรวมตัวพูดเบรกทุกคนไว

"สวยมากกกกก" ทันทีที่ฉันหยิบชุดแต่งงานที่ตั้งใจทำเองทุกขั้นตอนออกมาตั้งโชว์ให้คนที่ฉันตั้งใจจะมอบให้ ว่าที่เจ้าสาวก็เอ่ยปากชมพร้อมกับดวงตาที่ลุกวาวชุดแต่งงานที่ฉันลงแรงมาเกือบสามสี่เดือนกว่าจะออกแบบเลือกเนื้อผ้าและตัดเย็บผ่านมือของฉันทุกขั้นตอน เป็นอีกหนึ่งงานที่ฉันใช้ความปราณีตสุดตัวที่มีเพื่อให้ชุดออกมาสวยที่สุดเพื่อมอบให้แก่เพื่อนที่ฉันรักมากที่สุดของฉันที่กำลังรอคอยวันนี้มาทั้งชีวิต"แกลองก่อนนะ ถ้าหลวมตรงไหนฉันจะได้ปรับแก้ให้" ฉันทำชุดแต่งงานของเบบี้ตั้งแต่อยู่ปารีสเพราะคิดว่าคงกลับมาทำที่ไทยคงไม่ทัน จึงเลือกที่จะมาตัดแก้ส่วนที่ไม่พอดีที่นี่แทน"โอเค~""เดี๋ยวฉันเข้าไปช่วย คริสลูกเล่นที่นี่ก่อน เดี๋ยวแม่มา" ฉันหันไปบอกลูกชายที่กำลังสนใจอยู่กับของเล่นที่ลุงมังกรของเขาซื้อมาราวกับจะถมบ้าน จนพ่อหนุ่มน้อยเข้าใจฉันก็รีบเดินเข้าไปช่วยเบบี้สวมชุดผ่านไปหลายนาทีการลองชุดแต่งงานก็ผ่านไปด้วยดี ยังมีที่ที่ต้องปรับแก้บ้างเพราะยิ่งใกล้แต่งงานเจ้าสาวก็ยิ่งผอมลง นางบอกว่าอยากผอมให้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในวันงาน ซึ่งฉันก็เข้าใจ เพราะมันคือความฝันของผู้หญิงอย่างเรา ๆ อยู่แล้ว"แก้วตา…ผมหิว" มือ

"แกพักทานข้าวก่อนเถอะ ไว้ค่อยทำต่อ" เสียงหวานของว่าที่เจ้าสาวที่ตอนนี้กำลังทำหน้าที่เป็นแม่บ้านเดินมาตามฉันเพื่อไปทานข้าวเที่ยง แต่ดูเหมือนว่าคนที่ดีใจกว่าฉันคงจะเป็นลูกชายฉัน ไม่ใช่เพราะหิวข้าวหรอก แต่เพราะฉันบังคับให้เล่นอยู่แต่ในห้องที่ฉันทำงาน อยู่แต่ในสายตาของฉัน เด็กน้อยก็เลยมุ่ยหน้าไม่พอใจถึงครึ่งวัน ถึงตอนนี้คงคิดว่าตัวเองจะได้ออกจากห้องถึงได้แสดงอาการดีใจเป็นพิเศษ"วันนี้แม่เบบี้มีครัวซองให้เด็กแถวนี้ด้วยน้า ไม่รู้ว่าจะมีใครอยากทานหรือเปล่า""ผมครับ ผมอยากทาน เบบี้ใจดีจังเลย" คริสกระโดดโลดเต้นยกใหญ่ อยู่ไทยมาก็หลายวันแล้วแต่ลูกชายฉันก็ยังปรับตัวไม่ได้เสียที แต่ก็ดีขึ้นมาหน่อยที่เขายังปรับตัวเรื่องอุณหภูมิได้ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะรับกับศึกหนักเลยทีเดียว"งั้นไปกันเลย~" ว่าจบเบบี้ก็เดินจูงคริสออกจากห้องโดยที่มีฉันเดินตามหลัง แล้วเท้าเรียวก็ต้องชะงักเมื่อถึงโต๊ะอาหาร เพราะคราวนี้เหมือนบ้านของเบบี้จะมีคนนอกเพิ่มเข้ามาอีกคน และเขาก็นั่งหน้าสลอนมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มที่ฉันไม่อยากมอง"ฉันลืมบอกแกไป" เบบี้หันมากระซิบเบา ๆ เพราะคนนอกที่ว่าคือพี่สงครามที่ฉันคิดว่าจะคุยงานจบแล้วกลับไ

SONGKRAAM TALK "ได้แล้วครับนาย" ผมรีบคว้าซองเอกสารสีน้ำตาลที่ไอกวินเพิ่งจะส่งมาหมาด ๆ ในที่สุดผมก็เลิกผิดหวังกับข้อมูลของแก้วตาที่ผมส่งให้ไอกวินไปหาสักที เมื่อไอมังกรมันเลิกขัดขวางการทำงานของลูกน้องผม ทุกอย่างก็ดูง่ายไปหมด ผมเชื่อว่ายังไงเวลาสองสัปดาห์ผมก็ทำให้แก้วตากลับมารักผมได้"เธอคือคาริสา ดีไซเนอร์ที่เคยปฏิเสธบริษัทของเราครับนาย" ที่คาริสาปฏิเสธการร่วมงานในไทยก็เพราะเหตุผลนี้สินะ เธอพยายามหนีการกลับมาเจอผมโดยการไม่รับงานตั้งแต่แรก และยิ่งบริษัทผมที่เชิญเธอมาร่วมงานด้วย ก็ถูกปฏิเสธภายในเวลาไม่กี่นาที จากวันนั้นทำให้ผมรู้สึกข้องใจมาตลอด เพราะบริษัทผมไม่ใช่ใครที่จะร่วมงานได้ง่าย ๆ แต่ดีไซเนอร์คนนี้กลับปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยเลยสักนิด"ให้ผมหาดีไซเนอร์คนใหม่เสนอในที่ประชุมไหมครับ?""ไม่ต้อง ยังไงกูก็จะเอาคนนี้" ยิ่งมีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้องก็ยิ่งเข้าทางผม วิธีนี้แหละที่จะทำให้ผมได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้น แถมยังสามารถยื้อให้เธออยู่ต่อในไทยได้โดยใช้เรื่องงานเข้ามาอ้าง"อ๊ะ!" แฟ้มในมือของผมร่วงหล่นไปตามพื้น เมื่ออาการเดิมของผมกำเริบขึ้นอีกครั้ง จนไอกวินต้องรีบวิ่งมาเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบยื่