บทที่ 57 เปิดทาง

SONGKRAAM TALK

"เป็นไงล่ะมึง ศึกหนักเลยไหมล่ะ" เสียงอันกวนตีนจากไอมังกรดังขึ้นระหว่างที่เราสองคนนั่งอยู่ในห้องทำงาน ที่มีแต่เสียงถอนหายใจเฮือกยาวของผมไม่หยุดหลังจากที่ถูกแก้วตาปฏิเสธหน้าชามาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เธอเปลี่ยนไปแค่การแต่งตัวจริง ๆ นอกเหนือจากนั้นทุกอย่างของเธอก็ยังเหมือนเดิม โดยเฉพาะนิสัยดื้อรั้นต่อต้านผมที่เมื่อก่อนเคยเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม และอาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ จนผมเองยังไม่เห็นหนทางที่จะทำให้ให้เธอใจอ่อนกับผมได้เลย

"กูไม่เชื่อว่าคริสไม่ใช่ลูกกู" ยังไงคริสก็ต้องเป็นลูกของผม เพราะถ้าเธอแต่งงานใหม่ไปแล้วจริง ๆ เธอคงไม่ได้มาแค่สองคนแน่ ๆ

"อะไรทำให้มึงมั่นใจขนาดนั้น?"

"กูมั่นใจว่าแก้วตายังไม่ลืมกู"

"มั่นใจเกินระวังหน้าแตก"

"กูมั่นใจ กูดูจากแววตาของแก้วตา กูรู้ว่าเธอยังรักกูอยู่ แต่เธอแค่โกรธกูแค่นั้นแหละ"

"แววตา? กูเห็นแววตาเธอมีแต่ความโกรธแค้นมึง" ผมปรายตาไปมองไอมังกรที่บั่นทอนกำลังใจของผมไม่หยุด

"มึงเป็นเพื่อนกูจริงหรือเปล่า ไม่เห็นช่วยเฮี้ยอะไรเลย" ผมหมดคำพูดกับมันจริง ๆ ผมรู้ว่ามันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแก้วตา แต่เชื่อไหมตั้งแต่ผมพยายามถามมันมา มันก็ไม่ยอมปริปา